|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 954
20 Οκτωβρίου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 391/2001)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ "ΖΕΝΙΘ",
Αιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
3. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 214/2002)
PERA AGENCIES LIMITED,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ EΡΓΩΝ,
3. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 391/2001, 214/2002)
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Συχνοτήτων ― Η μη υποβολή ένστασης κατά συγκεκριμένων προνοιών του Εθνικού Σχεδίου Κατανομής Συχνοτήτων, εξουδετέρωσε το έννομο συμφέρον προσβολής του Σχεδίου μετά την οριστικοποίησή του, λόγω συνδρομής συναίνεσης και/ή αποδοχής του Σχεδίου από τον προσφεύγοντα.
Διοικητική πράξη ― Διάκριση μεταξύ ατομικής διοικητικής απόφασης γενικού περιεχομένου και ατομικής διοικητικής πράξης συναφούς με την προηγούμενη που εκδόθηκε στη συνέχεια.
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Δέσμια αρμοδιότητα ― Άσκηση δέσμιας αρμοδιότητας με βάση το Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Συχνοτήτων ― Δεν μπορεί να πάσχει από έλλειψη έρευνας ή αιτιολογίας ή παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Οι αιτητές επεδίωξαν την ακύρωση της έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο του τελικού Εθνικού Σχεδίου Κατανομής Συχνοτήτων Ραδιοφώνου (υπ. αρ. 391/01) καθώς και την ακύρωση των όρων και αιρέσεων που τέθηκαν στην άδεια ίδρυσης του ραδιοφωνικού σταθμού «ΖΕΝΙΘ» (υπ. αρ. 214/02).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Η δικηγόρος του καθ΄ου η αίτηση 1 πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι, εφόσον ο αιτητής υπέβαλε ένσταση όχι σχετικά με το προτεινόμενο σημείο εκπομπής της Λευκωσίας παρά το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο, αλλά για εντελώς διαφορετικό ζήτημα, δεν έχει έννομο συμφέρον στην προσφυγή, ως συναινέσας και/ή αποδεχθείς την προσβαλλόμενη απόφαση.
Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Με την ένσταση που υπέβαλε, αναφορικά με το προτεινόμενο Σχέδιο, όπως είχε δημοσιευθεί, ο αιτητής περιορίστηκε στο θέμα της κατανομής άδειας συχνότητας σε περισσότερες από μία επαρχίες. Δεν ενέστη καθόλου αναφορικά με το προτεινόμενο κοινό σημείο εκπομπής που είχε εξευρεθεί, ήτοι κοντά στο Ολυμπιακό Σκοπευτήριο. Μάλιστα, η καθ' ης η αίτηση 2 δέχθηκε, στην πραγματικότητα, την ένσταση του αιτητή αναφορικά με τον κίνδυνο και/ή την πιθανότητα ύπαρξης παρεμβολών.
Ακολουθεί ότι η Προσφυγή 391/2001 απορρίπτεται λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος από πλευράς του αιτητή εφόσον αυτός συνήναισε και/ή απεδέχθη την προσβαλλόμενη απόφαση.
2. Η απόφαση της καθ' ης αίτηση 3, η οποία προσβάλλεται με την προσφυγή 214/02, αποτελεί αυτοτελή ατομική διοικητική απόφαση η οποία, αν και συναφής, δεν είναι, σύνθετη με την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση 1 να εγκρίνουν και 2 να εφαρμόσουν το Σχέδιο. Άλλωστε, η απόφαση των καθ' ων η αίτηση 1 να εγκρίνουν το Σχέδιο είναι το αντικείμενο της προσφυγής 391/2001 από τους ίδιους αιτητές. Και, ορθά, εφόσον και αυτή η απόφαση αποτελεί αυτοτελή ατομική διοικητική απόφαση, γενικού, όμως, περιεχομένου.
3. Το Σχέδιο της 23.3.2001 το οποίο, σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 13 του Νόμου, θάπρεπε να "προβλέπει τις συχνότητες, την ισχύ και τις τοποθεσίες από τις οποίες θα εκπέμπουν οι αδειούχοι σταθμοί" όντως πρόβλεπε, στο σχετικό μέρος, ότι "για την πόλη Λευκωσίας έχουν αρχίσει διαδικασίες για εξεύρεση κοινού σημείου εκπομπής κοντά στο Ολυμπιακό σκοπευτήριο.". Στηριζόμενος σ' αυτή την πρόβλεψη του Σχεδίου ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων, ενεργώντας βάσει του εδαφίου (9) του άρθρου 13 του Νόμου, απέστειλε στην καθ' ης η αίτηση 3 επιστολή ημερομηνίας 23.11.2001, με την οποία, κατ' εφαρμογή της πρόβλεψης, έδιδε την εντολή όπως τοποθεσία από την οποία θα εκπέμπει ο σταθμός της αιτήτριας είναι "το κοινό σημείο εκπομπής «σκοπευτήριο»". Ο Υπουργός, με άλλα λόγια, δεν έπραξε τίποτε άλλο παρά να δώσει εντολή στην καθ΄ης η αίτηση 3 να ενεργήσει ως το Σχέδιο της 23.3.2001. Ακολούθως, η καθ΄ης η αίτηση 3, ενεργώντας στη βάση της επιστολής της 23.11.2001, εξέδωσε στην αιτήτρια την άδεια με τον όρο ότι σημείο εκπομπής θα είναι το «σκοπευτήριο». Τούτο σημαίνει ότι η απόφαση της καθ΄ης η αίτηση 3 να θέσει τον υπό συζήτηση όρο αναφορικά με το σημείο εκπομπής δε λήφθηκε μετά από άσκηση από μέρους της διακριτικής εξουσίας. Θέτοντας τον εν λόγω όρο στην αιτήτρια, η καθ' ης η αίτηση 3 ενήργησε κατά δέσμια εξουσία. Εφάρμοσε απλώς το Σχέδιο ως ενετάλη από τον Υπουργό. Δεν τίθεται, επομένως, θέμα έλλειψης δέουσας έρευνας ή ανεπαρκούς αιτιολογίας ή παράβασης των αρχών της χρηστής διοίκησης από μέρους της.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Α. Alexandrou Best and Less Clothing Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 564/99, ημερ. 31.10.2001.
Προσφυγές.
Ι. Νικολάου, για τους Αιτητές.
Στ. Χριστοδουλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τη Δημοκρατία.
Ν. Χαραλάμπους, για την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου.
�Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Οι πιο πάνω προσφυγές συνεκδικάστηκαν λόγω συνάφειας. Η απόφαση που προσβάλλεται με την Προσφυγή 391/2001 συνιστά προϋπόθεση της απόφασης η οποία προσβάλλεται με την Προσφυγή 214/2002. Συγκεκριμένα,
(α) με την Προσφυγή 391/2001 επιδιώκεται διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση 1 Υπουργικού Συμβουλίου, που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας της 23.3.2001, με την οποία ενέκρινε το τελικό Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Συχνοτήτων Ραδιοφώνου, είναι άκυρη, ενώ,
(β) με την Προσφυγή 214/2002 επιδιώκεται διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ΄ης η αίτηση 3 Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, που γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 20.12.2001, με την οποία αποφάσισε να χορηγήσει στην αιτήτρια άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού με το διακριτικό όνομα "ΖΕΝΙΘ 96.4 FM Stereo", υπό τις αιρέσεις και τους όρους που αναφέρονται σ΄αυτή, είναι άκυρη.
Η Προσφυγή 391/2001
Το νομικό και πραγματικό υπόβαθρο της προσφυγής αυτής είναι το ακόλουθο:
Η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου είναι ανεξάρτητο όργανο που συστάθηκε με τον περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμο 7(1) του 1998 (όπως αυτός τροποποιήθηκε μεταγενέστερα (ο "Νόμος") με συγκεκριμένες αρμοδιότητες στον τομέα του ελέγχου της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης.
Σύμφωνα με τις διατάξεις των εδαφίων 1 ως 6 του άρθρου 13 του Νόμου:
"(1) Ο αριθμός και η κάλυψη των σταθμών καθορίζονται από την Αρχή (Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου) με βάση σχέδιο ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης που εκπονείται από τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων και που προβλέπει τις συχνότητες, την ισχύ και τις τοποθεσίες από τις οποίες θα εκπέμπουν οι αδειούχοι σταθμοί.
(2) Το δυνάμει του εδαφίου (1) σχέδιο ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και παρέχεται χρόνος τριών εβδομάδων για την υποβολή ενστάσεων από οποιοδήποτε πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, ισχυρίζεται ότι παραβλάπτονται τα νόμιμα συμφέροντα του.
(3) Ένσταση κατά του σχεδίου αυτού υποβάλλεται στον πρόεδρο της Αρχής και περιέχει τους λόγους στους οποίους αυτή βασίζεται.
(4) Η Αρχή μεριμνά για την ταχύτερη δυνατή εξέταση των ενστάσεων που υποβάλλονται εναντίον του σχεδίου και υποβάλλει στον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων σχετική έκθεση με τις εισηγήσεις της.
(5) Σε περίπτωση που υποβάλλονται ενστάσεις κατά του σχεδίου, ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων μεριμνά όπως η έκθεση της Αρχής μαζί με το σχέδιο και τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν, καθώς και οι δικές του εισηγήσεις υποβληθούν στο Υπουργικό Συμβούλιο για λήψη απόφασης ως προς τις ενστάσεις και για επικύρωση του σχεδίου με οποιεσδήποτε τροποποιήσεις αποφασισθούν.
(6) Σχέδιο που επικυρώθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, όπως πιο πάνω αναφέρεται, καθίσταται τελικό και δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας".
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων (καθ΄ου η αίτηση 2) εκπόνησε Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Συχνοτήτων (το "Σχέδιο") το οποίο δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας την 29.1.1999. Υποβλήθηκε αριθμός ενστάσεων. Οι ενστάσεις εξετάστηκαν από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου η οποία, με τη σειρά της, υπέβαλε σχετική έκθεση στον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων. Παράλληλα, το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων εξέτασε και το ίδιο τις ενστάσεις και ετοίμασε τη δική του έκθεση.
Μια από τις ενστάσεις που λήφθηκαν ήταν και από τον αιτητή στην παρούσα προσφυγή, ήτοι το Ραδιοφωνικό Σταθμό "ΖΕΝΙΘ", η οποία είχε ως εξής:
"Αγαπητοί Κύριοι,
Αναφορικά με το ποιο πάνω θέμα και σύμφωνα με τα πιο πάνω σχετικά, υποβάλλουμε ένσταση στο γεγονός ότι αρκετές από τις συχνότητες δίδονται οι ίδιες και σε άλλες επαρχίες.
Οσον αφορά Λεμεσό και Πάφο αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα παρεμβολών μεταξύ σταθμών που φέρουν την ίδια συχνότητα, αλλά στη περίπτωση της επαρχίας Λευκωσίας, Λάρνακας και Αμμοχώστου οπωσδήποτε λόγω της μικρής απόστασης μεταξύ των πόλεων αλλά και λόγω της μορφολογίας του εδάφους, οπωσδήποτε θα υπάρχει πρόβλημα.
Σταθμοί που θα εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα σε αυτές τις επαρχίες θα αντιμετωπίζουν πρόβλημα, να παρεμβάλλει ο ένας τον άλλο.
Παρακαλούμε για τις ενέργειες σας."
(Παράρτημα 1 στην Ένσταση).
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, αφού μελέτησε την έκθεση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου σχετικά με τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν, διαπίστωσε σύγκλιση απόψεων αναφορικά με τη μεγάλη πλειονότητα των ενστάσεων που υποβλήθηκαν. Ακολούθησε σύσκεψη μεταξύ λειτουργών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων και εκπροσώπων της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, όπου αποφασίστηκε, ομόφωνα, η τελική μορφή του Σχεδίου. Ακολούθως, το Υπουργείο υπέβαλε το Σχέδιο στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση. Το Υπουργικό Συμβούλιο, με την Απόφασή του με Αρ. 53.225 και ημερομηνία 21 Φεβρουαρίου, ενέκρινε το Σχέδιο το οποίο και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 23.3.2001.
