|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. . 374/03
15 Σεπτεμβρίου, 2004
[Κωνσταντινίδης, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΥΠΡΟΥ
Αιτητές
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------------------
Χρ. Νικολάου για τους αιτητές.
Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ΄ ων η αίτηση. 1
Μ. Καλλιγέρου για τους καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής, ημερομηνίας 30.5.02, η αίτηση των αιτητών για πολεοδομική άδεια μετατροπής του χωραφιού τους με αρ. τεμ. 1430 στην Αγία Φύλα Λεμεσού σε οικόπεδο απορρίφθηκε επειδή, όπως αναφέρεται και στην ενημερωτική επιστολή ημερομηνίας 19.6.02, αυτό βρίσκεται κάτω από εναέρια γραμμή υψηλής τάσης και η ΑΗΚ, με επιστολή της ημερομηνίας 26.11.01, δεν δίνει τη συγκατάθεσή της.
Με απόφαση της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής, ημερομηνίας 11.2.03, απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή που άσκησαν οι αιτητές, όπως αναφέρεται και στην ενημερωτική επιστολή ημερομηνίας 3.3.03, "για τους ίδιους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκε η αίτηση από την Πολεοδομική Αρχή".
Προσβλήθηκαν και οι δυο αποφάσεις για να ενστούν οι καθ΄ ων η αίτηση. Η πρώτη, ως ενσωματωθείσα στη δεύτερη δεν ήταν αυτοτελώς προσβλητή και, πάντως, η προσφυγή κατ΄αυτής θα ήταν εκπρόθεσμη. Οι αιτητές απέσυραν στην πορεία το αίτημα ως προς την πρώτη απόφαση και αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή.
Ακριβώς όμοια απόφαση, σε σχέση με το όμορο όπως προκύπτει τεμάχιο των αιτητών με αριθμό 1429, ακυρώθηκε από τον Καλλή, Δ., [βλ. Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφυγή 75/03 ημερομηνίας 30.4.04]. Όπως διαπιστώθηκε, υπήρχε κενό στην αιτιολογία αφού δεν εξηγείτο γιατί η ένσταση της ΑΗΚ θεωρήθηκε ως "ουσιώδης παράγων και καθοριστικός για την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής και αργότερα της Υπουργικής Επιτροπής".
Οι καθ΄ ων η αίτηση, με συμπληρωματική αγόρευση ακριβώς επί τούτου, υπέδειξαν την απευθείας, εκ του Νόμου, σύνδεση της προσβαλλόμενης απόφασης προς τη συγκατάθεση της ΑΗΚ. Υπεράνω του χωραφιού, όπως σημείωσε και η Πολεοδομική Αρχή, υπήρχε εναέρια γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης και, κατά το άρθρο 32(1)(α) του περί Ηλεκτρισμού Νόμου Κεφ. 170,
"Κανένα πρόσωπο σε οποιανδήποτε περιοχή, χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση των ενδιαφερομένων αναδόχων δεν ανεγείρει ή μεριμνά ώστε να ανεγερθεί οποιαδήποτε οικοδομή ή άλλη κατασκευή κάτω ή πάνω από οποιανδήποτε δεόντως εγκριμένη ηλεκτρική γραμμή που ανήκει στους αναδόχους της."
