ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(2003) 4 ΑΑΔ 1102

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

< I>(Υπόθεση Αρ. 977/2002)

28 Νοεμβρίου, 2003

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

  1. GREMONA ADERTISING LTD,

  2. Mc CANN ERICKSON ATHENS,

Αιτητές,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,

Καθ΄ ου η αίτηση.

- - - - - -

Π. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.

Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον Καθ ΄ου η αίτηση.

- - - - - -

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο καθ΄ ου η αίτηση Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού (στο εξής «ο ΚΟΤ») κατακύρωσε στους Bates Dorland Ltd την προσφορά για την παγκόσμια διαφημιστική εκστρατεία του για τα έτη 2000 και 2001. Οι αιτητές καθώς και άλλοι αποτυχόντες προσφοροδότες άσκησαν προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο με στόχο την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης του ΚΟΤ. Κατόπιν συνεκδίκασης των προσφυγών η απόφαση του ΚΟΤ ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 31.12.01.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΤ σε συνεδρία του που πραγματοποιήθηκε στις 15.1.02 ενημερώθηκε για την ακυρωτική απόφαση και έλαβε νομική συμβουλή ότι το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με τους Bates Dorland Ltd αποτελούσε συμβατική σχέση στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου που εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι τη λήξη του (στις 30.4.02), καθότι δεν επηρεάστηκε από την ακυρωτική απόφαση. Ενόψει της γνωμάτευσης για την περαιτέρω πορεία που θα ακολουθούσε, το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε τα ακόλουθα:

«Το συμβόλαιο με το διαφημιστικό οίκο Bates που λήγει στις 30.4.2002 μην ανανεωθεί.

Προκηρυχθούν προσφορές για την επιλογή διαφημιστικού οίκου και σχετικό σημείωμα με τα χρονικά πλαίσια υποβληθεί στο Συμβούλιο.

Η Υπηρεσία ενημερώσει γραπτώς τον οίκο Bates ότι το συμβόλαιο του που λήγει στις 30.4.2002 δεν θα ανανεωθεί και ότι ο Οργανισμός προτίθεται να προκηρύξει προσφορές για την εκ νέου επιλογή Διαφημιστικού Οίκου.

Υποβληθεί σημείωμα στο Διοικητικό Συμβούλιο σχετικά με την διεξαγωγή της Χειμερινής διαφημιστικής εκστρατείας 2002.»

 

 

 

Οι αιτητές με την υπό εξέταση προσφυγή, επιδιώκουν την αναθεώρηση της πιο πάνω απόφασης με την οποία, όπως ισχυρίζονται, ο Κ.Ο.Τ. «κατακύρωσε την προσφορά διαφημίσεως της Κύπρου στο ε.μ.». Οι αιτητές θεμελιώνουν την επιχειρηματολογία τους στη λανθασμένη βάση, ότι η επίδικη απόφαση είναι προϊόν επανεξέτασης και υποστηρίζουν ότι αυτή παραβιάζει το δεδικασμένο που προκύπτει από την ακυρωτική απόφαση. Λέγουν επίσης, ότι η ακύρωση της διοικητικής απόφασης κατακύρωσης της προσφοράς στους Bates Dorland Ltd συμπαρέσυρε αυτόματα σε ακύρωση και το συμβόλαιο που υπεγράφη και εκπήγαζε από αυτή.

Οι αιτητές στερούνται προσωπικού εννόμου συμφέροντος προσβολής της επίδικης απόφασης. Αυτή η διαπίστωση, που προδιαγράφει και το αποτέλεσμα της προσφυγής, υποστηρίζεται πλήρως από τα λεχθέντα από τον Χατζηχαμπή Δ. στην Pandora Advertising Ltd κ.α. ν. ΚΟΤ, προσφυγή αρ. 327/02, ημερ. 9.5.2003, που αφορούσε το ίδιο επίδικο θέμα. Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα, τα οποία και υιοθετώ:

«Οπως επισημαίνει ο ευπαίδευτος συνήγορος του ΚΟΤ, η προσφυγή διέπεται από δύο λανθασμένες βάσεις. Κατά πρώτο, ενώ ζητείται η ακύρωση απόφασης «μετά από επανεξέταση», είναι προφανές ότι δεν υπήρξε επανεξέταση. Το μόνο που απεφασίσθη ήταν η μη παράταση του συμβολαίου μετά την 30.4.2002 που έληγε. Δεν υπήρξε επανεξέταση ώστε να ληφθεί νέα απόφαση για κατακύρωση προσφοράς και αυτό δεν αλλοιώνεται ως αντικειμενικό γεγονός από οποιεσδήποτε αναφορές μπορεί να έγιναν αργότερα στα πλαίσια της αγωγής Ε.Δ. Λευκωσίας 3479/2002 στην οποία παραπέμπει ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας. Αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργεί λόγο προσφυγής για παράλειψη επανεξέτασης, που δεν είναι όμως το ζητούμενο με την προσφυγή ή το κρινόμενο. Ούτε βεβαίως υπάρχει θέμα δεδικασμένου.

Κατά δεύτερο, η προσφυγή αγνοεί τη διάκριση μεταξύ της απόφασης για κατακύρωση της προσφοράς στην Bates Dorland Ltd ως διοικητικής πράξης, η οποία και ακυρώθηκε με την ακυρωτική απόφαση, και του υπογραφέντος συμβολαίου μεταξύ του ΚΟΤ και της Bates Dorland Ltd ως πράξης ιδιωτικού δικαίου, το οποίο και δεν επηρεάζετο από την ακυρωτική απόφαση έστω και αν είχε συνομολογηθεί στη βάση της διοικητικής πράξης.»

 

Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, οι αιτητές φαίνεται να συγχέουν την έννοια του δεδικασμένου με άλλες «έννομες συνέπειες της ακυρωτικής απόφασης» όπως, η απόλυτη ισχύς της και η υποχρέωση συμμόρφωσης της Διοίκησης. Το δεδικασμένο τελεσίδικης ακυρωτικής απόφασης, ισχύει σε κάθε υπόθεση ή διαφορά μεταξύ των διαδίκων ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής κατά την οποία προέχει το διοικητικής φύσεως ζήτημα που κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Στην παρούσα υπόθεση, η ακυρωτική απόφαση εκδόθηκε στις 31.12.01 αφού είχε ήδη ολοκληρωθεί η διαφημιστική καμπάνια για τα έτη 2000 και 2001 που ήταν το αντικείμενο της ακυρωθείσας διοικητικής απόφασης. Συνεπώς, πέρα από την αναδρομική εξαφάνιση της απόφασης κατακύρωσης που ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της ακύρωσης, δεν προέκυπτε θέμα ουσιαστικής επανεξέτασης. Η υποχρέωση συμμόρφωσης δεν συνεπαγόταν θετική ενέργεια για νέα κατακύρωση ένεκα πραγματικής αδυναμίας προς επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα θέση. Στο σύγγραμμα «Αι συνέπειαι της ακυρώσεως διοικητικής πράξεως έναντι της Διοικήσεως» της Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου αναφέρονται τα εξής στη σελίδα 153:

«Οσάκις υπάρχει η ως άνω αντικειμενική αδυναμία εκτελέσεως της αποφάσεως in natura, η έννοια της αποκαταστάσεως θα πρέπει να περιορίζεται εις χρηματικήν αποζημίωσιν, όταν όμως υπάρξη ζημία και εφ΄ όσον συντρέχουν αι λοιπαί προϋποθέσεις προς αποζημίωσιν. Ο χαρακτήρ της αποζημιώσεως αυτής είναι επανορθωτικός υπό την έννοιαν ότι αυτή ισοδυναμεί με αποκατάστασιν (retroactivite par equivalence) και αντιδαστέλλεται της αποζημιώσεως ως κυρώσεως διά την μη εκτέλεσιν της ακυρωτικής αποφάσεως.»

 

Το επιχείρημα των αιτητών ότι με την ακύρωση της απόφασης κατακύρωσης της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος, ακυρώθηκε αυτόματα και η σύμβαση που συνομολογήθηκε στη βάση της δεν ευσταθεί γιατί παραγνωρίζεται πλήρως η περί του αντιθέτου πάγια θέση της νομολογίας για αυτό το ζήτημα. Βλ. Medcon Construction ν. The Republic (1968) 3 CLR 535, Kounnas and Sons Ltd v. Republic (1972) 3 CLR 542, 546, Matsoukas v. Republic (1984) 3 CLR. 1443 και Zachariades v. Republic (1987) 3 CLR 68.

Δεδομένου ότι η τελική πράξη της υπογραφής της ιδιωτικής συμβάσεως δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του ακυρωτικού δικαστή, είναι δεκτό ότι αυτή δεν ακυρώνεται αυτόματα, λόγω της ακυρώσεως της αποσπαστής διοικητικής αποφάσεως που εχρησίμευσε ως βάση της αλλά αφού ζητηθεί η λύση της ενώπιον των αρμόδιων αστικών δικαστηρίων. (Βλ. επίσης σύγγραμμα Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου «Αι συνέπειαι της ακυρώσεως διοικητικής πράξεως έναντι της Διοικήσεως», σελ.153).

Για τους πιο πάνω λόγους αποφαίνομαι ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των αιτητών.

 

 

Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΦ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο