|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1099/2003)
21 Ιανουαρίου, 2004
[
ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 25, 28, 29, 30 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΑ Ν. ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Ν. Παπαμιλτιάδους με Γ. Σεραφείμ.,
για την Αιτήτρια.Α. Βασιλειάδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Χρ. Λοττίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.
: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά την πιο κάτω θεραπεία:«Δήλωση ή/και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου, ότι η απόφαση της Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια με επιστολή που φέρει ημερομηνία 10.11.2003 και την οποία έλαβε η Αιτήτρια στις 12.11.2003, και με την οποία απόφαση η Καθ΄ ης η Αίτηση ανακάλεσε τον αναδρομικό διορισμό από τις 15.2.2002 της Αιτήτριας στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.
Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την προσφυγή
.Με απόφαση της ημερ. 22.11.2001 η Ε.Δ.Υ. επέλεξε για διορισμό 11 υποψήφιους στη μόνιμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας. Της επιλογής εκείνης είχαν προηγηθεί όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται από τον περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμο του 1990 (Ν 1/90).
Με επιστολή του προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 28.12.2001 ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας υπέβαλε πρόταση για την πλήρωση τριών θέσεων Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, πάνω σε υπεράριθμη βάση, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 43 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2001, έναντι τριών θέσεων ανώτερου βαθμού, οι οποίες δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Ως αποτέλεσμα της πρότασης του Γενικού Εισαγγελέα η Ε.Δ.Υ. με απόφαση της ημερ. 28.12.2001 επέλεξε για διορισμό, πάνω σε υπεράριθμη βάση, στη μόνιμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, τους πιο κάτω, από τις 15.2.2002:
Εναντίον του πιο πάνω διορισμού της Στυλιανού Μαρίας ασκήθηκε η Προσφυγή 348/2002 από την υποψήφια Αστέρω Κυριάκου. Εκκρεμούσης της Προσφυγής ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με επιστολή του προς την Ε.Δ.Υ., ημερ. 27.2.2003, ζήτησε όπως ανακληθεί ο πιο πάνω διορισμός της Στυλιανού Μαρίας. Σύμφωνα με την πιο πάνω επιστολή ημερ. 27.2.2003 οι λόγοι για την ανάκληση ήταν οι εξής:
«(α) Η κα Μαρία Στυλιανού δεν κατέχει το πλεονέκτημα και στην απόφαση της Επιτροπής δεν έχει καταγραφεί η ειδική αιτιολογία που απαιτείται από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος που κατέχει η κα Αστέρω Κυριάκου.
(β) Η κα Αστέρω Κυριάκου έχει πιστωθεί με το πλεονέκτημα της πείρας από την Συμβουλευτική, η οποία ενεργούσε υπό πλάνη αφού η απόσπαση της κας Κυριάκου δεν θα μπορούσε να της προσμετρηθεί δύο φορές. Η κα Κυριάκου είχε αποσπαστεί στην Νομική Υπηρεσία από την 1.10.2000. Για να μπορεί να θεωρηθεί ότι κατείχε το απαραίτητον προσόν του ενός έτους άσκησης δικηγορίας της πιστώθηκε η απόσπαση της από 1.10.2000-1.1
.2001. Η προκήρυξη της θέσης έγινε στις 21.5.2001, ως εκ τούτου η πείρα της κας Κυριάκου ανήρχετο σε 4½ μήνες μόνο και θα μπορούσε να της πιστωθεί ως πλεονέκτημα.»Η Ε.Δ.Υ. μελέτησε το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ημερ. 27.2.2003 στη συνεδρία της ημερ. 18.3.2003. Αποφάσισε να προχωρήσει στην ανάκληση της απόφασής της με ημερ. 28.12.2001 σ΄ ότι αφορά τον πιο πάνω διορισμό της Στυλιανού Μαρίας. Η Ε.Δ.Υ. σημείωσε ότι θα επανεξετάσει αργότερα το θέμα πλήρωσης της θέσης που παραμένει κενή, ύστερα από την ανάκληση της απόφασης της, με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Στη συνεδρία της με ημερ. 11.4.2003 η Ε.Δ.Υ. προχώρησε στην επανεξέταση της πλήρωσης μιας υπεράριθμης θέσης Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, που παρέμεινε κενή από 15.2.2002, ύστερα από ανάκληση της απόφασης της με ημερ. 28.12.2001 σ΄ ότι αφορά το διορισμό της Στυλιανού Μαρίας στην εν λόγω θέση.
