|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Alahmari ν. Alia Airline (1990) 1 ΑΑΔ 434
Continental Insurance Company of Hampshire ν. Sac Eugene O' Regan (1998) 1 ΑΑΔ 1087
ΑVTAR SINGH ν. Του πλοίου ALSALAM BOCCACIO 98 (2000) 1 ΑΑΔ 1818
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.60
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
FBME BANK LTD ν. KΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 580/2015, 9/6/2015, ECLI:CY:AD:2015:D406
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθε ση Αρ. 110/2005
23 Μαϊου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 29 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
BALJINDER SINGH,
Αιτητής,
ν.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
3. ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - -
Αίτηση ημερ. 8.4.05 για ασφάλεια εξόδων
Για τους αιτητές στην αίτηση ημερ. 8.4.05/καθ΄ων η αίτηση: κα Ρ. Παπαέτη,
Για τον καθ΄ου η αίτηση στην αίτηση ημερ. 8.4.05/αιτητή: κ. Γ. Ερωτοκρίτου
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά «Δήλωση και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να μην θεωρούν τον αιτητή ως αιτητήν ασύλου, η οποία ήλθε σε γνώση του αιτητή κατά ή περί την 21.11.2004, είναι άκυρος και/ή παράνομος και άνευ οιουδήποτε αποτελέσματος.»
Με την αίτηση ημερομηνίας 8.4.2005 οι καθ΄ων η αίτηση ζητούν διάταγμα του Δικαστηρίου για ασφάλεια για έξοδα ποσού £1.000, δυνάμει της Δ.60 θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.
Ο αιτητής, που είναι υπήκοος των Ινδιών, δεν ευρίσκεται πια στην Κύπρο. Είχε εισέλθει με προσωρινή άδεια και ακολούθως καταδικάστηκε σε φυλάκιση και ενώ βρισκόταν στις φυλακές υπέβαλε αίτηση για παροχή πολιτικού ασύλου, που αποσύρθηκε αργότερα. Εναντίον του είχε εκδοθεί και διάταγμα απέλασης, η προσφυγή δε που καταχωρήθηκε εναντίον τέτοιου διατάγματος, όσο και αίτηση για έκδοση διατάγματος Habeas Corpus, απορρίφθηκαν. Τελικά ο αιτητής απελάθηκε και έφυγε από την Κύπρο στις 9.4.2005, αυτή τη στιγμή δε βρίσκεται στο εξωτερικό.
Η Δ.60 θ.1, όπως έχει τροποποιηθεί, προνοεί τα ακόλουθα:
«A plaintiff (and, in respect of a counter-claim which is not merely in the nature of a set-off, a defendant) ordinarily resident out of Cyprus may, at any stage of the action, be ordered to give security for costs, though he may be temporarily resident in Cyprus. Nοείται ότι αλλοδαποί εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα εξαιρούνται οποιασδήποτε διαταγής για παροχή ασφάλειας εξόδων.»
Προκύπτει από τη νομολογία πως, όταν ο ενάγων (στην παρούσα περίπτωση αιτητής) έχει τη συνήθη κατοικία του στο εξωτερικό, οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για την έκδοση ή μη διατάγματος για παροχή ασφάλειας εξόδων είναι δύο, δηλαδή η κατοχή εκ μέρους του περιουσίας στην Κύπρο και κυρίως ακίνητης και η ισχύς της υπόθεσης του. (Δέστε μεταξύ άλλων Alahmari v. Alia Airline (1990) 1 A.A.Δ. 434). Περαιτέρω, έχει επανειλημμένα τονισθεί πως το θέμα εναπόκειται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου και η εξουσία αυτή ασκείται με βάση τους παράγοντες που μόλις έχουν προαναφερθεί (Continental Ins.
Co of Hampshire v. O´ Regan(1998) 1 A.A.Δ. 1087).Στην παρούσα περίπτωση η απουσία του από την Κύπρο είναι δεδομένη και επίσης δεν έχει τεθεί οποιοδήποτε στοιχείο ενώπιον του Δικαστηρίου ή ισχυρισμός, που να δείχνει ότι έχει περιουσία στην Κύπρο.
Είναι η θέση των καθ΄ων η αίτηση/αιτητών στην παρούσα αίτηση ότι, ενώ ο αιτητής είχε υποβάλει αρχικά αίτημα παροχής ασύλου, εντούτοις υπέγραψε έγγραφο ενώπιον δύο μαρτύρων, με το οποίο απέσυρε τέτοια αίτηση. Προφανώς ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η υπογραφή αυτή δόθηκε μετά από άσκηση δόλου εκ μέρους των αρχών.
Είναι περαιτέρω καθαρό ότι το αίτημα του αιτητή στην προσφυγή που παρέθεσα πιο πάνω είναι αόριστο και ασαφές και δεν καθορίζεται σε αυτό ποια είναι η διοικητική πράξη, η οποία προσβάλλεται. Τα γεγονότα αυτά δείχνουν, κατά την άποψη μου, την αδυναμία της υπόθεσης του αιτητή.
Εκ μέρους του όμως έχει προταθεί ακόμη ένας λόγος, ότι δηλαδή η έκδοση τέτοιου διατάγματος θα εμποδίσει την πρόσβαση του στα Δικαστήρια και την άσκηση του δικαιώματός του δυνάμει του Άρθρου 30 του Συντάγματος.
Έχει τονισθεί ότι η οικονομική κατάσταση του προσώπου, εναντίον του οποίου στρέφεται αίτηση για παροχή ασφάλειας εξόδων, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται, εν όψει του πιο πάνω συνταγματικού του δικαιώματος και πρέπει να συνεκτιμάται με τους άλλους παράγοντες (Continental Ins.
Co of Hampshire v. O´ Regan (πιο πάνω)). Σχετικές παρατηρήσεις έγιναν και στην Singh v. Πλοίου Alsalam Boccacio 98 (2000) 1 Α.Α.Δ. 1818, όπου σχολιάστηκε και η τροποποίηση της Δ.60 θ.1, η οποία όμως κρίνω πως δεν εφαρμόζεται στην υπό κρίση περίπτωση, αφού ο αιτητής δε βρίσκεται στην Κύπρο.Παρατηρώ περαιτέρω πως στην υπό κρίση περίπτωση δεν υπάρχει συγκεκριμένη μαρτυρία στην ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους του αιτητή (καθ΄ου η αίτηση στην αίτηση ημερ. 8.4.05) από δικηγόρο του γραφείου το οποίο τον εκπροσωπεί, για τις οικονομικές του δυνατότητες. Σ΄αυτή αναφέρεται μόνο αόριστα πως «η οικονομική αδυναμία του δεν θα του επέτρεπε να συμμορφωθεί με διαταγή για παροχή ασφάλειας εξόδων».
Συνεκτιμώντας το γεγονός αυτό μαζί με το ότι (α) ο αιτητής είναι αλλοδαπός που βρίσκεται στο εξωτερικό χωρίς να κατέχει οποιαδήποτε περιουσία στην Κύπρο και (β) την αδυναμία της υπόθεσης του, εγκρίνω την αίτηση. Ο καθ΄ου η αίτηση στην αίτηση/αιτητής, διατάσσεται όπως δώσει ασφάλεια εξόδων ποσού £750. Η ασφάλεια να δοθεί είτε με την κατάθεση του ποσού στον Αρχιπρωτοκολλητή, είτε με την παροχή τραπεζικής εγγύησης στον Αρχιπρωτοκολλητή εντός δύο μηνών από σήμερα. Μέχρι την καταβολή του ποσού αυτού ή την εκπνοή του χρόνου, η διαδικασία της προσφυγής αναστέλλεται. Αν ο αιτητής παραλείψει να παράσχει την ασφάλεια, η υπόθεση θα θεωρηθεί ως εγκαταλειφθείσα και οι καθ΄ων η αίτηση στην προσφυγή θα είναι ελεύθεροι να διεκδικήσουν τα έξοδα της διαδικασίας. Αν υπάρξει συμμόρφωση, η υπόθεση θα τεθεί και πάλι ενώπιον του Δικαστηρίου για περαιτέρω οδηγίες.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.