ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

4 Φεβρουαρίου, 2004

[ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 24, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

LEVANCO CONSTRUCTIONS DEVELOPMENTS LIMITED

- ν. -

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

1. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ/Η

2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Α. Ιωάννου (κα) για Δ. Αριστείδου, για την αιτήτρια

Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση

-----------------------------

ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ: Επιδιώκεται με την προσφυγή αυτή η ακύρωση της απόφασης του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ο Έφορος) που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια εταιρεία (η Εταιρεία) με επιστολή ημερ. 15/5/01 για την επιβολή Φ.Π.Α. ύψος £8,533.04 για την περίοδο 1/6/94 μέχρι 31/10/00. Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 27/7/01.

Η Εταιρεία ήταν εγγεγραμμένη στο μητρώο Φ.Π.Α. από 1/6/94. Ύστερα από έρευνα που άρχισε στις 8/9/00 και συμπληρώθηκε στις 14/3/01 ο Έφορος θεώρησε ότι υπήρχαν στοιχεία που έδειχναν ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλε η Εταιρεία για την πιο πάνω περίοδο ήταν ελλειπείς ή λανθασμένες. Προχώρησε στην βεβαίωση του φόρου με βάση το άρθρ. 34(1) του Νόμου 246/90 και κατέληξε ότι ο πληρωτέος για την ως άνω περίοδο φόρος ανερχόταν σε £40,004.16. Η Εταιρεία έκαμε ένσταση στις 29/3/01 η οποία απορρίφθηκε όμως ακολούθησε συνάντηση στις 3/5/01 μεταξύ λειτουργών της υπηρεσίας Φ.Π.Α. και του λογιστή της Εταιρείας. Όπως υπάρχει ισχυρισμός στην ένσταση ύστερα από συζήτηση υπήρξε συμφωνία όσον αφορά τον τρόπο υπολογισμού του φόρου έχοντας ο Έφορος αποδεχθεί στοιχεία που δόθηκαν από το λογιστή της Εταιρείας, και προχώρησε στη μείωση του φόρου στο ποσό που αναφέρθηκε πιο πάνω και κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 15/5/01. Είναι αυτή η απόφαση που προσβάλλεται.

Όπως προκύπτει από τη γραπτή αγόρευση της συνηγόρου της Εταιρείας το κύριο παράπονο τους επικεντρώνεται στο ότι ο Έφορος ενήργησε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα επειδή δεν έλαβε όπως ρητά και απερίφραστα αναφέρουν επιπρόσθετα στοιχεία τα οποία έθεσαν ενώπιον του στις 9/10/02. Απαριθμούνται αυτά τα στοιχεία στην γραπτή αγόρευση.

Σημειώνεται επίσης ότι στην αγόρευση της Εταιρείας γίνεται άρνηση των όσων περιέχονται στην παράγραφο 7 της ένστασης όσον αφορά τον τρόπο υπολογισμού του φόρου που επιβλήθηκε με βάση την επίδικη απόφαση. Από την άλλη όμως δεν προβάλλεται και οποιοσδήποτε ισχυρισμός για τον τρόπο που το ποσό από £40,004.16 μειώθηκε σε £8,533.04. Όμως γεγονός αναντίλεκτο παραμένει ότι η Εταιρεία παραπονείται για γεγονότα και στοιχεία που δεν ήταν ενώπιον του Εφόρου κατά το χρόνο λήψης της επίδικης απόφασης αλλά τέθηκαν υπόψη του δεκαεπτά περίπου μήνες αργότερα. Δεν μπορεί επομένως η Εταιρεία να παραπονείται γι' απόφαση που κατά την άποψη της λήψθηκε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα όταν τα γεγονότα που επικαλείται δεν ήταν ενώπιον του οργάνου που έλαβε την απόφαση κατά τη λήψη της απόφασης. Γιαυτό και μόνο τον λόγο θ' απέρριπτα την προσφυγή.

Όμως έχοντας μελετήσει την υπόθεση και τις σχετικές αυθεντίες στις οποίες η κα Αντωνίου με παρέπεμψε δεν βρίσκω ότι υπήρξε οποιοδήποτε σφάλμα στον τρόπο που ο Έφορος ενήργησε. Έχω ιδιαίτερα σημειώσει όσα αναφέρονται στις υποθέσεις Δημοκρατία ν. Nicolas Ryrimos Tavern Restaurant Ltd, ΑΕ 2621 ημερ. 20/11/00 και Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2644, ημερ. 14/12/00. Από την τελευταία παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα:

Η εκτίμηση των γεγονότων από τον Έφορο ήταν στο πλαίσιο των εξουσιών που του παρέχει ο νόμος. Η επίδικη απόφαση είναι ορθή. Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Εταιρεία να πληρώσει τα έξοδα.