Η Ε.Δ.Υ. προκειμένου να επιλέξει ένα υποψήφιο για τη μια υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, που παρέμεινε κενή από 15.2.2002, έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που έχουν σχέση με τη διαδικασία πλήρωσης 11 θέσεων Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, η οποία ολοκληρώθηκε στις 22.11.2001 με την επιλογή 11 υποψηφίων.
Η Ε.Δ.Υ., αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία έκρινε ότι η Παπαμιλτιάδου Δήμητρα (η αιτήτρια), υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων και την επέλεξε ως την πιο κατάλληλη για διορισμό, πάνω σε υπεράριθμη βάση, στη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, αναδρομικά από 15.2.2002.
Εναντίον της πιο πάνω ανακλητικής απόφασης η Στυλιανού Μαρία άσκησε την Προσφυγή 386/2003. Με απόφαση του ημερ. 22.9.2003 το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την ανάκληση του διορισμού της Στυλιανού Μαρίας (βλ. Μαρία Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 386/2003/22.9.2003 - απόφαση Χατζηχαμπή, Δ.) για το λόγο κυρίως ότι «η επιχειρηθείσα ανάκληση ήταν έξω από κάθε πλαίσιο εύλογου χρόνου και ανέτρεπε καταστάσεις και προσδοκίες που δεν θα έπρεπε να επηρεασθούν δεδομένης ισχύουσας της αρχής της χρηστής διοικήσεως και της καλής πίστης».
Την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ακολούθησε επιστολή του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας προς την Ε.Δ.Υ., ημερ. 26.9.2003, με την οποία η Ε.Δ.Υ. πληροφορήθηκε ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δεν προτίθεται να εφεσιβάλει την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση. Η επιστολή συνέχισε ως εξής:
«1. Λόγω της ακύρωσης της ανάκλησης του διορισμού της κας Μαρίας Στυλιανού στην θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας (υπεράριθμη θέση), ο εν λόγω διορισμός αναβιώνει άνευ ετέρου ως εκ του αποτελέσματος της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
2. Αναπόφευκτα θα πρέπει να ανακληθεί ο διορισμός της κας Δήμητρας Παπαμιλτιάδου ο οποίος είχε διενεργηθεί επί τη βάσει του δεδομένου της ανωτέρω ανάκλησης το οποίο δεν υφίσταται πλέον και μάλιστα θεωρείται ότι ουδέποτε υπήρξε από νομική άποψη λόγω της αναδρομικής (ex tunc) ενέργειας των ακυρωτικών δικαστικών αποφάσεων.
Είμαι στη διάθεση σας για οποιεσδήποτε διευκρινίσεις.»
Στη συνεδρία της με ημερ. 30.9.2003 η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να ειδοποιηθεί γραπτώς η Στυλιανού Μαρία ότι αποκαθίσταται στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, από τις 15.2.2002. Επίσης, η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να ειδοποιηθεί γραπτώς η Παπαμιλτιάδους Δήμητρα ότι ο από 1
5.2.2002 διορισμός της στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, ανακαλείται. Παραθέτω το σκεπτικό της απόφασης της Ε.Δ.Υ.:«Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, ύστερα από τα πιο πάνω και έχοντας υπόψη την υποχρέωση της Διοίκησης να επαναφέρει τα πράγματα στην κατάσταση που ίσχυε πριν από την απόφαση της Επιτροπής που ακυρώθηκε, αποφάσισε να ειδοποιηθεί γραπτώς η ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Μαρία ότι αποκαθίσταται στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, από 15.2.2002. Επίσης, η Επιτροπή αποφάσισε να ειδοποιηθεί γραπτώς η ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ Δήμητρα ότι ο από 15.2.2002 διορισμός της στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, ανακαλείται.»
Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας επανήλθε επί του θέματος με επιστολή του προς την Ε.Δ.Υ. ημερ. 2.10.2003. Παρακάλεσε την Ε.Δ.Υ. όπως το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής, ημερ. 26.9.2003, αγνοηθεί, πλην του σημείου που αφορά την αποκατάσταση της Στυλιανού Μαρίας στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, από 15.2.2
002. Συγκεκριμένα, ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας παρακάλεσε όπως αγνοηθεί τόσο το μέρος της επιστολής που αναφέρει ότι ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας δεν προτίθεται να εφεσιβάλει την απόφαση όσο και το μέρος της επιστολής που αναφέρει ότι θα πρέπει να ανακληθεί ο διορισμός της Παπαμιλτιάδου Δήμητρας στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία. Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ανέφερε ότι το θέμα της έφεσης και το θέμα της ανάκλησης του διορισμού της Παπαμιλτιάδου Δήμητρας θα μελετηθούν και θα ενημερωθεί η Επιτροπή σε μεταγενέστερο στάδιο.Στη συνεδρία της ημερ. 2.10.2003 η Ε.Δ.Υ. μελέτησε το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Αφού έλαβε υπόψη τα όσα αναφέρονται σ΄ αυτή, αποφάσισε να ανακαλέσει την προηγούμενη της απόφαση με ημερ. 30.9.2003 σ΄ ότι αφορά την ανάκληση του από 15.2.2002 διορισμού της ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΟΥ Δήμητρας στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, εν αναμονή της τελικής τοποθέτησης του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
Την πιο πάνω απόφαση ακολούθησε επιστολή του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας προς την Ε.Δ.Υ., ημερ. 30.10.2003. Με την επιστολή εκείνη ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας πληροφόρησε την Ε.Δ.Υ. ότι έχει αποφασιστεί η καταχώριση έφεσης εναντίον της πιο πάνω απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή 386/2003. Η επιστολή κατέληγε ως εξής:
«Επειδή η καταχώριση Έφεσης δεν αναστέλλει από μόνη της το ακυρωτικό αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης, η Επιτροπή θα πρέπει να συμμορφωθεί με αυτή και πέραν από το γεγονός ότι η κα Μαρία Στυλιανού επανέρχεται κανονικά στην υπηρεσία της, όπως έχει ήδη γίνει, ο διορισμός της κας Δήμητρας Παπαμιλτιάδου θα πρέπει να ανακληθεί.»
Η Ε.Δ.Υ. εξέτασε την πιο πάνω επιστολή ημερ. 30.10.2003 στη συνεδρία της ημερ. 6.11.2003. Ενώπιον της Ε.Δ.Υ. τέθηκε και επιστολή του δικηγόρου της αιτήτριας ημερ. 1.10.2003 με την οποία, ανάμεσα σ΄ άλλα, ζήτησε όπως μη ανακληθεί ο διορισμός της αιτήτριας. Η Ε.Δ.Υ. «σημείωσε τα όσα αναφέρονται στην πιο πάνω επιστολή και αποφάσισε να ενημερωθεί γραπτώς το Δικηγορικό Γραφείο Νεόφυτος Παπαμιλτιάδους και Σία ότι η Ε.Δ.Υ., ύστερα από τη συμβουλή του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία, αποφάσισε να ανακαλέσει τον από 15.2.2003 αναδρομικό διορισμό της Παπαμιλτιάδου Δήμητρας στην υπεράριθμη θέση Δικηγόρου της Δημοκρατίας, Νομική Υπηρεσία».
