ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

28 Σεπτεμβρίου, 2004

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 19, 25, 26, 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

PLASIMIA SERVICES LTD.

- ν. -

ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

----------------------------

Α. Μερακλής, για τους αιτητές

Μ. Ιωαννίδης, για την καθής η αίτηση

---------------------------

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθής η αίτηση η οποία τους γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 4/2/02 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση τους για άδεια ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού τοπικής κάλυψης, είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η εν λόγω απόφαση παραβιάζει τα δικαιώματα που προστατεύουν τα άρθρα 19, 25, 26 και 28 του Συντάγματος και ότι λήφθηκε κατόπιν πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα. Γίνεται ακόμη ισχυρισμός ότι λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και/ή αιτιολογία και ότι η καθής η αίτηση έλαβε την απόφαση «κατά δέσμια θεώρηση και/ή εσφαλμένη ερμηνεία» του καν. 4(4) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000.

Η καθής η αίτηση με την ένσταση της υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε νόμιμα, ορθά και είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

Επειδή έχω προσέξει ότι στην αίτηση δεν παρατίθενται όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση θα παραθέσω τα γεγονότα όπως αυτά φαίνονται βασικά από την ένσταση. Αυτά έχουν ως ακολούθως:

(1) Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα τη Λευκωσία. Συστάθηκε στις 20/9/01

(2) Στις 20/12/00 ο κ. Γεώργιος Σταυρή (Radio One) απέστειλε προς την Αρχή, μέσω των νομικών του συμβούλων Οικονόμου, Πολυδώρου και Σία αιτήσεις για άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας ραδιοφωνικού σταθμού για (α) παγκύπρια κάλυψη και (β) για τοπική κάλυψη στη Λευκωσία. Ως αιτητές παρουσιάζοντο ο Ραδιοσταθμός (Radio One) και ο κ. Γεώργιος Σταυρή.

(3) Με επιστολή της ημερ. 9/4/01 η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (η Αρχή) ζήτησε από τους αιτητές την καταβολή τελών εξέτασης της αίτησης τους για άδεια ραδιοφωνικού σταθμού τοπικής κάλυψης.

(4) Επειδή η Αρχή δεν είχε λάβει καμιά απάντηση από τους αιτητές, στις 31/5/01 απέστειλε νέα επιστολή στους τότε δικηγόρους των αιτητών Οικονόμου, Πολυδώρου και Σία, αναφορικά με τις αιτήσεις παγκύπριας και τοπικής εμβέλειας και την καταβολή τελών από μέρους των αιτητών για εξέταση των αιτήσεων τους.

(5) Οι αιτητές με επιστολή τους ημερ. 10/7/01 που λήφθηκε από την Αρχή στις 17/7/01 (και κοινοποιείται στους κ.κ. Τάσο Παπαδόπουλο & Σία και Στ. Οικονόμου) πληροφόρησαν την Αρχή ότι οι νομικοί τους σύμβουλοι είναι οι «Τάσος Παπαδόπουλος & Σια» και ζήτησαν όπως η Αρχή επικοινωνεί με τους αιτητές μέσω των δικηγόρων τους. Ανάφεραν επίσης ότι η αίτηση τους είχε συμπληρωθεί ως εταιρικό σχήμα «Plasimia Ltd" με 4 μετόχους.

(6) Στο μεταξύ η Αρχή προέβη σε αυτεπάγγελτη διερεύνηση παραβάσεων του ραδιοφωνικού σταθμού (Radio Οne) με αριθμό υπόθεσης Φακ. 83/2000(27) και εξέτασε το γεγονός μετακίνησης εγκαταστάσεων του εν λόγω σταθμού χωρίς την εκ των προτέρων έγκριση της, γεγονός το οποίο πιστοποιήθηκε σε 2 διαφορετικές ημερομηνίες και από το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων. Σχετική είναι και η απόφαση της Αρχής ημερ. 12/9/01 η οποία κοινοποιήθηκε προς τους αιτητές καθώς και τους νομικούς τους συμβούλους με επιστολή ημερ. 27/9/01.

