ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπóθεση Αρ. 496/2004)

22 Απριλίου, 2005

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΡΓΥΡΩ ΤΟΥΜΑΖΟΥ.,

Αιτήτρια,

ν.

κυπριακησ δημοκρατιασ, μεσω

  1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
  2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
  3. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
  4. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
  5. ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ,

Καθ΄ων η Αίτηση.

 

Η Αιτήτρια παρουσιάζεται προσωπικά.

Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή της ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-

«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση, που δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας της 10ης Οκτωβρίου 2003, με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη που αναφέρονται στο τρίτο εδάφιο της Γνωστοποίησης Αριθμός 6287, ήτοι, Νίτσα Σ. Παναγιώτου (Π.Φ. 16915), Μαρούσα Κονναρή-Ιερωνυμίδου (Π.Φ. 23818), Μαρίνος Μουσιούττας (Π.Φ. 24291), προήχθησαν στη μόνιμη θέση (Τακτικός Προϋπολογισμός) Διοικητικού Λειτουργού Α', Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, από την 1η Οκτωβρίου 2003 είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.»

Η προσφυγή αυτή προέκυψε από διαχωρισμό δικογράφου, δηλαδή διοικητικής απόφασης της ίδιας ημερομηνίας αλλά ξεχωριστής, που πέτυχε η αιτήτρια στις 23.3.2004 στην προσφυγή αρ. 918/2003. Στην προσφυγή εκείνη ήδη δόθηκε απόφαση στις 17.2.2005 (Βλέπε Αργυρώ Τουμάζου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 918/2003, ημερ. 17.2.2005). Σημειώνω ότι επρόκειτο για τρία ενδιαφερόμενα μέρη (Ε/Μ) όπως και στην παρούσα προσφυγή και επίσης και οι δύο προσφυγές αφορούσαν τη μόνιμη θέση Διοικητικού Λειτουργού Α', Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό. Η αιτήτρια αμφισβητεί το κύρος της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) για την προαγωγή των τριών Ε/Μ Νίτσας Σ. Παναγιώτου, Μαρούσας Κονναρή, Ιερωνυμίδου και Μαρίνου Μουσιούττα από 1.10.2003.

Η αιτήτρια υπερέχει σε αρχαιότητα (περίπου τρία χρόνια) των Ε/Μ. Δίδοντας τη σύσταση του ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού αναφέρθηκε στην υποψηφιότητα της αιτήτριας και την υπεροχή της σε αρχαιότητα. Στην εκτενή του σύσταση ο Διευθυντής αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:-

«Ύστερα από αξιολόγηση του συνόλου των ενώπιόν μου στοιχείων και πληροφοριών, υπό το φως των όσων έχω αναφέρει πιο πάνω, κρίνω ως καταλληλότερους και συστήνω για προαγωγή στην υπό πλήρωση θέση τους υποψήφιους:

1. Μουσιούττα Μαρίνο (α/α 5)

2. Παναγιώτου Νίτσα (α/α 6)

3. Ιερωνυμίδου-Κονναρή Μαρούσα (α/α 7)

Οι τρεις συστηνόμενοι υποψήφιοι είχαν καθ' όλα Εξαίρετες Υπηρεσιακές Εκθέσεις κατά τα τελευταία χρόνια και, με εξαίρεση την υποψήφια υπ' αριθμό 1 στον κατάλογο αρχαιότητας, Τουμάζου Αργυρώ, προηγούνται όλων των άλλων υποψηφίων σε αρχαιότητα. Έναντι της Τουμάζου Αργυρώς, και οι τρεις συστηνόμενοι υπερέχουν σαφώς σε αξία κατά τελευταία έτη.»

Αλλά και η ίδια η ΕΔΥ επιλέγοντας τα Ε/Μ ανάφερε τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων, που αφορούν και την αιτήτρια:-

«Η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι η Τουμάζου Αργυρώ υπερέχει σε αρχαιότητα των επιλεγέντων με βάση την παρούσα τους θέση. Εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή έκρινε ότι η υπεροχή αυτή σε αρχαιότητα της Τουμάζου δεν μπορεί από μόνη της να ανατρέψει τη γενική υπεροχή των επιλεγέντων, όπως αυτή πηγάζει από το σύνολο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη για την επιλογή, περιλαμβανομένης της έκδηλης υπεροχής τους σε αξία, του γεγονότος ότι δεν υστερούν σε προσόντα, καθώς και της υπέρ τους σύστασης του Διευθυντή.»

Η αιτήτρια με την πολυσέλιδη αγόρευση της δεν προβάλλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ή λόγους ακύρωσης που έχουν σχέση με τα τρία καθιερωμένα κριτήρια, της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας, είτε με τη σύσταση του Διευθυντή είτε με την τελική απόφαση της ΕΔΥ. Οι ισχυρισμοί που διατυπώνει η αιτήτρια αναφέρονται στις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις, οι οποίες, κατά την ίδια, δεν αποδίδουν την πραγματική της αξία.

Η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Δημοκρατίας περιορίζεται σε δύο σελίδες. Ισχυρίζονται οι καθ' ων η αίτηση ότι οι αιτιάσεις της αιτήτριας κατά των εμπιστευτικών εκθέσεων και του τρόπου αξιολόγησης της δεν ευσταθούν. Αναφέρθηκε στον Κανονισμό 6(η) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας, Αξιολόγηση Υπαλλήλων, Τροποποιητικών Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 110/93), σύμφωνα με τον οποίο δεν απαιτείται η παράθεση αιτιολογίας των αξιολογήσεων. Επίσης με παρέπεμψε στις αυθεντίες Ανδρέας Ρουσιάς ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1589/99, ημερ. 7.7.2001 και Δημοκρατία κ.ά. ν. Αναστασιάδη (1991) 3 Α.Α.Δ. 1 στην οποία λέχθηκε ότι οι αξιολογήσεις των Δημοσίων Υπαλλήλων αποτελούν ουσιαστική κρίση της Διοίκησης και δεν υπόκεινται σε έλεγχο από το Δικαστήριο.

Στην υπόθεση Αργυρώ Τουμάζου (πιο πάνω) με πανομοιότυπα γεγονότα και ισχυρισμούς της αιτήτριας έχω παραθέσει με επιδοκιμασία το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., Αργυρώ Τουμάζου ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 84/2004, ημερ. 4.2.2005, το οποίο απαντά ευθέως στους ίδιους ισχυρισμούς:-

«Με πολυσέλιδες αγορεύσεις, που εκτείνονται και με αναφορές στο σύστημα αξιολόγησης όπως αυτό εγκαθιδρύεται από το Νόμο και τους Κανονισμούς, η αιτήτρια βάλλει κατά των ετήσιων αξιολογήσεών της ως μη αποδιδουσών την πραγματική της αξία. Αναφέρεται σε παραλείψεις συνυπολογισμού σχετικών δεδομένων, σε εξ αντικειμένου επηρεασμούς από εξωγενείς παράγοντες και, ακόμα, στο γεγονός ότι οι αξιολογήσεις οι δικές της και των ενδιαφερομένων προέρχονταν από διαφορετικά κλιμάκια αξιολόγησης αφού ήταν σε διαφορετικά τμήματα που υπηρετούσαν. Αυτά, στο πλαίσιο πληθώρας άλλων παρεμφερών απόψεων αναφορικά με το πώς θα πρέπει να διενεργούνται οι αξιολογήσεις των υπαλλήλων. Με προφανή το στόχο να καταλήξει το Δικαστήριο σε δικές του πρωτογενείς κρίσεις και, πάντως, να θεωρήσει πως οι αξιολογήσεις της αιτήτριας θα έπρεπε να είχαν αγνοηθεί ως στοιχεία κρίσης σε σχέση με την αξία. Με επιπρόσθετη εισήγηση πως αυτές, όσο και οι αποφάσεις με τις οποίες απορρίφθηκαν ενστάσεις της, προέρχονταν από προκατειλημμένους λειτουργούς και πως, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να είχαν αιτιολογηθεί.

Η αγόρευση για τους καθ' ων η αίτηση ήταν ιδιαιτέρως σύντομη. Με επίκληση της απόφασης της Ολομέλειας στην Επιτρ. Δημ. Υπηρεσίας κ.ά. ν. Αναστασιάδη (1991) 3 ΑΑΔ 1 σελ. 10 πως η ουσιαστική κρίση της διοίκησης δεν ελέγχεται από το Δικαστήριο. Περαιτέρω, του Κανονισμού 11(2)(η) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 386/90) όπως τροποποιήθηκε ειδικά από την ΚΔΠ 110/93), που δεν απαιτεί την αιτιολόγηση στην οποία αναφέρεται η αιτήτρια. Με την εν τέλει επισήμανση πως οι ισχυρισμοί για προκατάληψη δεν έχουν τεκμηριωθεί. Προσθέτω πως, κατά την πάγια νομολογία μας, όπως την παραθέτω στην Ανδρέας Κούλη ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 1038/00 ημερομηνίας 22.1.02 το γεγονός ότι οι υπάλληλοι υπηρετούν σε διαφορετικά τμήματα και αξιολογούνται από διαφορετικά κλιμάκια, όσο και αν κατά περίπτωση αποτιμάται, δεν επάγεται την αφαίρεση αυτών των υπηρεσιακών εκθέσεων ως αξιόπιστου δείκτη της υπηρεσιακής ικανότητας των υποψηφίων.

Δεν έχω ικανοποιηθεί ότι στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Οι θέσεις των καθ' ων η αίτηση με βρίσκουν σύμφωνο και θεωρώ πως, στο πλαίσιο των δεδομένων, ήταν ευλόγως επιτρεπτή η πρόσδοση στην υπέρτερη αξία των ενδιαφερομένων, από το Διευθυντή αλλά και από την ΕΔΥ στη συνέχεια, βαρύτητας τέτοιας ώστε να δικαιολογείται η παράκαμψη της αρχαιότητας της αιτήτριας.»

Επικροτώ τα πιο πάνω και δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε άλλο.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.

/ΕΠσ


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο