ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ANΩTATO ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 340/02
2 Φεβρουαρίου, 2004.
[ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΟΦΟΥΛΗΣ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑ
Αιτητής,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ
Καθών η αίτηση
-----------------------------
DIR>Α. Λάντος, για τον αιτητή
Γ. Λαζάρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ:
Ο αιτητής προσβάλλει απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων με βάση την οποία καλείται να πληρώσει τόκο 9% από 15/10/98 πάνω σε ποσό £35,406.20 που προέκυψε από φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών. Το έργο του δικαστηρίου στην παρούσα υπόθεση γίνεται ευχερέστερο γιατί προηγήθηκε η έκδοση δύο αποφάσεων στις υποθέσεις Ξενής Ν. Ζαχαρία ν. Κυπριακής Δημοκρατίας προσφ. 339/02 ημερ. 14/10/03 και Ζαχαρίας Ν. Ζαχαρία ν. Κυπριακής Δημοκρατίας προσφ. αρ. 341/02, ημερ. 22/10/03 στις οποίες τα γεγονότα ήταν ταυτόσημα με τα γεγονότα της παρούσας. Έχοντας αναγνώσει τις αποφάσεις στις δύο αυτές υποθέσεις μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι, τόσο σ' αυτές όσο και στην παρούσα, η φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών προέκυψε από την πώληση μετοχών των 3 αιτητών στην ίδια εταιρεία, στην οποία και οι τρεις ήταν μέτοχοι. Έχουν εγερθεί στις πιο πάνω δύο υποθέσεις τα ίδια νομικά σημεία και κυρίως προβλήθηκε και αποφασίστηκε - όπως καλούμαι να αποφασίσω και στην παρούσα υπόθεση - η προδικαστική ένσταση της καθής η αίτηση ότι η επιδιωκόμενη να ακυρωθεί απόφαση δεν αφορά εκτελεστή πράξη. Διερωτώμαι δε γιατί δεν έγιναν τα δέοντα ώστε οι τρεις υποθέσεις να συνεκδικαστούν. Χρειάστηκε να εκδοθεί απόφαση από τρεις διαφορετικούς δικαστές, πράγμα που οδηγεί σε σπατάλη χρόνου και εξόδων.Τα γεγονότα στην παρούσα όπως και στις πιο πάνω δύο υποθέσεις είναι ότι μετά που ο αιτητής είχε πωλήσει αριθμό μετοχών του στην εταιρεία N. Κaras Hotels Ltd. υπέβαλε ο ίδιος δήλωση διάθεσης μετοχών και πλήρωσε το ποσό των £14.403 στις 11/12/98, η οποία όμως
δεν έγινε αποδεκτή από το Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων. Ο τελευταίος στις 16/12/98 επέβαλε αναθεωρημένη φορολογία ύψους £78.900,40 με τόκο 9% από 15/10/98. Υποβλήθηκε ένσταση και τελικά στις 7/2/02 ο Διευθυντής επέβαλε νέα φορολογία για £49.809,20, επιβλήθηκε όμως παράλληλα και τόκος 9% στο εν λόγω ποσό από 15/10/98. Ο αιτητής συμφώνησε με το ποσό όχι όμως με τον τόκο. Είναι αυτή την απόφαση που προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή.Η καθής η αίτηση, όπως έχει ήδη αναφερθεί, επικαλείται το άρθρ. 18 του περί Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου, (Ν. Αρ. 52/80) και ισχυρίζεται ότι η απόφαση για επιβολή τόκου δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Έγινε αναφορά στην υπόθεση Ελευθερίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2876 ημερ. 29/10/01, και στην υπόθεση Καλαπαλίκης κ.α. ν. Εφόρου Φ.Π.Α., Α.Ε. 2803, ημερ. 20/9/01, στην οποία και η πρώτη παραπέμπει.
Τα όσα στις πιο πάνω υποθέσεις αποφασίστηκαν αποτέλεσαν τη βάση της απόφασης των αδελφών δικαστών στις δύο προσφυγές, στις οποίες έκαμα αναφορά στην αρχή της απόφασης μου. Έγινε και στις δύο δεκτό ότι η επιβολή επιβαρύνσεων και τόκων δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη διότι αυτά επιβάλλονται κατευθείαν από το νόμο χωρίς να παρίσταται ανάγκη να παρεμβληθεί διοικητική πράξη του Εφόρου.
Θα συμφωνήσω με τα πιο πάνω στις προσφ. αρ. 339/02 και 341/02 και καταλήγω και εγώ ότι η επίδικη απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Η κατάληξη μου σφραγίζει και την τύχη της προσφυγής ώστε να μη χρειάζεται να εξεταστούν οποιοιδήποτε λόγοι ουσίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Γ. Αρέστης, Δ.
/ΚΑς