ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΜΕΙΤΑΝΗ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΕΠΊΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, Υπόθ εση Αρ. 589/2004, 31 Μαΐου, 2005

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) ημερ. 22.1.04 με την οποία η ΕΔΥ προήγαγε αναδρομικά από 15.8.02 το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Σοφία Α. Αχιλλέως στη μόνιμη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού, Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Κατά τον ουσιώδη χρόνο, η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος υπηρετούσαν στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 2^ης τάξης. Στην κρίσιμη συνεδρία της ΕΔΥ ο Αναπληρωτής Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σύστησε δύο υποψήφιες οι οποίες τελικά δεν επιλέγηκαν. Η ΕΔΥ, αφού εξέτασε τους προσωπικούς και υπηρεσιακούς φακέλους των υποψηφίων, τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, επέλεξε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο καθώς και ένα άλλο υποψήφιο για προαγωγή στις επίδικες θέσεις, οι οποίες παρέμεναν κενές από 15.8.02 λόγω αναδρομικής προαγωγής των κατόχων τους σε άλλες ίδιες θέσεις. Η αιτιολογία της απόφασης, όπως καταγράφεται στο σχετικό πρακτικό είναι η ακόλουθη:

«Επιλέγοντας τους πιο πάνω, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι οι επιλεγέντες υστερούν σε αρχαιότητα έναντι ορισμένων υποψηφίων, έναντι των οποίων, όμως, υπερέχουν σε αξία και δεν υστερούν σε προσόντα. Εν πάση περιπτώσει, η αρχαιότητα αυτή κρίθηκε πολύ οριακή, αφού οφείλεται είτε στην ημερομηνία Πρώτου Διορισμού τους, στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 ή στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, είτε στην ημερομηνία γέννησής τους, με εξαίρεση την υποψήφια με αύξ. αρ. 1, Βασηλαρά Ουρανία, η οποία προηγείται σε αρχαιότητα κατά δύο χρόνια και πέντε μήνες στην παρούσα τους θέση, αρχαιότητα όμως η οποία δεν μπορεί από μόνη της να ανατρέψει την υπεροχή των επιλεγέντων σε αξία.»

Η αιτήτρια προβάλλει λόγους ακύρωσης που άπτονται της κρίσης της ΕΔΥ για τη συγκριτική αξία και την αρχαιότητα των διαδίκων. Ισχυρίζεται συναφώς ότι η ΕΔΥ εσφαλμένα έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε αυτής σε αξία αφού στη γενική εικόνα των αξιολογήσεων εμφανίζονται ισοδύναμες.

Σύμφωνα με τη νομολογία κατά την αποτίμηση της αξίας των υποψηφίων για σκοπούς προαγωγής, προσμετρά το σύνολο της υπηρεσίας τους περιλαμβανομένης και της βαθμολόγησης τους σε όλα τα στάδια της υπηρεσίας, αποδίδεται, όμως, μεγαλύτερη σημασία στις τελευταίες εκθέσεις που κατοπτρίζουν την εξέλιξη των υποψηφίων (Georghiades and Another v. Republic (1975) 3 CLR 143, 151, HjiGregoriou v. Republic (1975) 3 CLR 477, 483, Ζαχαρία ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) ΑΑΔ 858, 860, Μαυρομμάτη ν. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 662 και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 355.

Από την εξέταση του συνόλου της σταδιοδρομίας των δύο υποψηφίων διαπιστώνω ότι:

(α) Στα τελευταία πριν από τον ουσιώδη χρόνο έτη (1997-2001), οι δύο υποψήφιες είχαν βαθμολογηθεί με την ίδια βαθμολογία εκτός της περιόδου 1997-98 που το ενδιαφερόμενο μέρος έτυχε καλύτερης βαθμολογίας στο στοιχείο της Διευθυντικής ικανότητας (8 εξαίρετα έναντι 7 εξαίρετων και 1 πολύ ικανοποιητικά της αιτήτριας).

