|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 248/02
19 Απριλίου, 2004
[ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αιτητής,
- ν. -
ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ
Καθού η αίτηση
------------------------
Β. Αργυρού για Α. Νεοκλέους, για τον αιτητή
Δ. Μέρτακα για Ν. Παπαδόπουλο, για τον καθού η αίτηση
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ:
Ο Δήμος Παραλιμνίου στις 16/5/01 με δημοσίευση του στον ημερήσιο τύπο προκήρυξε τη θέση του Δημοτικού Γραμματέα. Ο αιτητής ο οποίος από το 1992 ήταν υπάλληλος στο Δήμο υπέβαλε σχετική αίτηση. Ήταν μια από 5 συνολικά αιτήσεις. Σε συνεδρία του ημερ. 16/11/01 το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ότι ο μόνος υποψήφιος ο οποίος πληρούσε τα απαιτούμενα προσόντα της υπό πλήρωση θέσης ήταν το ε.μ., του αιτητή αποκλεισθέντος επειδή δεν κατείχε τα απαραίτητα ακαδημαϊκά προσόντα και επιπλέον δεν είχε πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας. Κάλεσε σε προφορική συνέντευξη το ε.μ. και προχώρησε στη συνέχεια με απόφαση του να τον διορίσει στην επίδικη θέση. Η απόφαση του Δήμου κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 18/1/02.Ο αιτητής προσβάλλει αυτή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Επικαλείται σειρά από λόγους για την ακύρωση της απόφασης. Σαν πρώτος λόγος προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης δεν έχει δεόντως εγκριθεί όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. Το άρθρ. 53 του περί Δήμων Νόμου, Ν, 111/85 ρητά απαιτεί την έγκριση του σχεδίου υπηρεσίας από το Υπουργικό Συμβούλιο. Συγκεκριμένα έχει ως εξής:
«Το Συμβούλιον κέκτηται εξουσίαν όπως, τη εγκρίσει του Υπουργικού Συμβουλίου, εφαρμόζει σχέδια υπηρεσίας των οποίων ο συγκεκριμένος αριθμός θα εμφαίνεται εις τον τακτικόν προϋπολογισμόν του Δήμου με την αντίστοιχον διά εκάστην θέσιν μισθολογικήν κλίμακα.»
Είναι η θέση του συνηγόρου του αιτητή ότι το σχέδιο υπηρεσίας με βάση το οποίο έγινε ο διορισμός του ε.μ. δεν είχε την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου. Με παρέπεμψε σχετικά στην υπόθεση Χαρ. Μιχαηλίδης και Λ. Ηλιάδη ν. Δήμου Πάφου, προσφ. αρ. 170/98 και 298/98 ημερ. 22/10/00.
Βρίσκω χρήσιμο να παραθέσω σχετικό απόσπασμα από την υπόθεση:
«Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η θέσπιση των παραπάνω κανονισμών εμπεριέχει μια μόνιμη γενική a priori έγκριση σχεδίων υπηρεσίας που μπορεί ο Δήμος να καταρτίζει κατά καιρούς. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι η ερμηνεία που εισηγείται ο καθού αποτελεί την αληθινή ερμηνεία των διατάξεων. Δε συνάδει ούτε με τη λεκτική διατύπωση τους, αλλά ούτε με το σκοπό του νόμου. Αντίθετα, βγαίνει έξω από τα όρια τους. Αν το επιχείρημα του δικηγόρου του Δήμου ήταν σωστό, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος το εδ. 1 του άρθρου 53 να ασχολείται ειδικά και να αναφέρει ρητά ότι χρειάζεται έγκριση για την εφαρμογή. Ο νομοθέτης ήθελε να αφήσει την πρωτοβουλία σύνταξης σχεδίων υπηρεσίας σε Δήμους, αλλά έθεσε την αρμοδιότητα υπό την αίρεση έγκρισης. Διαφορετικά το άρθρο 53(1) δεν θα είχε νόημα. Η απουσία έγκρισης του Υπουργικού Συμβουλίου για εφαρμογή του σχεδίου υπηρεσίας στην περίπτωση αυτή καθιστά το σχέδιο υπηρεσίας ανυπόστατο και το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους που στηρίχθηκε σε αυτό άκυρο.»
Είναι η θέση της συνηγόρου για το Δήμο Παραλιμνίου ότι το σχέδιο υπηρεσίας με βάση το οποίο έγινε η πλήρωση της θέσης ήταν αυτό που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφαση του ημερ. 22/6/89. Αντίθετα ήταν η θέση του συνηγόρου του αιτητή ότι το σχέδιο υπηρεσίας που δημοσιεύτηκε και με βάση το οποίο κλήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλουν αίτηση για τη θέση ήταν διαφορετικό. Ήταν σχέδιο υπηρεσίας που εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο στις 4/5/98 και το οποίο δεν εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Σε αυτή την τελευταία θέση η συνήγορος του Δήμου Παραλιμνίου απαντά ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε αλλαγή του σχεδίου υπηρεσίας αλλ΄ απλή αλλαγή της μισθολογικής κλίμακας και επομένως δεν χρειαζόταν η εκ νέου έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ενώπιον μου κατατέθηκαν τόσο το σχέδιο υπηρεσίας το οποίο είχε την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 22/6/89 όσο και το σχέδιο υπηρεσίας που εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο στις 4/5/98.
Θα διαφωνήσω με τη θέση της συνηγόρου του Δήμου Παραλιμνίου, ότι προκειμένου να υπάρξει διαφοροποίηση μόνο στη μισθολογική κλίμακα δε χρειάζεται η έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου. Σύγκριση των κλιμάκων των δύο σχεδίων δείχνει την ύπαρξη αύξησης της μισθολογικής κλίμακας για τη θέση. Κάτι βεβαίως που γίνεται παραδεκτό και από τη πλευρά της συνηγόρου του Δήμου Παραλιμνίου. Δεν είναι άνευ σημασίας η διαφοροποίηση στην μισθολογική κλίμακα. Στο άρθρο 53, το οποίο παρατέθηκε πιο πάνω, γίνεται ρητή αναφορά ότι στο σχέδιο υπηρεσίας το οποίο υπόκειται στην έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου θα πρέπει να εμφανίζεται και η αντίστοιχη για κάθε θέση μισθολογική κλίμακα. Αυτό και μόνο δείχνει ότι ακόμη και προκειμένου περί αλλαγής της μισθολογικής κλίμακας ενός σχεδίου υπηρεσίας θα πρέπει να λαμβάνεται η έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Εδώ κατά κοινή νομολογία το σχέδιο υπηρεσίας το οποίο δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο και με βάση το οποίο έγινε η πλήρωση της θέσης δεν έτυχε της έγκρισης του Υπουργικού Συμβουλίου. Έχοντας υπόψη τις πρόνοιες του άρθρ. 53 αλλά και την απόφαση στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, φθάνω στο συμπέρασμα ότι η διαδικασία για την πλήρωση της επίδικης θέσης ήταν παράνομη γιατί στηρίχθηκε πάνω σε σχέδιο υπηρεσίας ανύπαρκτο εφόσον δεν είχε την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Γιαυτό το λόγο βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί. Βρίσκω αχρείαστη την περαιτέρω ενασχόληση μου με οποιονδήποτε λόγο ακύρωσης που προβάλλεται από πλευράς αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Ο Δήμος Παραλιμνίου να πληρώσει τα έξοδα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Γ. Αρέστης, Δ.
/ΚΑ