|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 304
3 Απριλίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΥΚΑΛΙΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 680/2001)
Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου ― Δικαίωμα ακροάσεως ― Κατοχυρώνεται ρητά και στο Άρθρο 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμο (Ν.158(Ι)/99) ― Επιβάλλεται εφόσον πρόκειται για έκδοση πράξης «δυσμενούς φύσης» ― Τέτοια η απόφαση τερματισμού υπηρεσιών εκτάκτου ιατρού λόγω ανεπάρκειας.
Ο αιτητής προσέβαλε τον τερματισμό της απασχόλησής του, ως εκτάκτου ιατρικού λειτουργού πρώτης τάξεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Θα έπρεπε να είχε δοθεί στον αιτητή η ευκαιρία να ακουστεί. Στην προσβαλλόμενη απόφαση περιέχεται αναφορά στην πρόνοια των όρων του διορισμού του για τερματισμό της απασχόλησής του οποτεδήποτε, αλλά είναι σαφές πως ο τερματισμός ήταν απόλυτα συναρτημένος προς την ουσιαστική αιτιολογία που δόθηκε.
Το Άρθρο 43(1) του Ν. 158(Ι)/99 προβλέπει πως παρέχεται δικαίωμα ακρόασης σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου, μεταξύ άλλων, "που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης". Σχετικό είναι και το εδάφιο του ίδιου άρθρου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μαγγανή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 232/01, ημερ. 6.3.2002,
Ιωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 299,
Ορφανού κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 864.
Προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είχε προσληφθεί πάνω σε έκτακτη βάση για την εκτέλεση καθηκόντων Ιατρικού Λειτουργού Πρώτης Τάξης (Χειρούργος), δυνάμει του περί Διαδικασίας Πρόσληψης Εκτάκτων Υπαλλήλων στη Δημόσια και Εκπαιδευτική Υπηρεσία Νόμου του 1995 (Ν. 108(Ι)/95 όπως τροποποιήθηκε), η υπηρεσία του παρετάθη κατ' επανάληψη και η τρέχουσα κατά τον ουσιώδη χρόνο θα έληγε στις 31.12.01. Η προσφυγή αφορά στην απόφαση που του γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 27.7.01 για τερματισμό της απασχόλησής του από 2.8.01.
Η προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας πως η περίπτωση εμπίπτει στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου εγκαταλείφθηκε. Με την εγκατάλειψη δε και από τον αιτητή σειράς άλλων ισχυρισμών, παραμένει ως μόνο θέμα το κατά πόσο θα έπρεπε να του είχε δοθεί η δυνατότητα να ακουστεί. Αυτό, ενόψει των λόγων για τους οποίους αποφασίστηκε η απόλυσή του.
Στην έκθεση αξιολόγησης του αιτητή για την περίοδο από 25.1.01 μέχρι 25.7.01, το υπηρεσιακό του ενδιαφέρον, η συνεργασία/σχέσεις του με τους προϊσταμένους και τους συναδέλφους του και η συμπεριφορά του προς το κοινό κρίθηκαν από ικανοποιητικά ως πολύ ικανοποιητικά. Η απόδοσή του όμως κρίθηκε ως μή ικανοποιητική, με εντελώς αρνητικά σχόλια ή δυσμενείς κρίσεις. Παραθέτω τη χειρόγραφη σημείωση του προϊσταμένου του Τμήματος.
«Η ΧΕΙΡ. ΚΛ. κατέχει τη πρωτειά στα επείγοντα περιστατικά ιδιαίτερα στο τραύμα. Η εργοδότηση γιατρού που για χρόνια δεν έχει επαφή με τη μάχιμη χειρουργική και η εκπαίδευσή του στο τραύμα είναι ανεπαρκής, είναι πρόβλημα και υποβαθμίζει το επίπεδο της κλινικής. Ο έκτακτος Ι.Λ. δε μπορεί ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες, και απαιτήσεις της κλινικής. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί και χρειάζεται βοήθεια ή επίβλεψη. Συμπερασματικά δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στα καθήκοντα της θέσης.»
Το θέμα προωθήθηκε με επιστολή του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας προς το Διευθυντή Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Επισυνάφθηκε σ΄αυτή η πιο πάνω αξιολόγηση και εξηγήθηκε ως το περιεχόμενό της η κρίση ότι "ο εν λόγω λειτουργός δεν μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις ανάγκες και απαιτήσεις της χειρουργικής κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού όπου είναι τοποθετημένος γιατί οι γνώσεις και οι εμπειρίες του στην χειρουργική είναι ανεπαρκείς".
