|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 849/2003)
24 Μαρτίου, 2006
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ Ν. 90/72 ΑΡ. 46-47 ΚΑΙ ΚΕΦ. 302 ΑΡ. 31, 32
ΚΑΙ ΚΕΦ. 305 ΑΡ. 7
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτητές,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ/Η
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΩΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΚΑΙ/Η, ΚΑΙ/Η ΜΕΣΩ
3. ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Κ. Χατζηϊωάννου, για τους Αιτητές.
Μ. Μαλαχτού - Παμπαλλή (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, αμφισβητείται η νομιμότητα απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 14/7/2003, με την οποία ιεραρχική προσφυγή των αιτητών εναντίον της εγκυρότητας της Ειδοποίησης Επιβολής, ημερομηνίας 29/11/2002, απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, στις 29/11/2002, η αρμόδια Πολεοδομική Αρχή - (Επαρχιακός Λειτουργός Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λευκωσίας) - εξέδωσε Ειδοποίηση Επιβολής - (η «Ειδοποίηση») - δυνάμει του ΄Αρθρου 46 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72), (ο «Νόμος»), προς το Γενικό Διευθυντή της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, (η «Α.ΤΗ.Κ.») - (Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου, ο οποίος συστάθηκε και λειτουργεί σύμφωνα με τα ΚΕΦ. 302 και 305) - και προς τον Πρόεδρο του Μουσικού Συλλόγου «Χαλκάνωρ Ιδαλίου», εγγεγραμμένο ιδιοκτήτη οικοδομής στο Δάλι. Αφορούσε την εγκατάσταση σ' αυτή κεραίας και/ή σταθμού αναμετάδοσης G.S.M. χωρίς πολεοδομική άδεια. Με την Ειδοποίηση, εζητείτο ο τερματισμός της αυθαίρετης χρήσης και η υποβολή στοιχείων, ώστε να εξεταστεί το ενδεχόμενο χορήγησης πολεοδομικής άδειας.
Εναντίον της Ειδοποίησης η Α.ΤΗ.Κ. υπέβαλε στον Υπουργό Εσωτερικών ιεραρχική προσφυγή, δυνάμει του ΄Αρθρου 47 του Νόμου, ζητώντας, για τους πιο κάτω λόγους, τον παραμερισμό της:-
«(α) Η δήθεν 'ανάπτυξη' για την οποία έγινε η επιβολή δεν είναι ανάπτυξη μέσα στην έννοια που προσδίδει στον όρο αυτό ο Νόμος 90/72 ως ετροποποιήθη.
(β) Η Αρχή Τηλεπικοινωνιών έχει άδεια εκ του Νόμου δηλαδή το ΚΕΦ. 305 αρ. 7(α) και (δ) και ΚΕΦ. 302 αρ. 31 και 32 να αναγείρει πασσάλους και τηλεγραφικές γραμμές και εγκαταστάσεις (οι ορισμοί των οποίων στους εν λόγω νόμους καλύπτουν τις κεραίες και σταθμούς αναμετάδοσης) για σκοπούς μετάδοσης μηνυμάτων σε οποιαδήποτε ακίνητο ιδιοκτησία περιλαμβανομένων οδών και οικοδομών και συνεπώς δεν χρειάζεται την 'διοικητικής φύσης' πολεοδομική άδεια και κατ' επέκταση δεν απαιτείται εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση ή εγκατάσταση κεραιών και σταθμών αναμετάδοσης GSM.
(γ) Η απαίτηση που περιέχεται στην επιβολή δηλαδή ο τερματισμός χρήσης του σταθμού αναμετάδοσης δεν έχει καμιά σχέση με επαναφορά του ακινήτου στην προτέρα κατάσταση.
(δ) Η επιβολή δεν επεδόθη στον ιδιοκτήτη του ακινήτου (τη συγκατάθεση του οποίου εν πάση περιπτώσει δεν χρειάζεται η Αρχή Τηλεπικοινωνιών για να εγκαταστήσει στο ακίνητό του το σταθμό αναμετάδοσης).»
