|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2003) 4 ΑΑΔ 163
19 Φεβρουαρίου, 2003
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΜΑΡΟΥΛΛΑ Α. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
2. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
Αιτητές,
v.
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΩΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1083/2000)
Πολεοδομία ― Πολεοδομική άδεια για αλλαγή χρήσης από εκθεσιακού χώρου σε καφετέρια ― Άρθρο 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, (Ν. 90/72) ― Λαμβάνονται υπόψη τα σχέδια αναπτύξεως της περιοχής και άλλοι ουσιώδεις παράγοντες ― Ισχυρισμός για πλάνη περί το Νόμο απορρίφθηκε εφόσον η απορριπτική επίδικη απόφαση βασίστηκε στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου ― Οι ανέσεις των κατοίκων της περιοχής, ουσιώδης παράγοντας.
Πολεοδομία ― Αίτηση για πολεοδομική άδεια ― Αιτιολογία απόρριψης αιτήματος ― Δεν χρειάζεται ρητή αναφορά στο τι εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, εφόσον εφαρμόζονται τα σχέδια αναπτύξεως που θεσπίστηκαν προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Πολεοδομία ― Αίτηση για πολεοδομική άδεια ― Δικαστικός έλεγχος απορριπτικής απόφασης ― Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε θέματα τεχνικής φύσεως ή στις κρίσεις της Διοίκησης αναφορικά με την αναγκαιότητα ενός έργου.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της απόρριψης της πολεοδομικής αίτησής τους για αλλαγή χρήσης του ισογείου του ακινήτου τους, ώστε από εκθεσιακός χώρος να μετατραπεί σε καφετερία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Δεν αμφισβητείται ότι το ακίνητο των αιτητών εμπίπτει σε περιοχή όπου εφαρμόζεται το Τοπικό Σχέδιο σε περιοχή "μικτών χρήσεων" και παρά την ύπαρξη εστιατορίων και αθλητικών συλλόγων, η αρμόδια αρχή είχε υποχρέωση να εξετάσει την πιθανότητα επηρεασμού των ανέσεων διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού. Η ανάγκη εξασφάλισης ομαλών συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων μιας περιοχής, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες ανάπτυξης της περιοχής, συμπεριλαμβάνονται στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου.
Στην παρούσα περίπτωση είναι αναμφίβολο ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη αφορούσε "μικτή περιοχή" και όχι "μονολειτουργική", όπως ισχυρίζονται οι αιτητές. Η εμφάνιση στην περιοχή εστιατορίων και μουσικοχορευτικών κέντρων δεν μεταβάλλει τη νομική κατάσταση που επικρατεί. Οι παράγοντες οι σχετικοί με τις ανέσεις διαβίωσης των κατοίκων, συνεκτιμήθηκαν από τους καθ' ων η αίτηση και οδήγησαν στην απόρριψη του αιτήματος κατ' εφαρμογήν των προνοιών 15.7, 15.10 και 15.11 του Τοπικού Σχεδίου. Οι σχετικές πρόνοιες που αποτέλεσαν το έρεισμα της προσβαλλόμενης απόφασης, επέβαλλαν την προστασία των οικιστικών χρήσεων της περιτειχισμένης πόλης και έθεταν τη δυνατότητα παροχής έγκρισης ανάπτυξης εξειδικευμένης χρήσης υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επηρεάζονταν οι ανέσεις διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού και με στόχο την αποφυγή σταδιακής λειτουργίας μονολειτουργικών περιοχών.
Τα γεγονότα αποκαλύπτουν ότι στην προκείμενη περίπτωση οι καθ' ων η αίτηση έλαβαν υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως. Στο έντυπο αξιολόγησης της αίτησης η Τεχνική Επιτροπή αναφέρει σαφέστατα τις παραγράφους του Τοπικού Σχεδίου, οι οποίες σε συνάρτηση με τα "εγειρόμενα προβλήματα" που επίσης καταγράφονται και τους "ουσιαστικούς παράγοντες" που λήφθηκαν υπόψη, συνηγορούσαν υπέρ της άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η αιτούμενη ανάπτυξη δεν εμπίπτει μέσα στις πρόνοιες της παραγράφου 12.5.2 του Τοπικού Σχεδίου γιατί η καφετέρια δεν εμπίπτει μέσα στις επιχειρήσεις που συμπεριλαμβάνονται στην πιο πάνω παράγραφο.
Η εισήγηση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η απαρίθμηση διαφόρων κατηγοριών επιχειρήσεων στην πιο πάνω πρόβλεψη είναι ενδεικτική και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να λεχθεί ότι αποκλείει αναπτύξεις που θα στεγάσουν καφετέριες, από τις ανάλογες ρυθμίσεις.
3. Τα στοιχεία που περιέχονται στην ένσταση υπό τύπο παραρτημάτων και τα διοικητικά έγγραφα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η εισήγηση των αιτητών για έλλειψη αιτιολογίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο περιεχόμενο του Εγγράφου Αξιολόγησης της Αίτησης Ανάπτυξης, στο οποίο καταγράφονται με σαφήνεια οι παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη στην εξέταση για την αλλαγή της χρήσης του ακινήτου.
Η εισήγηση ότι οι απόψεις των επηρεαζόμενων κατοίκων της περιοχής δεν μπορεί να θεωρηθούν ως "ουσιώδης παράγοντας" κρίνεται, ενόψει και των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου που προαναφέρθηκαν, εντελώς αβάσιμη. Τα όσα σημειώνονται στο έντυπο αξιολόγησης ως "ουσιαστικοί παράγοντες" είναι αναμφίβολα σχετικά με τους σκοπούς του Νόμου 90/72, τη ρύθμιση δηλαδή της ανάπτυξης της ακίνητης ιδιοκτησίας σύμφωνα με το υφιστάμενο Τοπικό Σχέδιο, οι δε απόψεις των επηρεαζομένων θεωρούνται ως ουσιώδεις παράγοντες που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Αναφορικά με την επίκληση του δημόσιου συμφέροντος, που κατά τους ισχυρισμούς των αιτητών έγινε εκ των υστέρων για να περισώσει την έλλειψη αιτιολογίας, χωρίς μάλιστα την αναγκαία εξειδίκευση, σημειώνεται ότι ο πολεοδομικός σχεδιασμός που αποτελεί πολύπλευρη και πολύπλοκη διαδικασία, έχει σαν γνώμονα του το δημόσιο συμφέρον, ορώμενο από ευρεία οπτική γωνία. Οι καθ' ων η αίτηση δεν είχαν την υποχρέωση να αιτιολογήσουν την απόφαση τους με ρητή αναφορά στο δημόσιο συμφέρον. Είναι προφανές ότι μέσα από τις διάφορες ενέργειες στις οποίες προέβηκαν για την εξέταση της αίτησης, το δημόσιο συμφέρον αποτελούσε μέρος της διαδικασίας που υιοθετήθηκε.
3. Αναφορικά με την εισήγηση ότι δεν διευκρινίζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση ποιά συγκεκριμένα στοιχεία της αλλαγής χρήσης σε καφετέρια θα προκαλούσαν οχληρία και γιατί αυτή η χρήση κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία όπως τα υπόλοιπα εστιατόρια και κέντρα αναψυχής της περιοχής, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με την επικρατούσα στη νομολογία τάση, ζητήματα τέτοιας φύσης εξετάζονται σε συνάρτηση με τις αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγχο αποφάσεων της διοίκησης για καθορισμό πολεοδομικών ζωνών.
Η απορριπτική απόφαση των καθ' ων η αίτηση είναι πλήρως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 85.
Προσφυγή.
