|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1211/2004)
28 Φεβρουαρίου, 2006
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΚΥΘΡΑΙΩΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
Α. Τσάρκατζης για Χρ. Πατσαλίδη, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής, στην παρούσα προσφυγή, ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
«Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύτηκε στην επίσημη Εφημερίδα της Κυπριακής δημοκρατίας στις 15/10/04 και με την οποίαν προήγαγε τον Ανδρέα Γ. Ακκελίδη στην μόνιμη θέση Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών, από την 1η Οκτωβρίου 2004 αντί και/ή στη θέση του Αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»
Κατόπιν πρότασης της αρμόδιας αρχής η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) στη συνεδρία της, ημερ. 13.1.2004, αποφάσισε όπως δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας η κενή θέση του Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών, γιατί είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής.
Ανταποκρίθηκαν στη δημοσίευση 13 υποψήφιοι. Τελικά η ΕΔΥ έκρινε μόνο πέντε από τους υποψηφίους ως προσοντούχους μεταξύ των οποίων τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος (Ε/Μ).
Στις 3.9.2004 οι πέντε προσοντούχοι υποψήφιοι εμφανίστηκαν ενώπιον της ΕΔΥ σε προφορική εξέταση. Ακολούθησε η σύσταση του Γενικού Διευθυντή και η ΕΔΥ αφού προέβη στην τελική αξιολόγηση της έκρινε ως τον πιο κατάλληλο για τη θέση το Ε/Μ.
Ο αιτητής προβάλλει δύο μόνο λόγους ακυρότητας οι οποίοι και αναπτύσσονται εκτενώς στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου του. Και οι δύο λόγοι αναφέρονται στην κατοχή ή μη των προσόντων από το Ε/Μ.
Ο πρώτος λόγος αναφέρεται στην κατοχή από το Ε/Μ του προσόντος της άριστης γνώσης της Ελληνικής Γλώσσας, και ιδιαίτερα ότι η ΕΔΥ επλανήθη περί το νόμο και συγκεκριμένα το Νόμο 1/90 αφού υπέβαλε το Ε/Μ σε γραπτή εξέταση δύο μήνες μετά την προκήρυξη της θέσης, με αποτέλεσμα την παραβίαση της αρχής του ουσιώδους χρόνου που διασφαλίζεται στο άρθρο 34(15)(α).
Με το δεύτερο λόγο προσβάλλεται η κρίση της ΕΔΥ ότι το Ε/Μ πληροί το απαιτούμενο προσόν της άριστης γνώσης των τοπικών μεταφορικών συνθηκών.
Το θέμα της ερμηνείας των σχεδίων υπηρεσίας καθώς και της διαπίστωσης της κατοχής από μέρους των υποψηφίων των απαιτουμένων προσόντων ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντος οργάνου, στην προκείμενη περίπτωση της ΕΔΥ. Το αποφασίζον όργανο έχει υποχρέωση, σύμφωνα με τη νομολογία να διεξαγάγει τη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει ότι ένας υποψήφιος κατέχει ένα από τα απαιτούμενα προσόντα. Ως ένα από τα μέσα για τη διαπίστωση αυτή είναι και η διεξαγωγή προφορικών ή γραπτών εξετάσεων, όπως αναφέρεται και στην εγκύκλιο της. Η διενέργεια γραπτής εξέτασης για τη διαπίστωση ιδιαίτερα της γνώσης σε διάφορα επίπεδα της ελληνικής ή ξένης γλώσσας έχει επιδοκιμαστεί και από τη νομολογία. Στην υπόθεση Παπαδάμου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 973/1993, ημερ. 2.10.1996, έχουν λεχθεί τα εξής:-
«Η αναγκαιότητα για έρευνα από την ίδια την Επιτροπή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν τα αδιάσειστα εκείνα ενδεικτικά που καταδείχνουν την επάρκεια γνώσης μιας γλώσσας, έχει τονιστεί σε κάθε δυνατή ευκαιρία: βλ. για παράδειγμα, Χατζηγιάννη και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, απόφαση αρ. 614/90 κ.ά., Ανδρέα Κυπριανού ν. Δημοκρατίας, Αρ. Υπόθεσης 860/93, ημερομηνίας 19/5/1995 και 518/94 κ.ά. Φιλαρέτου Στυλιανίδη και Άλλοι ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20/9/1995).
Ασφαλώς στα πλαίσια τέτοιας έρευνας μπορεί να έχει τη θέση της η εμπειρία του Διευθυντή, αλλά με το να ζητήσει τη συνδρομή του η Επιτροπή, δεν απεκδύεται της ευθύνης της για ολοκληρωμένη έρευνα πάνω σε ασφαλέστερη βάση. Στην κατάλληλη περίπτωση μάλιστα θα έλεγα πως είναι επιβεβλημένη η διεξαγωγή προφορικής και γραπτής εξέτασης.»
Επίσης, στην υπόθεση Κυπριανού ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 4 Α.Α.Δ. 1015, στη σελίδα 1020, αναφέρεται:-
«Αναμφίβολα το θέμα προβλημάτισε την Επιτροπή. Όμως οι συνθήκες ήταν τέτοιες που η έρευνα της ήταν εξώφθαλμα ανεπαρκής. Πιστεύω - και οφείλω να πω - ότι η ενδεδειγμένη έρευνα για την Επιτροπή θα ήταν να εφαρμόσει τη δική της εγκύκλιο, που κινείται μέσα στο πνεύμα της υφιστάμενης νομολογίας, με τη διεξαγωγή εξετάσεων προφορικού και γραπτού λόγου. Η παράλειψη οδήγησε σε πεπλανημένη απόφαση.»
Στην παρούσα υπόθεση η ΕΔΥ σε συνεδρία της στις 17.5.2004 αποφάσισε να ζητήσει από επτά υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένου του Ε/Μ, να παρακαθίσουν σε γραπτή εξέταση, που έγινε με τη συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας, για τη διαπίστωση της κατοχής της άριστης γνώσης της Ελληνικής γλώσσας. Το Ε/Μ πέτυχε στην εν λόγω εξέταση αφού έτυχε βαθμολογίας πέραν του 50%. Ορθά κατά την άποψη μου η ΕΔΥ, μέσα στα πλαίσια της δέουσας έρευνας, υπέβαλε σε γραπτή εξέταση το Ε/Μ στην οποία και πέτυχε. Έτσι η διαπίστωση της ΕΔΥ ότι το Ε/Μ κατείχε το προσόν της άριστης γνώσης της Ελληνικής γλώσσας ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις αφού διενήργησε επαρκή έρευνα με τη γραπτή εξέταση. Ούτε υπέπεσε σε νομική πλάνη αφού η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου το επιβάλλει και δεν το αποκλείει ο Νόμος 1/90.
Κατά συνέπεια ο λόγος αυτός απορρίπτεται ως ανεδαφικός.
Με το δεύτερο λόγο ακύρωσης ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται ότι η ΕΔΥ άσκησε κακώς τη διακριτική της ευχέρεια και δεν διενήργησε τη δέουσα έρευνα ως προς την κατοχή από το Ε/Μ του απαιτουμένου προσόντος της άριστης γνώσης των τοπικών μεταφορικών συνθηκών. Ισχυρίζεται ότι η υποβολή των υποψηφίων, που περιελάμβανε τόσο τον αιτητή όσο και το Ε/Μ, σε προφορική εξέταση για τη διαπίστωση κατοχής του ως άνω προσόντος, δεν ικανοποιεί την απαίτηση της νομολογίας για δέουσα έρευνα. Επικαλείται προς τούτο την απόφαση Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 921.