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία εγκρίθηκε το Σχέδιο για το λόγο ότι, σύμφωνα με τον αιτητή, αυτό παραβιάζει τους όρους της άδειάς του όσον αφορά το σημείο εκπομπής της Λευκωσίας παρά το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο και, επομένως, τα συμφέροντά του.
Η δικηγόρος του καθ΄ου η αίτηση 1 πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι, εφόσον ο αιτητής υπέβαλε ένσταση όχι σχετικά με το προτεινόμενο σημείο εκπομπής της Λευκωσίας παρά το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο, αλλά για εντελώς διαφορετικό ζήτημα, δεν έχει έννομο συμφέρον στην προσφυγή ως συναινέσας και/ή αποδεχθείς την προσβαλλόμενη απόφαση.
Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Με την ένσταση που υπέβαλε, αναφορικά με το προτεινόμενο Σχέδιο, όπως είχε δημοσιευθεί, ο αιτητής περιορίστηκε στο θέμα της κατανομής άδειας συχνότητας σε περισσότερες από μια επαρχίες. Δεν ενέστη καθόλου αναφορικά με το προτεινόμενο κοινό σημείο εκπομπής που είχε εξευρεθεί, ήτοι κοντά στο Ολυμπιακό Σκοπευτήριο. Μάλιστα, η καθ΄ης η αίτηση 2 δέχθηκε, στην πραγματικότητα, την ένσταση του αιτητή αναφορικά με τον κίνδυνο και/ή την πιθανότητα ύπαρξης παρεμβολών και εισηγήθηκε ότι πρέπει να ληφθούν διορθωτικά μέτρα κατά την κατανομή των συχνοτήτων στους σταθμούς, εισήγηση η οποία έγινε αποδεκτή από το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, ότι, δηλαδή, για αποφυγή πιθανών παρεμβολών θα πρέπει να αποφευχθεί η χρήση της άδειας συχνοτήτων σε δύο ή περισσότερες επαρχίες αναφορικά με τις επαρχίες Λευκωσίας, Λάρνακας και Αμμοχώστου.
Ακολουθεί ότι η Προσφυγή 391/2001 απορρίπτεται λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος από πλευράς του αιτητή εφόσον αυτός συνήναισε και/ή απεδέχθη την προσβαλλόμενη απόφαση. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την A. Alexandrou Best and Less Clothing Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 564/99, 31.10.2001:
"Αποτελεί σταθερή θέση της νομολογίας ότι δεν υφίσταται έννομο συμφέρον προς προσβολή διοικητικής πράξης που εκδίδεται μετά από αίτηση ή παράκληση ή με τη συναίνεση ή αποδοχή του αιτητή [βλ. Pascal v. Republic (1966) 3 C.L.R. 593, Piperis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 295, Ioannou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 612, Markou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 267, Myrianthis v. Republic (1977) 3 C.L.R. 165, Tomboli v. CY.T.A. (1982) 3 C.L.R. 149 και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-59, σελ. 260-261].
Η Προσφυγή 214/2002
Η προδικαστική ένσταση των καθ΄ων η αίτηση 1 και 2
Σε σχέση με την προσφυγή αυτή, η οποία καταχωρήθηκε από την ιδιοκτήτρια εταιρεία του ραδιοφωνικού σταθμού "ΖΕΝΙΘ" (αιτητή στην προσφυγή 391/2001), οι καθ΄ων η αίτηση 1 και 2 πρόβαλαν την προδικαστική ένσταση ότι, έναντι αυτων, πρέπει να απορριφθεί για το λόγο ότι αυτοί δεν είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη και/ή σχέση με την προσβαλλόμενη απόφαση η οποία λήφθηκε αποκλειστικά από την καθ΄ης η αίτηση 3, εντός των αρμοδιοτήτων της, και αφορούσε τη χορήγηση στην αιτήτρια άδειας ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού με το διακριτικό όνομα "ΖΕΝΙΘ 96.4 FM Stereo", όπως και συχνοτήτων εκπομπής.