(7) Στις 28/9/01 ο Γεώργιος Σταυρή κατέβαλε τα τέλη εξέτασης για την αίτηση τοπικής κάλυψης στην επαρχία Λευκωσίας και η αίτηση δόθηκε τότε μαζί με όλα τα υποστηρικτικά στοιχεία στους αρμοδίους της Αρχής για μελέτη.

(8) Σε απαντητική τους επιστολή προς την Αρχή ημερ. 27/9/01 που λήφθηκε στις 2/10/01 σχετικά με την παράνομη μετακίνηση των εγκαταστάσεων του σταθμού τους οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι απέστειλαν επιστολή με φαξ προς τις αρμόδιες υπηρεσίες ζητώντας την έγκριση της αρχής για τη μετακίνηση τους. Η Αρχή ισχυρίζεται ότι ουδέποτε έλαβε τέτοια επιστολή. Στην ίδια επιστολή αναφέρουν και το γεγονός ότι ζήτησαν τεχνικό έλεγχο του σταθμού με αρκετή προειδοποίηση και καταλήγουν αναφέροντας επί λέξει τα ακόλουθα: «.............Συνεπώς δεν αποδεχόμαστε το πνεύμα με το οποίο ελήφθη η απόφαση σας για επιβολή κύρωσης μέσω προειδοποίησης για παράβαση των κανονισμών.....»

(9) Στις 2/12/01 υποβλήθηκαν επιπλέον στοιχεία, μεταξύ των οποίων και το καταστατικό έγγραφο σύστασης της αιτήτριας εταιρείας, τα οποία επίσης δόθηκαν στους αρμοδίους της Αρχής για μελέτη.

(10) Η Αρχή ύστερα από μελέτη της αίτησης και των συμπληρωματικών στοιχείων στη συνεδρία της ημερ. 24/10/01 προέβη σε μια πρώτη αξιολόγηση της αίτησης σύμφωνα με τον Καν. 4(4) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/00) και με βάση όλα τα ενώπιον της στοιχεία αξιολόγησε την αίτηση ως ελλιπή. Έτσι με επιστολή της ημερ. 26/10/01 κάλεσε τους αιτητές όπως υποβάλουν τα ελλιπή στοιχεία εντός προθεσμίας 30 ημερών.

(11) Οι αιτητές ανταποκρίθηκαν μέσω των δικηγόρων τους Οικονόμου, Πολυδώρου και Σία, με επιστολή τους ημερ. 7/12/01 που λήφθηκε από την Αρχή στις 10/12/01 και επικαλούμενοι το φόρτο εργασίας και την απουσία του Διευθυντή της εταιρείας Plasimia Servises Ltd. στο εξωτερικό, ζήτησαν παράταση της προθεσμίας υποβολής των συμπληρωματικών στοιχείων της αίτησης τους για ραδιοφωνικό σταθμό τοπικής κάλυψης στη Λευκωσία μέχρι την 31/12/01. Η Αρχή, σε σχετική συνεδρία της ημερ. 12/12/01, αποφάσισε όπως απορρίψει το αίτημα τους για το λόγο ότι δε συνέτρεχαν λόγοι ανωτέρας βίας ή λόγοι που να δικαιολογούσαν την υπέρβαση της προθεσμίας στην υποβολή των συμπληρωματικών στοιχείων και πληροφόρησαν σχετικά τους αιτητές με επιστολή τους ημερ. 18/12/01. Περαιτέρω η Αρχή με επιστολή της ημερ. 20/12/01 που απέστειλε τόσο προς το Radio One όσο και σε άλλους υφιστάμενους σταθμούς στους οποίους δεν είχε χορηγηθεί άδεια λειτουργίας, τους υπενθύμιζε ότι οι προσωρινές άδειες λειτουργίας ισχύουν μέχρι την 31/12/01.

(12) Παρά τα πιο πάνω οι αιτητές υπέβαλαν συμπληρωματικά στοιχεία όσον αφορά τα τεχνικά θέματα τα οποία λήφθηκαν από την Αρχή στις 31/12/01.

