|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 833
4 Οκτωβρίου, 2004
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 991/2002)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Δεδικασμένο ― Κατά πόσο υφίστατο δεδικασμένο από προγενέστερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι οποίες εκδόθηκαν με διάδικο τον αιτητή στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Ο αιτητής επεδίωξε με την προσφυγή την ακύρωση της κατ' επανεξέταση προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, αναδρομικά από την 1/7/1989.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η ΕΔΥ κατά την επίδικη διαδικασία της 4.6.02 δεσμευόταν από προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία, αφού επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που έκρινε ότι η ΕΔΥ ενήργησε υπό καθεστώς πραγματικής και νομικής πλάνης και θεώρησε ότι είχε δέσμια υποχρέωση να δεχθεί ότι ο κ. Ιωσηφίδης κατείχε τα προσόντα της θέσης, ανέφερε, εξετάζοντας σχετικό λόγο έφεσης, ότι η εξέταση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη ανήκε στην ΕΔΥ κατά την επανεξέταση. Έτσι η ΕΔΥ, μετά την εξέταση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη, θεώρησε ότι δεν κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας της επίδικης θέσης και, αφού τον απέκλεισε, επέλεξε μεταξύ των υπόλοιπων υποψηφίων το ενδιαφερόμενο μέρος.
Διαπιστώνεται ότι η διαδικασία που ακολούθησε η ΕΔΥ ήταν σύμφωνη με το δεδικασμένο που προέκυψε από την απόφαση της Ολομέλειας.
Ο ισχυρισμός του αιτητή για αδικαιολόγητη επαναδιερεύνηση των προσόντων του, που οδήγησε την ΕΔΥ σε παραβίαση της αρχής της καλής πίστης είναι ανεδαφικός, ενόψει της πιο πάνω κατάληξης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδης (1994) 3 Α.Α.Δ. 435,
Αναστάση κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 742/93 κ.ά., ημερ. 14.3.2000,
Παπαδόπουλος ν. Ιωσηφίδη (2002) 3 Α.Α.Δ. 601,
Ιωσηφίδη ν. Δαβερώνα (2002) 3 Α.Α.Δ. 147.
Προσφυγή.
Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά
Ρ. Χαραλάμπους, για την Καθ΄ης η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερομηνίας 4.6.02, με την οποία προάχθηκε μετά από επανεξέταση ο Γεώργιος Κασάπης στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, Τμήμα Πολεοδομίας και Οίκησης, αναδρομικά από 1.7.89.
Θεωρώ πως είναι απαραίτητη η παράθεση των γεγονότων που προηγήθηκαν της προσβαλλόμενης απόφασης, τα οποία σχετίζονται με τα επίδικα ζητήματα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφασή του ημερομηνίας 31.1.01 στις συνεκδικασθείσες προσφυγές 348/96, 349/96 και 365/96, ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία διορίστηκε αναδρομικά ο Χρίστος Ιωσηφίδης στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Κρίθηκε πως η ΕΔΥ ενήργησε με πραγματική και νομική πλάνη και προέβηκε στο διορισμό του Χρίστου Ιωσηφίδη στην επίδικη θέση μολονότι είχε την άποψη ότι δεν κατείχε τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. Ανέφερε το Δικαστήριο πως η ΕΔΥ θεώρησε ότι είχε δέσμια υποχρέωση να ακολουθήσει τη γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα και ταυτόχρονα παρερμήνευσε το λόγο (ratio decidendi) της απόφασης που εκδόθηκε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδης (1994) 3 Α.Α.Δ. 435.
Εναντίον της ακυρωτικής απόφασης καταχωρήθηκαν οι αναθεωρητικές εφέσεις 3190 και 3194 από τον αιτητή και την Κυπριακή Δημοκρατία αντίστοιχα. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με απόφαση της πλειοψηφίας ημερομηνίας 12.3.02, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.
Η ΕΔΥ, στη συνεδρία της ημερομηνίας 4.6.02, προέβηκε σε επανεξέταση πλήρωσης της επίδικης θέσης. Εξέτασε τα προσόντα του αιτητή που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο, την 11.3.89, σε σχέση με το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτησή του και τον προσωπικό του φάκελο, αλλά και από την έρευνα την οποία διεξήγαγε μέσω του Πρέσβη της Κύπρου στη Γαλλία.
