|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 62
23 Ιανουαρίου, 2003
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΛΟΥΚΙΑ ΜΟΥΝΤΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 624/2001)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Αιτιολογία ― Ανατροπή της εικόνας των εμπιστευτικών εκθέσεων, καθιστά την σύσταση αναιτιολόγητη, ιδίως λόγω και της υπεροχής της αιτήτριας και στα προσόντα (κατοχή πλεονεκτήματος) ― Υιοθέτηση της Μοδίτης v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695.
Η αιτήτρια προσέβαλε με την προσφυγή της, την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Βοηθού Πρώτου Λειτουργού Ευημερίας, αντί της ιδίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Προδήλως η σύσταση της Διευθύντριας διαμορφώνει υπεροχή υπέρ του ενδιαφερόμενου προσώπου, σε σχέση με τα ήδη αξιολογηθέντα στοιχεία, ενώ οι υπηρεσιακές εκθέσεις δεν στοιχειοθετούν τέτοια υπεροχή. Οι νομολογημένες αρχές για αυτό το θέμα αποκρυσταλλώθηκαν στη πρόσφατη κατά πλειοψηφία απόφαση της Ολομέλειας στην Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695.
Διαπιστώνεται ότι η σύσταση δεν στηριζόταν σε νόμιμη αιτιολογία, αφού δεν περιορίστηκε, όπως έπρεπε, στη βαθμολογημένη αξία σε σχέση με την οποία η αιτήτρια καθόλου δεν υστερούσε αλλά επεκτάθηκε σε ό,τι η Διευθύντρια απαραδέκτως πρόβαλε ως ιδιαίτερες ιδιότητες και ικανότητες της κας Τέκκη. Σαφώς δεν στοιχειοθετείται υπεροχή του ενδιαφερόμενου προσώπου, με δεδομένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως αυτή αποτυπώνεται στους φακέλους.
Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου προσώπου σε αρχαιότητα θα ευσταθούσε ως νόμιμη αιτιολογία της σύστασης, νοουμένου ότι η αιτήτρια και η κα Τέκκη ήταν ίσες στα προσόντα. Αυτό όμως δεν ισχύει αφού η αιτήτρια υπερτερεί στα προσόντα έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου λόγω κατοχής του πλεονεκτήματος.
Η κατά τα ανωτέρω τρωτή σύσταση της Διευθύντριας λήφθηκε σοβαρά υπόψη από την ΕΔΥ τόσο για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος της αιτήτριας όσο και στη λήψη της τελικής απόφασης. Και εφόσον πάσχει η σύσταση, η απόφαση της ΕΔΥ που στηρίχθηκε ουσιωδώς στη σύσταση αναπόφευκτα πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695.
Προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Ρ. Παπαέτη, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Παναγιώτου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) ημερ. 9.4.2001 με την οποία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Μαίρη Τέκκη επιλέγηκε για προαγωγή στη μόνιμη θέση Βοηθού Πρώτου Λειτουργού Ευημερίας, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (θέση προαγωγής). Η προαγωγή, με ισχύ από 1/5/2001, δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 25.5.2001 με αριθμό γνωστοποίησης 2604.
Η ΕΔΥ στη συνεδρία της ημερ. 9.4.2001 έκρινε προάξιμους επτά υπαλλήλους. Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης, αποτελεί πλεονέκτημα:
«Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στην Κοινωνική Εργασία / Ευημερία / Πρόνοια, Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Κοινωνική Πολιτική ή Κοινωνική Διοίκηση ή δίπλωμα τριετούς φοίτησης σε αναγνωρισμένη Ανώτερη Σχολή Εργασίας/Ευημερίας/Πρόνοιας ή άλλο ισότιμο δίπλωμα επαγγελματικής κατάρτισης στην Κοινωνική Εργασία /Ευημερία/Πρόνοια».
Η ΕΔΥ με βάση το δεύτερο σκέλος της παραγράφου του σχεδίου που αναφέρεται στο πλεονέκτημα (ανωτέρω), έκρινε πως η αιτήτρια και άλλες δυο υποψήφιες διαθέτουν διπλώματα τριετούς φοίτησης από Ανώτερες Σχολές Κοινωνικής Πρόνοιας / Κοινωνικών Λειτουργών ενώ τέταρτη υποψήφια, κρίθηκε ότι διέθετε το πλεονέκτημα με βάση το πρώτο σκέλος της παραγράφου.
Η Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας με βάση τις προσωπικές της γνώσεις για τους υποψήφιους και αφού διαβουλεύθηκε προηγουμένως με τους άμεσα προϊστάμενούς τους έδωσε τις δικές της συστάσεις. Η σύστασή της για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Μαίρη Τέκκη παρατίθεται:
«Η Τέκκη Μαίρη υπηρετεί στα Κεντρικά Γραφεία του Τμήματος, έχει όμως υπηρετήσει με επιτυχία σε όλα τα επίπεδα, περιλαμβανομένης της θέσης του Επαρχιακού Λειτουργού Ευημερίας. Είναι μια υπάλληλος που γνωρίζει καλά τις ευθύνες και υποχρεώσεις της Υπηρεσίας και ανταποκρίνεται απόλυτα προς το ρόλο τον οποίο ασκεί. Είναι η καταλληλότερη για να εφαρμόζει, αναλύει και αξιολογεί προγράμματα του Τμήματος, έχει αξιόλογη επάρκεια στην εκπαίδευση και επαγγελματική ανάπτυξη του προσωπικού και διαθέτει τις απαραίτητες οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες για την εύρυθμη λειτουργία του Τμήματος. Με βάση τα όσα ανέφερα πιο πάνω, πιστεύω ότι η Τέκκη είναι η καταλληλότερη και γι' αυτό συστήνεται για προαγωγή.
Σημειώνω ότι η Τέκκη ουδενός υστερεί σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις των υποψηφίων, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα, και είναι η αρχαιότερη όλων.
Συστήνοντας την Τέκκη, σημειώνω ότι ορισμένοι υποψήφιοι που ακολουθούν σε αρχαιότητα διαθέτουν το πλεονέκτημα, το οποίο συνεκτίμησα με τα άλλα στοιχεία κρίσης. Η κατοχή όμως του πλεονεκτήματος από μόνη της δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τη θέση μου σ΄ ό,τι αφορά τη σύστασή μου.»
Στη συνέχεια η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία έκρινε ότι η συστηθείσα υπερείχε των άλλων υποψηφίων και ανέφερε σχετικά τα εξής:
«Επιλέγοντας την Τέκκη Μαίρη, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτή προηγείται έναντι όλων σε αρχαιότητα, δεν υστερεί έναντι ουδενός σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις των υποψηφίων, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα, αξιολογηθείσα ως καθόλα εξαίρετη, και, επιπλέον, έχει υπέρ της και την αναλυτική και αιτιολογημένη σύσταση της Διευθύντριας, που ενισχύει ακόμα περισσότερο την αξία της.
Καταλήγοντας στην πιο πάνω απόφασή της, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι οι υποψήφιες με αυξ. αρ. 4 μέχρι 7 διαθέτουν το πλεονέκτημα, ενώ η επιλεγείσα δεν το διαθέτει, σε μια συνεκτίμηση, ωστόσο, όλων των ουσιωδών στοιχείων κρίσης έκρινε ότι η κατοχή του πλεονεκτήματος από μόνη της δεν μπορεί να ανατρέψει τη γενική υπεροχή της Τέκκη, η οποία προηγείται σε αρχαιότητα, δεν υστερεί σε αξία, και, επιπλέον, έχει υπέρ της και την αιτιολογημένη σύσταση της Διευθύντριας.»
Αβασίμως προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι διαβουλεύσεις της Διευθύντριας με τους άμεσα προϊστάμενους των υποψηφίων έπρεπε να καταγραφούν. Σύμφωνα με τη νομολογία, η καταγραφή των διαβουλεύσεων δεν είναι απαραίτητη ούτε ελέγχεται δικαστικά ο τρόπος που ο προϊστάμενος τμήματος αξιολογεί τις απόψεις των λειτουργών που συμβουλεύεται.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η σύσταση είναι γενική, αόριστη, συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων και/ή αναπλάθει το περιεχόμενο των φακέλων. Ισχυρίζεται εν προκειμένω η αιτήτρια ότι η Διευθύντρια υπερτόνισε ορισμένες ιδιότητες ή ικανότητες του ενδιαφερόμενου προσώπου στις οποίες η ίδια δεν υστερούσε. Οι ιδιότητες που η Διευθύντρια απέδωσε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν, η καλή γνώση των ευθυνών και υποχρεώσεων της, η καταλληλότητα της για την αξιολόγηση και εφαρμογή των προγραμμάτων του Τμήματος, η επάρκεια της στην εκπαίδευση και επαγγελματική ανάπτυξη του προσωπικού. Η Διευθύντρια τόνισε ακόμα τις οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες της κας Τέκκη και ότι ανταποκρίνεται απόλυτα προς το ρόλο τον οποίο ασκεί.
