|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 411/2003)
7 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ION TODIRICA,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Χρ. Κληρίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι Ρουμανικής καταγωγής και υπηκοότητας. Ήρθε στην Κύπρο το 1992 μαζί με την επίσης Ρουμανικής καταγωγής σύζυγο του. Τους παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής και εργασίας η οποία τελικά έληξε το έτος 1997. Στις 26.9.1997 απορρίφθηκε αίτημα τους για παράταση και διετάχθησαν όπως εγκαταλείψουν την Κύπρο. Τελικά όμως οι καθ΄ων η αίτηση αναθεώρησαν την απόφαση τους και τους παραχώρησαν διαδοχικές παρατάσεις μέχρι τις 30.7.2001.
Με τη λήξη της τελευταίας παράτασης ο αιτητής κλήθηκε να αναχωρήσει από την Κύπρο. Δεν το έπραξε τόσο αυτός όσο και η σύζυγος και το τέκνο του και εκδόθηκαν από το Λειτουργό Μετανάστευσης διατάγματα κράτησης και απέλασης, τα οποία όμως δεν εκτελέστηκαν με οδηγίες του Υπουργού Εσωτερικών.
Στις 22.2.2002 ο αιτητής υπέβαλε, μέσω του δικηγόρου του, αίτηση για πολιτογράφηση η οποία όμως απορρίφθηκε. Σχετική είναι η επιστολή του Αν. Λειτουργού Μετανάστευσης ημερ. 15.3.2002 προς τον δικηγόρο του αιτητή, η οποία έχει ως ακολούθως:-
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερ. 22.02.2002 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα του πελάτη σας εξετάστηκε με προσοχή αλλά δεν κατέστη δυνατό να εγκριθεί.
2. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ασκώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της, θεωρεί ότι δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος, που να δικαιολογεί την πολιτογράφηση του εν λόγω αλλοδαπού ως Κύπριου πολίτη.»
Εναντίον της πιο πάνω διοικητικής απόφασης δεν καταχωρήθηκε καμιά προσφυγή.
Οκτώ σχεδόν μήνες αργότερα ο αιτητής μέσω του δικηγόρου του υπέβαλε αίτημα επανεξέτασης της αίτησης του, ημερομηνίας 22.2.2002, χωρίς να παραθέσει οποιοδήποτε νέο στοιχείο. Παρέπεμπε απλώς στην προηγούμενη αίτηση και στα στοιχεία που αναφέροντο σ΄ αυτή. Το νέο αίτημα, εντελώς παρόμοιο με το προηγούμενο, απορρίφθηκε από τον Αν. Λειτουργό Μετανάστευσης με επιστολή του στο δικηγόρο του αιτητή, ημερομηνίας 21.2.2003 η οποία έχει ως εξής:-
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην αίτηση του πελάτη σας Ion Todirica για απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας, με πολιτογράφηση και λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα σας επανεξετάστηκε με προσοχή αλλά δεν κατέστη δυνατό να εγκριθεί.
2. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ασκώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της, θεωρεί ότι δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος, που να δικαιολογεί την πολιτογράφηση του πιο πάνω αλλοδαπού.»
Η τελευταία απόφαση προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ταυτόσημη με την προηγούμενη απόφαση της 15.3.2002, την οποία παρέθεσε στην αρχή της απόφασης αυτής.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση προβάλλει δύο προδικαστικές ενστάσεις:-
(α) ότι η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου λόγω της έκδοσης νέας διοικητικής απόφασης με το ίδιο αντικείμενο, ημερομηνίας 2.7.2003, η οποία μάλιστα προσβλήθηκε με την προσφυγή αρ. 840/2003.
(β) ότι η επίδικη απόφαση δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα αφού είναι βεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης της 15.3.2002.
Η πρώτη πιο πάνω προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Ο αιτητής μέσω του δικηγόρου του, με επιστολή ημερομηνίας 17.3.2003, ζήτησε την αιτιολογία της απόρριψης της αίτησης. Κατά συνέπεια η επιστολή του Αν. Λειτουργού Μετανάστευσης, ημερ. 2.7.2003, δεν περιέχει εκτελεστή διοικητική απόφαση. Δεν είχε καν ζητηθεί επανεξέταση της υπόθεσης.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση (όπως πιο πάνω) δεν προβάλλεται στη γραπτή ένσταση. Αναπτύσσεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση και απαντάται με την απαντητική αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή. Η προδικαστική όμως αυτή ένσταση αναφέρεται στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιληφθεί της προσφυγής γιατί υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη. Με βάση πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου τέτοιες προδικαστικές ενστάσεις μπορούν να εξετασθούν και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Η προδικαστική αυτή ένσταση ευσταθεί. Η επίδικη απόφαση είναι βεβαιωτική της προηγούμενης, ημερομηνίας 15.3.2002. Με βάση τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βεβαιωτική πράξη, προηγούμενης απόφασης δεν είναι εκτελεστή διοικητική απόφαση εν τη εννοία του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Οι αρχές που διέπουν το θέμα έχουν τεθεί από τη νομολογία και συνοψίζονται στην αυθεντία Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd. (1994) 3 Α.Α.Δ. 26. Στη σελίδα 27 αναφέρονται τα εξής:-
«Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους.»
Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής ούτε καν υπέβαλε νέα αίτηση στην οποία να επισυνάψει οποιαδήποτε νέα στοιχεία αλλά αρκέστηκε να ζητήσει επανεξέταση της ίδιας αίτησης η οποία είχε απορριφθεί από τις 15.3.2002. Κανένα νέο στοιχείο δεν είχε προσαχθεί ούτε φαίνεται από το διοικητικό φάκελο ότι οι καθ΄ων η αίτηση έλαβαν υπόψη οποιοδήποτε νέο στοιχείο ή είχαν ενώπιον τους νέο στοιχείο το οποίο εξέτασαν. Είναι φανερό και από τη διατύπωση της επίδικης απόφασης ότι αυτή επιβεβαιώνει πλήρως την προηγούμενη, ημερομηνίας 15.3.2002.
Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη εν τη εννοία του Άρθρου 146 του Συντάγματος και ως εκ τούτου το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να προχωρήσει στην εξέταση της.
Η προσφυγή δεν είναι παραδεκτή και απορρίπτεται με έξοδα.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