Ακολούθησε, στις 26.7.01, η προσβαλλόμενη απόφαση στη βάση της κατάληξης πως ο αιτητής δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της θέσης του.
Η Δημοκρατία εισηγείται πως δεν ήταν απαραίτητο να είχε δοθεί στον αιτητή η ευκαιρία να ακουστεί. Εν πρώτοις, αφού στο ίδιο το έγγραφο που περιλαμβάνει τους βασικούς όρους του διορισμού του, "η απασχόληση είναι προσωρινή και θα μπορεί να τερματιστεί οποτεδήποτε". Περαιτέρω, ενόψει της απόφασης στην παρόμοια περίπτωση της Χρυστάλλας Μαγγανή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 232/01, ημερομηνίας 6.3.02 στην οποία κρίθηκε πως δεν επρόκειτο "για πειθαρχική έρευνα για να κληθεί η αιτήτρια να εκφράσει τις απόψεις της".
Σε συμφωνία με τον αιτητή κρίνω πως θα έπρεπε να του είχε δοθεί η ευκαιρία να ακουστεί. Στην προσβαλλόμενη απόφαση περιέχεται αναφορά στην πρόνοια των όρων του διορισμού του για τερματισμό της απασχόλησής του οποτεδήποτε αλλά είναι, νομίζω, σαφές πως ο τερματισμός ήταν απόλυτα συναρτημένος προς την ουσιαστική αιτιολογία που δόθηκε. Αυτή, ως θέμα δημόσιου δικαίου, υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο και θα απομακρυνόμασταν από τα δεδομένα της περίπτωσης αν συζητούσαμε τη δυνατότητα τερματισμού εν γένει.
Ο αιτητής είχε επικαλεστεί τις υποθέσεις Χριστοφής Ιωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 299 και Δήμητρα Χρ. Ορφανού κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 864, ως προς το δικαίωμα ακρόασης αλλά και τη νομολογία μας σε σχέση με το καθήκον για δέουσα έρευνα. Ζήτησα τις απόψεις των μερών ενόψει των προνοιών του άρθρου 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99) και ήταν, πλέον, η θέση του αιτητή πως κατοχυρώνεται και νομοθετικά δικαίωμα ακρόασης σε περιπτώσεις όπως η παρούσα. Ουσιαστικός αντίλογος σε σχέση με την εμβέλεια της πιο πάνω ρύθμισης δεν υπήρξε. Η Δημοκρατία υπέδειξε εκ νέου τον αναφερθέντα όρο στο διορισμό του αιτητή στον οποίο δεν χρειάζεται να επανέλθω. Περαιτέρω, με αναφορά στον τομέα εργασίας του αιτητή, πρότεινε πως ήταν θέμα δημόσιου συμφέροντος ο τερματισμός του.
Αναμφιβόλως διαπιστώσεις για ανεπάρκεια όπως η περιγραφείσα θα παρείχαν εξουσία, ίσως καλύτερα καθήκον, τερματισμού του διορισμού. Διαπιστώσεις όμως έγκυρες και σαφώς δεν θα μπορούσε να είναι τέτοιες αν θα έπρεπε να είχε δοθεί στον αιτητή η δυνατότητα να ακουστεί. Ενώ εν προκειμένω ο αιτητής, μάλιστα μετά από διαδοχικές παρατάσεις της υπηρεσίας του, πληροφορήθηκε για την κρίση ως προς την ανεπάρκεια του και τα άλλα τα οποία ως επιμέρους κρίσεις ή πραγματικά περιστατικά τη συνοδεύουν, μόνο με την επιστολή για τερματισμό του διορισμού του.
Το άρθρο 43(1) του Ν. 158(Ι)/99 προβλέπει πως παρέχεται δικαίωμα ακρόασης σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου, μεταξύ άλλων, "που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης". Και το άρθρο 43(2) πως
"διοικητικό όργανο που προτίθεται να στηρίξει την απόφασή του σε ισχυρισμούς εναντίον προσώπου οφείλει να παράσχει την ευκαιρία στο πρόσωπο αυτό να υποβάλει τις απόψεις του για τους ισχυρισμούς αυτούς".
To έχω σημειώσει πως δεν έχει υποδειχθεί από τη Δημοκρατία πώς θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι η περίπτωση εκφεύγει της πιο πάνω ρύθμισης και καταλήγω πως στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.