|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 86/2004)
3 Φεβρουαρίου 2004
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων,
Καθ΄ ων η Αίτηση.
---------------------------
Κ. Χατζηϊωάννου,
για την Αιτήτρια.---------------------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με προσφυγή την οποία η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου καταχώρισε στις 30 Ιανουαρίου 2004 προσβάλλεται το Προσωρινό Διάταγμα του Επιτρόπου Ρυθμίσεως Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, το οποίο δημοσιεύτηκε λίγο ενωρίτερα κατά την ίδια ημερομηνία ως Ατομική Διοικητική Πράξη στο Τρίτο Παράρτημα, Μέρος ΙΙ, της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, με Αρ. 3802.
Ο Επίτροπος αποφάσισε και διέταξε:
«Την άμεση αναστολή της ισχύος των νέων τελών διεθνούς τηλεφωνίας από δίκτυο σταθερής τηλεφωνίας τα οποία δημοσιεύτηκαν από την ΑΤΗΚ στις 16 Ιανουαρίου 2004 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, Αρ. 3796, Κ.Δ.Π. 18/2004, για δεκαπέντε (15) ημέρες από τη δημοσίευση του παρόντος διατάγματος, περίοδο εντός της οποίας το ΓΕΡΤΤ θα ολοκληρώσει τη μελέτη του και θα καταλήξει σε τελικά συμπεράσματα.»
Η προσφυγή συνοδεύεται από μονομερή αίτηση με την οποία ζητείται, ως προσωρινό μέτρο, η αναστολή της ισχύος του διατάγματος του Επιτρόπου. Προβάλλεται ότι το διάταγμα είναι έκδηλα παράνομο και ότι εν πάση περιπτώσει το διάταγμα προκαλεί στην Αρχή ανεπανόρθωτη ζημιά. Κατά πάγια νομολογία - βλ. Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233 - είτε ο ένας είτε ο άλλος λόγος δικαιολογούν την άσκηση της εξουσίας που παρέχει ο Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 για την έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Εξέτασα την μονομερή αίτηση υπό το φως της εκτενούς αγόρευσης του συνηγόρου της ΑΤΗΚ ο οποίος με παρέπεμψε στις πρόνοιες των σχετικών Νόμων και των Κανονισμών που αφορούν στο ζήτημα νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης.
Κατά την άποψη μου δεν καταδείχθηκε το ενδεχόμενο ανεπανόρθωτης ζημιάς εντός της στενής έννοιας την οποία ορίζει η νομολογία. Το πρόβλημα εδώ αφορά κατ΄ ουσίαν σε πτυχές ανταγωνισμού σε σχέση με τις οποίες δεν χωρεί σ΄ αυτό το πλαίσιο δικαστική παρέμβαση.
Μου φαίνεται όμως πως προκύπτει έκδηλη παρανομία σε ό,τι αφορά το επιδιωκόμενο από το διάταγμα αποτέλεσμα. Δεν διέκρινα στο νέο περί Ρυθμίσεως Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμο του 2002 (Ν. 19(Ι)/02), όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 105(Ι)/02 - αποβλέπει στην εναρμόνιση της νομοθεσίας μας με τις σχετικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας - ο,τιδήποτε το οποίο να αφαιρεί την Κανονιστική εξουσία της Αρχής. Το άρθρο 43 του περί Υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών Νόμου, Κεφ. 302 (όπως τροποποιήθηκε), βάσει του οποίου παρέχεται εξουσία έκδοσης Κανονισμών, παραμένει άθικτο. Η Κ.Δ.Π. 18/2004, ημερ. 16 Ιανουαρίου 2004, για την αναστολή της οποίας εκδόθηκε το προσβαλλόμενο διάταγμα, φαίνεται να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των περί Υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών (Τέλη και Άλλες Χρεώσεις
) Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 355/00 και Κ.Δ.Π. 400/00) που εκδόθηκαν, όπως και αυτή η τελευταία, κατ΄ εξουσιοδότηση του εν λόγω άρθρου 43. Η κανονιστική διοικητική πράξη αποτελεί δευτερεύουσα νομοθεσία έναντι της οποίας το διάταγμα ατομικού διοικητικού περιεχομένου, όπως είναι το προσβαλλόμενο, δεν μπορεί να υπερισχύσει. Θα εξετάσω το θέμα περαιτέρω εν καιρώ. Με τα όσα όμως ανέφερα, δικαιολογείται τώρα δικαστική παρέμβαση.Εκδίδεται προσωρινό διάταγμα με το οποίο αναστέλλεται η ισχύς της προσβαλλόμενης πράξης. Ορίζεται επιστρεπτέο στις 9 Φεβρουαρίου 2004, η ώρα 8.30 π.μ. Δίδονται οδηγίες στο Πρωτοκολλητείο να μεριμνήσει για την ετοιμασία του διατάγματος σήμερα. Η επίδοση να γίνει σήμερα εκτός εάν, κατόπιν αιτήματος, ο χρόνος παραταθεί.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