|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1175/2002)
26 Μαρτίου, 2004
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
Αναφορικά με τα αρθρα 146 και 28 του Συντάγματος
Σκυροποιία "Λεωνίκ" Λτδ,
Αιτήτρια,
ν.
Κυπριακή Δημοκρατία μέσω
1. Πολεοδομικής Αρχής Λευκωσίας,
2. Υπουργού Εσωτερικών,
Καθ΄ ων η Αίτηση
_________________
κα Μ. Αντωνίου για κ. Στ. Αμπίζα,
για την Αιτήτρια.κα Μ. Μαλαχτού, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Αιτήτρια εταιρεία, η οποία ήδη λειτουργούσε λατομείο, εν όψει της λήξης της άδειας της υπέβαλε αίτηση για χορήγηση νέας πολεοδομικής άδειας λατομείου σε σχέση με τις εν λόγω δραστηριότητές της. Στην αίτηση περιέλαβε 25 τεμάχια. Το Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας, ως αρμόδια αρχή, βασιζόμενο σε σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που αφορούσε ενώπιον του ιεραρχική προσφυγή άλλης εταιρείας που επίσης λειτουργούσε λατομείο στην ίδια περιοχή αλλά επηρέαζε και την αίτηση της Αιτήτριας, με επιστολή ημερομηνίας 29.4.2002 πληροφόρησε την Αιτήτρια ότι απεφασίσθη η παραχώρηση ενός από τα εν λόγω τεμάχια, του 1100, ώστε να συμπεριληφθεί στη γη για την οποία μελετάτο η χορήγηση άδειας. Συγχρόνως, ζήτησε από την Αιτήτρια, "για την περαιτέρω προώθηση της αίτησης σας", ορισμένα πρόσθετα στοιχεία ως προς τα τεμάχια που περιλαμβάνοντο στην αίτηση της, και συγκεκριμένα τίτλους ιδιοκτησίας για τα ιδιωτικά τεμάχια που περιλαμβάνοντο στην αίτηση και άδεια χρήσης για το τεμάχιο 1100, το οποίο ήταν τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας, από τον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών. Η Αιτήτρια απάντησε με επιστολή ημερομηνίας 5.6.2002, το περιεχόμενο της οποία ουσιαστικά συνιστούσε επιχειρηματολογία ως προς το ότι η Αιτήτρια δεν όφειλε να προσφέρει τα στοιχεία τα οποία
εζητούντο. Με επιστολή ημερομηνίας 9.8.2002 το Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας απάντησε ως ακολούθως:"2. Η αίτηση με αρ. ΛΕΥ/0396/97/Α αφορά νέα αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για λατομείο στα πιο πάνω τεμάχια προς το σκοπό εξασφάλισης νέου προνομίου λατομείου, δεδομένου ότι το προνόμιο που διέθετε ο αιτητής καθώς και η προηγούμενη πολεοδομική άδεια έληξαν. Ως εκ τούτου η αίτηση αυτή μελετάται σύμφωνα με τις πρόνοιες της ισχύουσας Νομοθεσίας.
3. Όσον αφορά το αίτημά σας για χορήγηση πολεοδομικής άδειας στους πελάτες σας στο σύνολο της λήξασας πολεοδομικής άδειας με εξαίρεση τα τεμάχια που παραχωρήθηκαν στην εταιρεία Σ. Μυριάνθους, σας πληροφορώ ότι κατόπιν σχετικής διαβούλευσης που έγινε με το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών διευκρινίστηκε ότι η χορήγησης πολεοδομικής άδειας στην εταιρεία Λεωνίκ θα γίνει σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου και σύμφωνα και με τη σχετική Γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας με ημερ. 30.8.2000. Ως εκ τούτου η αίτηση θα πρέπει να υπογραφεί από τους ιδιοκτήτες όλων των επηρεαζόμενων τεμαχίων των οποίων οι τίτλοι θα πρέπει να προσκομισθούν.
4. Με βάση τα πιο πάνω η Πολεοδομική Αρχή θα προχωρήσει στη χορήγηση Πολεοδομικής άδειας για όσα τεμάχια προσκομίσθηκαν από τους αιτητές τα απαραίτητα από τη Νομοθεσία στοιχεία/ έγγραφα."