(13) Στις 7/1/02 η Αρχή έλαβε επιστολή ημερ. 4/1/02 των νομικών συμβούλων των αιτητών Οικονόμου, Πολυδώρου και Σία, στην οποία δήλωναν ότι το γραφείο τους είχε πρόσφατα αποσυρθεί από δικηγόροι του σταθμού και της εταιρείας και ζήτησαν όπως η Αρχή απευθύνει οποιαδήποτε αλληλογραφία στα γραφεία των αιτητών ή στους κκ. Τάσο Παπαδόπουλο και Σία.

Η Αρχή σε συνεδρία της ημερ. 23/1/02 εξέτασε την αίτηση της αιτήτριας εταιρείας και έκρινε αυτή ως μη ικανοποιητική και την απέρριψε. Κοινοποίησε την εν λόγω απόφαση της προς τους αιτητές με επιστολή της ημερ. 4/2/02 οι οποίοι στις 19/4/02 καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή.

Στην αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών ανάπτυξε τους ακόλουθους νομικούς λόγους: (α) παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης (β) έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο και (γ) ότι είναι νομικά αβάσιμη, αστήρικτη και αναιτιολόγητη η προσβαλλόμενη απόφαση. Έχοντας υπόψη και τα όσα αναφέρονται στη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου της καθής η αίτηση καθώς και τα όσα λέχθηκαν κατά τις προφορικές διευκρινίσεις, προτιμώ να εξετάσω την υπόθεση με την ίδια σειρά που ο δικηγόρος των αιτητών έχει ακολουθήσει αφού όμως πρώτα ασχοληθώ με το ακόλουθο προδικαστικό θέμα.

Με τη γραπτή του αγόρευση ο ευπαίδευτος συνήγορος της καθής η αίτηση προέβαλε για πρώτη φορά τον ισχυρισμό ότι οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον αφού με την αίτηση τους ζητούν μόνο την ακύρωση της απόφασης της Αρχής να απορρίψει το αίτημα τους και δε ζητούν την ακύρωση οποιασδήποτε άλλης άδειας. Ο λόγος αυτός προωθήθηκε και κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων. Αναφέρθηκε ο συνήγορος σε 4 αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς υποστήριξη του ισχυρισμού του.

Παρόλο που ο λόγος αυτός δεν είχε εγερθεί στην ένσταση, εντούτοις προχωρώ να εξετάσω αυτό αφού η απαίτηση ύπαρξης ενεστώτος εννόμου συμφέροντος ενός αιτητή για προώθηση της προσφυγής, όπως διαλαμβάνεται από το ΄Αρθρο 146.2 του Συντάγματος, είναι τέτοιας φύσης που και το ίδιο το δικαστήριο θα μπορούσε να εγείρει και εξετάσει αυτεπάγγελτα.

Μελέτησα τις σχετικές αυθεντίες που επικαλέστηκε ο συνήγορος αλλά κρίνω ότι διαφοροποιούνται όλες από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Καμιά από τις εν λόγω υποθέσεις υποστηρίζει ότι αν πρόσωπο (νομικό ή φυσικό) ζητήσει την έκδοση κάποιας επαγγελματικής άδειας και η αίτηση απορριφθεί αυτός δεν έχει έννομο συμφέρον εκτός αν συνδέσει την αίτηση του με την έκδοση συγκεκριμένης άδειας σε άλλο πρόσωπο. Είναι διαφορετική η περίπτωση πλήρωσης μιας θέσης (πρώτου διορισμού ή προαγωγής) σε μια υπηρεσία όπου ο αριθμός των θέσεων είναι συγκεκριμένος οπότε ο αιτητής, πέραν της προσφυγής του κατά της άρνησης να γίνει δεκτή η δική του αίτηση για διορισμό ή προαγωγή, θα πρέπει να ζητά και την ακύρωση του διορισμού ή προαγωγής, ανάλογα με την περίπτωση, άλλου ή άλλων προσώπων.

Στη δική μας περίπτωση δεν έχει φανεί, ούτε από τα γεγονότα της αίτησης αλλ' ούτε και από αυτά της ένστασης, ότι το όλο θέμα αφορούσε την έγκριση συγκεκριμένου αριθμού τοπικών ραδιοσταθμών όπου είχαν υποβληθεί αιτήσεις τόσο από τους αιτητές όσο και από άλλα πρόσωπα και εγκρίθηκαν αιτήσεις άλλων προσώπων αντί των αιτητών, οπότε σε τέτοια περίπτωση πέραν του αιτήματος για ακύρωση της απόφασης για απόρριψη της αίτησης τους, αυτοί θα έπρεπε να ζητούν και την ακύρωση της παραχώρησης συγκεκριμένης άδειας σε άλλα πρόσωπα. Επομένως η προδικαστική ένσταση για έλλειψη ενεστώτος εννόμου συμφέροντος απορρίπτεται. Προχωρώ λοιπόν στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης.

Στο θέμα της ισχυριζόμενης παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης ουσιαστικά ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών ανάφερε τα ακόλουθα:

Ο πιο πάνω ισχυρισμός είναι παντελώς ασαφής. Δεν εξηγείται καθόλου στην αγόρευση (αρχική ή και απαντητική) πώς και γιατί δημιουργείται δυσμενής διάκριση και/ή άνιση μεταχείριση. Έπρεπε οι αιτητές να δείξουν με σαφή και συγκεκριμένα γεγονότα ότι άλλα πρόσωπα (φυσικά ή νομικά) που είναι στην ιδία ή περίπου την ιδία με αυτούς θέση έτυχαν έγκρισης της άδειας τους ενώ για τους ιδίους, που ικανοποιούσαν τα ίδια κριτήρια, το αίτημα τους απορρίφθηκε. Τέτοια γεγονότα δεν υπάρχουν.

Κάτω από το νομικό λόγο της ισχυριζόμενης παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης ο ευπαίδευτος συνήγορος εμπλέκει και ισχυρισμό ότι η απόφαση συγκρούεται προς τα άρθρα 19 και 25 του Συντάγματος χωρίς όμως να εξηγεί γιατί.

Καταλήγω ότι τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου δεν αποδεικνύουν παραβίαση είτε της αρχής της ισότητας (Άρθρο 28) είτε του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου και έκφρασης (Άρθρο 19) είτε της του δικαιώματος της άσκησης επαγγέλματος (Άρθρο 25). Το ίδιο ισχύει και για το Άρθρο 26 του Συντάγματος που αφορά το δικαίωμα «του συμβάλλεσθαι ελευθέρως». Πέραν της απλής του αναφοράς του στην αίτηση δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μου που να δείχνει ότι τούτο έχει παραβιασθεί. Επομένως οι λόγοι αυτοί απορρίπτονται.

Στρέφομαι τώρα στον ισχυρισμό για έλλειψη της δέουσας έρευνας και/ή πλάνης περί τα πράγματα και νόμο. Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα διότι οι αιτητές υπέβαλαν την αίτηση στις 31/12/01 ενώ η καθής η αίτηση στην επιστολή της ημερ. 4/2/01 (προφανώς εννοεί την επιστολή ημερ. 4/2/02) αναφέρεται σε αίτηση ημερ. 20/12/00 κάτι που σημαίνει ότι δεν εξέτασαν την αίτηση ημερ. 31/12/01. Οι αιτητές κατέθεσαν, σύμφωνα με το συνήγορο, στην καθής η αίτηση στις 31/12/01 πλήρη και ογκώδη τεχνική μελέτη για την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού ενώ στις 20/12/00 απλώς είχαν κατάθεση τη σχετική αίτηση τους χωρίς άλλα στοιχεία. Μέσα σε αυτή την πλάνη περί τα πράγματα η καθής η αίτηση έστειλε τον κ. Ανδρέα Μαύρου υπάλληλο του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων για να επισκεφθεί και επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις του ραδιοσταθμού στη διεύθυνση Μέγαρο Μιτσή 3, Λεωφ. Μακαρίου, όπου ήσαν οι εγκαταστάσεις του σταθμού 10 χρόνια πριν ενώ γνώριζαν ότι μετακινήθηκαν οι εγκαταστάσεις του ραδιοσταθμού επί της γωνίας λεωφ. Στασίνου και Αρνάλδας αρ. 4. Γιαυτό και η καθής η αίτηση ισχυρίζεται ότι δεν βρήκε κανένα από τους αιτητές στο χώρο επίσκεψης. Τα γεγονότα αυτά δείχνουν και την έλλειψη διεξαγωγής της δέουσας έρευνας. Αναφέρθηκε ο συνήγορος και σε σχετική νομολογία ότι η μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας είναι αρκετή από μόνη της για ακύρωση μιας απόφασης.

Η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών ότι η παράλειψη διεξαγωγής της δέουσας έρευνας οδηγεί από μόνη της σε ακύρωση μιας πράξης και/ή απόφασης, είναι ορθή και σαφώς νομολογημένη. Εκτός από τις υποθέσεις που έχει επικαλεστεί ο συνήγορος υπάρχει πληθώρα νομολογίας στο θέμα αυτό. (βλ. μεταξύ άλλων, Χριστοφής Ιωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 299 και Tsapaco Catering Ltd v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 796).

Εξέτασα τον πιο πάνω ισχυρισμό των αιτητών με προσοχή. Από το όλο ιστορικό της υπόθεσης, όπως φαίνεται στα γεγονότα που ήδη παρέθεσα πιο πάνω αλλά και από την αγόρευση του συνηγόρου των αιτητών, προκύπτει ότι το όλο θέμα ξεκίνησε με αίτηση που αρχικά καταχωρήθηκε στις 20/12/00 (όταν δηλαδή δεν υπήρχαν οι αιτητές ως εταιρεία), από τον κ. Γεώργιο Σταυρή και Radio One. Στις 31/12/01 οι αιτητές υπέβαλαν απλώς συμπληρωματικά στοιχεία σχετικά με την αρχική αίτηση. Προβάλλεται ο ισχυρισμός αυτός στην παραγρ. 15 της ´Eνστασης και δεν βλέπω να γίνεται ισχυρισμός ότι η εν λόγω αίτηση δηλαδή αυτή της 20/12/00 είχε εγκαταλειφθεί και υποβλήθηκε νέα, ανεξάρτητη από την παλιά, αίτηση. Όλα τα γεγονότα της υπόθεσης δείχνουν ότι τα όσα υπέβαλαν οι αιτητές στις 31/12/01 ήσαν απλώς συμπληρωματικά στοιχεία αναφορικά με τεχνικά θέματα, σχετικά με την αρχική αίτηση ημερ. 20/12/00.

Στο σημείο αυτό παρατηρώ ότι στην παράγραφο 15 των γεγονότων της ένστασης γίνεται αναφορά στο παράρτημα ΧV δηλαδή τα εν λόγω συμπληρωματικά στοιχεία, το οποίο όμως παράρτημα αναφέρουν «ότι θα κατατεθεί αργότερα-βρίσκεται στο φάκελο». Ο εν λόγω φάκελος πράγματι κατατέθηκε κατά το στάδιο των διευκρινίσεων και είναι ενώπιον μου ως τεκμ. 1. Στα ερυθρά 203 -171 βλέπουμε να υπάρχει ένα έγγραφο με τον τίτλο «ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ RADIO ONE, ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Δεκέμβριος 2001» η οποία λήφθηκε από την Αρχή στις 31/12/01. Πουθενά στην εν λόγω μελέτη φαίνεται ότι αυτή είναι νέα αίτηση η οποία μάλιστα να υποβάλλεται τώρα από τους αιτητές ως εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και ότι δεν αφορά την αρχική αίτηση που υποβλήθηκε από τους κ. Γεώργιο Σταυρή και Radio One και υπογράφηκε από τον κ. Γεώργιο Σταυρή. Γενικά το περιεχόμενο του εν λόγω φακέλου (βλ. μεταξύ άλλων τα ερυθρά 125, 123, 122, 121,120-115) δείχνει ότι οι αιτητές από τη σύσταση τους ως εταιρεία και μετά, δεν υπέβαλαν νέα αίτηση ως πρόσωπο με ανεξάρτητη τώρα νομική οντότητα (Salomon v. Salomon (1897) A.C. 22, και Lindos Constructions Ltd v. Διευθυντής Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ. 17), αλλά εφοδίαζαν την καθής η αίτηση με συμπληρωματικά στοιχεία αναφορικά με την αρχική αίτηση. Επομένως δέχομαι τον ισχυρισμό της καθής η αίτηση ότι δεν υπήρχε αίτηση ημερ. 31/12/01 όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, κάτι όμως που απέτυχαν να αποδείξουν. Κρίνω ότι ορθά η καθής η αίτηση προχώρησε και εξέτασε την αίτηση με ημερ. 20/12/00 και όχι αίτηση με ημερ. 31/12/01. Άλλωστε και η επιστολή της καθής η αίτηση ημερ. 4/2/02 (βλ. ερ. 216 του τεκμ. 1 ή παράρτημα XIΧ στην ένσταση) που περιέχει την προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται σε απόρριψη αίτησης ημερ. 20/12/00. Όμως και η ίδια η απόφαση της καθής η αίτηση (βλ. πρακτικά της σχετικής συνεδρίας, παράρτημα ΧVII), παρόλο που δεν κάνει αναφορά σε ημερομηνία της αίτησης αλλά αναφέρεται απλώς σε «Αίτηση της Plasimia Services Ltd. (Radio one)», από το λεκτικό και το σκεπτικό που ακολουθεί φαίνεται ότι δεν εξετάζετο αίτηση με ημερ. 31/12/01 αλλά αίτηση προηγούμενης ημερομηνίας.

Αφού λοιπόν έχω καταλήξει ότι οι αιτητές απέτυχαν να δείξουν ότι υπήρχε ανεξάρτητη αίτηση ημερ. 31/12/01 τότε και ο ισχυρισμός τους περί παράλειψης της καθής η αίτηση να προβεί σε δέουσα έρευνα απορρίπτεται. Αντίθετα από τα γεγονότα της υπόθεσης φαίνεται ότι το όλο θέμα διερευνήθηκε εκτεταμένα. Οι αιτητές δεν έδειξαν κανένα λόγο γιατί η απόφαση για απόρριψη της αίτησης ημερ. 20/12/00 είναι παράνομη. Για παράδειγμα δεν τέθηκε κανένας καλός λόγος που να δείχνει ότι η άρνηση της Αρχής να δεχθεί τα συμπληρωματικά στοιχεία που οι αιτητές υπέβαλαν εκπρόθεσμα και μετά που το αίτημα τους για παράταση χρόνου απορρίφθηκε είναι εσφαλμένη. Θα προχωρούσα ακόμη να πω ότι αν υπήρχε πράγματι νέα αίτηση με ημερομηνία 31/12/01 και η καθής η αίτηση παρέλειψε να την εξετάσει, όπως είναι ο ισχυρισμός του ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών, τότε οι αιτητές θα είχαν άλλο δικαίωμα.

Τέλος μένει για εξέταση ο ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αναιτιολόγητη. Όπως ήδη ανέφερα η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στις 23/1/02 και κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή της Αρχής ημερ. 4/2/02. Στην ΑΠΟΦΑΣΗ ημερ. 23/1/02 Η Αρχή αναφέρει τα ακόλουθα:

Oι πιο πάνω λόγοι περιέχονται και στην επιστολή κοινοποίησης της απόφασης προς τους αιτητές.

Κρίνω ότι τα ανωτέρω αποτελούν αρκετή και ικανοποιητική αιτιολόγηση. Δεν είναι περίπτωση που η αιτιολογία επαναλαμβάνει απλώς το λεκτικό των διατάξεων ενός νόμου όπως είναι ο ισχυρισμός του συνηγόρου των αιτητών. Πέραν της αναφοράς στο σχετικό άρθρο του νόμου (εδώ στον Καν. 4(4) των Κανονισμών του 2000) η καθής η αίτηση προχωρεί και παραθέτει γεγονότα και λόγους γιατί θεώρησε την αίτηση ως μη ικανοποιητική. Δεν έδειξαν οι αιτητές ότι οι λόγοι αυτοί σε συνδυασμό με τις πρόνοιες του Καν. 4(4) δεν πρέπει να ευσταθούν. Σημειώνω εδώ ότι η απόρριψη μιας αίτησης που αξιολογείται ως μη ικανοποιητική, προβλέπεται ρητά από τον προαναφερθένα Καν. 4(4). Η παράγραφος (4) διαλαμβάνει ως εξής:

Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήγω ότι η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει.

Μ. Φωτίου, Δ.

/ΚΑς