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της πιο πάνω απόφασης της Ε.Δ.Υ. που λήφθηκε στις 6.11.2003, η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή της Ε.Δ.Υ. ημερ. 11.11.2003. Σημειώνεται ότι ύστερα από σχετικό διάβημα της δόθηκε άδεια στην εν λόγω Στυλιανού Μαρία να λάβει μέρος στην παρούσα διαδικασία ως ενδιαφερόμενο μέρος.
Οι λόγοι ακύρωσης
.Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της αιτήτριας υπέβαλαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι το αποτέλεσμα πλάνης της Ε.Δ.Υ. περί το Νόμο και/ή τα πραγματικά γεγονότα. Υποστήριξαν ότι η Ε.Δ.Υ. εσφαλμένα θεώρησε και/ή υιοθέτησε λανθασμένη γνωμάτευση της Γενικής Εισαγγελίας ότι είχε και/ή ενήργησε με δεσμευμένη αρμοδιότητα περί του θέματος και όχι διακριτική ευχέρεια. Υποστήριξαν, επίσης, ότι η Ε.Δ.Υ. έπρεπε να εξετάσει αν υφίσταται στην παρούσα περίπτωση, περίπτωση εξαίρεσης από τον κανόνα συμμόρφωσης «δια ανακλήσεως». Τέλος υποστήριξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι το προϊόν έλλειψης δέουσας έρευνας και παραβίασης της χρηστής διοικήσεως και τυγχάνει αναιτιολόγητη.
Έρεισμα των πιο πάνω εισηγήσεων ήταν τα νομολογηθέντα από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Πανταζής ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 107 (απόφαση Πογιατζή, Δ.).
Στην υπόθεση εκείνη έγινε εκτενής αναφορά στις νομολογιακές αρχές που διέπουν την νομιμότητα της ανακλήσεως των λεγομένων «πράξεων-συνέπεια». Λέχθηκε (βλ. σελ. 116) ότι «η Διοίκηση υποχρεούται να προβεί σε ανακλητική ενέργεια της 'πράξης-συνέπεια' προηγούμενης ακυρωθείσας ατομικής πράξης». Υποδείχθηκε, ωστόσο, ότι υποχρέωση της διοίκησης προς ανάκληση των «πράξεων-συνέπεια» δεν είναι απόλυτη. Μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα από τη σελ. 117:
«Η υποχρέωση της Διοίκησης προς ανάκληση των 'πράξεων-συνέπεια' δεν είναι, εντούτοις, απόλυτη. Η Διοίκηση απαλλάσσεται από την υποχρέωση της να προβεί στην οφειλόμενη ανάκληση αν αυτό απαιτεί η προστασία καλόπιστων τρίτων, προστασία η οποία ταυτίζεται με τη χρηστή και εύρυθμη διοίκηση και η οποία επιβάλλει τη διατήρηση και εγκυρότητα ορισμένων πράξεων παρόλο που αυτές είναι συνέπεια της ακυρωθείσας ατομικής, ή οποτεδήποτε η Διοίκηση κατορθώνει να επιλύσει κατ΄ άλλο τρόπο την υποχρέωση συμμόρφωσης της προς το ακυρωτικό δεδικασμένο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η Διοίκηση θα πρέπει να έχει υπόψη της την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς αρ. 601/79 υπό την προεδρία του Συμβούλου της Επικρατείας Β. Ρώτη, με την οποία κρίθηκε μεταξύ άλλων ότι η Διοίκηση υποχρεούται:
'... εκ στοιχειώδους καθήκοντος χρηστής και ευρύθμου διοικήσεως κατά την διευθέτησιν των προκυπτόντων εξ ακυρωτικής αποφάσεως, όπως συγχρόνως με την εκκένωσιν της θέσεως την οποίαν εποφθαλμιά ο επιτυχών την ακύρωσιν, προβή εις την υπηρεσιακήν τακτοποίησιν του διορισθέντος υπαλλήλου, είτε δια της μετακινήσεως του εις δημιουργηθείσαν εξ οιουδήποτε λόγου εν τω μεταξύ ετέραν κενήν θέσιν, είτε δια της διατηρήσεως αυτού ως υπεραρίθμου ή εκτός οργανικών θέσεων, μέχρι της υπ΄ αυτού καταλήψεως κενωθησομένης εν τω μέλλοντι θέσεως'.»
