ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 545/2004)

 

17 Ιανουαρίου, 2006

 

[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΜΙΛΑΣ,

 

Αιτητής,

 

ΚΑΙ

 

ΑΡΧΗ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,

 

Καθ΄ων η αίτηση.

_______________

 

Χρ. Χατζηστερκώτης, για τον Αιτητή.

Δ. Μέρτακκα (κα) για Τάσσο Παπαδόπουλο και Σια, για τους Καθ΄ων η αίτηση.

________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Το αίτημα στην παρούσα υπόθεση είναι διατυπωμένο με κάπως ιδιόρρυθμο τρόπο. Αξιώνεται ακύρωση της κατ΄ ισχυρισμόν απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, που διατυπώθηκε στην επιστολή προς το δικηγόρο του αιτητή ημερ. 1.3.2004, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του να εξεταστεί και αναγνωριστεί η άνιση, σε σχέση με άλλους συναδέλφους του, μεταχείριση που είχε υποστεί ο αιτητής κατά το χρονικό διάστημα 1997 - 2001.

 

Η αιτούμενη θεραπεία θα γίνει πιο ξεκάθαρη μετά τη διατύπωση των γεγονότων. Οι καθ΄ ων η αίτηση (στο εξής «η Αρχή»), είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Ο αιτητής είναι λιμενικός μηχανοδηγός στο λιμάνι της Λεμεσού. Προσλήφθηκε στην Αρχή στις 15.6.1985 ως λιμενικός μηχανοδηγός 2^ης τάξης, ικανοποιώντας όλες τις ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις που απαιτούνταν. Το Μάϊο του 1997 παρουσίασε ιατρικό πιστοποιητικό ημερ. 14.5.1997 από ιδιώτη γιατρό, με το οποίο βεβαιωνόταν ότι έπασχε από αυχενικό σύνδρομο συνεπεία στένωσης του Α5-Α6 μεσοδιαστήματος. Η κατάστασή του επιδεινωνόταν όταν έσκυβε ή όταν εργαζόταν σε χώρο με χαμηλή θερμοκρασία. Λόγω της κατάστασής του αυτής ο αιτητής δεν μπορούσε να χειρίζεται τις γερανογέφυρες από ύψος 30 περίπου μέτρων, όπου βρίσκεται ο θάλαμος χειρισμού τους, γεγονός το οποίο παραδέκτηκε και ο ίδιος, όπως φαίνεται σε σχετική επιστολή του προς το Γενικό Διευθυντή της Αρχής, ημερ. 12.6.2001.

 

Λόγω του προαναφερθέντος ιατρικού πιστοποιητικού ο αιτητής σταμάτησε να εργάζεται στις γερανογέφυρες από 14.5.1997.

 

Στη συνέχεια προσκόμισε νέο ιατρικό πιστοποιητικό ημερ. 20.7.2000, στο οποίο, αυτή τη φορά, αναφερόταν ότι δεν παρουσίαζε εικόνα οξέος αυχενικού συνδρόμου. Μετά την παραπομπή του αιτητή σε ιατροσυμβούλιο, το οποίο έκρινε ότι ο αιτητής ήταν ικανός να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης που κατείχε, μετά από κάποια ολιγοήμερη εκπαίδευση στις γερανογέφυρες, λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που απείχε της εργασίας του, του ανατέθηκε ο χειρισμός όλου του μηχανικού εξοπλισμού, από 24.5.2001. Στην έκθεση του ιατροσυμβουλίου αναφερόταν ότι ο αιτητής ουδέποτε πήρε αντιεπιληπτικά φάρμακα και δεν έπασχε από επιληψία, ενώ, όσον αφορά το αυχενικό σύνδρομο, ο ακτινολογικός έλεγχος του αυχένα είχε δείξει μικρού βαθμού οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις.

 

Ακολούθως ο αιτητής συστήθηκε για ανέλιξη στη μισθολογική κλίμακα Α7 από το Διευθυντή του Λιμένος Λεμεσού.

 

Στην πορεία της εργασίας του στις γερανογέφυρες ο αιτητής παρουσίασε νέο ιατρικό πιστοποιητικό ημερ. 12.12.2001, στο οποίο αναφέρεται ότι έπασχε από διαφραγματοκήλη, οισολογίτιδα. Συνίστατο όπως αποφεύγει το σκύψιμο. Η σύσταση ίσχυε για ένα μήνα. Συμμορφούμενη με τις πιο πάνω συστάσεις η Αρχή ανέθεσε στον αιτητή άλλα καθήκοντα, απαλλάσσοντάς τον από αυτά του χειριστή γερανογέφυρων. Μετά την πάροδο ενός μηνός, ο αιτητής προσκόμισε νέο ιατρικό πιστοποιητικό στο οποίο αναφερόταν ότι αποθεραπεύτηκε, με αποτέλεσμα να του ανατεθούν και πάλι καθήκοντα στη γερανογέφυρα.

 

Στις 30.1.2002, εγκρίθηκε η ανέλιξή του από την κλίμακα Α5 στην κλίμακα Α7, από 18.1.2001.

 

Ακολούθησαν νέα ιατρικά πιστοποιητικά ημερ. 5.4.2002 και 22.4.2002, στα οποία αναφέρεται ότι είχε οστεοχόνδρωση αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, με εκφύλιση των δίσκων και σπονδυλοαρθριτικές αλλαγές και δισκοπάθειες αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

 

Ο αιτητής παραπέμφθηκε εκ δευτέρου σε ιατροσυμβούλιο το οποίο σύστησε τη μη τοποθέτησή του σε ψηλές γερανογέφυρες για εργασία.

 

Ενώ εργαζόταν σε χαμηλό γερανό, ο αιτητής, ύστερα από παράπονά του για ζαλάδες παραπέμφθηκε για τρίτη φορά σε ιατροσυμβούλιο, το οποίο σύστησε τη μη τοποθέτησή του σε ψηλές γερανογέφυρες.

 

Στις 9.1.2004, ο αιτητής, μέσω του δικηγόρου του, απέστειλε επιστολή προς την Αρχή με την οποία έθιγε διάφορα θέματα που αφορούσε την περίοδο από Μάϊο του 1997 έως το Μάϊο του 2001. Συγκεκριμένα υποστήριζε ότι στερήθηκε του δικαιώματος να χειριστεί τις γερανογέφυρες, επειδή κρίθηκε επιληπτικός, χωρίς την παραπομπή του σε ιατροσυμβούλιο, με αποτέλεσμα να τύχει άνισης μεταχείρισης έναντι των συναδέλφων του και να ζημιωθεί. Ακολούθησε η απάντηση της Αρχής, ημερ. 1.3.2004, η οποία είναι και η προσβαλλόμενη πράξη. Στην επιστολή αυτή, ύστερα από ενδελεχή αναφορά στα γεγονότα, οι ισχυρισμοί του αιτητή απορρίπτονται.

 

Ο αιτητής προβάλλει διάφορους νομικούς ισχυρισμούς, προέχει, όμως, η εξέταση της προδικαστικής ένστασης της Αρχής ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη. Πρόκειται, υποστηρίζουν, για εσωτερικό διοικητικό μέτρο αφού, η προσβαλλόμενη πράξη, αναφέρεται στα καθηκόντα που του ανατέθηκαν από την Αρχή.

 

΄Εχει νομολογηθεί ότι η ανάθεση καθηκόντων δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά μόνο εσωτερικό διοικητικό μέτρο, το οποίο δεν μεταβάλλει κατά τρόπο καθοριστικό το υπηρεσιακό καθεστώς ενός δημοσίου υπαλλήλου. Οι αποφάσεις που ρυθμίζουν την εσωτερική λειτουργία διοικητικού οργάνου δεν είναι παράγωγες εννόμων αποτελεσμάτων και για το λόγο αυτό δεν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις (Costea v. Republic (1983) 3 C.L.R. 115). Οι πράξεις αυτές δεν επιφέρουν αλλαγή στο νομικό καθεστώς του υπαλλήλου.

 

΄Οπως έχει αποφασιστεί και στην υπόθεση Yiallouros v. Republic (1976) 3 C.L.R. 214, η ανάθεση καθηκόντων σε υπάλληλο, η οποία γίνεται σύμφωνα με τα σχέδια υπηρεσίας της θέσης που κατέχει, συνιστά διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης.

 

΄Ολα όσα ο αιτητής αξιώνει για το χρονικό διάστημα μεταξύ του 1997 και 2001, εντάσσονται στο ευρύτερο πεδίο της εσωτερικής λειτουργίας της Αρχής, η οποία με βάση την ιατρική του κατάσταση, όπως διαπιστωνόταν από τις εκθέσεις των ιατροσυμβουλίων που είχαν συσταθεί, όσο και από πιστοποιητικά που ο ίδιος είχε προσκομίσει, του ανέθετε συγκεκριμένα καθήκοντα.

 

Ο αιτητής συνέχισε να πληρώνεται κανονικά με βάση τη μισθολογική κλίμακα στην οποία βρισκόταν. ΄Οσον αφορά τον ισχυρισμό του για απώλεια υπερωριών, αρκεί να λεχθεί ότι η υπερωριακή απασχόληση για κανένα υπάλληλο δεν είναι δεδομένη. Δεν τίθεται, ακόμα, ούτε και θέμα καθυστερημένης προαγωγής, εφ΄ όσον η προαγωγή δεν συνιστά δικαίωμα, αλλά προσδοκία.

 

Εξ ίσου αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός ότι η Αρχή τον μεταχειρίστηκε ως επιληπτικό άτομο. Τίποτε δεν καταδεικνύει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, είναι σαφές από την έκθεση του ιατροσυμβουλίου ότι ο αιτητής ουδέποτε ήταν επιληπτικός και ουδέποτε πήρε ανάλογα φάρμακα.

 

Θα πρέπει να σημειώσω επίσης ότι ως προς τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η Αρχή παρέλειψε να τον στείλει έγκαιρα ενώπιον του ιατροσυμβούλιου, αρκεί απλή παραπομπή στον Κανονισμό 75 των περί Αρχής Λιμένων Κύπρου (΄Οροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1997, Κ.Δ.Π. 114/97, σύμφωνα με τον οποίο η Αρχή έχει δικαίωμα, αλλά όχι και υποχρέωση να καλεί οποιονδήποτε υπάλληλό της να παρουσιαστεί σε γιατρό ή ιατροσυμβούλιο, για να εξακριβωθεί κατά πόσο ο υπάλληλος είναι ικανός για εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης.

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα θέματα της παρούσας υπόθεσης και ιδιαίτερα η ανάθεση των καθηκόντων στον αιτητή είναι εσωτερική ρύθμιση της διοίκησης και ως τέτοια συνιστούν εσωτερικό διοικητικό μέτρο που δεν υπόκειται σε προσφυγή.

 

Εν όψει των πιο πάνω, η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει και η προσφυγή απορρίπτεται ως εντελώς αβάσιμη, με έξοδα εναντίον του αιτητή.

 

 

 

 

 

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

 

 

 

 

 

/ΜΔ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο