|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 4 ΑΑΔ 283
19 Απριλίου, 2005
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΡ. 2),
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 594/2004)
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Διορισμός ― Άρθρα 3 και 4 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν.7(Ι)/98) ― Ερμηνεία ― Ο διορισμός «διοικητικού συμβουλίου της Αρχής» και όχι «Αρχής» δεν βρίσκεται έξω από το πλαίσιο του Νόμου.
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Επιβολή διοικητικών κυρώσεων ― Το ζήτημα της πολλαπλότητας των κατηγοριών ― Κρίθηκε ότι δεν υφίστατο πολλαπλότητα στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Επιβολή διοικητικών κυρώσεων ― Άρθρο 3(2)(ζ) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98) ― Ερμηνεία ― Ειδικά το ζήτημα της αναφοράς της διάταξης σε «διοικητικό πρόστιμο για κάθε ημέρα παράβασης» ― Αποκλίνουσα πρωτόδικη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Εφαρμογή του άρθρου στα γεγονότα της κριθείσας περίπτωσης ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Λέξεις και Φράσεις ― Ο όρος «παιδικά παιχνίδια» στο άρθρο 34(4) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98 ως τροποποιήθηκε).
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Επιβολή διοικητικών κυρώσεων ― Αιτιολογία ― Η αιτιολογία της καταδίκης σε διοικητικά πρόστιμα κρίθηκε πλήρης στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της σε βάρος τους επιβολής διοικητικού προστίμου, ύψους Λ.Κ. 38.000, για ισχυριζόμενη παράβαση των άρθρων 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι) και 34(4)(β)(ιιι) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98 ως τροποποιήθηκε).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας μερικώς την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Σύμφωνα με το Ν. 7(1)/98 (όπως έχει τροποποιηθεί) άρθρο 3(1) ιδρύεται ανεξάρτητη Αρχή καλούμενη «Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου», οι αρμοδιότητες της οποίας φαίνονται στο εδ. (2) του ιδίου άρθρου. Η σύνθεση της Αρχής είναι όπως περιγράφεται από το άρθρο 4 του Νόμου.
Είναι γεγονός ότι το άρθρο 4(1) του Νόμου αναφέρεται σε «Αρχή» ενώ εν προκειμένω στην δεύτερη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. γνωστοποίησης 123, γίνεται αναφορά σε «Διορισμό διοικητικού συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου». Όμως αν ληφθεί υπόψη ότι η σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου είναι όπως ακριβώς περιγράφεται από το άρθρο 4 του Νόμου, προκύπτει ότι τούτο δεν βρίσκεται έξω από το πλαίσιο του νόμου.
2. Η διατύπωση των «κατηγοριών» (παραβάσεων) εν προκειμένω είναι τέτοια που δεν υπάρχει πρόβλημα πολλαπλότητας γιατί ανεξάρτητα αν διατυπώνονται περισσότερες από τη μια παραβάσεις για το ίδιο παιχνίδι, την ίδια ημέρα, η παράβαση (διαφήμιση) ήταν για ξεχωριστή ώρα κάθε φορά. Επομένως δεν πρόκειται για διατύπωση πέραν της μιας «κατηγορίας» κάθε φορά, αλλά ούτε και για το ίδιο αδίκημα αφού η κάθε διαφήμιση, έστω και αν πρόκειται για το ίδιο παιχνίδι, αποτελεί ξεχωριστή παράβαση. Για παράδειγμα αν ένας καταγγελθεί για υπερβολική ταχύτητα την ίδια ημέρα, αλλά σε διαφορετικές ώρες, δεν θεωρείται ότι καταγγέλλεται και τιμωρείται πέραν της μιας φοράς για το ίδιο αδίκημα.
3. Από το όλο σκεπτικό της επίδικης απόφασης προκύπτει ότι λήφθηκε υπόψη η πρόνοια του άρθρου 3(2)(ζ) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει ότι η Αρχή μεταξύ άλλων δύναται να επιβάλλει κυρώσεις μια εκ των οποίων είναι και «διοικητικό πρόστιμο για κάθε ημέρα παράβασης από το σταθμό του παρόντος Νόμου ή των όρων αδείας». Εφόσον εδώ ο Σταθμός είναι παγκύπριος τηλεοπτικός Σταθμός, το διοικητικό πρόστιμο μπορούσε να ήταν «Μέχρι ΛΚ £5000 για κάθε ημέρα παράβασης».
Από τη διατύπωση των παραβάσεων και τις ποινές όπως έχουν επιβληθεί, φαίνεται ότι για την κάθε ημερομηνία, ανεξάρτητα από το αν οι παραβάσεις ήσαν πέραν της μιας, το πρόστιμο που έχει επιβληθεί δεν υπερβαίνει τις £5.000.
Στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2002) 4 Α.Α.Δ. 1077, ο Αρτεμίδης Δ (όπως ήταν τότε), αποφάσισε ότι το πρόστιμο πρέπει να επιβάλλεται για «κάθε μέρα παράβασης» και όχι για κάθε παράβαση, ανεξάρτητα αν η επιβαλλόμενη ποινή για τις διάφορες παραβάσεις της ίδιας ημέρας δεν υπερβαίνει τις £5.000, όπως έπραξε η Αρχή στην παρούσα υπόθεση.
Για το ίδιο θέμα υπάρχει και η υπόθεση Αντέννα Λτδ. ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 121, όπου ο Κωνσταντινίδης Δ. αποφάσισε διαφορετικά, δηλαδή ότι πρόστιμο επιβάλλεται για κάθε παράβαση ανεξάρτητα αν με την ερμηνεία αυτή θα μπορεί να επιβληθεί σε ένα Σταθμό, σε συγκεκριμένη ημέρα, διοικητικό πρόστιμο πολύ πέραν των £5.000 αφού το μέγιστο του ποσού αυτού συνδέεται με την παράβαση.
