|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 4 ΑΑΔ 964
5 Δεκεμβρίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 61 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ,
2. ΑΘΗΝΟΥΛΑ ΣΤΑΥΡΟΥ,
Αιτητές,
v.
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1253/2003)
Πολεοδομία και Χωροταξία ― Έκδοση πολεοδομικής άδειας υπό όρους ― Οι όροι θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της άδειας και δεν μπορούν να προσβληθούν αυτοτελώς με προσφυγή ― Η ρύθμιση του άρθρου 25(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/72) και η εφαρμογή της στην κριθείσα περίπτωση υπό το φως των σχετικών πορισμάτων της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Διοικητικό Δίκαιο ― Διαιρετή διοικητική πράξη σε αντιδιαστολή προς αδιαίρετη ― Κατά πόσο είναι διαιρετή η πράξη χορήγησης πολεοδομικής άδειας υπό όρους.
Οι αιτητές ζήτησαν με την προσφυγή την ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία τους χορηγήθηκε πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας αλλά με την γραπτή τους αγόρευση περιόρισαν το ακυρωτικό αίτημά τους μόνο στο μέρος της επίδικης απόφασης που τους επέβαλλε αντισταθμιστικό όρο κατασκευής κλειστού οχετού ομβρίων υδάτων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το άρθρο 25(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/72) καθορίζει ότι οι όροι υπό τους οποίους χορηγείται πολεοδομική άδεια θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της. Θέτει στη συνέχεια ρήτρα σε περίπτωση μη εκτέλεσης των όρων. Οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην προσβολή μόνο του επίδικου όρου. Ο όρος αυτός και η πολεοδομική άδεια αποτελούν αδιαίρετη πράξη. Αποδοχή του αιτήματος της προσφυγής θα ισοδυναμούσε με έκδοση πολεοδομικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο, χωρίς τον επίδικο όρο, πράγμα που εκφεύγει της δικαιοδοσίας του.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 Α.Α.Δ. 345,
Famita Estates Ltd v. Kυπριακή Δημοκρατία (2002) 4 Α.Α.Δ. 1070.
Προσφυγή.
Μ. Γεωργίου, για Αιτητές.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, για Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες των τεμαχίων με αριθμούς 47, 48 και 49 του Φ/Σx ΧΧΙ.53W2, τμήμα D στην Έγκωμη.
Στις 29.7.00 υπέβαλαν αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για διαχωρισμό των εν λόγω τεμαχίων σε οικόπεδα κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
Η Πολεοδομική Αρχή, αφού μελέτησε την αίτηση, εισηγήθηκε στο Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων την απόρριψή της, κρίνοντας ότι η περίπτωση δεν ενέπιπτε στα κριτήρια που καθορίζει ο Κανονισμός 19(1) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999 (ΚΔΠ 309/99). Εισηγήθηκε περαιτέρω τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, αφού τροποποιηθούν τα υποβληθέντα σχέδια.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως συμφώνησε με την εισήγηση αυτή. Η ίδια ήταν και η θέση του Δημάρχου Έγκωμης.
Το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων, αφού μελέτησε την αίτηση, εισηγήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο να:
«. . . εγκρίνει τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, καθ' όσον αφορά την παραχώρηση στο δημόσιο ανοικτού χώρου πρασίνου σε ποσοστό 10,6% αντί 15% που προνοείται στην παράγραφο 3.2 του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, για ανάπτυξη διαφορετική από την αιτηθείσα, με τρόπο ώστε να προνοείται:
(α) η παραχώρηση στο δημόσιο της γης και κατασκευή διεύρυνσης του υφιστάμενου δρόμου στα δυτικά των τεμαχίων με αρ. 48 και 49, η παραχώρηση στο δημόσιο της αναγκαίας γης, η διάνοιξη και συνέχιση του δρόμου που τέμνει το τεμάχιο με αρ. 47 στο βόρειο τμήμα του και η παραχώρηση στο δημόσιο γης και κατασκευή αδιεξόδου και πεζόδρομου στο νότιο τμήμα του τεμαχίου με αρ. 47,
(β) η παραχώρηση στο δημόσιο ποσοστού 15% του καθαρού εμβαδού των προς ανάπτυξη τεμαχίων (που προκύπτει μετά από την αφαίρεση δρόμων και πεζόδρομων) για σκοπούς ανοικτού δημόσιου χώρου πρασίνου, περιλαμβανομένου του εμβαδού του κλειστού οχετού πλάτους 4,60 μ. (10,6% για δημόσιο ανοικτό χώρο και 4,4% για τον οχετό που θα διαμορφωθεί επιφανειακά ως πράσινο.»
