Χρ. Μελίδης για Α. Νεοκλέους, για τους Αιτητές.

Λ. Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου (κα.), για τους Καθ' ων η αίτηση.

Μ. Καλλίγερου (κα.), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του Καθ΄ου η Αίτηση, ημερομηνίας 7.2.2002 (η οποία κοινοποιήθηκε στους Αιτητές την 8.2.2002) διά της οποίας απερρίφθη η υπό των Αιτητών, Ένσταση υπ΄ αριθμόν 745 στην αίτηση εγγραφής υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους, του Εμπορικού Σήματος αρ. 33847, FOUR SEASONS & TREE DEVICE, στην κλάση 42, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»

Οι ενιστάμενοι τόσο στην ένσταση τους όσο και στην αγόρευση τους αναφέρουν ότι αφού η Β΄ Έφορος είχε ορίσει για κοινή ακρόαση τα Ε.Σ.Αρ. 33847 και Αρ. 34129 και αφού το 34129 αποσύρθηκε και αργότερα καταχωρήθηκε η αίτηση 36564, η διαδικασία της κοινής ακρόασης έπρεπε να συνεχισθεί.

Σχετικός είναι ο Καν. 30 που αναφέρει τα εξής:

'Με τη λήψη της αίτησης για εγγραφή εμπορικού σήματος αναφορικά με οιαδήποτε εμπορεύματα ο Έφορος θα προκαλέσει όπως γίνει έρευνα μεταξύ των εγγεγραμμένων σημάτών και των εκκρεμουσών αιτήσεων για τον σκοπό εξακρίβωσης κατά πόσον υπάρχουν καταχωρημένα για τα ίδια εμπορεύματα ή περιγραφή εμπορευμάτων οποιαδήποτε σήματα ταυτόσημα με το σήμα που αιτείται η εγγραφή του ή τόσο πολύ παρεμφερή με αυτό ώστε να είναι ενδεχόμενο το αιτούμενο σήμα να εξαπατήσει ή να προκαλέσει σύγχυση και ο Έφορος μπορεί να προκαλέσει όπως η έρευνα επαναληφθεί καθ΄ οιονδήποτε χρόνο πριν την αποδοχή της αιτήσεως, αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να το πράξει τούτο.'

Η Έφορος ακούει επίσης συγχρόνως δύο αιτήσεις όταν τίθεται θέμα σύγχρονης έντιμης χρήσης με βάση το Άρθρο 14(4) του Νόμου. Όταν η αίτηση αρ. 34129 αποσύρθηκε η νεότερη αίτηση δεν μπορούσε να πάρει τη θέση και τον αριθμό της ούτε να την υποκαταστήσει. Προτεραιότητα δίδεται ανάλογα με την ημερομηνία καταχώρησης και εξετάζεται για ομοιότητα ή μεταγενέστερη αίτηση έναντι των προγενέστερων αιτήσεων και εγγραφών επί του μητρώου. Η αίτηση αρ. 36564 πήρε σειρά σύμφωνα με την ημερομηνία καταχώρησης της και έτσι δεν υπήρχε θέμα έντιμης σύγχρονης χρήσης με την καθαρά προγενέστερη αρ. 33847. Το Ε.Σ.Αρ. 36564 καταχωρήθηκε στις 21 Μαϊου 1992 ενώ το Ε.Σ.Αρ. 33847 καταχωρήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1991. Όταν έγινε η έρευνα για το Ε.Σ.Αρ.34129 η Β. Έφορος ήγειρε ως ένσταση το Ε.Σ.Αρ.33847, με προηγούμενη αίτηση που εκκρεμούσε. Αποφάσισε να ακούσει τότε τις δύο αιτήσεις σε κοινή ακρόαση λόγω του σύντομου χρόνου που παρήλθε μεταξύ των δύο καταχωρήσεων. Όταν όμως η 34129 αποσύρθηκε το θέμα αυτό δεν υπήρχε πλέον και έτσι οι δύο αιτήσεις προχώρησαν με τη σειρά καταχώρησης τους.»