Χρ. Κιτρομηλίδης με Γ. Κασάπη, για τους Αιτητές.
Κυρ. Μιχαηλίδης, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Η πρόθεση των αιτητών να μετατρέψουν τον ισόγειο εκθεσιακό χώρο τους σε καφετέρια και η αρνητική απάντηση των καθ'ων η αίτηση οδήγησε στην καταχώριση της παρούσας προσφυγής.
(α) Τα γεγονότα.
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες μιας διώροφης οικοδομής που βρίσκεται δίπλα από το καφεστιατόριο "Έξοδος" και το σωματείο "Ολυμπιακός" στη λεωφόρο Αθηνάς στη Λευκωσία. Στο υπόγειο της οικοδομής λειτουργεί μπαρ με την ονομασία "Λωτοφάγοι". Οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για την αλλαγή χρήσης του ισογείου που χρησιμοποιείται σαν εκθεσιακός χώρος, σε καφετέρια. Το θέμα εξετάστηκε από την Τεχνική Επιτροπή του Δήμου Λευκωσίας, που ενεργούσε σαν η Πολεοδομική Αρχή, η οποία εισηγήθηκε την άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας γιατί η έγκριση της θα ερχόταν σε σύγκρουση με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου. Οι καθ'ων η αίτηση υιοθέτησαν την πιο πάνω εισήγηση και απέρριψαν την αίτηση πληροφορώντας προς τούτο τους αιτητές ως ακολούθως:
"Γνωστοποιείται άρνηση χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας για τους πιο κάτω λόγους:
1. Η ζητούμενη ανάπτυξη συγκρούεται με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας που είναι σχετικές με:
(α) Χωροθέτηση κέντρων αναψυχής
(β) Χώρους Στάθμευσης
(γ) Μονολειτουργικές περιοχές
2. Δεν συντρέχουν ουσιαστικοί παράγοντες για έγκριση της ανάπτυξης."
(β) Η προσφυγή.
Οι αιτητές αμφισβητούν την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει
(i) Πλάνη περί το Νόμο και εσφαλμένη εφαρμογή του Τοπικού Σχεδίου και
(ii) Ελλειψη αιτιολογίας.
(i) Πλάνη περί το Νόμο και εσφαλμένη εφαρμογή του Τοπικού Σχεδίου.
Προς υποστήριξη του ισχυρισμού τους για την ύπαρξη πλάνης περί το Νόμο και εσφαλμένης εφαρμογής του Τοπικού Σχεδίου οι αιτητές πρόβαλαν τις πιο κάτω θέσεις:
Η σκοπούμενη ανάπτυξη δεν εμπίπτει μέσα στις πρόνοιες της παραγράφου 12.5.2 του Τοπικού Σχεδίου, όπου υπάρχει αναφορά σε αναπτύξεις που "κατά κανόνα δημιουργούν τις σημαντικότερες επιβαρύνσεις στη φιλοξενούσα περιοχή από άποψη ηχορύπανσης και προσέλκυσης τροχαίας κυκλοφορίας". Οι αιτητές εισηγούνται ότι η ανάπτυξη που επιζητείται κακώς κρίθηκε ότι επιβαρύνει σημαντικά τη φιλοξενούσα περιοχή. Επιπρόσθετα αμφισβητείται η ορθότητα της επίκλησης των προνοιών των παραγράφων 12.5.3, 15.7 και 15.11 του Τοπικού Σχεδίου οι οποίες ρυθμίζουν την χωροθέτηση κέντρων αναψυχής και την προστασία των ανέσεων γειτονικών ιδιοκτησιών και ειδικά των κατοικιών, με το επιχείρημα ότι η καφετέρια δεν αποτελεί μορφή αναψυχής η οποία προκαλεί επιβάρυνση στην περιοχή, ότι η επικρατούσα χρήση κατά μήκος της οδού Αθηνάς όπου βρίσκεται το επίδικο ακίνητο είναι