|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1112/2004)
30 Νοεμβρίου, 2004
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 35, 30, 29, 28, 14, 13, 12, 11, 9, 8 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MELNYK MYKOLA,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2004
Χρ. Θεμιστοκλέους, για τον Αιτητή.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η (Ex Tempore)
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Την 29/11/2004, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 4/11/2004, η οποία του κοινοποιήθηκε με επιστολή την ίδια ημερομηνία και με την οποία αποφασίστηκε η κράτηση και απέλασή του. Ζητά την ακύρωσή της ως παράνομης και στερημένης εννόμου αποτελέσματος.
Ταυτόχρονα, καταχώρισε μονομερή αίτηση, με την οποία ζητείται:-
«Α. Προσωρινόν διάταγμα του Δικαστηρίου απαγορεύον εις τους Καθ' ων η αίτησις προσωπικώς και / ή διά των Αστυνομικών Οργάνων και / ή άλλων υπαλλήλων της Κυπριακής Δημοκρατίας να συνεχίσουν την κράτησιν του αιτητού.
ΔΙΑΖΕΥΚΤΙΚΩΣ:
Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον την προσωρινήν αναστολήν και / ή άρσιν της κρατήσεως του Αιτητού μέχρι οριστικής και αμετακλήτου αποφάσεως επί της παρούσης προσφυγής και / ή μέχρι νεωτέρας ειδοποιήσεως.»
Η μονομερής αίτηση ορίστηκε και ακούστηκε σήμερα. Τα γεγονότα, στα οποία στηρίζεται, παρατίθενται σε ένορκο δήλωση του ιδίου του αιτητή. Συνοπτικά έχουν ως εξής:-
Ο αιτητής, ο οποίος κατάγεται από την Ουκρανία, όπου μεγάλωσε και εργάστηκε, πριν από την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, κατείχε αξίωμα στη δομή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας. Λόγω της δράσης του, αντιμετώπισε, με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, απειλές εναντίον της ζωής του. ΄Ηρθε στην Κύπρο νόμιμα στις 4/6/2003. Του δόθηκε άδεια επισκέπτη μέχρι 18/6/2003. Παρέμεινε στην Κύπρο, κρυβόμενος σε διάφορα μέρη και εργαζόμενος περιστασιακά. Στις 15/10/2004 συνελήφθη από την Αστυνομία και, στη συνέχεια, καταδικάστηκε από το Δικαστήριο σε φυλάκιση 20 ημερών. Ενώ βρισκόταν στις Κεντρικές Φυλακές και πριν από την έκτιση της ποινής του, υπέβαλε, στις 28/10/2004, αίτηση για να αναγνωριστεί πολιτικός πρόσφυγας. Μετά την έκτιση της ποινής του, στις 4/11/2004, μεταφέρθηκε και κρατείται στα Αστυνομικά Κρατητήρια Αμμοχώστου.
Οι συνθήκες κράτησής του είναι άθλιες και απερίγραπτες, κατά τρόπο που οδηγούν σε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Ο χώρος όπου κρατείται ομοιάζει με στάβλο ζώων. Αισθάνεται άσχημα και η ψυχολογική του κατάσταση δεν είναι καλή. Σύμφωνα με συμβουλή του συνηγόρου του, η κράτησή του είναι παράνομη και ενάντια στο Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις, ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στις 8/11/2004, καταχώρισε αίτηση της φύσεως Habeas Corpus, η οποία όμως απορρίφθηκε από το Δικαστήριο, για λόγους έλλειψης δικαιοδοσίας. Καταλήγει ο αιτητής, ότι εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, ενόψει των συνθηκών που κρατείται, ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, οι καθ' ων καμιά ζημιά δε θα υποστούν.
Ο συνήγορος του αιτητή ανέφερε στο Δικαστήριο την ετοιμότητα προσώπων, που κατονόμασε, να δώσουν οποιαδήποτε εγγύηση ήθελε διατάξει το Δικαστήριο, για να αφεθεί ελεύθερος ο αιτητής. Περαιτέρω, ανέφερε ότι δε δικαιολογείται η κράτησή του, αφού ο χρόνος εξέτασης του αιτήματος για παραχώρηση ασύλου δεν είναι καθορισμένος και, εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με πληροφόρηση, δεν προγραμματίζεται η εξέταση της αίτησής του σύντομα.
Προσωρινό διάταγμα σε προσφυγή μπορεί να εκδοθεί σε περιπτώσεις έκδηλης παρανομίας και σε περιπτώσεις όπου ενδέχεται να προκύψει ανεπανόρθωτη ζημιά - (βλ. Λοϊζίδης ν. Υπ. Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233).
Στην υπόθεση Κροκίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1857, όπου και πάλιν συζητείται το ζήτημα της έκδηλης παρανομίας, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 1862)
«Είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθούμε στη σημασία της φράσης 'προφανής παρανομία'. Το εννοιολογικό της πλαίσιο προσδιόρισε η νομολογία. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι υποδηλώνει τις περιπτώσεις που η παραβίαση είναι οφθαλμοφανής χωρίς να χρειάζεται διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων.»
Από το αιτητικό της προσφυγής, το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του αιτητή αλλά και τα όσα ο ευπαίδευτος συνήγορος, κατά την επιχειρηματολογία του, ανέπτυξε, προκύπτει ότι η βάση της αίτησης είναι η έκδηλη παρανομία και η ανεπανόρθωτη ζημιά, χωρίς, βέβαια, να απαιτείται από τη νομολογία οι δύο αυτές προϋποθέσεις να συντρέχουν.
΄Ο,τι προκύπτει από την προσφυγή, είναι η κράτηση του αιτητή στη βάση διατάγματος απέλασης, το οποίο, σύμφωνα με την απόφαση στην Αίτηση Αρ. 182/2004, επισυνημμένη στην ένορκο δήλωση, έχει ανασταλεί από τη Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ενόψει της εκκρεμότητας της αίτησης για πολιτικό άσυλο. Παρέμεινε, όμως, σε ισχύ το διάταγμα κράτησης.
Η κράτηση του αιτητή δεν προκύπτει να είναι εξόφθαλμα παράνομη, όπως απαιτεί η νομολογία. Στηρίζεται στο διάταγμα που εξέδωσε διοικητικό όργανο και, συνεπώς, η προϋπόθεση αυτή δε συντρέχει.
Η προϋπόθεση της ανεπανόρθωτης ζημιάς επιδιώχθηκε να στοιχειοθετηθεί στη βάση των συνθηκών κράτησης. Θεωρώ ότι πρόκειται για ισχυρισμούς γενικούς, χωρίς να εξειδικεύονται με τον τρόπο που απαιτείται από τη νομολογία. Η κράτηση, γενικά, δε χωρεί αμφιβολία ότι δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και επηρεάζει την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων. Αυτό, όμως, δεν αρκεί για να στοιχειοθετήσει την προϋπόθεση της πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς. Το γεγονός το οποίο έχει θίξει ο κ. Θεμιστοκλέους - ότι ο χρόνος εξέτασης της αίτησης πολιτικού ασύλου δεν έχει προσδιοριστεί - στο παρόν στάδιο, δεν μπορεί, από μόνο του, να επιδράσει υπέρ της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Ε. Παπαδοπούλου,
&# 9; Δ.
/ΜΠ