Εμπορικές Επωνυμίες εγγράφονται στο μητρώο που τηρείται από την Έφορο σύμφωνα με τον Περί Ομορρύθμων και Ετερορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμο.

'Με τη λήψη οποιασδήποτε δήλωσης που γίνεται σύμφωνα με το Νόμο αυτό ο Έφορος, αν ικανοποιηθεί ότι τηρήθηκαν οι διατάξεις του Νόμου αυτού, μεριμνά ώστε να καταχωρίζεται και εγγράφεται αυτή και αποστέλλει ταχυδρομικώς ή παραδίνει στον οίκο ή στο πρόσωπο από το οποίο έχει ληφθεί η δήλωση αυτή, πιστοποιητικό κατά τον καθορισμένο τύπο για την εγγραφή αυτής.'

Μια απλή ανάγνωση του άρθρου αυτού που περιγράφει τον τρόπο που η Έφορος εγγράφει μια Επωνυμία δεικνύει ότι, σε συνάρτηση και με το Άρθρο 52 της ίδιας νομοθεσίας, πρόσωπο που αρχίζει μια εργασία δύναται να ζητήσει την εγγραφή επωνυμίας και εάν οι τυπικές υποχρεώσεις της αίτησης έχουν τηρηθεί τότε η Έφορος προχωρεί στην εγγραφή και την έκδοση του πιστοποιητικού. Με την εγγραφή δε τεκμηριώνεται ότι υπάρχει χρήση μεταγενέστερη ή προγενέστερη της εγγραφής της Επωνυμίας είναι θέμα μαρτυρίας. Η Έφορος Εμπορικών Σημάτων, που είναι Διοικητικό Όργανο, αναγνωρίζει κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων της ως ισχυρές και εφαρμόζει τις πράξεις άλλων διοικητικών οργάνων εφόσον αυτές έχουν τα εξωτερικά γνωρίσματα έγκυρων πράξεων Αρ. 12 Ν 158(Ι)/99. Γι΄ αυτό και η Έφορος Εμπορικών Σημάτων αναγνωρίζει την ύπαρξη εγγεγραμμένης επωνυμίας στο όνομα των αιτητών.»

Έχει συζητηθεί από τους δικηγόρους των δύο πλευρών το ερώτημα, δεδομένης της τροποποίησης του Περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου με το 176(Ι)/2000 που τέθηκε σε ισχύ στις 29 Δεκεμβρίου 2000 δηλ. μεταξύ της ημερομηνίας καταχώρησης της παρούσας ένστασης και της ημερομηνίας που αποφασίζεται από την Έφορο, ποιός νόμος πρέπει να εφαρμοσθεί.

Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την απόφαση, είναι:

'I have reached the conclusion that the primary and predominant purpose of the registration of a trade mark is its public one and that a decision such as the sub judice one is therefore, one in the domain of public law, and not of private law.'

'έχω φθάσει στο συμπέρασμα ότι ο πρώτος και πρωταρχικός σκοπός της εγγραφής ενός εμπορικού σήματος είναι ο Δημόσιος και ότι μια απόφαση όπως η υπό εξέταση ανήκει γι΄ αυτό το λόγο στη σφαίρα του Δημόσιου Δικαίου και όχι του Ιδιωτικού Δικαίου.'

Όντας Διοικητικό Όργανο, η Έφορος Εμπορικών Σημάτων δεν μπορεί να δεσμεύεται από τις αποφάσεις της σε προηγούμενες αιτήσεις ενώπιον της. Κάθε υπόθεση εξετάζεται και αποφασίζεται με βάση τα δικά της δεδομένα. Καθήκον της Εφόρου, κατά την εξάσκηση της διακριτικής της ευχέρειας είναι να προβεί στη δέουσα έρευνα σχετικά με τη συγκεκριμένη περίπτωση που έχει ενώπιον της. Η Έφορος που είναι Διοικητικό όργανο και η εξουσία της όταν αποφασίζει θέματα εμπορικών σημάτων δεν είναι Δικαστική προχωρεί στη δέουσα έρευνα για την κάθε υπόθεση ξεχωριστά. Κάθε αίτηση για εγγραφή εμπορικού σήματος αποτελεί και μια Διοικητική πράξη ανεξάρτητη και συγκεκριμένη.