τα εστιατόρια τα οποία, κατά τους αιτητές, ήδη προκαλούν "πολύμορφη οχληρία" λόγω εκπομπών θορύβων, καπνού και οσμών και ότι δεν έχει αποδειχθεί από τα γεγονότα ο ενδεχόμενος επηρεασμός των ανέσεων διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού από την αλλαγή χρήσης του εκθεσιακού χώρου σε καφετέρια. Αναφορικά με την αποτροπή κινδύνου δημιουργίας μονολειτουργικών περιοχών (παράγραφος 15.10 του Τοπικού Σχεδίου), οι αιτητές εισηγούνται ότι η λεωφόρος Αθηνάς είναι ήδη μονολειτουργικός δρόμος. Είναι η θέση των αιτητών ότι η σταδιακή μετατροπή της περιοχής σε ζώνη διασκέδασης, κατέστησε την απορριπτική απόφαση των καθ'ων η αίτηση, προϊόν κακής εφαρμογής της διακριτικής εξουσίας και πλάνης περί το Νόμο. Οι αιτητές αμφισβητούν επίσης τη διαπίστωση ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη συγκρούεται με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου που αναφέρονται στους χώρους στάθμευσης των θαμώνων, σημειώνοντας ότι παρέχεται η δυνατότητα εξαγοράς "της υποχρέωσης για παροχή χώρου στάθμευσης, δεδομένου ότι η αυστηρή εφαρμογή των προτύπων, θα είναι υπέρμετρα ή δυσανάλογα επιζήμια για την υλοποίηση της ανάπτυξης και περαιτέρω όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες για εξασφάλιση των απαιτούμενων χώρων στάθμευσης μέσα στο τεμάχιο της ανάπτυξης".
Από τα στοιχεία που έχουν παρατεθεί δεν αμφισβητείται ότι το ακίνητο των αιτητών εμπίπτει σε περιοχή όπου εφαρμόζεται το Τοπικό Σχέδιο σε περιοχή "μικτών χρήσεων" και παρά την ύπαρξη εστιατορίων και αθλητικών συλλόγων, η αρμόδια αρχή είχε υποχρέωση να εξετάσει την πιθανότητα επηρεασμού των ανέσεων διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού. Η ανάγκη εξασφάλισης ομαλών συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων μιας περιοχής, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες ανάπτυξης της περιοχής, συμπεριλαμβάνονται στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου. Πιο συγκεκριμένα η παράγραφος 15.7 προνοεί ότι,
"Γενικά οι οικιστικές χρήσεις της περιτειχισμένης πόλης θα προστατεύονται έναντι της χωροθέτησης χρήσεων που αναμένεται ότι θα επιβαρύνουν το περιβάλλον διαβίωσης σε περιοχές μικτών χρήσεων και θα είναι η επικρατούσα χρήση στις καθορισμένες περιοχές κατοικίας."
Για την αναγκαιότητα προάσπισης των ανέσεων διαβίωσης των κατοίκων κατά την εξέταση αιτημάτων για αναπτύξεις σε μικτές περιοχές η παράγραφος 15.11 προνοεί ότι,
"Στις περιοχές μεικτών χρήσεων, όπως και σε άλλες περιοχές εξειδικευμένων χρήσεων όπου θα συνεχίσει να επιτρέπεται η οικιστική χρήση (π.χ. περιοχή Διοίκησης, Πολιτισμού, κ.ο.κ.) η Πολεοδομική Αρχή είναι δυνατό να επιτρέπει αναπτύξεις όλων των τύπων που περιγράφονται πιο πάνω, εφόσον δεν θα επηρεάζονται οι ανέσεις διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού."
Για την εξασφάλιση συνθηκών ισορροπίας μεταξύ διαφορετικών χρήσεων προς το σκοπό της αποφυγής δημιουργίας μονολειτουργικών περιοχών η παράγραφος 15.10 προνοεί ότι,
"Στις πιο πάνω περιοχές η Πολεοδομική Αρχή θα επιδιώκει τη διασφάλιση της ισορροπίας μεταξύ των ανωτέρω χρήσεων, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος σταδιακής δημιουργίας μονολειτουργικών περιοχών."
Επιπρόσθετα το άρθρο 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72 όπως έχει τροποποιηθεί), προβλέπει τα ακόλουθα:
"26.-(1) Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα."
Οι εισηγήσεις των αιτητών δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.
Στην παρούσα περίπτωση είναι αναμφίβολο ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη αφορούσε "μικτή περιοχή" και όχι "μονολειτουργική", όπως ισχυρίζονται οι αιτητές. Η εμφάνιση στην περιοχή εστιατορίων και μουσικοχορευτικών κέντρων δεν μεταβάλλει τη νομική κατάσταση που επικρατεί. Επιπρόσθετα όπως αποδεικνύεται και από το φάκελο υπήρχαν κατοικίες στην περιοχή, οι ιδιοκτήτες των οποίων είχαν προβάλει σοβαρές ενστάσεις στην προτιθέμενη ανάπτυξη επικαλούμενοι διάφορους λόγους, όπως οχληρία, προβλήματα χώρων στάθμευσης, ηχορύπανση, μόλυνση του περιβάλλοντος, κυκλοφοριακή συμφόρηση, απομάκρυνση των κατοίκων της περιοχής κ.λ.π. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ιδιοκτήτη της παρακείμενης οικίας που διαχωρίζεται με ένα κοινό τοίχο από το υποστατικό των αιτητών. Το υπνοδωμάτιο του, διαχωρίζεται με τον κοινό τοίχο και η προβλεπόμενη οχληρία από τη μουσική και τις ομιλίες των θαμώνων θα επηρεάζει τόσο την ήσυχη διαβίωση του ιδίου, όσο και των δύο παιδιών του που είναι τελειόφοιτοι του Παγκύπριου Γυμνασίου, όσο και της πεθεράς του που πάσχει από καρδιακά προβλήματα, ίλιγγο και διαβήτη. Ο πιο πάνω υποφέρει ήδη από την οχληρία που προκαλείται από το μπαρ "Λωτοφάγοι" που λειτουργεί στο υπόγειο του υποστατικού των αιτητών. Όλα τα πιο πάνω που συνιστούσαν παράγοντες σχετικούς με τις ανέσεις διαβίωσης των κατοίκων, συνεκτιμήθηκαν από τους καθ'ων η αίτηση και οδήγησαν στην απόρριψη του αιτήματος κατ' εφαρμογήν των προνοιών 15.7, 15.10 και 15.11 του Τοπικού Σχεδίου. Οι σχετικές πρόνοιες που αποτέλεσαν το έρεισμα της προσβαλλόμενης απόφασης, επέβαλλαν την προστασία των οικιστικών χρήσεων της περιτειχισμένης πόλης και έθεταν τη δυνατότητα παροχής έγκρισης ανάπτυξης εξειδικευμένης χρήσης υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επηρεάζονταν οι ανέσεις διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού και με στόχο την αποφυγή σταδιακής λειτουργίας μονολειτουργικών περιοχών.
Τα γεγονότα αποκαλύπτουν ότι στην προκείμενη περίπτωση οι καθ'ων η αίτηση έλαβαν υπόψη τις πιο πάνω πρόνοιες του "εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως". Στο έντυπο αξιολόγησης της αίτησης η Τεχνική Επιτροπή αναφέρει σαφέστατα τις παραγράφους του Τοπικού Σχεδίου, οι οποίες σε συνάρτηση με τα "εγειρόμενα προβλήματα" που επίσης καταγράφονται και τους "ουσιαστικούς παράγοντες" που λήφθηκαν υπόψη, συνηγορούσαν υπέρ της άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η αιτούμενη ανάπτυξη δεν εμπίπτει μέσα στις πρόνοιες της παραγράφου 12.5.2 του Τοπικού Σχεδίου γιατί η καφετέρια δεν εμπίπτει μέσα στις επιχειρήσεις που συμπεριλαμβάνονται στην πιο πάνω παράγραφο. Η σχετική παράγραφος προνοεί ότι,
"Αναπτύξεις που θα στεγάσουν επιχειρήσεις αναψυχής και ψυχαγωγίας οι οποίες κατά κανόνα δημιουργούν τις σημαντικότερες επιβαρύνσεις στη φιλοξενούσα περιοχή από άποψη ηχορύπανσης και προσέλκυσης τροχαίας κυκλοφορίας, όπως για παράδειγμα οι μπυραρίες, τα καμπαρέ, τα μπαρ, οι δισκοθήκες, τα μουσικοχορευτικά κέντρα και τα εστιατόρια με μουσική είναι δυνατό να χωροθετούνται στο Αστικό Εμπορικό Κέντρο, τα Περιφερειακά Εμπορικά Κέντρα και τους Άξονες Δραστηριότητας Κατηγορίας Ι και ΙΙ."
Η πιο πάνω εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η απαρίθμηση διαφόρων κατηγοριών επιχειρήσεων στην πιο πάνω πρόβλεψη είναι ενδεικτική και σε καμιά περίπτωση μπορεί να λεχθεί ότι αποκλείει αναπτύξεις που θα στεγάσουν καφετέριες, από τις ανάλογες ρυθμίσεις.
Αναφορικά με το θέμα των χώρων στάθμευσης το οποίο, όπως προκύπτει από τη σχετική έρευνα που διενήργησαν οι καθ'ων η αίτηση αποτελούσε οξύτατο πρόβλημα για τους κατοίκους της περιοχής, απαιτούντο για την προτεινόμενη ανάπτυξη, βάσει του Σχεδίου, έξι χώροι στάθμευσης για τους οποίους οι αιτητές δεν έδωσαν οποιαδήποτε διευκρίνιση. Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή και δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη περί το Νόμο ή σχετικά με τις εφαρμοστέες πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου.
(ii ) Έλλειψη αιτιολογίας.
Οι αιτητές υπέβαλαν ότι "η αιτιολογία της Πολεοδομικής Αρχής για απόρριψη της αίτησης είναι γενική και ασαφής" και ότι η παράθεση των σχετικών παραγράφων του Τοπικού Σχεδίου πάνω στις οποίες στηρίχθηκε, χωρίς τη συσχέτιση τους με τα συγκεκριμένα δεδομένα, δεν αποτελεί επαρκή, σαφή και ειδική αιτιολογία. Επίσης υποβλήθηκε ότι δεν διευκρινίζονται στην προσβαλλόμενη απόφαση "ποιά πραγματικά και συγκεκριμένα στοιχεία της αλλαγής χρήσεως σε καφετέρια θα προκαλούσαν οχληρία στους γείτονες" και γιατί η προτεινόμενη ανάπτυξη "ουσιαστικά κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία όπως τα εστιατόρια και κέντρα διασκεδάσεως της περιοχής". Αμφισβητώντας επίσης το κατά πόσο θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι απόψεις των ενιστάμενων επηρεαζόμενων κατοίκων ως ουσιώδεις παράγοντες προς το σκοπό της λήψης απόφασης εκ μέρους της Πολεοδομικής