Ανέφερε περαιτέρω τα πιο κάτω:
«Το Συμβούλιο θεωρεί ότι έγκριση της αίτηση εμπίπτει στις πρόνοιες του Κανονισμού 19(1)(ε) και (ζ), που αφορούν στην προσαρμογή της προτεινόμενης ανάπτυξης σε χαρακτηριστικά του χώρου όπου προτείνεται να πραγματοποιηθεί, στο βαθμό που αυτά δεν ήταν δυνατό να καθοριστούν με λεπτομέρεια στο ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης και στην επίλυση ειδικών προβλημάτων σε σχέση με την ανάπτυξη.
Περαιτέρω, το Συμβούλιο εισηγείται όπως το Υπουργικό Συμβούλιο εξουσιοδοτήσει την Πολεοδομική Αρχή να χορηγήσει την άδεια με κατάλληλους όρους και νοουμένου ότι θα επιβληθεί στους αιτητές ως αντιστάθμισμα, η κατασκευή του κλειστού οχετού όμβριων υδάτων και η διαμόρφωση της επιφάνειάς του, προς ικανοποίηση της αρμόδια Αρχής.»
Το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε στη συνεδρία του ημερομηνίας 27.8.03 να χορηγήσει την πολεοδομική άδεια ως ήταν η εισήγηση του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων και εξουσιοδότησε την Πολεοδομική Αρχή να επιβάλει τους όρους και το αντισταθμιστικό μέτρο που υπέδειξε το Συμβούλιο.
Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 16.10.03.
Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης αυτής. Στη γραπτή αγόρευση όμως ο δικηγόρος τους περιορίζει το αίτημά τους για ακύρωση μόνο του μέρους της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο επιβάλλει τον αντισταθμιστικό όρο κατασκευής του κλειστού οχετού όμβριων υδάτων. Επιχείρημα του δικηγόρου των αιτητών είναι ότι η επιβολή του όρου αυτού συνιστά υπέρβαση εξουσίας. Έτσι, οι αιτητές δε ζητούν να κηρυχθεί άκυρη η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου στο σύνολό της, αλλά περιορίζουν το αίτημά τους στον επίδικο όρο.
Γεννάται το ερώτημα αν οι αιτητές νομιμοποιούνται στην προσβολή μόνο του όρου αυτού.
Το άρθρο 25(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/72) καθορίζει ότι οι όροι υπό τους οποίους χορηγείται πολεοδομική άδεια θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της. Θέτει στη συνέχεια ρήτρα σε περίπτωση μη εκτέλεσης των όρων. Προβλέπει ότι «η εκτελεσθείσα ανάπτυξις θεωρείται ως μη αποτελούσα ανάπτυξιν διά την οποίαν έχει χορηγηθή πολεοδομική άδεια εκτός εάν οι όροι ούτοι εκτελεσθώσιν.».
Στην απόφαση της Ολομέλειας στην Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας, (2000) 3 Α.Α.Δ. 345, αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:
«Εφόσο, σύμφωνα με το άρθρο 25(2) του Νόμου, οι όροι θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της πολεοδομικής άδειας, δεν μπορεί να λεχθεί ότι η πράξη είναι διαιρετή και ότι οι επίδικοι όροι μπορούν να προσβληθούν αυτοτελώς».
Καταλήγω ότι οι αιτητές δε νομιμοποιούνται στην προσβολή μόνο του επίδικου όρου. Ο όρος αυτός και η πολεοδομική άδεια αποτελούν αδιαίρετη πράξη (βλ. και Famita Estates Ltd v. Kυπριακή Δημοκρατία (2002) 4 Α.Α.Δ. 1070).
Αποδοχή του αιτήματος της προσφυγής θα ισοδυναμούσε με έκδοση πολεοδομικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο, χωρίς τον επίδικο όρο, πράγμα που εκφεύγει της δικαιοδοσίας του.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας, πέραν της αναφοράς ότι με την προσφυγή προσβάλλεται μόνο το μέρος της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο επιβάλλει τον επίδικο όρο, δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με το θέμα αυτό. Η νομική έρευνα έγινε ουσιαστικά από το Δικαστήριο.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.