Όλες αυτές οι ιδιότητες στις οποίες αναφέρθηκε η Διευθύντρια, περιλαμβάνονται στους τομείς αξιολόγησης των υπηρεσιακών εκθέσεων. Αντιστοιχούν στα στοιχεία (1) επαγγελματική κατάρτιση, (2) απόδοση, (3) υπηρεσιακό ενδιαφέρον, (5) πρωτοβουλία και (8) διευθυντική/διοικητική ικανότητα των Εκθέσεων. Στους συγκεκριμένους τομείς, όπως και στο σύνολο των υπηρεσιακών εκθέσεων, η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έχουν ακριβώς την ίδια βαθμολογημένη αξία. Έχουν καθ' όλα εξαιρετικές αξιολογήσεις και μάλιστα διαχρονικά. Προδήλως η σύσταση της Διευθύντριας διαμορφώνει υπεροχή υπέρ του ενδιαφερόμενου προσώπου σε σχέση με τα ήδη αξιολογηθέντα στοιχεία, ενώ οι υπηρεσιακές εκθέσεις δεν στοιχειοθετούν τέτοια υπεροχή. Οι νομολογημένες αρχές για αυτό το θέμα αποκρυσταλλώθηκαν στη πρόσφατη κατά πλειοψηφία απόφαση της Ολομέλειας στην Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695. Παραθέτω το απόσπασμα που συνοψίζει το σκεπτικό της:
«Όσα εξειδικεύει ως ικανότητες και ιδιότητες των συστηθέντων, αναμφιβόλως είναι σχετικά και θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει τους λόγους της επιλογής που έκαμε. Εννοείται όμως πως τα αναφέρει συγκριτικά. Δεν μπορεί να του αποδοθεί πως προτείνει ορισμένους για προαγωγή για συγκεκριμένους λόγους όταν θεωρεί πως οι ίδιοι οι λόγοι συντρέχουν και για εκείνους που δε συστήνει. Κατ' ανάγκην όσα εξειδικεύει μεταφέρουν το μήνυμα της υπεροχής εκείνων που συστήνονται στους αντίστοιχους τομείς. Ώστε αυτοί να αναδεικνύονται ως οι καταλληλότεροι. (Βλ. συναφώς Κίκης Ονουφρίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 833). Δεν προκύπτει όμως τέτοια υπεροχή από τους φακέλους και η επίκληση από τον προϊστάμενο της προσωπικής του γνώσης, εισάγει πηγή πληροφόρησης αντίθετη προς το Νόμο και, πάντως, η σύσταση συγκρούεται προς τα στοιχεία των φακέλων. Σημειώνουμε συναφώς πως ο ίδιος προϊστάμενος αξιολόγησε τον αιτητή τα δύο τελευταία χρόνια, το 1996 και το 1997. Και τον βρήκε εξαίρετο σε όλα ανεξαιρέτως τα στοιχεία αξιολόγησης. Οπότε, κατά την πάγια νομολογία μας, δεν θα έπρεπε να της είχε προσδοθεί βαρύτητα.»
Διαπιστώνω ότι η σύσταση δεν στηριζόταν σε νόμιμη αιτιολογία αφού δεν περιορίστηκε, όπως έπρεπε, στη βαθμολογημένη αξία σε σχέση με την οποία η αιτήτρια καθόλου δεν υστερούσε αλλά επεκτάθηκε σε ό,τι η Διευθύντρια απαραδέκτως πρόβαλε ως ιδιαίτερες ιδιότητες και ικανότητες της κας Τέκκη. Σαφώς δεν στοιχειοθετείται υπεροχή του ενδιαφερόμενου προσώπου με δεδομένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως αυτή αποτυπώνεται στους φακέλους.
Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου προσώπου σε αρχαιότητα θα ευσταθούσε ως νόμιμη αιτιολογία της σύστασης νοουμένου ότι η αιτήτρια και η κα Τέκκη ήταν ίσες στα προσόντα. Αυτό όμως δεν ισχύει αφού η αιτήτρια υπερτερεί στα προσόντα έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου λόγω κατοχής του πλεονεκτήματος.
Η κατά τα ανωτέρω τρωτή σύσταση της Διευθύντριας λήφθηκε σοβαρά υπόψη από την ΕΔΥ τόσο για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος της αιτήτριας όσο και στη λήψη της τελικής απόφασης. Και εφόσον πάσχει η σύσταση, η απόφαση της ΕΔΥ που στηρίχθηκε ουσιωδώς στη σύσταση αναπόφευκτα πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.