Με την ερμηνεία που έδωσε ο Κωνσταντίνιδης Δ. στην πιο πάνω απόφαση, συμφώνησε και ο Νικολάου Δ στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 411.
Στην υπόθεση Sigma Radio TV v. Aρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υπόθ. αρ. 1202/02 ημερ. 28/3/05 (απόφαση του Κραμβή Δ), οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν μια ποινή για κάθε μέρα παράβασης ανεξάρτητα αν οι παραβάσεις κάθε μέρα ήσαν πέραν της μιας.
Η ερμηνεία που υιοθετείται στην παρούσα υπόθεση συνάδει με την ερμηνεία που δόθηκε από τους Αρτεμίδη Δ (όπως ήταν τότε) στην υπόθεση αρ. 884/01 και Κραμβή Δ στην υπόθεση αρ. 1202/02 ημερ. 28/3/05 η οποία στηρίζεται σε άλλη υπόθεση του ιδίου δικαστή με αρ. 777/03 ημερ. 6/10/04. Ο νόμος μιλά για επιβολή διοικητικού προστίμου για κάθε ημέρα παράβασης. Είναι ο γενικός κανόνας ερμηνείας ότι εκεί που οι λέξεις ενός Νόμου είναι σαφείς ούτως ώστε να μην επιδέχονται πέραν της μιας ερμηνείες, θα πρέπει να εφαρμόζονται έστω και αν καταλήγουμε σε παράλογο ή άδικο ή αυθαίρετο αποτέλεσμα. Το καθήκον του δικαστηρίου είναι να εφαρμόσει το νόμο ως έχει και όχι να τον κάνει λογικό. Και αν ακόμα θεωρηθεί ότι το λεκτικό του Νόμου δεν είναι σαφές (ο Κωνσταντινίδης Δ στην 362/03 ανάφερε ότι η διατύπωση του νόμου μπορούσε να ήταν καλύτερη) τότε αν λάβουμε υπόψη ότι πρόκειται περί νόμου που επιβάλλει χρηματικές ποινές, θα πρέπει να τύχει εφαρμογής η αρχή ότι φορολογικοί και ποινικοί νόμοι θα πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά και σε περίπτωση που υπάρχει αμφιβολία να δίνεται η ερμηνεία εκείνη που είναι υπέρ του πολίτη.
Αυτό που εγείρεται περαιτέρω είναι το κατά πόσο το γεγονός ότι έχει επιβληθεί ποινή για κάθε μια από τις διάφορες παραβάσεις της ίδιας ημέρας για να καταλήξει η Αρχή στο συνολικό ποσό που επέβαλλε για κάθε ημερομηνία και το οποίο όμως ποσό ήταν μέσα στο πλαίσιο των £5.000 και δεν επέβαλε απλώς ένα πρόστιμο αναφορικά με την κάθε ημερομηνία (και ο αριθμός των διαφόρων παραβάσεων να λαμβάνετο απλώς υπόψη) είναι κάτι που οδηγεί σε ακυρότητα ή διασώζεται η απόφαση αφού δεν υπήρξε παραβίαση του ανωτάτου ορίου των £5.000.
Μετά από αρκετό προβληματισμό υιοθετείται ο τρόπος ενέργειας στην προσφ. αρ. 884/01 (όπως και ο Αρτεμίδης Δ., όπως ήταν τότε), δηλαδή η μερική επιτυχία της προσφυγής.
4. Σε σχέση με την ερμηνεία της λέξης «παιχνίδι», τόσο στην απόφαση της 5/3/04 σελ. 34-35 όσο και στην απόφαση της 19/4/04 που επιβλήθηκε το πρόστιμο, σελ. 5 και 6 με αναφορά στην οδηγία 88-378-ΕΟΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στην εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα» και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, καταλήγει η Αρχή να δεχθεί ότι τα θέματα (αντικείμενα) που αφορούσαν οι διαφημίσεις ήταν για παιδικά παιχνίδια. Τούτο είναι θέμα που σε πρώτο στάδιο είναι στη διακριτική ευχέρεια της Αρχής για να εξετάσει και αποφασίσει. Δεν υπάρχει οτιδήποτε που να επιτρέπει στο δικαστήριο να επέμβει στην άσκηση αυτής της διακριτικής ευχέρειας της Αρχής.
5. Όσον αφορά τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας, από μελέτη των δύο αποφάσεων ημερ. 8/3/04 και 19/4/04 και της σχετικής ανάλυσης, φαίνεται ότι έχει δοθεί πλήρης και λεπτομερής αιτιολογία για το όλο σκεπτικό της Αρχής όταν κατέληγε πρώτα ότι διαπράχθηκαν οι παραβάσεις και στη συνέχεια για την επιβολή του διοικητικού προστίμου με τη διαφορά αναφορικά με τον τρόπο που επιβλήθηκε το πρόστιμο.
6. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Το διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε με αναφορά σε κάθε μια από τις 163 παραβάσεις του Νόμου (αρ. 46-208), ακυρώνεται. Η Αρχή οφείλει να επανεξετάσει το ζήτημα αναφορικά με την ποινή που κρίνει ορθό να επιβάλει, σύμφωνα όμως με τις διατάξεις του Νόμου, δηλαδή μια ποινή για κάθε ημέρα παράβασης. Υπό τις περιστάσεις δεν γίνεται διαταγή για τα έξοδα.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2002) 4 Α.Α.Δ. 1077,
Αντέννα Λτδ. ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 121,
Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 411,
Sigma Radio TV v. Aρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 1202/02, ημερ. 28.3.2005,
Tosoun v. Kanaris (1969) 1 C.L.R. 637,
Ζavos v. Police (1971) 2 C.L.R. 172,
Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 391,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Παπαλαζάρου (1995) 2 Α.Α.Δ. 128,
Pefkos v. Republic (1961) C.L.R. 340,
Βασιλείου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 385,
Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Επαρχιακού Λειτουργού Λευκωσίας (1975) 2 Α.Α.Δ. 119.
Προσφυγή.
Χ. Χριστοφίδης, για τους Αιτητές.
Μ. Καλλιγέρου, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου με την οποία να ακυρώνονται οι πράξεις και/ή αποφάσεις της καθής η αίτηση ημερ. 5/3/04 και 19/4/04 «με τις οποίες τους επέβαλαν ως διοικητικό ή πειθαρχικό πρόστιμο ή ποινή» το ποσό των £38.000 για ισχυριζόμενη παράβαση των άρθρων 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι) και 34(4)(β)(ιιι) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(1)/98 ως έχει τροποποιηθεί) σχετικά με τη μετάδοση διαφημίσεων που η καθής η αίτηση έκρινε ότι επρόκειτο για παιδικά παιχνίδια για την περίοδο 16/12/02 μέχρι 29/12/02 ως άκυρες και στερημένες οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Γεγονότα
(1) Η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Η Αρχή) εξέτασε αυτεπάγγελτα τις απο μέρους του Σταθμού πιθανές παραβάσεις των άρθρων 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι) και 34(4)(β)(ιιι) του περί Ραδιορφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν.7(1)/98,ως έχει τροποποιηθεί). Η υπόθεση είχε το χαρακτηριστικό αριθμό 7/2003(1).
(2) Οι λειτουργοί που ανέλαβαν την αυτεπάγγελτη διερεύνηση της υπόθεσης σε πόρισμα τους ημερ. 7/3/03 διαπίστωσαν πιθανές παραβάσεις των άρθρων 33(2)(η), 34(2), 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι), 34(4)(β)(ιιι) του προαναφερθέντος νόμου καθώς επίσης της παραγράφου Στ.3 του Κώδικα Διαφημίσεων Τηλεμπορικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας όπως εκτίθενται στο Παράρτημα ΙΧ των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/00).
(3) Η Αρχή με επιστολή της ημερ. 14/3/03 έθεσε ενώπιον του Σταθμού τις διερευνώμενες παραβάσεις για οποιεσδήποτε εξηγήσεις και/ή παραστάσεις και κάλεσε τον εκπρόσωπο του Σταθμού όπως δηλώσει κατά πόσον επιθυμεί να παρευρεθεί κατά την εξέταση της υπόθεσης.
(4) Στις 21/5/03 ο Σταθμός έστειλε περίγραμμα παραστάσεων και η Αρχή με επιστολή της ημερ. 19/11/03 έθεσε ενώπιον του Σταθμού την ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ με αρ. φακ. 7/2003(1)(Β) με τις διερευνώμενες παραβάσεις. Κατά την εξέταση αυτής της νέας υπόθεσης στη συνεδρία της Αρχής με αρ. 14/04 που έγινε στις 5/3/04 παρευρέθηκε εκ μέρους του Σταθμού ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου κ. Λ. Παπαφιλίππου. Η Αρχή μελέτησε όλα τα ενώπιον της στοιχεία και περιστατικά συμπεριλαμβανομένων και των προφορικών εξηγήσεων του Σταθμού και έκρινε ότι υπάρχουν παραβάσεις των άρθρων 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι) και 34(4)(β)(ιιι) του προαναφερθέντος Νόμου 7(1)/98.
(5) Στις 19/4/04 σε συνεδρία της Αρχής με αρ. 25/04 για σκοπούς επιβολής κυρώσεων παρευρέθηκε εκ μέρους του Σταθμού ξανά ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου ο οποίος υπέβαλε και προφορικά τις απόψεις του Σταθμού ενώπιον της Αρχής. Η Αρχή επιβεβαίωσε την απόφαση της ημερ. 5/3/04 και αποφάσισε όπως επιβάλει στο Σταθμό διοικητικό πρόστιμο £38.000 για παραβάσεις των προαναφερθέντων άρθρων.
(6) Η Αρχή έχει διαπιστώσει συνολικά 208 παραβάσεις για την πιο πάνω περίοδο όπως αυτές φαίνονται πρώτα στη ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ ημερ. 30/10/03 και τελικά στην μια από τις επίδικες αποφάσεις ημερ. 5/3/04 που αφορά την κατάληξη ότι υπήρξαν παραβάσεις για τις οποίες επιβλήθηκαν ποινές στις 19/4/04, πράξη και/ή απόφαση που επίσης προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή. Ποινή επιβλήθηκε για τις παραβάσεις των ημερ. 20/12/02 μέχρι και 29/12/02 (βλ. αρ. 46-208) σύμφωνα με την υπόθεση αρ. 7/2003(Ι)(Β). Για τις ημερομηνίες 16/12/02 μέχρι 19/12/02 [(αρ. 1-45 και υποθ. αρ. 7/2003(Ι)(Α)] δεν επιβλήθηκε ποινή αφού για τις ημερομηνίες αυτές επιβλήθηκαν ήδη ποινές για άλλες παραβάσεις στις οποίες η ποινή ήταν £5.000 για κάθε ημέρα παράβασης.
Νομικοί Ισχυρισμοί
Προς υποστήριξη της υπόθεσης τους οι αιτητές με τη γραπτή τους αγόρευση προβάλλουν τους ακόλουθους νομικούς ισχυρισμούς:
(α) Οι καθών η αίτηση είναι νομικά ανύπαρκτοι και δεν εφαρμόζεται και δεν ισχύει η προσβαλλόμενη πράξη και/ή οι καθών η αίτηση έπαυσαν να υπάρχουν και/ή περιέπεσαν σε εξαφάνιση από 29/4/04 και/ή καταργήθηκαν.
(β) Οι προσβαλλόμενες πράξεις και/ή αποφάσεις είναι άκυρες γιατί παραβιάζουν την νομοθεσία και/ή τη νομολογία που αφορά νομικές ή πειθαρχικές διαδικασίες γιατί υπάρχει πολλαπλότητα κατηγοριών και πολλαπλότητα στην επιβολή ποινής, το δε κατηγορητήριο πάσχει ή είναι ελαττωματικό καθότι αρκετές από τις κατηγορίες είναι ταυτόσημες με το ίδιο λεκτικό και με τα ίδια γεγονότα. Ενώ πρόκειται για το ίδιο ισχυριζόμενο αδίκημα υπάρχει πολλαπλότητα κατηγορίας και επιβολής ποινής. Έχουν επίσης παραβιαστεί οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης.
(γ) Οι καθών η αίτηση δεν αξιολόγησαν ορθά και/ή αξιολόγησαν λανθασμένα την έννοια της λέξης «παιχνίδι».
(δ) Οι προσβαλλόμενες πράξεις και/ή αποφάσεις δεν είναι δεόντως αιτιολογημένες ή και καθόλου και δεν στηρίζονται σε αιτιολογημένο πόρισμα ή βάση. Το ίδιο αναιτιολόγητες είναι και οι προπαρασκευαστικές πράξεις.
Εξέταση Νομικών Ισχυρισμών
Σύμφωνα με τον πρώτο νομικό ισχυρισμό οι αιτητές παραπέμπουν στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 47.707 η οποία δημοσιεύθηκε στο Παράρτημα Τέταρτο της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας με αρ. 3243 και ημερ. 29/5/98 με την οποία το Υπουργικό Συμβούλιο διόρισε τον Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και τα Μέλη της Αρχής για περίοδο 6 ετών. Η σχετική γνωστοποίηση τιτλοφορείται «Αριθμός 62 Διορισμός Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου» και στη συνέχεια αναφέρεται ότι το Υπουργικό Συμβούλιο διορίζει τα πιο κάτω πρόσωπα «ως Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και Μέλη της Αρχής». Ακολουθούν τα ονόματα των διορισθέντων και η ιδιότητα τους, δηλαδή Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και Μέλη αντίστοιχα.
Με νέα απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 60.421 και ημερ. 15/6/04 η οποία φέρει τίτλο «Αρ. 123 Διορισμός διοικητικού συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου» αναφέρει ότι διορίζει από 15/6/04 «τα πιο κάτω πρόσωπα ως Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και Μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου και πάλιν για περίοδο 6 ετών. Με τη νέα αυτή απόφαση του επαναδιορίστηκαν ο Νίκος Παπαϊωάννου που από μέλος που ήταν στην πρώτη θητεία τώρα διορίστηκε ως Πρόεδρος και η Κα Μαρία Κουτσελίνη ως μέλος. Οι υπόλοιποι διορίζονται για πρώτη φορά.
Η εισήγηση των αιτητών συνίστατο στο ότι με βάση το περιεχόμενο της πιο πάνω απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 15/6/04 προκύπτει παντελής νομική ανυπαρξία της Αρχής γιατί το Υπουργικό Συμβούλιο διόρισε διοικητικό συμβούλιο ενώ ο Ν. 7(1)/98, άρθρα 3(1) και 4(1) δεν αναφέρονται σε διοικητικό συμβούλιο. Η θητεία του Προέδρου, Αντιπροέδρου και Μελών της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης που διορίστηκαν με την απόφαση ημερ. 29/4/98 έληξε στις 29/4/04 και συνεπώς υπάρχει έκτοτε ανυπαρξία των καθών η αίτηση.
Σημειώνω εδώ ότι σύμφωνα με το Ν. 7(1)/98 (όπως έχει τροποποιηθεί) άρθρο 3(1) ιδρύεται ανεξάρτητη Αρχή καλούμενη «Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου» οι αρμοδιότητες της οποίας φαίνονται στο εδ. (2) του ιδίου άρθρου. Η σύνθεση της Αρχής είναι όπως περιγράφεται από το άρθρο 4 του Νόμου.
Εξέτασα την εισήγηση των αιτητών. Είναι γεγονός ότι το άρθρο 4(1) του Νόμου αναφέρεται σε «Αρχή» ενώ στην δεύτερη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. γνωστοποίησης 123, γίνεται αναφορά σε «Διορισμό διοικητικού συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου». Όμως αν λάβουμε υπόψη ότι η σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου είναι όπως ακριβώς περιγράφεται από το άρθρο 4 του Νόμου, δηλαδή όσον αφορά την ιδιότητα και αριθμό των μελών (έχουμε τον Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και 5 μέλη), καταλήγω ότι τούτο δε βρίσκεται έξω από το πλαίσιο του νόμου. Αναφορικά με τον ισχυρισμό ανυπαρξίας της Αρχής και/ή του διοικητικού συμβουλίου λόγω λήξης της θητείας τους, σημειώνω ότι οι επίδικες αποφάσεις λήφθηκαν αρχικά στις 5/3/04 και τελικά στις 19/4/04, δηλαδή πριν τη λήξη της θητείας των Προέδρου, Αντιπροέδρου και Μελών της Αρχής. Επομένως τόσο κατά το χρόνο που λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση όσο και σήμερα που προχωρεί για εκδίκαση η παρούσα υπόθεση, υπάρχει η Αρχή, με νομική υπόσταση. Το ότι υπήρξε ένα κενό μεταξύ της λήξης του πρώτου διορισμού και του δεύτερου διορισμού από 29/4/98 μέχρι 15/6/04, μέσα στην οποία όμως περίοδο δεν είχε αποφασιστεί οτιδήποτε το σχετικό με την παρούσα υπόθεση, κρίνω ότι δεν επηρεάζει τη λήψη της επίδικης απόφασης. Έτσι ο πρώτος νομικός ισχυρισμός, για ανυπαρξία της καθής η αίτηση, απορρίπτεται.
Αναφορικά με το δεύτερο λόγο που αφορά την ισχυριζόμενη πολλαπλότητα και/ή άλλη παρανομία στο «κατηγορητήριο» όπως το αποκαλούν, αυτός παίρνει διάφορες μορφές. Για να γίνει αντιληπτός ο λόγος αυτός καθώς και η εξέτασή του, το θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το σχετικό άρθρο με βάση το οποίο επιβλήθηκε το διοικητικό πρόστιμο. Το άρθρο 34(4) του Ν. 7(1)/98 (ως έχει τροποποιηθεί) διαλαμβάνει ως ακολούθως:
«34(4)(1)...................................
..........................................
(4) Η διαφήμιση παιδικών παιχνιδιών είτε από το Ραδιόφωνο είτε από την τηλεόραση, απαγορεύεται
(α) από το πρωϊ μέχρι τις 10.00 το βράδυ καθημερινά
(β) από το πρωϊ μέχρι και τις 11.00 το βράδυ κατά τη διάρκεια -
(ι) των σχολικών αργιών, όπως αυτές καθορίζονται στους εκάστοτε ισχύοντες Κανονισμούς περί Λειτουργίας των Δημοσίων Σχολείων Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης
(ιι) του Σαββάτου και Κυριακής
(ιιι) των ημερών που προηγούνται των πιο πάνω»
Στη δική μας περίπτωση η Αρχή κατάληξε ότι υπήρξε παράβαση των άρθρων 34(4)(α), 34(4)(β)(ι), 34(4)(β)(ιι), 34(4)(β)(ιιι). Είναι φανερό από την όλη διατύπωση ότι οι παραβάσεις που έγιναν κατά τις καθημερινές διατυπώνονται με βάση το άρθρο 34(4)(α), αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια των σχολικών αργιών διατυπώνονται κατά παράβαση του άρθρου 34(4)(β)(ι), αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια του Σαββάτου και της Κυριακής διατυπώνονται κατά παράβαση του άρθρου 34(4)(β)(ιι) και αυτές που αφορούν ημέρα Παρασκευή κατά παράβαση του άρθρου 34(4)(β)(ιιι). Εφόσον για τις παραβάσεις των ημερομηνιών 16/12//02 μέχρι 19/12/02 (αρ. 1-45) δεν επιβλήθηκε πρόστιμο, περιορίζομαι να παραθέσω τον τρόπο διατύπωσης των παραβάσεων, με αναφορά σε μια από τις υπόλοιπες ημερομηνίες για τις οποίες επιβλήθηκε πρόστιμο. Παίρνω ως παράδειγμα την 22/12/02 (αρ. 96-145) όπου οι παραβάσεις διατυπώθηκαν ως ακολούθως:
«αρ. 96-102 7 παραβάσεις για 7 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση για το ΚΑΡΑΟΚΕ POP STAR (άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 103-112 10 παραβάσεις για 10 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση για ΕΞΥΠΝΟΥΛΗΣ COMPUTER (34(4)((β)(ιι)
αρ. 113-119 7 παραβάσεις για 7 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση «SUPER MAC PC ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ» (άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 120-127 8 παραβάσεις για 8 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση «HAPPY POTTER: ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΑΤΖENTA» άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 18-133 6 παραβάσεις για 6 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση «FISHER PRICE ΚΗΠΟΣ ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ» (άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 134-142 9 παραβάσεις για 9 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση «FISHER PRICE NEW TAPE RECORDER" (άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 143-144 2 παραβάσεις για 2 διαφορετικές ώρες της ίδιας ημέρας σχετικά με διαφήμιση «TRIVIAL PURSUITABOO JUNIOR"(άρθρο 34(4)(β)(ιι)
αρ. 145 1 παράβαση σχετικά με τη διαφήμιση «ΤΟ ΕΞΥΠΝΟ COMPUTER" (άρθρο 34(4)(β)(ιι)
Με τον ίδιο τρόπο είναι διατυπωμένες και οι υπόλοιπες παραβάσεις τις οποίες δεν θεωρώ αναγκαίο να παραθέσω. Είναι αρκετό από την πιο πάνω διατύπωση των παραβάσεων της 22/12/02 που ήσαν συνολικά 50 για να φανεί το σκεπτικό διατύπωσης όλων των παραβάσεων για τις υποθέσεις που έχει επιβληθεί διοικητικό πρόστιμο.
Μελέτησα με τη μέγιστη προσοχή τον ισχυρισμό της πλευράς των αιτητών ότι πρόκειται για πολλαπλότητα κατηγοριών και/ή ότι έχει επιβληθεί ποινή για το ίδιο αδίκημα πέραν της μιας φοράς.
Από το παράδειγμα που παράθεσα πιο πάνω (για τις παραβάσεις δηλαδή της 22/12/02) φαίνεται ότι η διατύπωση των «κατηγοριών» (παραβάσεων) είναι τέτοια που δεν υπάρχει πρόβλημα πολλαπλότητας γιατί ανεξάρτητα αν διατυπώνονται περισσότερες από τη μια παραβάσεις για το ίδιο παιχνίδι, την ίδια ημέρα, η παράβαση (διαφήμιση) ήταν για ξεχωριστή ώρα κάθε φορά. Επομένως δεν πρόκειται για διατύπωση πέραν της μιας «κατηγορίας» κάθε φορά, αλλά ούτε και για το ίδιο αδίκημα αφού η κάθε διαφήμιση, έστω και αν πρόκειται για το ίδιο παιχνίδι, αποτελεί ξεχωριστή παράβαση. Για παράδειγμα αν ένας καταγγελθεί για υπερβολική ταχύτητα την ίδια ημέρα, αλλά σε διαφορετικές ώρες, δε θεωρείται ότι καταγγέλλεται και τιμωρείται πέραν της μιας φοράς για το ίδιο αδίκημα.