Επομένως, όπως το θέτουν οι καθ΄ ων η αίτηση, αφού η μετατροπή τεμαχίου από χωράφι σε οικόπεδο διαφοροποιεί τον πολεοδομικό χαρακτήρα του και παρέχει, με βάση την υπόθεση Ανθή Δημητριάδη κ.α. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.α. (1996) 3 ΑΑΔ 85, δικαίωμα οικοδομικής ανάπτυξής του, η συγκατάθεση της ΑΗΚ αναδεικνυόταν σε "ουσιώδη παράγοντα" στο πλαίσιο του άρθρου 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/72). Δεν θα ήταν λογικό ένα τεμάχιο γης που δεν είναι δυνατό να αναπτυχθεί οικοδομικά, να εγγραφεί ως οικόπεδο. Είναι γεγονός δε πως και στο διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε ενώπιόν μου περιλαμβάνεται έγγραφο ημερομηνίας 11.5.92, με το οποίο η ΑΗΚ επισήμανε την ανάγκη να ζητούνται οι απόψεις της, ακριβώς με αναφορά στο άρθρο 32(1) του Κεφ. 170. Όπως και δεύτερο, στο οποίο θα επανέλθω ως ευθέως σχετικό, ημερομηνίας 26.11.01. Επιπλέον, έγγραφο εκ μέρους του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως ημερομηνίας 12.12.02. Αυτό το τελευταίο ήταν, βεβαίως, μεταγενέστερο της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής και έχω υπόψη μου πως επίσης μεταγενέστερο έγγραφο στην προσφυγή 75/03 κρίθηκε ως μη δυνάμενο να συνδεθεί σαφώς και αρρήκτως προς την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής αφού αυτή παρέπεμπε απλώς στους λόγους απόρριψης της αίτησης από την Πολεοδομική Αρχή. Το έγγραφο της 12.12.02 ρητά αναφέρεται στο Κεφ. 170 και στην ανάγκη εξασφάλισης της συγκατάθεσης της ΑΗΚ και αφ' εαυτού αλλά και ενόψει των άλλων δείχνει ευθέως το έρεισμα της κρίσης περί την αναγκαιότητα της ύπαρξης συγκατάθεσης από την ΑΗΚ που ήταν, βεβαίως, ο κοινός λόγος απόρριψης της αίτησης από την Πολεοδομική Αρχή και της ιεραρχικής προσφυγής από την Υπουργική Επιτροπή.
Αναδεικνύεται όμως βάσιμο άλλο επιχείρημα των αιτητών. Το τεμάχιο 1430 ήταν μέρος ευρύτερης έκτασης με την οποία οι αιτητές εξασφάλισαν άδεια διαχωρισμού σε 43 οικόπεδα από το 1986. Το 1996, όμως, εκδόθηκε πιστοποιητικό τελικής έγκρισης μόνο για τα 35 από αυτά. Τα υπόλοιπα 8, μεταξύ των οποίων και το 1430, ενεγράφησαν ως χωράφια. Αυτό επειδή, όπως είναι η κοινή θέση των μερών, η ΑΗΚ δεν ήταν διατεθειμένη να τα ηλεκτροδοτήσει εφόσον περνούσαν υπεράνω τους γραμμές ψηλής τάσης. Οι αιτητές έθεσαν θέμα αποζημίωσής τους από την ΑΗΚ και τα πράγματα άλλαξαν το 1998. Η ΑΗΚ αποφάσισε πως θα ηλεκτροδοτούσε και τα άλλα οκτώ οικόπεδα, βεβαίως με το επαγόμενο πως θα κτίζονταν σ΄αυτά οικοδομές. Μόνο που, στην περίπτωση ορισμένων, στα οποία ενδεχομένως θα γίνονταν χωματουργικές εργασίες που θα μείωναν την απόσταση από τους ηλεκτρικούς αγωγούς, θα χρειαζόταν πριν την έκδοση άδειας οικοδομής, ακριβώς σύμφωνα με το άρθρο 32(1) του Κεφ. 170, να διασφαλιστεί ότι η προτεινόμενη οικοδομή θα είχε ορισμένη απόσταση από αυτούς. Παραθέτω την επιστολή ημερομηνίας 9.7.98:
"Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ τα ακόλουθα:
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου ζήτησε ηλεκτροδότηση των 43 οικοπέδων της τα οποία διαχωρίστηκαν σύμφωνα με την πιο πάνω άδεια.