Στην παρούσα υπόθεση διαπιστώνω ότι η επίδικη ανάκληση έλαβε χώραν ως αποτέλεσμα της πιο πάνω επιτυχούς προσφυγής της Στυλιανού Μαρίας. Επρόκειτο επομένως για ανακλητική ενέργεια της «πράξης-συνέπεια» προηγούμενης ακυρωθείσας ατομικής πράξης ήτοι της πράξης ανάκλησης του διορισμού της Στυλιανού Μαρίας. Ισχύουν κατά συνέπεια οι αρχές που έχουν διατυπωθεί στην Πανταζής (πιο πάνω). Επομένως η Ε.Δ.Υ. δεν είχε απόλυτη υποχρέωση να προβεί στην επίδικη ανάκληση. Η αιτήτρια ήταν ένας καλόπιστος τρίτος. Είχε επιλεγεί στην εν λόγω θέση ύστερα από συμμόρφωση με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Τούτου δοθέντος η Ε.Δ.Υ. έπρεπε να είχε ασχοληθεί με το θέμα της προστασίας της αιτήτριας. Τέτοια προστασία - καθώς έχει νομολογηθεί - ταυτίζεται με τη χρηστή και εύρυθμη διοίκηση. Ωστόσο η διοίκηση ενήργησε με δεσμευμένη αρμοδιότητα ως εάν να είχε απόλυτη υποχρέωση να προβεί στην επίδικη ανάκληση. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με το θέμα της προστασίας της αιτήτριας η οποία - τονίζεται - ήταν ένας καλόπιστος τρίτος και δεν διερεύνησε καθόλου τη δυνατότητα επίλυσης κατ΄ άλλο τρόπο της υποχρέωσης συμμόρφωσης της προς το ακυρωτικό δεδικασμένο. Επί του προκειμένου οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της αιτήτριας υπέβαλαν και δεν έχουν αντικρουστεί «ότι υπάρχουν στο παρόν στάδιο τουλάχιστον τέσσερις προς πλήρωση υπεράριθμες θέσεις δικηγόρου της Δημοκρατίας». Έχω, επομένως, την άποψη πως η παράλειψη της διοίκησης να ασχοληθεί με το θέμα της προστασίας της αιτήτριας και να ασκήσει δεόντως και αιτιολογημένα τη σχετική διακριτική της ευχέρεια παραβιάζει τη σχετική νομολογιακή αρχή που έχει διατυπωθεί στην Πανταζής (πιο πάνω), η οποία αποτελεί αρχή του διοικητικού δικαίου. Πράξεις αντίθετες προς τις αρχές του διοικητικού δικαίου είναι πράξεις αντίθετες προς το Νόμο εντός της έννοιας του αρ. 146.1 του Συντάγματος και οδηγούν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης (βλ.
Carayiannis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 341). Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει ν΄ ακυρωθεί.Η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του ενδιαφερόμενου μέρους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας και ότι η προσφυγή έπρεπε να στρέφεται εναντίον της παράλειψης της Ε.Δ.Υ. να αποκαταστήσει την αιτήτρια δεν βρίσκει έρεισμα στα νομολογηθέντα στην Πανταζής (πιο πάνω).
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Καμιά διαταγή για τα έξοδα του ενδιαφερόμενου μέρους.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.