|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 595/2005)
24 Iουλίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ALAMGIR,
Αιτητής,
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Μ. Γεωργίου, για τον Αιτητή.
Ελ. Παπαγεωργίου(κα), Νομικός Λειτουργός, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων να απορρίψει τη διοικητική έφεση του αιτητή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία ζητούσε άσυλο.
Ο αιτητής κατάγεται από τη Μπαγκλαντές και ήλθε στην Κύπρο νόμιμα, ως φοιτητής, στις 23.7.2002. Την 1.12.2003 υπέβαλε αίτηση ασύλου, η οποία απορρίφθηκε στις 28.11.2004. Ο αιτητής καταχώρισε διοικητική προσφυγή στις 24.1.2005 και η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής εκδόθηκε στις 18.2.2005.
Ο αιτητής εγείρει μεγάλο αριθμό λόγων. Υποστηρίζει ότι οι διατάξεις του άρθρου 28Ζ του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000, έχουν παραβιαστεί. Συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι κατά παράβαση των προνοουμένων στο άρθρο 28Ζ, το οποίο προνοεί ότι οι διαδικασίες ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής μπορεί να είναι τόσο γραπτές, όσο και προφορικές, ο αιτητής δεν κλήθηκε να συμμετάσχει στη διαδικασία. Επίσης υποστηρίζει ότι η Αναθεωρητική Αρχή, κατά παράβαση του άρθρου 28Ζ (7), παρέλειψε να θεσπίσει κανονισμούς, ενώ ταυτοχρόνως υπέπεσε σε θεμελιώδεις παραβιάσεις των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Προβάλλονται ακόμα ισχυρισμοί για παράλειψη παροχής υπηρεσιών διερμηνέα, νομικής εκπροσώπησης κλπ.
΄Ολα τα πιο πάνω θέματα εξετάστηκαν και αποφασίστηκαν στην υπόθεση Singh v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 481/2005, ημερ. 26.6.2006, στην οποία η Ολομέλεια απέρριψε παρόμοιους ισχυρισμούς. Δεν χρειάζεται να λεχθούν περισσότερα.
Παραμένει ένα μόνο επιχείρημα το οποίο τίθεται για πρώτη φορά και αφορά ισχυρισμό για παραβίαση του άρθρου 28Η(1) του Νόμου, σύμφωνα με το οποίο η Αναθεωρητική Αρχή είναι υποχρεωμένη μέσα σε 15 μέρες από την ημερομηνία υποβολής της προσφυγής, στις περιπτώσεις του άρθρου 28ΣΤ(1) να εκδώσει την απόφασή της.
Και αυτός ο ισχυρισμός θα πρέπει να απορριφθεί. Κατ΄ αρχάς η παρούσα περίπτωση δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του συγκεκριμένου άρθρου. Πέραν, όμως, τούτου, μπορεί να γίνει αναφορά στο άρθρο 11 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.158(Ι)/99 το οποίο προνοεί ότι οι προθεσμίες που τάσσονται για έκδοση μιας διοικητικής πράξης είναι ενδεικτικές, εκτός αν ορίζεται ρητά ότι είναι ανατρεπτικές. Η πράξη δεν μπορεί νόμιμα να εκδοθεί, αν από τη λήξη της προθεσμίας πέρασε υπέρμετρο χρονικό διάστημα που επιδρά ουσιαστικά στις νομικές ή πραγματικές προϋποθέσεις έκδοσής της. Στην παρούσα υπόθεση η διοικητική προσφυγή καταχωρήθηκε στις 24.1.2005 και σε 24 περίπου μέρες εκδόθηκε η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής. Δύσκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι από τη λήξη της προθεσμίας πέρασε υπέρμετρο χρονικό διάστημα ή ότι οι νομικές και πραγματικές προϋποθέσεις έκδοσης της πράξης επηρεάστηκαν ουσιαστικά από την καθυστέρηση.
Εξ άλλου, όπως έχει αποφασιστεί και στην υπόθεση Χατζηδάς ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1121, καμιά παρέκκλιση από την προδιαγραφόμενη διαδικασία που αφορά τη διοικητική λειτουργία, δεν οδηγεί σε ακύρωση, εκτός αν έχει επενεργήσει αποφασιστικά στη λήψη της κρινόμενης απόφασης. Για τον ενδεικτικό χαρακτήρα των προθεσμιών στις διοικητικές διαδικασίες χρήσιμη είναι και η υπόθεση Tingiridou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1181.
Εν όψει όλων των πιο πάνω η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Φρ. Νικολαΐδης
Δ.
/ΜΔ