Στις 19.9.2002 εξεδόθη πολεοδομική άδεια μόνο για όσα τεμάχια ικανοποιούσαν τους όρους του Επαρχιακού Γραφείου Πολεοδομίας (επτά τεμάχια), η οποία και κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 25.9.2002. Στις 9.12.2002 η Αιτήτρια καταχώρησε την προσφυγή με την οποία ζητά την ακύρωση της απόφασης της 19.9.2002 "ως προς το μέρος το οποίο συνιστά αρνητική απόφαση και/ή μη έγκριση και/ή απόρριψη" της αίτησης της για πολεοδομική άδεια ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια
.Εγείρονται δύο προδικαστικές ενστάσεις από τη Δημοκρατία. Η μία είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη. Η προσβαλλόμενη απόφαση προσδιορίζεται, όπως ανέφερα, στο αιτητικό ως η απόφαση της 19.9.2002, δηλαδή η έκδοση της πολεοδομικής άδειας για τα επτά από τα 25 τεμάχια, "ως προς το μέρος το οποίο συνιστά αρνητική απόφαση και/ή μη έγκριση και/ή απόρριψη" της αίτησης ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια. Είναι δηλαδή η θέση της Αιτήτριας ότι η διοίκηση απέρριψε την αίτηση της ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια και όχι ότι παραλείπει να την εξετάσει ως προς αυτά. Η έκδοση όμως της άδειας για τα επτά τεμάχια, εισηγείται η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία, δεν συνιστούσε απόρριψη της αίτησης για τα άλλα τεμάχια και έτσι δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη.
Φρονώ ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Η αίτηση προωθήθηκε μόνο ως προς τα τεμάχια για τα οποία προσκομίσθησαν τα στοιχεία που είχαν ζητηθεί και δεν προωθήθηκε αλλά και δεν απερρίφθη για τα υπόλοιπα. Η εκδοθείσα για τα επτά τεμάχια άδεια δεν εξυπακούει και απόρριψη της αίτησης ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια. Απεναντίας, σημαντική είναι η παρατεθείσα επιστολή της 9.8.2002, η οποία αποτελούσε και το υπόβαθρο της εκδοθείσας άδειας. Η επιστολή αυτή πληροφορεί την Αιτήτρια, αφ΄ ενός μεν ότι η αίτηση μελετάται σύμφωνα με τις πρόνοιες του νόμου και έτσι ότι θα πρέπει να υπογραφεί από τους ιδιοκτήτες όλων των τεμαχίων των οποίων οι τίτλοι θα πρέπει να προσκομισθούν, αφ΄ ετέρου δε ότι θα εκδοθεί άδεια (όπως και εξεδόθη) για όσα τεμάχια είχαν ήδη προσκομισθεί τα κατά νόμο απαραίτητα στοιχεία. Αυτό δεν αποκαλύπτει απόρριψη της αίτησης ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια παρά μόνο εκκρεμότητα της αίτησης ως προς αυτά ώστε να έγκειτο στην Αιτήτρια να την προωθήσει περαιτέρω. Δεν υπήρξε λοιπόν ούτε ρητή αλλά ούτε
και εξυπακουόμενη απόρριψη της αίτησης ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια με την έκδοση της άδεια για τα επτά τεμάχια.Περαιτέρω, όπως υποδεικνύει και η κα Μαλαχτού, αν το πράγμα αντικρίζετο διαφορετικά ώστε να μην ευσταθούσε η πιο πάνω προδικαστική ένσταση, αναποφεύκτως θα ευσταθούσε η δεύτερη η οποία συνίσταται στο ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Αν δηλαδή η επιστολή της 9.8.2002 ερμηνεύετο εις απορριπτική της αίτηση ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια, ήταν η επιστολή αυτή και όχι η εκδοθείσα στη συνέχεια άδεια που γνωστοποίησε το πρώτο στην Αιτήτρια τη θέση της διοίκησης ως προς τα υπόλοιπα τεμάχια. Αν και λοιπόν η προσφυγή προσβάλλει την ίδια την πολεοδομική άδεια (ως προς την οποία δεν θα ήταν εκπρόθεσμη), η απόφαση για χορήγηση άδειας μόνο για τα επτά τεμάχια και απόρριψη της αίτησης ως προς τα υπόλοιπα είχε κοινοποιηθεί στις 9.8.2001 οπότε η προσφυγή θα ήταν εκπρόθεσμη. Η κρίσιμη διοικητική πράξη ήταν έτσι, και εν πάση περιπτώσει, η περιεχομένη στην επιστολή της 9.8.2002 και η έκδοση της άδειας που ακολούθησε στις
19.9.2002 δεν ήταν παρά μόνο η εφαρμογή της απόφασης εκείνης.Δεν θα αποφύγω όμως να ασχοληθώ, έστω και περιληπτικά, και με την ουσία της προσφυγής παρά την κατάληξη μου επί των προδικαστικών ενστάσεων, καθ΄ όσον συνδέονται. Το άρθρο 23 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 προβλέπει ότι κάθε αίτηση για πολεοδομική άδεια υποβάλλεται όπως προβλέπεται σε κανονισμούς. Στον Κανονισμό 2 των σχετικών περί Χωροταξίας και Πολεοδομίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990 (ΚΔΠ 55/90) προβλέπεται ότι:
"2.-(1) Η αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας υποβάλλεται στην Πολεοδομική Αρχή σε τέσσερα αντίτυπα κατά τον τύπο που εκάστοτε καθορίζεται από τον Υπουργό και υπογράφεται από τον ιδιοκτήτη της ακίνητης ιδιοκτησίας ή τον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπό του.
(2) Με την αίτηση συνυποβάλλονται τα ακόλουθα:
(α) Πιστοποιητικό εγγραφής της προς ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας και, σε περίπτωση που η ιδιοκτησία αυτή είναι υποθηκευμένη, δήλωση του ενυπόθηκου δανειστή ότι δεν ενίσταται στην αιτούμενη ανάπτυξη.
(β) Κυβερνητικό χωρομετρικό σχέδιο της προς ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας σε τέσσερα αντίτυπα, στη μεγαλύτερη διαθέσιμη κλίμακα, που να δείχνει την αιτούμενη ανάπτυξη.
(γ) Τα σχέδια και διαγράμματα που καθορίζονται στο αντίστοιχο έντυπο αίτησης, ανάλογα με το είδος της ανάπτυξης
(δ) οποιαδήποτε άλλη πληροφορία ή αποδεικτικό στοιχείο που θα απαιτηθεί για το χειρισμό της αίτησης.
(3) Κάθε μεταγενέστερη αίτηση για τροποποίηση της αρχικής πολεοδομικής άδεια ή κάθε συμπληρωματικό στοιχείο που απαιτείται σύμφωνα με όρο της αρχικής πολεοδομικής άδειας υποβάλλονται στην Πολεοδομική Αρχή σε τέσσερα αντίτυπα κατά τον τύπο που εκάστοτε καθορίζεται από τον Υπουργό."
Είναι λοιπόν σαφές ότι η αρμόδια αρχή όχι μόνο εδικαιούτο αλλά και υποχρεούτο να ζητήσει όπως η αίτηση υπογραφεί από τον ιδιοκτήτη της επηρεαζόμενης ιδιοκτησίας και όπως υποβληθεί μαζί με αυτή και ο τίτλος της κάθε επηρεαζόμενης ιδιοκτησίας. Αυτό εξ άλλου είναι αναγκαίο και από ευρύτερη άποψη. Είναι αδιανόητο η Αιτήτρια να ζητά άδεια λατομείου σε κτήματα που δεν της ανήκουν χωρίς να παρουσιάζει τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών τους. Κάτι τέτοιο θα παραβίαζε τόσο εκ μέρους της Αιτήτριας όσο και εκ μέρους της διοίκησης, αν εδίδετο άδεια χωρίς τέτοια συγκατάθεση, τα συνταγματικά δικαιώματα περιουσίας των ιδιοκτητών. Η εισήγηση της Αιτήτριας ότι στο παρελθόν δεν είχε ζητηθεί τέτοια συγκατάθεση δεν δημιουργεί το παραμικρό έρεισμα στη θέση της παρά μόνο τονίζει ότι οποιαδήποτε παρανομία στο χειρισμό του θέματος στο παρελθόν δεν δημιουργεί κεκτημένα
δικαιώματα ούτε εμποδίζει αλλά υποχρεώνει τη διοίκηση να χειρισθεί τώρα ορθά το θέμα, καθ΄ όσον μάλιστα η αίτηση εξετάζεται πάντα ως νέα αίτηση. Ούτε βεβαίως μπορεί να ακούεται η Αιτήτρια να θέτει θέμα παραβίασης της αρχής της καλής πίστης. Δεν είναι τέτοιες περιπτώσεις που προορίζεται να εξυπηρετεί η αρχή εκείνη, και ασφαλώς δεν μπορεί να γίνεται επίκληση της για να αναγκάσει ουσιαστικά τη διοίκηση να παρανομήσει εκ νέου.Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΕΧ