|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 340/2005)
20 Ιουνίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΛΩΡΑ ΔΕΣΠΟΤΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Παναγιώτου, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια στις 20.6.2004, ζήτησε από τους καθ΄ ων η αίτηση (στο εξής «το Συμβούλιο»), εγγραφή της στο μητρώο κτηματομεσιτών. Τελικά το Συμβούλιο στη συνεδρία του ημερ. 22.10.2004 αποφάσισε να καλέσει την αιτήτρια σε προσωπική συνέντευξη, ενώ ταυτόχρονα της ζητήθηκε να προσκομίσει πρόσθετα στοιχεία. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 11.2.2005 και την ίδια μέρα το αίτημά της απορρίφθηκε.
Η αιτήτρια εγείρει αριθμό λόγων. Υποστηρίζει, κατ΄ αρχάς, ότι η σύνθεση του Συμβουλίου πάσχει, αφού δεν προκύπτει ότι τα δύο μέλη που ήταν απόντες, δηλαδή οι Κώστας Μάμας και ΄Ελλη Ανδρέου είχαν προσκληθεί νομότυπα. Περαιτέρω δεν καταγράφηκε ο λόγος της απουσίας τους.
Ο ισχυρισμός καταρρίπτεται από το τηλεομοιότυπο που βρίσκεται στο φάκελο της υπόθεσης και από το οποίο αποδεικνύεται ότι τα δύο μέλη ειδοποιήθηκαν για τη συνεδρία του Συμβουλίου. Απόδειξη της λήψης της πρόσκλησης δεν απαιτείται. Είναι αρκετή η απόδειξη της αποστολής της (Mechatronic Ltd v. Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, Υποθ. Αρ. 39/04, ημερ. 14.9.2005). Περαιτέρω, δεν είναι αναγκαία η καταγραφή του λόγου απουσίας των μελών ενός συλλογικού οργάνου που δεν είναι παρόντα στη συνεδρία. Ο λόγος απουσίας τους αφορά μόνο τους ίδιους.
Η αιτήτρια υποστηρίζει ακόμα ότι η απόφαση ελήφθη υπό πλάνη, χωρίς δέουσα έρευνα και είναι παντελώς αναιτιολόγητη.
Θα πρέπει να πω ότι η αιτιολογία που δίδεται είναι κάπως ασαφής. Στο τηρηθέν πρακτικό αναφέρεται ότι η αίτηση απορρίφθηκε, αφού λήφθηκαν υπ΄ όψιν και όσα η ίδια ανέφερε στη συνέντευξη, γιατί δεν είχε αποδεδειγμένα την πείρα που απαιτείται «ούτε με τον παλαιό, ούτε με το νέο νόμο».
Προφανώς οι καθ΄ ων η αίτηση όταν αναφέρονται στον παλαιό νόμο εννοούν τον περί Κτηματομεσιτών Νόμο του 1987, Ν.66/87 και όταν αναφέρονται στο νέο, τον περί Κτηματομεσιτών Νόμο του 2004, Ν.273(Ι)/2004. Και οι δύο νόμοι απαιτούν πείρα. Ο μεν Ν.66/87 απαιτούσε δεκαετή πείρα περί την κτηματομεσιτική εργασία (άρθρο 6 (1) (στ)). Το άρθρο 11(1) (γ) (i) του Ν.273(Ι)/2004 αναφέρεται σε «τριετείς τουλάχιστον σπουδές με αναγνωρισμένο δίπλωμα, πτυχίο ή τίτλο πανεπιστημίου ή επαγγελματικού σώματος σε συναφή προς την άσκηση του επαγγέλματος του κτηματομεσίτη θέματα και μονοετή μετέπειτα στη Δημοκρατία ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης πείρα σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία». Το εδάφιο (γ) (ii) του ίδιου άρθρου απαιτεί ως αναγκαία προσόντα την αποφοίτηση από αναγνωρισμένη σχολή μέσης εκπαίδευσης και οκταετή μετέπειτα πείρα σε σχέση με τη κτηματομεσιτική εργασία που αποκτήθηκε στη Δημοκρατία ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Η απόφαση ελήφθη στις 11.2.2005 και συνεπώς θα έπρεπε να είχε ληφθεί με βάση τις διατάξεις του τότε ισχύοντος νόμου, δηλαδή του Ν.273(Ι)/2004. Στην προσβαλλόμενη απόφαση γίνεται όμως αναφορά και στον προηγουμένως εν ισχύι νόμο, το Ν.66/87.
Δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο αναφοράς στον παλιό νόμο ο οποίος αξίωνε δεκαετή πείρα, αφού εκτός του γεγονότος ότι αυτός δεν ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, το ζήτημα όπως ετίθετο δεν ήταν θέμα χρόνου, αλλά ποιότητας της πείρας που είχε αποκτηθεί. Ουσιαστικά δεν αμφισβητήθηκε η περίοδος του χρόνου απασχόλησής της, αλλά η υφή της. Χαρακτηριστικά σημειώνεται στην απόφαση ότι η αιτήτρια είχε αναφέρει ότι δεν ήταν ούτε εργοδοτούμενη του συγκεκριμένου κτηματομεσίτη, αλλά ούτε καν αυτοεργοδοτούμενη. ΄Ετσι το Συμβούλιο κατέληξε ότι η πείρα της δεν αποδείκτηκε.
Προηγουμένως, σημειώνεται, ότι η αιτήτρια είχε δηλώσει ότι για έντεκα χρόνια η συνεργασία της με το συγκεκριμένο κτηματομεσιτικό γραφείο δεν ήταν σχέση εργοδότησης, αλλά αμοιβής με ποσοστά πάνω στην προμήθεια του γραφείου. Δεν ήταν δηλωμένη στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων και στο Τμήμα Φόρου Εισοδήματος, δεν παρουσιαζόταν ούτε ως αυτοεργοδοτούμενη, ούτε ως υπάλληλος. Ο μισθός της καταβαλλόταν τοις μετρητοίς, χωρίς η ίδια να υπογράφει ο,τιδήποτε. Τέλος επισημαίνεται ότι δεν περιλαμβανόταν στην ασφαλιστική κάλυψη που διέθετε το γραφείο.
Το Συμβούλιο λαμβάνοντας όλα τα πιο πάνω υπ΄ όψιν, κατέληξε ότι η απαιτούμενη πείρα δεν είχε αποδειχθεί. Δεν τέθηκε θέμα χρονικής, αλλά ποιοτικής επάρκειας της πείρας και συνεπώς η αδόκιμη πράγματι αναφορά στους δύο νόμους δεν βλέπω πως επηρέασε αρνητικά την αιτήτρια.
Ως προς την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα, που επικαλείται η αιτήτρια, μπορεί να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο στις 22.10.2004, όπως και η αρμόδια υπεπιτροπή του Συμβουλίου προηγουμένως, της ζήτησαν να προσκομίσει πρόσθετα στοιχεία. Δεν αντιλαμβάνομαι σε ποια περαιτέρω έρευνα θα μπορούσε το Συμβούλιο να προβεί, όταν η ίδια η ενδιαφερόμενη παρέλειψε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση και να προσκομίσει περαιτέρω στοιχεία προς απόδειξη των ισχυρισμών της.
Εν όψει όλων των πιο πάνω θεωρώ ότι η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς της. Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