Η Αρχή προχώρησε στην εκπόνηση της αναγκαίας τεχνο-οικονομικής μελέτης και κοινοποίησε όρους στους αιτητές για ηλεκτροδότηση των 35 οικοπέδων μόνο, γιατί πάνω από τα 8 οικόπεδα περνούσαν γραμμές υψηλής τάσης (132000 Βολτ).
Σε μεταγενέστερο στάδιο, η ΑΗΚ προχώρησε σε μελέτη για ηλεκτροδότηση και των υπόλοιπων 8 οικοπέδων. Για τα οικόπεδα με αρ. 14, 15 και 16, όπως φαίνονται στο αρχιτεκτονικό σχέδιο που επισυνάπτω, ίσως απαιτηθεί να γίνουν χωματουργικές εργασίες ανάλογα με την προτεινόμενη οικοδομή που πιθανό να μειώσουν την απόσταση των ηλεκτρικών αγωγών από το έδαφος και, κατά συνέπεια, από την προτεινόμενη οικοδομή. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να ζητήσετε τις απόψεις της ΑΗΚ πριν την έκδοση της σχετικής Άδειας Οικοδομής, σύμφωνα με τον "Περί Ηλεκτρισμού" Νόμο, Κεφ. 170, άρθρο 32(1), έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η προτεινόμενη οικοδομή θα απέχει τουλάχιστο 3.6m από τους αγωγούς, για λόγους ασφάλειας.
Είμαι στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε επιπρόσθετες πληροφορίες θα θέλατε."
Προωθήθηκε το θέμα, οι αιτητές κατέβαλαν τα ορισθέντα ποσά και παραθέτω και την επιστολή της ΑΗΚ ημερομηνίας 16.11.98:
"Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι η Α.Η.Κ. από τη δική της πλευρά, είναι ικανοποιημένη όσο αφορά την εκπλήρωση των όρων που έθεσε για την ηλεκτροδότηση των υπόψη οικοπέδων.
Παρακαλώ σημειώστε ότι τα έξοδα για την εγκατάσταση φανών οδικού φωτισμού στα οικόπεδα αυτά έχουν πληρωθεί στην Α.Η.Κ.
Για την αξιοποίηση των οικοπέδων με αρ. 14, 15 και 16 ίσως απαιτηθεί να γίνουν χωματουργικές εργασίες, ανάλογα με την προτεινόμενη οικοδομή, που πιθανό να μειώσουν την απόσταση των ηλεκτρικών αγωγών από το έδαφος και κατά συνέπεια από την ανεγειρόμενη οικοδομή. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να ζητήσετε τις απόψεις της Αρχής πριν από την έκδοση της σχετικής Άδειας Οικοδομής, σύμφωνα με τον "Περί Ηλεκτρισμού Νόμο" Κεφ. 170, άρθρο 32(1), έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η προτεινόμενη οικοδομή θα απέχει τουλάχιστο 3.6m από τους αγωγούς για λόγους ασφάλειας.
Τα πιο πάνω για ενημέρωση σας και για να μπορέσετε να προωθήσετε παραπέρα το όλο θέμα της έκδοσης Πιστοποιητικού Τελικής ΄Εγκρισης."
Αυτό σαφώς σημαίνει πως η ΑΗΚ παρείχε πλέον τη συγκατάθεσή της και, επομένως, πρόβλημα για οικοπεδοποίηση με αναφορά στο άρθρο 32(1) του Κεφ. 170 δεν υπήρχε. Τα ενδεχόμενα προβλήματα και ο τρόπος της αντιμετώπισής τους αφορούσαν στην άδεια οικοδομής. Θα ήταν δυνατό να ανατρέξουν οι αιτητές στην ήδη εκδοθείσα το 1986 άδεια διαχωρισμού και των 43 οικοπέδων και να διεκδικήσουν πιστοποιητικό τελικής έγκρισης και για τα 8 τεμάχια που παρέμειναν; Προφανώς κρίθηκε, και το θέμα έτσι ήταν που αντιμετωπίστηκε από όλους, πως χρειαζόταν πλέον πολεοδομική άδεια για μετατροπή των χωραφιών σε οικόπεδα. Υποβλήθηκε η σχετική αίτηση και την κατάληξη του θέματος την έχω παραθέσει. Η απορριπτική απόφαση στηρίχτηκε σε νέο έγγραφο της ΑΗΚ προς την οποία απευθύνθηκε η Πολεοδομική Αρχή. Παραθέτω τη σχετική επιστολή ημερομηνίας 26.11.01:
"Σ' απάντηση των επιστολών σας με ημερομηνία 16/01/2001, με τις οποίες μας ζητάτε τις απόψεις μας για τους πιο πάνω διαχωρισμούς, θα ΄θελα να σας πληροφορήσω ότι η ΑΗΚ δεν μπορεί να συναινέσει στους πιο πάνω διαχωρισμούς και αυτό επειδή, όπως θα γνωρίζετε, προωθείται νομοθεσία η οποία θα καθορίζει τις ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών μεταφοράς και των οικοπέδων, και έτσι δεν κρίνουμε ορθό να συγκατατεθούμε στη δημιουργία οικοπέδων τα οποία, με την έγκριση της νέας νομοθεσίας, δεν θα μπορούν να αξιοποιηθούν από τους πιθανούς αγοραστές τους.
Παρακαλώ σημειώστε ότι η καθυστέρηση στην απάντησή μας οφείλεται σε παραδρομή και γι΄αυτό απολογούμαστε.".
Αυτά, χωρίς αναφορά ή οποιαδήποτε εξήγηση σε σχέση με την προηγηθείσα συγκατάθεση και τα επακολουθήσαντα, ενόψει της. Οπότε, δικαίως οι αιτητές θέτουν θέμα αναφορικά με το τι πράγματι μπορεί να συναρτηθεί προς τη συγκατάθεση ως όρου για ανέγερση οικοδομής κατά το άρθρο 32(1) του Κεφ. 170 που είναι ο λόγος για τον οποίο η στάση της ΑΗΚ αποτελεί καθοριστικό παράγοντα και το τι θα ήταν εύλογο να εκτιμηθεί ως εν γένει ουσιώδης παράγοντας στο πλαίσιο της άσκησης διακριτικής εξουσίας κατά το άρθρο 26(1) του Ν. 90/72.
Η Πολεοδομική Αρχή και στη συνέχεια η Υπουργική Επιτροπή λειτούργησαν υπό την αντίληψη πως δεν υπήρχε απαιτούμενη συγκατάθεση, εκδήλως ως απαραίτητη προϋπόθεση. Δεν στάθμισαν οτιδήποτε άλλο και ειδικά το κατά πόσο στην πραγματικότητα, ενώ η ΑΗΚ συγκατατίθετο για την ανέγερση οικοδομών ικανοποιουμένου του άρθρου 32(1) του Κεφ. 170, στη συνέχεια, με αναφορά όχι στο τωρινό καθεστώς υπό το φως του οποίου συγκατατίθετο αλλά σε ενδεχόμενο μελλοντικό, διατύπωνε γενική τοποθέτηση, όχι όμως συναρτημένη προς το άρθρο 32(1) στο οποίο δεν αναφέρεται η επιστολή της τής 26.11.01, αλλά αναφέρονταν ρητά οι προηγούμενες.
Θεωρώ πως τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε διερευνηθεί το θέμα προς αποφυγή του ορατού ενδεχομένου πλάνης αναφορικά με το ποιά ακριβώς ήταν η τοποθέτηση της ΑΗΚ και, ανάλογα, να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις στο ορθό πλαίσιο.
Στοιχειοθετείται συνεπώς λόγος ακυρότητας και η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.C:\My Documents\2004\part4\374-03.doc