Για το θέμα, ζητήθηκαν οι απόψεις της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δήμου Ιδαλίου.
Η αρμόδια Πολεοδομική Αρχή, σε σχετική έκθεσή της, εισηγήθηκε την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής, γιατί:-
«(α) Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, οι εργασίες που εκτέλεσε η Α.ΤΗ.Κ. αποτελούν 'ανάπτυξη' για την οποία απαιτείται η εξασφάλιση Πολεοδομικής ΄Αδειας.
(β) Η άδεια που έχει η Α.ΤΗ.Κ. εκ του Νόμου, Κεφ. 305, αρ. 7(α) και (δ) και Κεφ. 302, αρ. 31 και 32, δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση εξασφάλισης σχετικής Πολεοδομικής ΄Αδειας για τέτοιου είδους αναπτύξεις όπως η προαναφερόμενη (εγκατάσταση κεραίας/σταθμού αναμετάδοσης G.S.M.)
(γ) η σχετική ειδοποίηση επιβολής έχει σταλεί τόσο στον Γενικό Διευθυντή της Α.ΤΗ.Κ. όσο και στον Πρόεδρο του Αθλητικού Μουσικού Συλλόγου 'Χαλκάνωρ Ιδαλίου' που είναι ιδιοκτήτης του τεμαχίου.»
Ανάλογη ήταν και η γνώμη του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ο οποίος, σε επιστολή του προς το Υπουργείο Εσωτερικών, ανέφερε ότι:-
«..., η εγκεκριμένη χρήση της οικοδομής, στην οποία εγκαταστάθηκε η ανάπτυξη, αφορά καταστήματα και γραφεία (παράγραφος 2 της ΄Εκθεσης) και η εγκατάσταση κεραίας/σταθμού αναμετάδοσης της Α.ΤΗ.Κ. στην οροφή της αναφερόμενης οικοδομής, αφορά την προσθήκη νέας χρήσης (έργο υποδομής) σ' αυτή, χωρίς την εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας.»
Τέλος, ο Δήμος Ιδαλίου, για το ίδιο θέμα, απάντησε τα ακόλουθα:-
«Αναφορικά με την επιστολή σας ημερομηνίας 13/01/2003 σχετικά με το πιο πάνω θέμα σας πληροφορώ ότι μετά από κοινοποίηση του θέματος στην Τεχνική Επιτροπή του Δήμου (Αρ. Συνεδρίας 01/2003 ημερ. 12/02/2003) η επιτροπή λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κεραίες στον περί Δήμων νόμο δεν χρειάζονται άδεια οικοδομής ή άλλη άδεια από τον Δήμο, ούτε ο Δήμος μπορεί να απαιτήσει την μετακίνηση της κεραίας αποφάσισε όπως παραπέμψει το θέμα στην πολεοδομία.» - (Βλ. Παράρτημα Ζ στην ένσταση.)
Ακολούθησε η επιστολή ημερομηνίας 14/7/2003 - με την οποία κοινοποιήθηκε στους αιτητές η προσβαλλόμενη απόφαση.
Προδικαστική ένσταση:
Οι καθ' ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενοι ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος να υποβάλουν ιεραρχική προσφυγή. ΄Ερεισμα για την εισήγησή τους αποτελούν οι πρόνοιες του Νόμου, όπως έχει τροποποιηθεί, και, ειδικότερα, το εδάφιο (1) του ΄Αρθρου 47 αυτού, το οποίο προβλέπει ποια πρόσωπα έχουν δικαίωμα υποβολής ιεραρχικής προσφυγής σε περίπτωση επίδοσης ειδοποίησης επιβολής, και το εδάφιο (2) του ΄Αρθρου 46, το οποίο καθορίζει τα πρόσωπα στα οποία επιδίδεται η ειδοποίηση επιβολής. Διατείνονται ότι, με βάση τις εν λόγω πρόνοιες, η Α.ΤΗ.Κ. δεν είναι μεταξύ των προσώπων που νομιμοποιούνται στην άσκηση ιεραρχικής προσφυγής. Η σχέση τους με την ακίνητη ιδιοκτησία, συνεχίζει η εισήγησή τους, όπως αυτή προκύπτει από τα γεγονότα, δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις του Νόμου. Οι αιτητές εγκατέστησαν την κεραία και/ή το σταθμό αναμετάδοσης G.S.M. στην ταράτσα της οικοδομής, μετά από συγκατάθεση του ιδιοκτήτη.
Τα ΄Αρθρα 46(2) και 47(1) προβλέπουν:-
«΄Αρθρο 46(2):-
(2) Οσάκις η Πολεοδομική Αρχή επιδίδη ειδοποίησιν επιβολής, η ειδοποίησις -
(α) επιδίδεται εις τον ιδιοκτήτην και εις τον κάτοχον της ακινήτου ιδιοκτησίας εις την οποίαν αύτη αναφέρεται. και
(β) δύναται, εάν η Πολεοδομική Αρχή νομίζη τούτο πρέπον, να επιδοθή ωσαύτως εις οιονδήποτε έτερον πρόσωπον έχον συμφέρον εν τη ακινήτω ιδιοκτησία, το οποίον είναι συμφέρον ουσιωδώς επηρεαζόμενον, κατά την κρίσιν αυτής, υπό της ειδοποιήσεως.»
«47. - (1) Πρόσωπον εις το οποίον επεδόθη ειδοποίησις επιβολής ή οιονδήποτε έτερον πρόσωπον έχον συμφέρον εν τη ακινήτω ιδιοκτησία δύναται, καθ' οιονδήποτε χρόνον εντός της προθεσμίας η οποία ορίζεται εν τη ειδοποιήσει ως η προθεσμία κατά την λήξιν της οποίας η ειδοποίησις θα λάβη ισχύν, να υποβάλη ιεραρχικήν προσφυγήν εις τον Υπουργόν κατά της ειδοποιήσεως δι' οιονδήποτε των ακολούθων λόγων, ήτοι - ...»
Η εισήγηση αυτή δεν έχει βάση. Στην απαντητική αγόρευση των αιτητών, επισυνάπτεται συμφωνία μεταξύ της Α.ΤΗ.Κ. και του Σωματείου «Χαλκάνωρ Ιδαλίου», δυνάμει της οποίας το Σωματείο παραχωρεί σ' αυτούς:-
«... άδεια χρήσης χώρου για εγκατάσταση με έξοδα της Αρχής μικρής αυτοτελώς κλιματιζόμενης καμπίνας εξωτερικού χώρου και εγκατάσταση μέχρι έξι κεραιών κινητής τηλεφωνίας και δύο κεραιών μικροκυματικής ζεύξης στην οροφή του οικήματος που είναι ιδιοκτησία του ...»
Με βάση την πιο πάνω συμφωνία, συνάγεται ότι οι αιτητές έχουν συμφέρον στη συγκεκριμένη ιδιοκτησία, κατά τρόπο που ικανοποιούνται οι πρόνοιες των ΄Αρθρων 46(2) και 47(1) του Νόμου.
Η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί.
Σε σχέση με την ουσία της προσφυγής, οι αιτητές προέβαλαν και ανέπτυξαν σειρά νομικών σημείων, τα οποία, κατά την εισήγησή τους, τεκμηριώνουν λόγους ακυρότητας. ΄Ενα από αυτά αφορά στην έλλειψη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.
Η επίδικη απόφαση, ημερομηνίας 14/7/2003, έχει ως εξής:-
«14 Ιουλίου 2003
Κύριοι,
Ιεραρχική Προσφυγή της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου
κατά Ειδοποίησης Επιβολής σύμφωνα με το ΄Αρθρο 47 του περί
Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, η οποία αφορά εγκατάσταση
κεραίας/σταθμού αναμετάδοσης G.S.M. στο τεμάχιο με αρ. 435,
Φ/Σχ. ΧΧΧ.64. χωρ. στο Δήμο Ιδαλίου
-----------------------------------------------
΄Εχω οδηγίες να αναφερθώ στην πιο πάνω Ιεραρχική Προσφυγή την οποία υποβάλατε εκ μέρους των πελατών σας της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου και σε συνέχεια της ενδιάμεσης επιστολής μας, με τον ίδιο αρ. φακ. και ημερομηνία 13.1.2003, να σας πληροφορήσω ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, αφού μελέτησε τους λόγους που επικαλείσθε και έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν του πραγματικά και νομικά γεγονότα, αποφάσισε μέσα στα πλαίσια της εξουσίας που του παρέχει το ΄Αρθρο 47(5) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου να απορρίψει την υποβληθείσα Ιεραρχική Προσφυγή και να επικυρώσει την προσβαλλόμενη Ειδοποίηση Επιβολής, δίνοντας ταυτόχρονα οδηγίες για εκτέλεση της απόφασής του.
Με εκτίμηση,
(Στ. Αγαθοκλέους)
για Γενικό Διευθυντή
Υπουργείου Εσωτερικών»
Προκύπτει, από την επίδικη απόφαση, ότι ελλείπει η απαιτούμενη αιτιολογία. Με κανένα τρόπο δε φαίνεται το σκεπτικό, στη βάση του οποίου διαμορφώθηκε το περιεχόμενό της, ούτε παρέχεται οποιαδήποτε ένδειξη ως προς τα στοιχεία που οδήγησαν σ' αυτή. Αναφέρεται, βέβαια, ότι ο Υπουργός Εσωτερικών αποφάσισε, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν του πραγματικά και νομικά γεγονότα, χωρίς όμως να καθορίζεται ποια ήταν αυτά και πώς συνεκτιμήθηκαν. ΄Οπως είναι νομολογημένο, η αιτιολογία απόφασης είναι δυνατό να συμπληρωθεί από τα στοιχεία του φακέλου - (βλ. Συμεωνίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 145). Στην παρούσα, όμως, περίπτωση, όχι μόνο δε συμπληρώνεται η αιτιολογία από τα στοιχεία του φακέλου, αλλά ούτε και προκύπτει η απόφαση του Υπουργού, στην οποία αναφέρεται η κοινοποιηθείσα στον αιτητή επιστολή, που υπογράφεται από τον κ. Αγαθοκλέους για λογαριασμό του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών. ΄Οπως έχει ήδη λεχθεί, μετά την υποβολή της ιεραρχικής προσφυγής, ζητήθηκαν και τέθηκαν ενώπιον του Υπουργού με σχετικό υπηρεσιακό σημείωμα - (Παράρτημα Η) - οι απόψεις των τριών αρμοδίων Υπηρεσιών. Εάν και πώς αυτές αξιολογήθηκαν από τον Υπουργό, δεν μπορεί να διαπιστωθεί μέσα από τα στοιχεία του φακέλου. Η μελέτη των στοιχείων και η διαμόρφωση γνώσης, αναφορικά με το τι θα μπορούσε να επενεργήσει υπέρ ή εναντίον της όποιας προσέγγισης, δεν είναι έργο του Δικαστηρίου.
Ενόψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν παρέχει εκείνα τα απαραίτητα ειδικά και συγκεκριμένα στοιχεία για τη διακρίβωση της νομιμότητάς της, όπως απαιτεί η νομολογία - (βλ. Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574 και Κυριακίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 298).
Οι πιο πάνω παραλείψεις των καθ' ων η αίτηση οδηγούν στην ακύρωση της επίδικης απόφασης και, ως εκ τούτου, θεωρώ αχρείαστη την εξέταση των υπολοίπων λόγων ακύρωσης που προβάλλονται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