Η ένσταση ευσταθεί. Η απόφαση της καθ΄ης αίτηση 3, η οποία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή, αποτελεί αυτοτελή ατομική διοικητική απόφαση η οποία, αν και συναφής, δεν είναι, ως η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας, σύνθετη με την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση 1 να εγκρίνουν και 2 να εφαρμόσουν το Σχέδιο. Άλλωστε, η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση 1 να εγκρίνουν το Σχέδιο είναι το αντικείμενο της προσφυγής 391/2001 από τους ίδιους αιτητές. Και, ορθά, εφόσον και αυτή η απόφαση αποτελεί αυτοτελή ατομική διοικητική απόφαση, γενικού, όμως, περιεχομένου.
Η ουσία της προσφυγής έναντι της καθ΄ης η αίτηση 3
Προβάλλονται ως λόγοι ακυρώσεως ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της καθ΄ης η αίτηση 3, να θέσει στη χορηγηθείσα στην αιτήτρια άδεια τον όρο ότι η τοποθεσία από την οποία θα εκπέμπει ο σταθμός της θα είναι "το κοινό σημείο εκπομπής «σκοπευτήριο»", είναι προϊόν μη επαρκούς έρευνας, είναι αναιτιολόγητη και, επίσης, λήφθηκε κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως δεν ευσταθούν. Το Σχέδιο της 23.3.2001 το οποίο, σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 13 του Νόμου, θάπρεπε να "προβλέπει τις συχνότητες, την ισχύ και τις τοποθεσίες από τις οποίες θα εκπέμπουν οι αδειούχοι σταθμοί" όντως πρόβλεπε, στο σχετικό μέρος, ότι "για την πόλη Λευκωσίας έχουν αρχίσει διαδικασίες για εξεύρεση κοινού σημείου εκπομπής κοντά στο Ολυμπιακό σκοπευτήριο.". Στηριζόμενος σ΄ αυτή την πρόβλεψη του Σχεδίου ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων, ενεργώντας βάσει του εδαφίου (9) του άρθρου 13 του Νόμου, απέστειλε στην καθ΄ης η αίτηση 3 επιστολή ημερομηνίας 23.11.2001 με την οποία, κατ΄εφαρμογή της πρόβλεψης, έδιδε την εντολή όπως τοποθεσία από την οποία θα εκπέμπει ο σταθμός της αιτήτριας είναι "το κοινό σημείο εκπομπής «σκοπευτήριο»". Ο Υπουργός, με άλλα λόγια, δεν έπραξε τίποτε άλλο παρά να δώσει εντολή στην καθ΄ης η αίτηση 3 να ενεργήσει ως το Σχέδιο της 23.3.2001. Ακολούθως, η καθ΄ης η αίτηση 3, ενεργώντας στη βάση της επιστολής της 23.11.2001, εξέδωσε στην αιτήτρια την άδεια με τον όρο ότι σημείο εκπομπής θα είναι το «σκοπευτήριο». Τούτο σημαίνει ότι η απόφαση της καθ΄ης η αίτηση 3 να θέσει τον υπό συζήτηση όρο αναφορικά με το σημείο εκπομπής δε λήφθηκε μετά από άσκηση από μέρους της διακριτικής εξουσίας. Θέτοντας τον εν λόγω όρο στην αιτήτρια, η καθ΄ης η αίτηση 3 ενήργησε κατά δέσμια εξουσία. Εφάρμοσε απλώς το Σχέδιο ως ενετάλη από τον Υπουργό. Δεν τίθεται, επομένως, θέμα έλλειψης δέουσας έρευνας ή ανεπαρκούς αιτιολογίας ή παράβασης των αρχών της χρηστής διοίκησης από μέρους της.
Και οι δύο προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση.
Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις επικυρώνονται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.