Στα πρακτικά της συνεδρίας της ΕΔΥ αναφέρεται ότι έλαβε υπόψη επιστολή του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, Νεολαίας και Αθλητισμού της Γαλλίας ημερομηνίας 22.3.90, στην οποία διευκρινίζεται ότι το δίπλωμα Μηχανικού του Βιομηχανικού Ινστιτούτου του Βορρά που κατέχει ο αιτητής δεν μπορεί να θεωρηθεί δίπλωμα Πολεοδομίας γιατί στη Γαλλία δεν απονέμετο δίπλωμα Πολεοδομίας. Στην ίδια επιστολή αναφέρεται ότι οι σπουδές που παρακολούθησε ο αιτητής στο εν λόγω Ινστιτούτο, κυρίως στο τρίτο έτος, περιλάμβαναν σημαντική κατάρτιση στον τομέα της Πολεοδομίας και Χωροταξίας και ότι το δίπλωμα που απέκτησε του επιτρέπει να εξασκεί το επάγγελμα του Πολεοδόμου στη Γαλλία.
Η ΕΔΥ, λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, έκρινε ότι το εν λόγω δίπλωμα του αιτητή δεν είναι πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στην Πολεοδομία και Χωροταξία όπως απαιτείται στο σχέδιο υπηρεσίας.
Στη συνέχεια εξέτασε κατά πόσο, κατά τον ουσιώδη χρόνο, 11.3.89, ο αιτητής ήταν μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου ή άλλου επαγγελματικού ιδρύματος αναγνωρισμένου ως ισότιμου. Αναφέρθηκε πως προκύπτει από την αίτησή του ότι ήταν μέλος του Συνδέσμου Πολεοδόμων Γαλλίας το 1983. Με επιστολή του Συνδέσμου αυτού ημερομηνίας 19.3.01, που διαβιβάστηκε στον πρόεδρο της ΕΔΥ με επιστολή του Πρέσβη της Κύπρου στη Γαλλία, βεβαιώνεται ότι ο αιτητής δεν ήταν μέλος του Συνδέσμου αυτού κατά το 1989 που είναι ο ουσιώδης χρόνος συνδρομής των προσόντων.
Έκρινε η ΕΔΥ ότι ο αιτητής δεν κατείχε πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο ή ισότιμο προσόν στην Πολεοδομία και Χωροταξία ούτε ήταν μέλος κατά τον ουσιώδη χρόνο του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου ή άλλου επαγγελματικού ιδρύματος αναγνωρισμένου ως ισότιμου και συνεπώς αποφάσισε ότι δεν ήταν προσοντούχος.
Παρά την κατάληξη της αυτή, η ΕΔΥ εξέτασε κατά πόσο ο αιτητής πληρούσε την παράγραφο 3 των απαιτούμενων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας για «δεκαετή τουλάχιστο μεταπτυχιακή υπηρεσία σε υπεύθυνη θέση σε θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης, από την οποία 5 έτη τουλάχιστο διοικητική πείρα». Διαπίστωσε ότι δεν κατείχε τέτοια πείρα αποκλειστικά στα θέματα αυτά αλλά σύνθετη πείρα σε θέματα περιφερειακής ανάπτυξης, στα οποία περιλαμβάνονταν και θέματα Πολεοδομίας και Χωροταξίας.
Ακολούθως, αφού εξέτασε την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υπόλοιπων τριών υποψηφίων, έκρινε ότι ο Γεώργιος Κασάπης υπερείχε και τον επέλεξε για προαγωγή στην επίδικη θέση.
Ο αιτητής, ο οποίος εμφανίστηκε αυτοπροσώπως, ισχυρίστηκε ότι η ΕΔΥ δεν είχε εξουσία να επαναδιερευνήσει τα προσόντα του. Υποστήριξε τον ισχυρισμό του αυτό προβάλλοντας ότι προκύπτει δεδικασμένο όσο αφορά τα προσόντα του από τις αποφάσεις στη Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη (ανωτέρω) και στη Φ. Αναστάση και Χρ. Ιωσηφίδη ν. Δημοκρατίας, συνεκδικασθείσες προσφυγές αρ. 742/93 και 816/93, ημερ. 14.3.00, η οποία επικυρώθηκε από την απόφαση της Ολομέλειας στη Γ. Παπαδόπουλος ν. Χρ. Ιωσηφίδη (2002) 3 Α.Α.Δ. 601.
Το ζήτημα των προσόντων του αιτητή δεν απασχόλησε την Ολομέλεια στη Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη ούτε και ήταν το αντικείμενο της υπόθεσης. Τα γεγονότα στην υπόθεση αυτή, τα οποία ανάγονται στο 1989, αναφέρονταν αποκλειστικά στην απόσυρση της πρότασης του Υπουργείου Εσωτερικών ως αρμόδιας αρχής για την πλήρωση της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Η Ολομέλεια, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, συμφώνησε ότι δεν υπήρχε αποχρών λόγος για την απόσυρση της πρότασης, δηλαδή λόγος που να σχετίζεται με τις ανάγκες της υπηρεσίας και να προάγει το συμφέρον της.
Το πώς θα ενεργούσε η ΕΔΥ κατά την επίδικη διαδικασία ως προς το θέμα των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη υποδείχθηκε στη Χρ. Ιωσηφίδη ν. Α. Δαβερώνα (2002) 3 Α.Α.Δ. 147 στην οποία λέχθηκε ότι η εξέταση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη ανήκε στην ΕΔΥ κατά την επανεξέταση. Από αυτή την απόφαση δεσμευόταν η ΕΔΥ κατά την επανεξέταση. Η Γ. Παπαδόπουλος ν. Χρ. Ιωσηφίδη, στην οποία υπήρχε διαφορετική άποψη της Ολομέλειας, εκδόθηκε μεταγενέστερα της προσβαλλόμενης απόφασης. Ο ισχυρισμός περί δεδικασμένου από την Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη είναι ανεδαφικός.
Η απόφαση στην υπόθεση Φ. Αναστάση και Χρ. Ιωσηφίδη ν. Δημοκρατίας αφορούσε προαγωγή στη θέση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Το Δικαστήριο αποδέχτηκε την προσφυγή του κ. Ιωσηφίδη και ανέτρεψε την απόφαση της ΕΔΥ ότι δεν είχε τα προσόντα για τη θέση του Διευθυντή. Επισημάνθηκε στην απόφαση ότι επρόκειτο για εφαρμογή της απόφασης της ΕΔΥ με την οποία εξαρτήθηκε η κατοχή των προσόντων από τον κ. Ιωσηφίδη για τη θέση του Διευθυντή από την κρίση της ΕΔΥ επί του θέματος στην πλήρωση της θέσης του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας.
Από την απόφαση αυτή δεν προκύπτει δεδικασμένο για την προσβαλλόμενη διαδικασία, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής. Η απόφαση αυτή κατέστη τελεσίδικη και συνεπώς δεσμευτική με την απόφαση της Ολομέλειας στη Γ. Παπαδόπουλος ν. Χρ. Ιωσηφίδη, (2002) 3 Α.Α.Δ. 601, που την επικύρωσε στις 2.10.02 μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης την 4.6.02. Πέραν τούτου, στην πρωτόδικη απόφαση τονίστηκε ότι ο διορισμός του κ. Ιωσηφίδη στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας τον καθιστούσε προσοντούχο και για τη θέση του Διευθυντή λόγω της αναφερθείσας αποδέσμευσης της ΕΔΥ.
Η ΕΔΥ κατά την επίδικη διαδικασία της 4.6.02 δεσμευόταν από την απόφαση στη Χρ. Ιωσηφίδη ν. Α. Δαβερώνα (ανωτέρω), η οποία, αφού επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που έκρινε ότι η ΕΔΥ ενήργησε υπό καθεστώς πραγματικής και νομικής πλάνης και θεώρησε ότι είχε δέσμια υποχρέωση να δεχθεί ότι ο κ. Ιωσηφίδης κατείχε τα προσόντα της θέσης, ανέφερε, εξετάζοντας σχετικό λόγο έφεσης, ότι η εξέταση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη ανήκε στην ΕΔΥ κατά την επανεξέταση, όπως ήδη ανέφερα. Έτσι η ΕΔΥ, μετά την εξέταση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη, θεώρησε ότι δεν κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας της επίδικης θέσης και, αφού τον απέκλεισε, επέλεξε μεταξύ των υπόλοιπων υποψηφίων τον Γ. Κασάπη.
Διαπιστώνω ότι η διαδικασία που ακολούθησε η ΕΔΥ ήταν σύμφωνη με το δεδικασμένο που προέκυψε από την απόφαση της Ολομέλειας.
Ο ισχυρισμός του αιτητή για αδικαιολόγητη επαναδιερεύνηση των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη που οδήγησε την ΕΔΥ σε παραβίαση της αρχής της καλής πίστης είναι ανεδαφικός, ενόψει της πιο πάνω κατάληξής μου.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.