Το Διοικητικό όργανο οφείλει κατά την έρευνα του να εξετάσει μαρτυρία και άλλα αποδεικτικά στοιχεία που υποδεικνύει ο πολίτης που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Το Διοικητικό Όργανο πρέπει επίσης να λάβει υπόψη τα νόμιμα και σχετικά στοιχεία κρίσης για τη συγκεκριμένη περίπτωση. 'Η Δράση και ο Έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης' Νίκος Χρ. Χαραλάμπους, σελ. 78-79.

Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την υπόθεση Davidoff Commercio et Industria Limitada v. Republic (1991) ΑΑΔ όπου επιβεβαιώνεται η πιο πάνω άποψη:

'It is well established that lack of due inquiry on the part of an administrative organ results in the invalidity of its relevant decision'

'έχει θεμελειωθεί γερά η αρχή ότι η έλλειψη της δέουσας έρευνας εκ μέρους του διοικητικού οργάνου έχει σαν αποτέλεσμα να καθίσταται η σχετική απόφαση άκυρη'.

'9. Όταν το διοικητικό όργανο πρόκειται να εκδώσει μια πράξη, ύστερα από αίτηση, θα βασιστεί στο νομοθετικό καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης, ανεξάρτητα αν αυτό ήταν διαφορετικό κατά το χρόνο της υποβολής της σχετικής αίτησης. Όταν η διοίκηση, έπειτα από πάροδο εύλογου χρόνου, παραλείπει να προβεί στην εξέταση της αίτησης, λαμβάνεται υπόψη το καθεστώς που ίσχυε κατά το τέλος της εκπνοής του εύλογου χρόνου.

10.Το διοικητικό όργανο πρέπει να ασκεί την αρμοδιότητά του μέσα σε εύλογο χρόνο, ώστε η απόφαση του να είναι επίκαιρη σε σχέση με τα πραγματικά ή νομικά γεγονότα στα οποία αναφέρεται. Ο καθορισμός του εύλογου χρόνου εξαρτάται από τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες.'

Προχωρώ τώρα να εξετάσω τί είναι εύλογος χρόνος για την παρούσα υπόθεση.

Επιπρόσθετα λαμβάνω υπόψη ότι όταν η αίτηση για εγγραφή εξετάσθηκε, έγινε εκ πρώτης όψεως αποδεκτή και δημοσιεύθηκε με αποτέλεσμα να καταχωρηθεί ένσταση το ισχύον δίκαιο ήταν αυτό που αναφέρεται στην ένσταση και την αντένσταση. Τα δύο αυτά έγγραφα αποτελούν τη βάση της υπόθεσης και με βάση τα νομικά σημεία που περιλαμβάνουν θα αποφασισθεί η υπόθεση αυτή. Σε κανένα σημείο της διαδικασίας δεν έγινε αίτημα για τροποποίηση της ένστασης ή της αντένστασης για να προστεθούν νέοι λόγοι. Σαν αποτέλεσμα θα αποφασίσω την ένσταση αυτή με βάση το Νόμο ως ίσχυε κατά το χρόνο της καταχώρησης.»

Σύμφωνα με την αυθεντία Guide to the Application of the Paris Convention for the Protection of Industrial Property by Prof. G.H.C. Dodenhausen 1991 που είναι έκδοση του Διεθνούς Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας σελ. 91 παρ. (f):

'A trademark may be well known in a country before its registration there and, in view of the possible repercussions of publicity in other countries, even before it is used in such country. Whether a trademark is well known in a country will be determined by its competent administrative or judicial authorities. The Revision Conference of Lisbon in 1958 rejected a proposal according to which use of a well-known mark in the country in which its protection is claimed would not be necessary for such protection. This means that a member State is not obliged to protect well-known trademarks which have not been used on its territory, but it will be free to do so. In view of the vote taken at the Lisbon Conference, the great majority of the member States will probably adopt this attitude.'

