ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

10 Σεπτεμβρίου, 2004

[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

__________

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

__________

Με την προσφυγή υπ΄ αρ. 288/02 προσβάλλεται η προαγωγή των κ. Παναγιώτη Αβρααμίδη και Βασίλειου Γιαννηκουρίδη στη θέση Επιμελητή Καρδιολογίας, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 18.1.2002, ενώ με την προσφυγή υπ΄ αρ. 164/02 προσβάλλεται μόνο η προαγωγή του κ. Αβρααμίδη.

Ο αιτητής στην προσφυγή υπ΄ αρ. 164/02 (στο εξής «ο αιτητής»), προβάλλει, μεταξύ άλλων, το επιχείρημα ότι η σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας είναι παράτυπη, τρωτή και αναιτιολόγητη. Υποστηρίζει περαιτέρω ότι η σύσταση είναι πεπλανημένη και συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων. Ισχυρίζεται ακόμα ύπαρξη πιθανότητας πλάνης. Η αιτήτρια στην προσφυγή υπ΄ αρ. 288/02 (στο εξής «η αιτήτρια»), εγείρει αριθμό άλλων λόγων.

Ο αιτητής υποστηρίζει ότι ο Διευθυντής στη σύσταση του υπερτόνισε ορισμένες ιδιότητες ή ικανότητες του ενδιαφερόμενου μέρους Αβρααμίδη. Επισημαίνει ότι στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις, τόσο ο ίδιος όσο και ο Αβρααμίδης, είχαν σε όλη τους την υπηρεσία την ίδια βαθμολογία, δηλαδή οκτώ «εξαίρετα». Στη συνέχεια επισημαίνει ότι από τους φακέλους δεν προκύπτει υπέρτερη πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους. Υπερτονίζονται, σύμφωνα πάντα με τον αιτητή, κάποιες ιδιότητες του Αβρααμίδη, όταν αναφέρεται ότι εκτελεί τα καθήκοντά του με απόλυτη επιτυχία, αφήνοντας να νοηθεί ότι όλοι οι άλλοι υποψήφιοι δεν είναι του ιδίου επιπέδου. Στη συνέχεια τονίζεται ότι ο Διευθυντής σημειώνει για τον Αβρααμίδη ότι θα πρέπει να εκπαιδεύει ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό, παραγνωρίζοντας ότι στο στοιχείο Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα, τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος είχαν την ίδια βαθμολογία.

Είναι αλήθεια ότι στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2852, ημερ. 25.10.2002 έχει λεχθεί ότι όσα εξειδικεύονται ως προς τις ικανότητες και ιδιότητες των συστηθέντων μεταφέρουν το μήνυμα της υπεροχής εκείνων που συστήνονται στους αντίστοιχους τομείς και συνεπώς μια τέτοια υπεροχή θα πρέπει να προκύπτει από τους φακέλους. Είναι επίσης αλήθεια ότι στην παρούσα υπόθεση τόσο ο αιτητής, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος έχουν ταυτόσημη αξιολόγηση.

Στην παρούσα υπόθεση, στο φάκελο τόσο του Αβρααμίδη, όσο και του Γιαννηκουρίδη, υπάρχουν συστατικές επιστολές από το Διευθυντή του Καρδιολογικού Τμήματος, στις οποίες γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο ζήλο και την ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα που τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν επιδείξει στην εργασία τους.

Δεν μου διαφεύγει ότι η υπηρεσιακή έκθεση για το έτος 1996, στο έτος στο οποίο αναφέρεται ο Διευθυντής του Καρδιολογικού Τμήματος, στην περίπτωση του Αβρααμίδη, είναι άκυρη. Αυτό, όμως, δεν ακυρώνει το γεγονός ότι ο Αβρααμίδης, παρ΄ όλον ότι στην αξιολόγηση των ετήσιων εκθέσεων παρουσιάζεται ως ίσος με τον αιτητή, δεν παύει να έχει στο φάκελό του μια αναγνώριση του ιδιαίτερου ζήλου που επέδειξε.

Είναι σαφές ότι στην παρούσα περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε εξαίρετους λειτουργούς, μεταξύ των οποίων κάποιοι θα έπρεπε να επιλεγούν. Η σύσταση του Διευθυντή και η επιλογή των συγκεκριμένων υποψηφίων, εν όψει της ταυτόσημης αξιολόγησης τους στις εμπιστευτικές εκθέσεις, μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αιτιολογηθεί από τις επιστολές του Διευθυντή του Τμήματος, που με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο ξεχώρισε τους δύο επιλεγέντες.

Εν όψει όλων των πιο πάνω καταλήγω ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν είναι τρωτή, ούτε και συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων. Η επιλογή του Διευθυντή, όσο δύσκολη κι΄ αν φαίνεται να ήταν λόγω του ότι όλοι οι υποψήφιοι ήταν εξαίρετοι, δικαιολογείται από τα επιπλέον στοιχεία που επισήμανα πιο πάνω. Η αναφορά του Διευθυντή σε συγκεκριμένες ιδιότητες των ενδιαφερομένων μερών δεν συνιστά, κατ΄ ανάγκην, δήλωση ότι οι μη συστηθέντες μειονεκτούν των επιλεγέντων. Απλώς, οι συστηθέντες ξεχωρίζουν κάπως. Εξάλλου, το γεγονός ότι οι υποψήφιοι βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο έχει επισημανθεί και από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στην αιτιολόγησή της.

Ο αιτητής αναφέρεται και στα επί μέρους προσόντα. Αρκεί να λεχθεί ότι ως προς την πείρα δεν φαίνεται ότι ο Διευθυντής αναφέρτηκε σε υπέρτερη πείρα μεταξύ του αιτητή και του Αβρααμίδη. ΄Οσον αφορά τα προσόντα σημειώνεται ότι ενώ τόσο ο Αβρααμίδης, όσο και ο αιτητής, είχαν βέβαια τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, φαίνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε επιπρόσθετα μη απαιτούμενα προσόντα, τα οποία αξιολογήθηκαν ανάλογα.

Δεν συμφωνώ ούτε με τη θέση ότι η αρχαιότητα, όπου ο αιτητής υπερέχει του Αβρααμίδη κατά πέντε χρόνια, θα έπρεπε να ήταν καθοριστικής σημασίας στην επιλογή. ΄Εχει αποφασιστεί (Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2701, ημερ. 27.2.2001) ότι σε θέσεις ψηλά στην ιεραρχία η σημασία της αρχαιότητας είναι περιορισμένη. Το στοιχείο της αρχαιότητας, από μόνο του, δεν μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του αιτητή, με δεδομένη τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ των ενδιαφερομένων μερών και τις επιστολές στις οποίες αναφέρτηκα πιο πάνω.

Ως προς το επιχείρημα του αιτητή για ύπαρξη πλάνης αρκεί να λεχθεί ότι από τα ενώπιόν μου στοιχεία τίποτε δεν φαίνεται να δικαιολογεί ένα τέτοιο συμπέρασμα. Για την ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα απαιτείται αντικειμενική ανυπαρξία των πραγματικών περιστατικών και προϋποθέσεων επί των οποίων ερείδεται η πράξη, ανυπαρξία η οποία διαπιστούται άνευ του στοιχείου της υποκειμενικής κρίσης. Πλάνη δεν υφίσταται όταν η διοίκηση εκτιμά κατ΄ ουσίαν διάφορα και αντιφατικά στοιχεία των οποίων η στάθμιση οδηγεί στο συμπέρασμα στο οποίο ήχθη η διοίκηση. Τέτοια εκτίμηση δεν ελέγχεται κατ΄ ουσίαν στην ακυρωτική δίκη (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 267 και 268).

Εν όψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή υπ΄ αρ. 164/02 θα πρέπει να απορριφθεί.

Στη γραπτή αγόρευση για την αιτήτρια στην υπόθεση υπ΄ αρ. 288/2002 γίνεται ένας γενικός και ασαφής ισχυρισμός ότι οι επίδικες προαγωγές είναι προϊόν παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων της και ιδιαίτερα του δικαιώματός της σε ίση μεταχείριση, με αποτέλεσμα, υπό τις περιστάσεις, οι προαγωγές να συνιστούν παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης.

Με όλο το σεβασμό, η αναφορά είναι τόσο γενική και χωρίς τεκμηρίωση, που δεν μπορεί να εξεταστεί ως λόγος ακύρωσης. Με τη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας δεν εκτίθενται οποιαδήποτε νομικά σημεία τα οποία το Δικαστήριο θα μπορούσε να εξετάσει. Η απλή επίκληση παραβίασης κάποιας αρχής αόριστα και χωρίς συγκεκριμένες θέσεις δεν είναι αρκετή.

Μόνο στοιχειοθετημένοι λόγοι ακύρωσης μπορεί να παράσχουν έρεισμα στο αίτημα για την ακύρωση της διοικητικής απόφασης που προσβάλλεται (Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56).

Καταλήγω ότι η αιτήτρια απέτυχε να θεμελιώσει τους ισχυρισμούς της με τα στοιχεία εκείνα που θα βοηθούσαν το Δικαστήριο να εξετάσει την στερεότητα των ισχυρισμών της (βλέπε Latomia Estate Ltd κ.α. v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2831 κ.α., ημερ. 13.7.2001 και Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598).

Εν όψει των πιο πάνω οι προσφυγές απορρίπτονται, με έξοδα εναντίον των αιτητών.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.