Από το όλο σκεπτικό της απόφασης έχω προσέξει ότι λήφθηκε υπόψη η πρόνοια του άρθρου 3(2)(ζ) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει ότι η Αρχή μεταξύ άλλων δύναται να επιβάλλει κυρώσεις μια εκ των οποίων είναι και «διοικητικό πρόστιμο για κάθε ημέρα παράβασης από το σταθμό του παρόντος Νόμου ή των όρων αδείας». Εφόσον εδώ ο Σταθμός είναι παγκύπριος τηλεοπτικός Σταθμός, το διοικητικό πρόστιμο μπορούσε να ήταν «Μέχρι ΛΚ £5000 για κάθε ημέρα παράβασης». Για μερικές ημέρες η Αρχή επέβαλε τέτοιο πρόστιμο που ανήρχετο στο μέγιστο ποσό των £5.000 (βλ. για παράδειγμα τις παραβάσεις με αρ. 96-145 της 22/12/02 τις οποίες ήδη διατύπωσα πιο πάνω). Ο τρόπος που επιβλήθηκε το πρόστιμο για τις παραβάσεις της 22/12/02 έχει, αυτούσιος, ως εξής:
«Για τις παραβάσεις που έγιναν στις 22.12.2002 το συνολικό διοικητικό πρόστιμο των 5000 Λ.Κ. όπως αναφέρεται πιο κάτω:
Για την παράβαση του άρθρου 34(4)(β)(ιι) του προαναφερθέντος Νόμου, ήτοι υπό στοιχεία 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144 και 145 το διοικητικό πρόστιμο των 5.000 Λ.Κ., δηλαδή 100 Λ.Κ. για κάθε ένα υπό στοιχείο.»
Το ίδιο για τις παραβάσεις με αρ. 170-175 της 26/12/02 όπου για 4 παραβάσεις επιβλήθηκε πρόστιμο £1000 στην κάθε μια και για άλλες δυο £500 στην κάθε μια. Παρόμοια, £5.000 ήταν και για τις παραβάσεις με αρ. 176-179 στις 27/12/02 δηλαδή 4 παραβάσεις προς £1.250 η κάθε μια.
Για άλλες παραβάσεις, π.χ. τις υπ' αρ. 46-56 ημερ. 20/12/02, το συνολικό ποσό προστίμου ήταν £2.000 δηλαδή 10 παραβάσεις προς £190 η κάθε μια και μια προς £100.
Από τη διατύπωση των παραβάσεων και τις ποινές όπως έχουν επιβληθεί φαίνεται ότι για την κάθε ημερομηνία, ανεξάρτητα από το αν οι παραβάσεις ήσαν πέραν της μιας, το πρόστιμο που έχει επιβληθεί δεν υπερβαίνει τις £5.000.
Περιληπτικά το ποσό των £38.000 που είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής [(σχετικός φάκελος αρ. 7/2003(1)(Β)] έχει επιβληθεί ως ακολούθως:
£2.000 για 12 παραβάσεις της 20/12/02 (45-56)
£5.000 για 39 « της 21/12/02 (57-95)
£5,000 για 50 « της 22/12/02 (96-145)
£2.000 για 9 « της 23/12/02 (146-153)
£2.000 για 10 « της 24/12/02 (154-163)
£2.000 για 6 « της 25/12/02 (164-169)
£5.000 για 6 παραβάσεις της 26/12/02 (170-175)
£5.000 για 4 παραβάσεις της 27/12/02 (176-179)
£5.000 για 10 παραβάσεις της 28/12/02 (180.189)
£5.000 για 19 παραβάσεις της 29/12/02 (190-208)
Στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2002) 4 Α.Α.Δ. 1077, ο Αρτεμίδης Δ (όπως ήταν τότε) αποφάσισε ότι το πρόστιμο πρέπει να επιβάλλεται για «κάθε μέρα παράβασης» και όχι για κάθε παράβαση, ανεξάρτητα αν η επιβαλλόμενη ποινή για τις διάφορες παραβάσεις της ίδιας ημέρας δεν υπερβαίνει τις £5.000, όπως έπραξε η Αρχή στην παρούσα υπόθεση. Έτσι δέχθηκε μερικώς την προσφυγή με την εξής κατάληξη:
«Ενόψει των ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Το διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε εις βάρος της αιτήτριας, £1.100 για κάθε μια από τις 45 παραβιάσεις του Νόμου και των Κανονισμών ακυρώνεται. Η Αρχή οφείλει να επανεξετάσει το ζήτημα αναφορικά με την ποινή που κρίνει ορθό να επιβάλει, σύμφωνα όμως με τις διατάξεις του Νόμου. Υπό τις περιστάσεις δε γίνεται διαταγή ως προς τα έξοδα.»
Για το ίδιο θέμα έχω υπόψη και την υπόθεση Αντέννα Λτδ. ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 121 όπου ο Κωνσταντινίδης Δ αποφάσισε διαφορετικά, δηλαδή ότι πρόστιμο επιβάλλεται για κάθε παράβαση ανεξάρτητα αν με την ερμηνεία αυτή θα μπορεί να επιβληθεί σε ένα Σταθμό, σε συγκεκριμένη ημέρα, διοικητικό πρόστιμο πολύ πέραν των £5.000 αφού το μέγιστο του ποσού αυτού συνδέεται με την παράβαση. Στη σελ. 8 της απόφασης διατυπώνει το θέμα ως εξής:
«Η διατύπωση του Νόμου θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά, όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, προβλέπεται η ορισμένη κύρωση για κάθε παράβαση. Αυτή η συγκεκριμένη παράβαση μπορεί να είναι το αντικείμενο κατηγορίας και εφόσον αυτή στοιχειοθετείται επιβάλλεται ποινή για αυτή, με οροφή το ποσό των £5.000. Η αναφορά σε κάθε μέρα παράβασης δεν στοχεύει τον περιορισμό της εξουσίας ώστε ο σταθμός να υπόκειται στο ίδιο μέγιστο διοικητικό πρόστιμο όσες παραβάσεις και αν κάμει σε μια μέρα αλλά για να είναι ξεκάθαρο πως η ίδια ποινή προβλέπεται για κάθε ημέρα εκδήλωσης της ίδιας παράβασης.»