Αρχής, υποστήριξαν ότι ούτε ο Ν. 90/72, ούτε οι περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμοί του 1990 (ΚΔΠ 55/90) συναρτούν την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής "με τις απόψεις οποιασδήποτε υπηρεσίας ή οποιουδήποτε ατόμου, ούτε τις καθιστούν παράλληλα μείζονος σημασίας για την άσκηση των εξουσιών της". Επιπρόσθετα οι αιτητές υπέδειξαν ότι η εκ των υστέρων επίκληση του δημόσιου συμφέροντος από τους καθ'ων η αίτηση αποτελεί μεταγενέστερο ισχυρισμό, που σύμφωνα με τη νομολογία δεν συνιστά αιτιολογία και ότι οι λόγοι δημόσιου συμφέροντος που λήφθηκαν υπόψη δεν έχουν εξειδικευθεί στους λόγους που οδήγησαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Τα στοιχεία που περιέχονται στην ένσταση υπό τύπο παραρτημάτων και τα διοικητικά έγγραφα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η εισήγηση των αιτητών για έλλειψη αιτιολογίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο περιεχόμενο του Εγγράφου Αξιολόγησης της Αίτησης Ανάπτυξης στο οποίο καταγράφονται με σαφήνεια οι παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη στην εξέταση για την αλλαγή της χρήσης του ακινήτου. Ειδικότερα από την πιο πάνω αξιολόγηση σημειώνω τα ακόλουθα:
"ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:
1. Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου ημερ. 4/4/96 για την χωροθέτηση των Κέντρων Αναψυχής στην Παλιά Λευκωσία και πρόσφατη έρευνα από το Αρχείο της Τεχνικής Υπηρεσίας που αποδεικνύει τον κορεσμό των Περιοχών Μικτών Χρήσεων σε Κέντρα Αναψυχής (εγκρίθηκαν έξη περισσότερα από όσα αναφέρονται στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου 4/4/96).
2. Απόψεις των επηρεαζόμενων ατόμων: ζητήθηκαν απόψεις από 43 τεμάχια και δόθηκαν 75 έντυπα. Απάντησαν 12 άτομα (16%) από τα οποία τα 11 φέρουν ένσταση για την προτιθέμενη ανάπτυξη και ένας μόνο δεν φέρει ένσταση (τόπος εργασίας). Κύριοι λόγοι που αναφέρονται στα έντυπα είναι, η οχληρία στην περιοχή από την υπερσυγκέντρωση Κέντρων Αναψυχής (6 κέντρα + 2 σωματεία σε απόσταση 150μ), ο χώρος στάθμευσης των θαμώνων και η κυκλοφοριακή συμφόρηση, η πρόκληση οσμών, καπνών και μόλυνσης του περιβάλλοντος, η απομάκρυνση των κατοίκων της Περιοχής κλπ.
3. Έρευνα χρήσεων της Περιοχής (Ερ. 36).
4. Ο ιδιοκτήτης του εφαπτόμενου τεμ. 28 έχει έντονες ενστάσεις για την ανάπτυξη σε συνάντηση με τον ΑΕΜ πέραν της γραπτής ένστασης του Ε22. Οι λόγοι που προβάλλει είναι η ποινική δίωξη του για μετακίνηση του εργαστηρίου του που πραγματικά υλοποίησε και έχει πρόθεση να συντηρήσει την οικοδομή για να κατοικήσει ο ίδιος."
Ακολουθεί η εισήγηση του Δημοτικού Μηχανικού ως εξής:
"Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και τους ουσιαστικούς παράγοντες, εισηγούμαι άρνηση της ζητούμενης ανάπτυξης γιατί συγκρούεται με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου που είναι σχετικές με την προστασία των ανέσεων των κατοίκων της περιοχής και με τις απαιτήσεις σε χώρους στάθμευσης."
