|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΥΡΚΟΥ κ.α., Αίτηση Αρ. 56/2005, 29 Ιουλίου 2005
ΒΑΓΓΕΛΩ ΑΝΘΙΜΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Εφεση Αρ. 7423, 31 Ιανουαρίου 2006
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 25/2005)
25 Φεβρουαρίου, 2005
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
SAEED RASUL, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ, ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ
ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΑΡ. 10 (BLOCK 10)
ΑΙΤΗΤΗΣ,
ν.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΚΑΘ΄ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 11.1.2005
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Γ. Χατζηχάννα (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής, Πακιστανός τη καταγωγή έχει καταχωρήσει την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητά τις ακόλουθες θεραπείες:-
«1. Δήλωση και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση να συλλάβουν τον αιτητή και/ή να εκδώσουν εντάλματα σύλληψης και/ή απέλασης και/ή να ακυρώσουν και/ή να ανακαλέσουν την προσωρινή άδεια παραμονής και να εκδώσουν διάταγμα κράτησης και απέλασης που περιέχεται στην επιστολή τους ημερ. 3.1.2005, παράρτημα Α και περιελθόντα εις γνώση του αιτητή κατά ή περί την 3.1.2005 είναι άκυρος και/ή παράνομος και άνευ οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
2. Δήλωση και/ή Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητού ημερομηνίας 3.1.2005 από την Λειτουργό Μετανάστευσης είναι άκυρος και/ή παράνομος και άνευ οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.»
Με ενδιάμεση αίτηση, ημερομηνίας 11.1.2005, ο αιτητής ζητά την έκδοση των ακόλουθων προσωρινών διαταγμάτων:-
«Α) Προσωρινό διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η κράτηση του αιτητή που ευρίσκεται εις τα Κρατητήρια της Αστυνομίας αρ. 10 (Block 10) μέχρι την εκδίκαση της παρούσης προσφυγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Β) Προσωρινό διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η απέλαση του αιτητή που ευρίσκεται στα Αστυνομικά Κρατητήρια αρ. 10 (Block 10) στη Λευκωσία μέχρι την τελική εκδίκαση της παρούσας προσφυγής και/ή νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.»
Τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από τις ένορκες δηλώσεις που συνοδεύουν τόσο την αίτηση όσο και την ένσταση, έχουν ως ακολούθως:-
Ο αιτητής αφίχθηκε στην Κύπρο, στις κατεχόμενες περιοχές, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, το Σεπτέμβριο του 2002. Στις 17.6.2004 εισήλθε στις ελεύθερες περιοχές μέσω της γραμμής αντιπαράταξης. Στις 18.6.2004 ο αιτητής κλήθηκε για ανάκριση γιατί δεν ήταν κάτοχος οποιουδήποτε ταξιδιωτικού ή άλλου εγγράφου, για την εξακρίβωση της ταυτότητας του. Μετά από παραδοχή του ότι εισήλθε παράνομα από τις κατεχόμενες περιοχές προς αναζήτηση καλύτερης εργασίας συνελήφθηκε. Στις 22.6.2004 εκδόθηκαν εντάλματα απέλασης και κράτησης του από τη Διευθύντρια Μετανάστευσης. Ενόσω ο αιτητής ευρίσκετο υπό κράτηση υπέβαλε αίτηση για παροχή ασύλου και έτσι στις 13.7.2004 αφέθηκε ελεύθερος, μέχρι να εξετασθεί το αίτημα του.
Στις 2.1.2005 ο αιτητής, παρουσιάζοντας διαβατήριο της Ινδίας εισήλθε στις κατεχόμενες περιοχές. Κατά την επιστροφή του την 00.30 ώρα της 3.1.2005 αφού διαπιστώθηκε ότι το διαβατήριο δεν ήταν δικό του, ο αιτητής οδηγήθηκε στην Αστυνομία για ανάκριση, όπου προέβη σε παραδοχή. Την ίδια ημέρα, ο αιτητής οδηγήθηκε στα γραφεία της Αρχής Προσφύγων όπου, εξέφρασε την επιθυμία, όπως ισχυρίζονται οι καθ' ων η αίτηση, να αποσύρει την αίτηση πολιτικού ασύλου πράγμα που έπραξε εγγράφως.
Μετά την ως άνω απόσυρση ο αιτητής συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση αφού εκδόθηκαν εναντίον του τα επίδικα εντάλματα κράτησης και απέλασης.
Φυσικά ο αιτητής με την ένορκη δήλωση του προβάλλει τον ισχυρισμό ότι εξαναγκάστηκε να υπογράψει το έγγραφο για την απόσυρση του αιτήματος του για πολιτικό άσυλο γιατί άλλως δεν θα απελύετο. Φυσικά οι καθ' ων η αίτηση αρνούνται αυτά τα γεγονότα και ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο αιτητής αυτοβούλως ζήτησε την απόσυρση της αίτησης του για πολιτικό άσυλο.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος για τον αιτητή στη σύντομη αγόρευση του ισχυρίστηκε ότι η κράτηση του αιτητή με σκοπό την απέλαση του είναι παράνομη γιατί ο τελευταίος είναι αιτητής ασύλου. Εντοπίζει την παρανομία της επίδικης απόφασης στο γεγονός ότι δεν έχουν προσαφθεί ποινικές κατηγορίες εναντίον του αιτητή για το αδίκημα της χρησιμοποίησης ξένου διαβατηρίου για να εισέλθει στα κατεχόμενα. Και αντ' αυτού εξαναγκάζεται να αποσύρει την αίτηση του για πολιτικό άσυλο.
Στην αγόρευση του ο δικηγόρος του αιτητή δεν ανέπτυξε το θέμα της ανεπανόρθωτης ζημιάς που στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρεται. Εντοπίζεται δε η ανεπανόρθωτη ζημιά, όπως αναφέρεται πάντα στην ένορκη δήλωση, στο ότι «αν μείνω υπό κράτηση η υγεία μου θα υποφέρει».
Οι αρχές που διέπουν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων εξηγούνται, με αναφορά σε προηγούμενη νομολογία, στην απόφαση της Ολομέλειας στην Λοϊζίδη ν. Υπουργού Εσωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233. Όπως αναφέρεται στις σελίδες 246-247:-
«Σύμφωνα με τις αρχές που ανέπτυξε η νομολογία μας - βλ. ενδεικτικά την απόφαση της Ολομέλειας στην Moyo and Another v. Republic (ανωτέρω) - προσωρινά διατάγματα δυνάμει του Κανονισμού 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου (όπως ο Κανονισμός αυτός έχει τροποποιηθεί), δύνανται να εκδοθούν στις εξής δύο περιπτώσεις:
(α) Όπου προκύπτει έκδηλη παρανομία· ή
(β) Όπου καταφαίνεται η έλευση ανεπανόρθωτης ζημίας εφόσον σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη Διοίκηση οπότε λόγοι δημόσιου συμφέροντος κωλύουν την προσωρινή θεραπεία.»
Η έκδηλη παρανομία συνοψίστηκε (στη σελ. 249) ως
«...... εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης.»»
Από τα γεγονότα όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω καθώς και απ' όσα ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ανέφερε στην αγόρευση του ενώπιον μου δεν προκύπτει καμιά έκδηλη παρανομία. Αφ' ής στιγμής το αίτημα του για πολιτικό άσυλο απεσύρθη και απερρίφθη ο αιτητής ήταν παράνομος μετανάστης και μπορούσαν να εκδοθούν τα επίδικα εντάλματα από την αρμοδία αρχή.
Δεν έχει προσδιορισθεί ποιά ακριβώς ήταν η έκδηλη παρανομία, και τούτο γιατί, αναμφιβόλως, υπήρξε αντικειμενική δυσκολία στην ανίχνευση και τον προσδιορισμό της.
Αφού δεν διαπιστώνεται έκδηλη παρανομία ακολουθεί πως πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον υπάρχει η προϋπόθεση της ανεπανόρθωτης ζημιάς.
Είναι η θέση της ευπαίδευτης δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι ο αιτητής δεν παρουσίασε οποιαδήποτε μαρτυρία που να στοιχειοθετεί οποιαδήποτε ανεπανόρθωτη ζημία, αλλά ούτε και απλή ζημία. Πράγματι η θέση αυτή είναι ορθή. Η αόριστη αναφορά ότι από την κράτηση του η υγεία του θα υποφέρει, χωρίς καμιά άλλη αναφορά ή άλλα γεγονότα και λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα, απέχει κατά πολύ από τα απαιτούμενα από τη νομολογία για την τεκμηρίωση της ανεπανόρθωτης ζημίας.
Για τους λόγους αυτούς η αίτηση απορρίπτεται.
Δεν επιδικάζονται έξοδα.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