Η πιο πάνω απόφαση Αντωνίου όμως διακρίνεται από την παρούσα. Στην Αντωνίου έχει λεχθεί μεν ότι υπήρξε ακυρότητα λόγω τούτου αλλά έχει τονιστεί ότι στην κατάληξη αυτή λήφθηκε υπόψη ότι η επίδικη θέση ήταν «εξόχως εξειδικευμένη» (θέση Διευθυντή Πολιτικής Αεροπορίας) και «κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγείρεται βασίμως ζήτημα ως προς την έρευνα που διεξάχθηκε και, συναφώς, ενδεχόμενο πλάνης». Στην υπόθεση Αντωνίου ήταν γεγονός δεδομένο ότι στο φάκελο του Ε/Μ δεν περιείχετο κανένα απολύτως στοιχείο για οποιαδήποτε γνώση θεμάτων πολιτικής αεροπορίας.
Στην υπόθεση Αντωνίου επιδοκιμάστηκε ακόμα και η απόφαση της Ολομέλειας Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852 και επίσης η Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081 στις οποίες έγινε δεκτό ότι η προφορική εξέταση μπορεί να είναι επαρκής τρόπος έρευνας για τη διαπίστωση προσόντος και ιδιαίτερα γνώσης σε κάποιο τομέα. Αναφέρονται τα εξής στην Αντωνίου στη σελίδα 926:-
«Η Δημοκρατία προτείνει πως η επιλογή της μεθόδου ανήκει στην κρίση της διοίκησης και πως η προφορική εξέταση είναι γενικά παραδεκτή μέθοδος για διαπίστωση των προσόντων. Από τη σειρά των αποφάσεων που η κάθε πλευρά επικαλέστηκε διακρίνουμε ως αναφερόμενες στο θέμα της συνέντευξης ως μεθόδου διαπίστωσης απαιτούμενων προσόντων την απόφαση το σημείο που Ολομέλειας στην Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852 που αναφέρεται και στην πρωτόδικη απόφαση. (Βλ. επίσης Republic v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081). Εξηγήθηκε εκεί πως οι συνεντεύξεις βοηθούν στην αξιολόγηση των υποψηφίων κυρίως από την άποψη της αξίας και, σε κάποιο βαθμό, των προσόντων τους. Δεν δικαιολογούνται απόλυτες θέσεις. Εφόσον απαιτείται έρευνα για διαπίστωση της κατοχής προσόντος, το είδος της συναρτάται προς το κατά περίπτωση θέμα. Το επιλέγει η διοίκηση αλλά ελέγχεται η επιλογή με γνώμονα το κατά πόσο εύλογα αυτή προσφέρεται ως μέθοδος διαπίστωσης του ζητουμένου.»
Στην παρούσα υπόθεση και στο προσωπικό φάκελο του Ε/Μ υπάρχουν στοιχεία που έτειναν να αποδείξουν ότι το Ε/Μ κατείχε το προσόν της άριστης γνώσης των μεταφορικών συνθηκών, πράγμα που δεν συνέβαινε με την υπόθεση Αντωνίου. Αναφέρεται σχετικά ότι το Ε/Μ ήταν μέλος της Αρχής Αδειών για δέκα συνεχή χρόνια. Επίσης απέκτησε πείρα το Ε/Μ από απόσπαση που έτυχε δύο φορές στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών συνολικού χρόνου 2 ετών και 8 μηνών και επίσης άλλες ενασχολήσεις του σε παρόμοια θέματα κατόπιν εντολών από ανωτέρους του. Τα στοιχεία αυτά ευρίσκοντο στον προσωπικό φάκελο του Ε/Μ και τεκμαίρεται ότι η ΕΔΥ τα έλαβε υπόψη. Πέραν αυτών η επίδικη θέση δεν είναι τόσο πολύ εξειδικευμένη, όπως στην υπόθεση Αντωνίου.
Έχω καταλήξει ότι η απόφαση της ΕΔΥ ως προς το πιο πάνω προσόν, ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης η δε έρευνα της ήταν επαρκής. Έπεται ότι και ο λόγος αυτός κρίνεται ανεδαφικός και απορρίπτεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