Με την ερμηνεία που έδωσε ο Κωνσταντίνιδης Δ στην πιο πάνω απόφαση συμφώνησε και ο Νικολάου Δ στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 4 Α.Α.Δ. 411, παρόλο που τούτο δεν επέλυε το θέμα που εξετάζετο, αφού η απόφαση ακυρώθηκε λόγω έλλειψης αιτιολογίας πώς κατέληγε η Αρχή στην επιβολή του προστίμου των £6.000.
Στην υπόθεση Sigma Radio TV v. Aρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υπόθ. αρ. 1202/02 ημερ. 28/3/05 (απόφαση του Κραμβή Δ), οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν μια ποινή για κάθε μέρα παράβασης ανεξάρτητα αν οι παραβάσεις κάθε μέρα ήσαν πέραν της μιας. Η ποινή επιβλήθηκε ως ακολούθως:
«Για τις παραβάσεις που σημειώθηκαν στις, 2.11.2001 ήτοι, υπό στοιχεία 1, 2, και 3,4 και 5 το διοικητικό πρόστιμο των 700 Λ.Κ.
Για τις παραβάσεις που σημειώθηκαν στις, 1.12.2001 ήτοι, υπό στοιχεία 6, 7, 8, 9 και 10, το διοικητικό πρόστιμο των 700 Λ.Κ.
Για τις παραβάσεις που σημειώθηκαν στις, 12.12.2001 ήτοι, υπό στοιχεία 11, 12, 13, 14 και 15 το διοικητικό πρόστιμο των 700 Λ.Κ.»
Ο Κραμβής, Δ. ανάφερε τα εξής:
«Στην Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 777/03, ημερ. 6.10.04 που αφοροούσε παραβάσεις των ίδιων Κανονισμών όπως στην παρούσα υπόθεση, επιβλήθηκε ποινή κατά παρόμοιο τρόπο. Έχω και εδώ την άποψη ότι η Αρχή, ενεργώντας εντός των ορίων της διακριτικής της ευχέρειας για επιλογή της κατάλληλης κύρωσης βάσει του άρθρου 25 του Νόμου, ορθά καθόρισε ποινή για κάθε ημέρα παράβασης στην οποία λήφθηκαν υπόψη όλες οι παραβάσεις που έγιναν εκείνη την ημέρα.»
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
Έχω εξετάσει και ο ίδιος το λεκτικό του εν λόγω άρθρου. Η δική μου ερμηνεία συνάδει με την ερμηνεία που δόθηκε από τους Αρτεμίδη Δ (όπως ήταν τότε) στην υπόθεση αρ. 884/01 και Κραμβή Δ στην υπόθεση αρ. 1202/02 ημερ. 28/3/05 η οποία στηρίζεται σε άλλη υπόθεση του ιδίου δικαστή με αρ. 777/03 ημερ. 6/10/04. Ο νόμος μιλά για επιβολή διοικητικού προστίμου για κάθε ημέρα παράβασης. Είναι ο γενικός κανόνας ερμηνείας ότι εκεί που οι λέξεις ενός Νόμου είναι σαφείς ούτως ώστε να μην επιδέχονται πέραν της μιας ερμηνείας, θα πρέπει να εφαρμόζονται έστω και αν καταλήγουμε σε παράλογο ή άδικο ή αυθαίρετο αποτέλεσμα. Το καθήκον του δικαστηρίου είναι να εφαρμόσει το νόμο ως έχει και όχι να τον κάνει λογικό (βλ. Tosoun v. Kanaris (1969) 1 C.L.R. 637, σελ. 643). Και αν ακόμα θεωρήσουμε ότι το λεκτικό του Νόμου δεν είναι σαφές (ο Κωνσταντινίδης Δ στην 362/03 ανάφερε ότι η διατύπωση του νόμου μπορούσε να ήταν καλύτερη) τότε αν λάβουμε υπόψη ότι πρόκειται περί νόμου που επιβάλλει χρηματικές ποινές, θα πρέπει να τύχει εφαρμογής η αρχή ότι φορολογικοί και ποινικοί νόμοι θα πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά και σε περίπτωση που υπάρχει αμφιβολία να δίνεται η ερμηνεία εκείνη που είναι υπέρ του πολίτη (βλ. Maxwell on Interpretation of Statutes 12η έκδοση, σελ. 244-245, Ζavos v. Police (1971) 2 C.L.R. 172, 175, Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 391, 397-398 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Παπαλαζάρου (1995) 2 Α.Α.Δ. 128, 134).
Στην παρούσα περίπτωση μπορεί με την ερμηνεία που έχω δώσει να καταλήγουμε σε παράλογο αποτέλεσμα με την έννοια ότι το μέγιστο ποσό των £5000 που μπορεί να επιβληθεί μόνο για μια παράβαση, θα ισχύει και αν έχουμε μεγάλο αριθμό παραβάσεων την ίδια ημέρα. Όμως και με την ερμηνεία που έχει δοθεί στην υπόθεση 362/03, ότι δηλαδή το μέγιστο ποσό των £5.000 μπορεί να επιβληθεί για κάθε παράβαση έστω και αν υπάρχουν πολλές παραβάσεις την ίδια ημέρα και πάλιν οδηγούμεθα σε τέτοιο αποτέλεσμα αφού θα είναι δυνατή η επιβολή απεριόριστα μεγάλου ποσού προστίμου. Όπως αναφέρθηκε και στην υπόθεση αρ. 884/01 με μια τέτοια ερμηνεία οι Σταθμοί θα εκτίθεντο σε ανεξέλεγκτες κυρώσεις. Για παράδειγμα για τις 50 παραβάσεις που έγιναν στις 22/12/02 αν υπήρχε εξουσία επιβολής προστίμου μέχρι £5.000 για κάθε παράβαση τότε το πρόστιμο θα μπορούσε να ήταν μέχρι £250.000. Είμαι της άποψης ότι για μια τέτοια εξουσία, έπρεπε το λεκτικό του Νόμου να ήταν σαφώς διατυπωμένο.
Αυτό που με προβλημάτισε είναι το κατά πόσο το γεγονός ότι έχει επιβληθεί ποινή για κάθε μια από τις διάφορες παραβάσεις της ίδιας ημέρας για να καταλήξει η Αρχή στο συνολικό ποσό που επέβαλλε για κάθε ημερομηνία και το οποίο όμως ποσό ήταν μέσα στο πλαίσιο των £5.000 και δεν επέβαλε απλώς ένα πρόστιμο αναφορικά με την κάθε ημερομηνία (και ο αριθμός των διαφόρων παραβάσεων να λαμβάνετο απλώς υπόψη) είναι κάτι που οδηγεί σε ακυρότητα ή διασώζεται η απόφαση αφού δεν υπήρξε παραβίαση του ανωτάτου ορίου των £5.000.
Μετά από αρκετό προβληματισμό έχω καταλήξει να ακολουθήσω τον τρόπο ενέργειας στην προσφ. αρ. 884/01 (όπως και ο Αρτεμίδης Δ., όπως ήταν τότε), δηλαδή να δεχθώ μερικώς την προσφυγή. Προτίμησα αυτή την κατάληξη αφού όσον αφορά την ερμηνεία του σχετικού άρθρου, έχω και εγώ την άποψη ότι το πρόστιμο επιβάλλεται «για κάθε ημέρα παράβασης» και όχι για κάθε ξεχωριστή παράβαση της ίδιας ημέρας. Παρόλο που ένας μπορεί να ισχυριστεί ότι το να γίνει αναφορά σε πρόστιμο για επιμέρους παραβάσεις δυνατό τούτο να αποτελεί αιτιολογία του τελικού ποσού για κάθε ημέρα, εντούτοις τέτοια ενέργεια δε συνάδει με την ερμηνεία του άρθρου όπως την έχω δώσει. Περαιτέρω με το να επιβάλλεται μια ποινή για όλες τις παραβάσεις αποφεύγεται και το θέμα εξέτασης κατά πόσον έχει επιβληθεί ποινή για την ίδια παράβαση πέραν της μιας φοράς, κάτι που αποφεύγεται σε ποινικές υποθέσεις όπου διατυπώνονται ξεχωριστές κατηγορίες αλλά τα γεγονότα της μιας εμπεριέχονται σε αυτά της άλλης. Επιβάλλεται εκεί ποινή στη μια κατηγορία, συνήθως τη σοβαρότερη και όχι στις υπόλοιπες (βλ. Pefkos v. Republic (1961) C.L.R. 340, Βασιλείου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 385 και Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Επαρχιακού Λειτουργού Λευκωσίας (1975) 2 Α.Α.Δ. 119).
Αναφορικά με τους τρίτο και τέταρτο λόγους, ότι δηλαδή ή Αρχή δεν αξιολόγησε ορθά τη λέξη «παιχνίδι» και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη, παρατηρώ τα ακόλουθα:
Σε σχέση με την ερμηνεία της λέξης «παιχνίδι», τόσο στην απόφαση της 5/3/04 σελ. 34-35 όσο και στην απόφαση της 19/4/04 που επιβλήθηκε το πρόστιμο, σελ. 5 και 6 με αναφορά στην οδηγία 88-378-ΕΟΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στην εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα» και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, καταλήγει η Αρχή να δεχθεί ότι τα θέματα (αντικείμενα) που αφορούσαν οι διαφημίσεις ήταν για παιδικά παιχνίδια. Τούτο είναι θέμα που σε πρώτο στάδιο είναι στη διακριτική ευχέρεια της Αρχής για να εξετάσει και αποφασίσει. Δεν βρίσκω οτιδήποτε που να επιτρέπει στο δικαστήριο να επέμβει στην άσκηση αυτής της διακριτικής ευχέρειας της Αρχής.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας, από μελέτη των δυο αποφάσεων ημερ. 8/3/04 και 19/4/04 και της ανάλυσης που έχω προβεί πιο πάνω, φαίνεται ότι έχει δοθεί πλήρης και λεπτομερής αιτιολογία για το όλο σκεπτικό της Αρχής όταν κατέληγε πρώτα ότι διαπράχθηκαν οι παραβάσεις και στη συνέχεια για την επιβολή του διοικητικού προστίμου με τη διαφορά που έχω αναφέρει αναφορικά με τον τρόπο που επιβλήθηκε το πρόστιμο.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Το διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε με αναφορά σε κάθε μια από τις 163 παραβάσεις του Νόμου (αρ. 46-208), ακυρώνεται. Η Αρχή οφείλει να επανεξετάσει το ζήτημα αναφορικά με την ποινή που κρίνει ορθό να επιβάλει, σύμφωνα όμως με τις διατάξεις του Νόμου, δηλαδή μια ποινή για κάθε ημέρα παράβασης. Υπό τις περιστάσεις δε γίνεται διαταγή για τα έξοδα.
Διαταγή ως ανωτέρω.