Η εισήγηση ότι οι απόψεις των επηρεαζόμενων κατοίκων της περιοχής δεν μπορεί να θεωρηθούν ως "ουσιώδης παράγοντας" κρίνεται, ενόψει και των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου που προαναφέρθηκαν, εντελώς αβάσιμη. Τα όσα σημειώνονται στο έντυπο αξιολόγησης ως "ουσιαστικοί παράγοντες" είναι αναμφίβολα σχετικά με τους σκοπούς του Νόμου 90/72, τη ρύθμιση δηλαδή της ανάπτυξης της ακίνητης ιδιοκτησίας σύμφωνα με το υφιστάμενο Τοπικό Σχέδιο, οι δε απόψεις των επηρεαζομένων θεωρούνται ως ουσιώδεις παράγοντες που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Αναφορικά με την επίκληση του δημόσιου συμφέροντος, που κατά τους ισχυρισμούς των αιτητών έγινε εκ των υστέρων για να περισώσει την έλλειψη αιτιολογίας, χωρίς μάλιστα την αναγκαία εξειδίκευση, σημειώνεται ότι ο πολεοδομικός σχεδιασμός που αποτελεί πολύπλευρη και πολύπλοκη διαδικασία, έχει σαν γνώμονα του "το δημόσιο συμφέρον, ορώμενο από ευρεία οπτική γωνία". (Βλ. Δημητριάδη και Άλλοι ν. Υπουργικού Συμβουλίου και Άλλων (1996) 3 Α.Α.Δ. 85). Οι καθ'ων η αίτηση δεν είχαν την υποχρέωση να αιτιολογήσουν την απόφαση τους με ρητή αναφορά στο δημόσιο συμφέρον. Είναι προφανές ότι μέσα από τις διάφορες ενέργειες στις οποίες προέβηκαν για την εξέταση της αίτησης, το δημόσιο συμφέρον αποτελούσε μέρος της διαδικασίας που υιοθετήθηκε.
Αναφορικά με την εισήγηση ότι δεν διευκρινίζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση ποιά συγκεκριμένα στοιχεία της αλλαγής χρήσης σε καφετέρια θα προκαλούσαν οχληρία και γιατί αυτή η χρήση κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία όπως τα υπόλοιπα εστιατόρια και κέντρα αναψυχής της περιοχής, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με την επικρατούσα στη νομολογία τάση, ζητήματα τέτοιας φύσης εξετάζονται σε συνάρτηση με τις αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγχο αποφάσεων της διοίκησης για καθορισμό πολεοδομικών ζωνών. Το θέμα αυτό εξετάστηκε στη Δημητριάδη κ.ά. (πιο πάνω) στην οποία τονίστηκαν τα πιο κάτω:
"Η διαπίστωση της ανάγκης για την επιβολή των περιορισμών στη χρήση ακίνητης ιδιοκτησίας και η επιλογή των μέσων για την προαγωγή των πολεοδομικών στόχων ανάγονται στην κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου και είναι, ουσιαστικά, ανέλεγκτες. Όπως εξηγείται στην απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας 739/62: 'Η κρίσις του αρμοδίου τεχνικού οργάνου ως προς την εκτίμησιν των αναγκών του κοινού, αίτινες εξυπηρετούνται διά της τροποποιήσεως του σχεδίου, και την συνδρομήν ή μη των λοιπών νομίμων όρων (...), είναι ανέλεγκτος'. (Βλ. επίσης Ευρετήριο Νομολογίας Συμβουλίου της Επικρατείας 1961-1970, τόμος 3ος, σελ. 306, παρ. 242). Η ίδια θέση υιοθετείται στη Lanitis E.C. Estates Ltd και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλου (ανωτέρω), όπου αναφέρεται:-
'Είναι νομολογιακά θεμελιωμένο πως η κρίση της Αρχής αναφορικά με την αναγκαιότητα ενός έργου για το δημόσιο συμφέρον ή ωφέλεια, δεν ελέγχεται από τα Διοικητικά Δικαστήρια. Το ίδιο ισχύει όπου απαιτούνται ειδικές τεχνικές γνώσεις για τη δημιουργία του.'
Από τα πιο πάνω μπορεί να λεχθεί ότι η απορριπτική απόφαση των καθ'ων η αίτηση είναι πλήρως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα σε βάρος των αιτητών.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.