Η ίδια αρχή ότι δηλ. εναπόκειται στην αρμόδια αρχή να αποφασίσει κατά πόσον ένα Εμπορικό Σήμα είναι Καλά-Γνωστό "Well Known" στη συγκεκριμένη χώρα πριν αυτό ακόμη χρησιμοποιηθεί στη χώρα αυτή επιβεβαιώνεται και σε ακόμη μια έκδοση του Διεθνούς Οργανισμού Ιδιοκτησίας "Background Reading Material on Intellectual Property" 1988 σελ. 181 όπου αναφέρονται τα εξής:

'(e) Well-known trademarks Article 6bis obliges a member country to refuse or cancel the registration and to prohibit the use of a trademark that is liable to create confusion with another trademark already 'well-known' in that member country.

Whether a trademark is well known in a member country will be determined by its competent administrative or judicial authorities. A trademark may not have been used in a country, in the sense that goods bearing that trademark have not been sold there, yet that trademark may be well-known in the country because of publicity there or the repercussions in that country of advertising in other countries'.

Η μαρτυρία που έχω ενώπιόν μου δεν με ικανοποιεί σε βαθμό που να δεχθώ ότι το σήμα των ενισταμένων είναι πράγματι Διάσημο. Αντίθετα λαμβάνω πράγματι υπόψιν ότι υπάρχουν, σύμφωνα με τη μαρτυρία που έχει προσκομισθεί, πολλά άλλα ξενοδοχεία Four Seasons ανά τον κόσμο τα οποία δεν ανήκουν στους ενισταμένους. Σαν αποτέλεσμα οι ενιστάμενοι δεν απέδειξαν ότι παγκόσμια το σήμα Four Seasons τους ανήκει κατά αποκλειστικότητα.

Η αιτιολογία δεν πρέπει να περιορίζεται σε γενικούς χαρακτηρισμούς που μπορούν να εφαρμοσθούν σε κάθε περίπτωση και δεν πρέπει να επαναλαμβάνει τις διατάξεις του Νόμου. Η επανάληψη των γενικών όρων του Νόμου ισοδυναμεί με ανύπαρκτη αιτιολογία. "Καθιστά αναιτιολόγητον την πράξιν αιτιολογία αόριστος καθιστώσα αδύνατον τον δικαστικόν αυτής έλεγχον, μή εκθέτουσα τα γεγονότα, εξ ών εμορφώθη, η κρίσις της Διοικήσεως, ή δυναμένη να εφαρμοσθή εις πάσαν περίπτωσιν" (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας (πιο πάνω), σελ. 186-87, Πιπερίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134, 141 και Κυριακίδης (πιο πάνω)).»

Οι διαφορές είναι αρκετές για να διαφοροποιήσουν τα δύο σήματα σε βαθμό που να μην υπάρχει ομοιότητα και πιθανότητα σύγχυσης μέσα στην έννοια του νόμου.

Ο μέσος καταναλωτής στην παρούσα υπόθεση είναι άτομο που μπορεί και είναι διατεθειμένο να πληρώσει για τις διακοπές του κάποια ψηλά ποσά και σε αντάλλαγμα να έχει πολυτέλεια και εξυπηρέτηση ψηλού επιπέδου. Διαθέτει επίσης και το ανάλογο μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο. Εξαιτίας όλων αυτών των παραγόντων και ενόψει της μαρτυρίας που έχω ενώπιον μου και έχω μελετήσει με προσοχή βρίσκω ότι οι αιτητές έχουν ικανοποιήσει το βάρος της αποδείξεως ότι δεν υπάρχει πιθανότητα σύγχυσης των δύο σημάτων.»