ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

15 Φεβρουαρίου 2005

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΚΑΡΠΑΡΗΣ

- ν. -

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ

- ν. -

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

.......................

Α. Σ. Αγγελίδης για τον αιτητή στην 810/02

Π. Παπαγεωργίου, για τον αιτητή στην 921/02

Α. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση

Θ. Κορφιώτης, για το ε.μ. Μ. Σταυρινό

Καμιά άλλη εμφάνιση

-----------------------

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο αιτητής στην προσφυγή 810/02 ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθής η αίτηση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 26/7/02 και με την οποία επαναπροήγαγε, (μετά από σειρά ακυρωθεισών αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου), τους (1) Χαράλαμπο Ιωαννίδη, (2) Ευριπίδη Ευρυβιάδη, (3) Λεωνίδα Παντελίδη και (4) Μιχάλη Χρ. Σταυρινό αναδρομικά από 15/3/97 στη μόνιμη θέση Πληρεξούσιου Υπουργού (Τακτικός Προϋπολογισμός) Εξωτερικές Υπηρεσίες αντί του αιτητή, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

Ο αιτητής στην προσφυγή 921/02 ζητά την ίδια ακριβώς θεραπεία. Απλώς περιορίζει την προσφυγή του εναντίον της προαγωγής των Μιχάλη Χρ. Σταυρινού και Λεωνίδα Παντελίδη μόνο.

Οι υπό κρίση θέσεις προκηρύχθηκαν ως θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής με γνωστοποίηση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 3071 ημερ. 28/6/96. Σημειώνεται ότι η προκήρυξη αφορούσε μόνο 2 θέσεις.

Στις 27/1/97 στάληκε η ακόλουθη επιστολή από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών εκ μέρους της αρμόδιας αρχής, στον Πρόεδρο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.)

Στις 18/2/97 η Ε.Δ.Υ. επέλεξε ως καταλληλότερους τους (1) Αιμιλίου Νικόλαο, (2) Ευρυβιάδη Ευριπίδη, (3) Ιωαννίδη Χαράλαμπο, (4) Παντελίδη Λεωνίδα και (5) Χατζητοφή Παύλο. Η ημερομηνία ισχύος του διορισμού του Αιμιλίου Νικολάου καθορίστηκε από την Ε.Δ.Υ. ως 17/3/97 και ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής των άλλων 4 υποψηφίων η 15/3/97.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκαν οι προσφυγές 537/97, 548/97, 551/97 και 552/97. Η Ε.Δ.Υ. σε συνεδρία της που πραγματοποιήθηκε στις 25/10/99 αποφάσισε να ανακαλέσει την πιο πάνω απόφαση της 18/2/97. Έτσι οι προαναφερθείσες προσφυγές αποσύρθηκαν από το δικαστήριο.

Η Ε.Δ.Υ. με νέα απόφαση της ημερ. 25/10/99 επέλεξε ως κατάλληλους για προαγωγή τους Ευρυβιάδη Ευριπίδη, Ιωαννίδη Χαράλαμπο, Παντελίδη Λεωνίδα, Μιχάλη Σταυρινό και για διορισμό στην ίδια θέση τον Αιμιλίου Νικόλαο.

Εναντίον της πιο πάνω νέας απόφασης της Ε.Δ.Υ. καταχωρήθηκαν οι προσφυγές 1652/99, 29/00 και 32/00 με αιτητές τους Ανδρέα Σκαρπάρη, Γεώργιο Βυρίδη και Σταύρο Αμβροσίου, αντίστοιχα. Το Ανώτατο Δικαστήριο συνεκδίκασε τις εν λόγω υποθέσεις και στις 26/4/02 ακύρωσε την απόφαση της Ε.Δ.Υ. ημερ. 25/10/99 με το ακόλουθο σκεπτικό:

Η Ε.Δ.Υ. προέβη σε νέα επανεξέταση στις 28/5/02 και αποφάσισε όπως ο διορισμός του Αιμιλίου Νικόλαου ισχύσει αναδρομικά από 17/3/97 και η προαγωγή των άλλων τεσσάρων υποψηφίων από 15/3/97. Επέλεξε δηλαδή τους ίδιους υποψηφίους που είχε επιλέξει με την τελευταία της απόφαση ημερ. 25/10/99, η οποία είχε ακυρωθεί από το δικαστήριο.

Η τελευταία αυτή απόφαση ημερ. 28/5/02 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 26/7/02 και ακολούθησαν οι παρούσες προσφυγές.

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι (α) η προκήρυξη δύο κενών θέσεων και η πλήρωση πέντε δεν ήταν νόμιμη, (β) υπάρχει γενική αναφορά στα κριτήρια που έλαβε υπόψη της η Ε.Δ.Υ. για την αξιολόγηση των υποψηφίων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει επαρκής αιτιολογία, (γ) είναι αναιτιολόγητη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων η τελική απόφαση της Ε.Δ.Υ. και (δ) ο αιτητής υπερείχε στα αντικειμενικά στοιχεία κρίσης.

Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι ενώ προκηρύχθηκαν 2 κενές θέσεις τελικά πληρώθηκαν πέντε, το θέμα διέπεται από το άρθρο 34(1) και (14) του Ν. 1/90 ως έχει τροποποιηθεί. Ο δικηγόρος του αιτητή επικαλέστηκε την απόφαση της Ολομέλειας Ανδρέας Κοφτερού κα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Α.Ε. 2553 ημερ. 1/3/01. Από πλευράς των καθών η αίτηση εγείρεται προδικαστικό ζήτημα ότι τέτοιο θέμα δεν είχε εγερθεί στην αρχική προσφυγή (πρώτα στην 537/97 και αργότερα στην 1652/99) και παρέπεμψε στις υποθέσεις Δημοκρατία ν. Αργυρού, Α.Ε, 2932 ημερ. 19/12/02 και Λαζαρίδης ν. Ιορδάνους κ.α. Α.Ε. 3039 και 3037 ημερ. 24/1/03.

Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση καταρχήν σημειώνω ότι το θέμα είχε εγερθεί στην προσφ. 1652/99. Απλώς το δικαστήριο, όταν ακύρωνε την απόφαση, δεν εξέτασε και αυτό το λόγο. Εν πάση όμως περιπτώσει αφού έλαβα υπόψη μου τα όσα αναφέρθηκαν στην υπόθεση Τhermphase Limited ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, προσφ. 411/90, ημερ. 11/10/96 στην οποία παρέπεμψε ο δικηγόρος του αιτητή, όπου ο Δικαστής Καλλής με αναφορά και το ελληνικό σύγγραμμα του Ιωάννη Δ. Σαρμά «Η Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας», σελ. 447-448 εξέτασε τις περιπτώσεις που το δικαστήριο μπορεί να επιληφθεί αυτεπάγγελτα ενός λόγου ακύρωσης. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν τα εξής:

Υιοθετώ και εγώ με τη σειρά μου τα πιο πάνω. Έτσι και αν ακόμα το θέμα δεν είχε εγερθεί από τον αιτητή στην αρχική προσφυγή, κρίνω ότι πρόκειται για θέμα δημόσιας τάξης και επομένως προχωρώ να εξετάσω τη νομιμότητα της πλήρωσης των πέντε συνολικά θέσεων, ιδιαίτερα εδώ που εγείρεται με την αίτηση (προσφυγή) το θέμα.

Όπως ήδη ανάφερα το θέμα διέπεται από το άρθρο 34(1) και (14) του Ν. 1/90. Με βάση το εδάφιο (1) κάθε θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής που είναι κενή δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 29 και χωρίς επηρεασμό των διατάξεων των εδ. (11),(12) και (14). Με βάση το εδ. (14) τέτοια θέση μπορεί να πληρωθεί από την Επιτροπή χωρίς να δημοσιευτεί, «όταν αυτή κενούται ή δημιουργείται κατά την χρονική περίοδο κατά την οποία βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία για την πλήρωση άλλης θέσης με τον ίδιο τίτλο». Σε τέτοια περίπτωση η θέση θεωρείται ότι δημοσιεύτηκε την ημέρα κατά την οποία δημοσιεύτηκε η άλλη θέση.

Οι πρόνοιες του άρθρου 34(1) και (14) του Ν. 1/90 ερμηνεύθηκαν στην προαναφερθείσα υπόθεση Ανδρέας Κοφτερού κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

Εξετάζοντας τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης προσέχουμε ότι όχι μόνο δε βοηθά την πλευρά του αιτητή αλλά αντίθετα δείχνει ότι η περίπτωση ήταν κατάλληλη για να πληρωθούν και οι άλλες τρεις θέσεις χωρίς την ανάγκη να δημοσιευθούν εφόσον οι τρεις θέσεις κενώθηκαν κατά τη διάρκεια που ήταν σε εξέλιξη η πλήρωση των δυο θέσεων που είχαν δημοσιευθεί.

Ο δεύτερος νομικός ισχυρισμός είναι ότι υπήρξε γενική αναφορά στα κριτήρια που έλαβε υπόψη της η Ε.Δ.Υ. για την αξιολόγηση των υποψηφίων γεγονός που δεν αποτελεί επαρκή αιτιολόγηση. Σχετικά με το λόγο αυτό ο συνήγορος του αιτητή παρέπεμψε, μεταξύ άλλων, στην απόφαση της Ολομέλειας Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574 σελ. 580, 581. Σχετική με το θέμα είναι και η υπόθεση Μαρία Βασιλείου Φωτιάδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 647, 652, όπου φαίνεται ότι η απαίτηση αυτή του νόμου, όταν δεν τηρηθεί, οδηγεί σε ακύρωση. Με τις υποθέσεις αυτές ασχολήθηκα με περισσότερη λεπτομέρεια στις συνεκδ. Υποθέσεις 42/03 Αθηνά Μαυρονικόλα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας και 166/03 Σταύρος Αμβροσίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας στις οποίες εξέδωσα σήμερα απόφαση. Υιοθετώ το σκεπτικό τους χωρίς την ανάγκη να επεκτείνω και στην παρούσα.

Εξετάζοντας το πρακτικό της Σ.Ε. προσέχουμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για επανάληψη των προνοιών του άρθρου 34(6) και όχι περί αιτιολογημένης έκθεσης. Είναι άγνωστος ο συλλογισμός. Άγνωστο δηλαδή τί από τους φακέλους, τις εκθέσεις, την προφορική εξέταση ή τα προσόντα μέτρησαν στην τελική εισήγηση της Σ.Ε. Γενικά δεν αποκαλύπτει η Σ.Ε. κατά τρόπο αναντίλεκτο ποιά ήταν η κρίση, όπως ακριβώς συνέβηκε και στις προαναφερθείσες υποθέσεις Χατζηγεωργίου και Φωτιάδου, στις οποίες οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώθηκαν από το δικαστήριο.

Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι η έκθεση της Σ.Ε. στερείται της δέουσας αιτιολογίας κατά παράβαση του άρθρου 34(6) και (10) του Ν. 1/90 με αποτέλεσμα να οδηγεί και την τελική απόφαση της Ε.Δ.Υ. σε ακυρότητα αφού κατά την επιλογή των ε.μ. λήφθηκαν υπόψη και οι αξιολογήσεις της Σ.Ε.

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προβάλλει ως λόγους ακύρωσης: (α) ότι πάσχει η σύσταση-συγκρότηση της Σ.Ε. (β) το αναιτιολόγητο της σύστασης του Γενικού Διευθυντή (γ)την παράβαση και/ή παραγνώριση αντικειμενικών στοιχείων κρίσης, δηλαδή της αξίας προσόντων και αρχαιότητας και (δ) έλλειψη της αιτιολογίας που επιβάλλεται από το νόμο.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο τέταρτος από τους πιο πάνω λόγους εξετάστηκε στην προσφ. 810/02 έχω καταλήξει ότι η ίδια απόφαση θα πρέπει να ισχύει και στην παρούσα περίπτωση. Επομένως δε χρειάζεται να εξεταστούν και οι υπόλοιποι λόγοι.

Μ. Φωτίου, Δ.

/ΚΑς