(β) Κατά τα προηγούμενα έτη (1992-1996) και πάλι έχουν την ίδια γενική και επιμέρους βαθμολογία εκτός από το έτος 1993 κατά το οποίο η αιτήτρια αξιολογήθηκε με 6 «εξαίρετα» και 2 «πολύ ικανοποιητικά» ενώ το ενδιαφερόμερνο μέρος με 5 «εξαίρετα» και 3 «πολύ ικανοποιητικά».

Τα πιο πάνω στοιχεία θεμελιώνουν μια συνολική εικόνα εξαίρετων υπαλλήλων που προκύπτει διαχρονικά αφού στην κατάταξη των υποψηφίων, σημασία έχει η συνολική αξία. Ασφαλώς η εικόνα αυτή δεν μπορεί να στηρίξει την μονολιθική διαπίστωση της ΕΔΥ ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αξία, έναντι των υποψηφίων που είχαν υπεροχή σε αρχαιότητα, συμπεριλαμβανομένης και της αιτήτριας.

Ακόμα και με βάση τα δεδομένα των τελευταίων πέντε ετών, που φαίνεται ότι υιοθέτησε η ΕΔΥ ως δείκτη υπηρεσιακής αξίας, η διάκριση του ενδιαφερόμενου μέρους σε ένα μόνο στοιχείο στο έτος 1997 δεν δικαιολογεί παρά μια «άκρως οριακή» υπεροχή η οποία όμως, δεν σχολιάστηκε ως τέτοια από την ΕΔΥ. Ειπώθηκε γενικά ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αξία χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο των εκθέσεων, γεγονός που καθιστούσε αναγκαία την παράθεση συγκεκριμένης και πειστικής αιτιολογίας. Αντίθετα, το στοιχείο της αρχαιότητας αναλύθηκε από την ΕΔΥ που δεν παρέλειψε αυτή τη φορά να αναφέρει ότι η υπεροχή σε αρχαιότητα των υποψηφίων που δεν επιλέγησαν ήταν οριακή.

Η αιτήτρια πρωτοδιορίστηκε στη θέση ασφαλιστικού λειτουργού τρίτης ταξης το 1969 ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το 1971. Και οι δυο προάχθηκαν ταυτόχρονα το 1985 στην θέση του Ασφαλιστικού Λειτουργού 2^ης τάξης την οποία κατείχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο. Εν όψει του άρθρου 49(2) σύμφωνα με το οποίο, σε περίπτωση ταυτόχρονου διορισμού ή προαγωγής, η αρχαιότητα κρίνεται σύμφωνα με την προηγούμενη αρχαιότητα των υπαλλήλων, η αιτήτρια προηγείτο σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους κατά 2 περίπου χρόνια.

Η αρχαιότητα είναι στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη μαζί με τα υπόλοιπα χωρίς να αποτελεί αφ΄ εαυτού τον καθοριστικό παράγοντα στην αξιολόγηση του υποψηφίου. Βλ. Republic v. Roussos (1987) 3 CLR 1217 και Ζαπίτης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) ΑΑΔ 1098. Ωστόσο σε θέσεις προαγωγής, επικρατεί ως παράγοντας, όταν οι άλλοι παράγοντες που συνθέτουν την καταλληλότητα των υποψηφίων είναι ίσοι ή περίπου ίσοι. Βλ. Πιερίδης ν. Ρ.Ι.Κ. (2001) 3(Α) ΑΑΔ 61, Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Α) ΑΑΔ 105.

Δεδομένης της ισοδυναμίας των διαδίκων ως προς την αξία και τα προσόντα, έχω τη γνώμη πως η έστω και απομακρυσμένη αρχαιότητα της αιτήτριας έδινε σ΄ αυτή κάποιο προβάδισμα. Παρά το γεγονός ότι η αρχαιότητα λήφθηκε υπόψη από την ΕΔΥ, προδήλως υπερακοντίστηκε από το κριτήριο της αξίας στο οποίο, πεπλανημένα θεωρήθηκε ότι υπερείχε το ενδιαφερόμενο μέρος.

Για τους πιο πάνω λόγους, θεωρώ ως ελλιπή τη δοθείσα αιτιολογία και πεπλανημένη την εκτίμηση της ΕΔΥ αναφορικά με το κριτήριο της αξίας.

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

ΣΦ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο