|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 870/02
16 Oκτωβρίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αιτητές
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
και/ή ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
και/ή ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση
-----------------
Τ. ΄Ανιφτου για Γ. Χαραλαμπίδη
για τους αιτητέςΧρ. Ιωσηφίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ΄ ων η
αίτηση.
------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 19.9.00 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για τη χορήγηση Πολεοδομικής Άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Σχεδίου Ανάπτυξης (Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού) για μετατροπές σε υφιστάμενη οικοδομή και αλλαγή χρήσης οικιστικών διαμερισμάτων σε τουριστικά διαμερίσματα. Η αίτηση απευθυνόταν προς το Υπουργικό Συμβούλιο ως το αρμόδιο σώμα ενόψει της Τροποποίησης του άρθρου 26 του περι Πολεοδομίας και Χωροταξίας
Νόμου του 1972 (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε) (ο Νόμος) και των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999 (ΚΔΠ 309/99) (οι Κανονισμοί). Λήφθηκαν απόψεις κατά τα απαιτούμενα από τον Κανονισμό 14, μεταξύ των οποίων και εκείνες του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Συστηνόταν η έγκριση της αίτησης αλλά επειδή θα προέκυπτε υπέρβαση 519 τ.μ. στο συντελεστή δόμησης, προτάθηκε αυτή να αντισταθμιστεί στα πλαίσια του Κανονισμού 21. Ομοίως και το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων το οποίο, κατά τους Κανονισμούς, ερεύνησε το θέμα. Το Υπουργικό Συμβούλιο, με την απόφασή του ημερομηνίας 28.11.01 ενέκρινε την αίτηση, ακριβώς υπό τον όρο της αντιστάθμισης για τη μεταφορά συντελεστή από άλλο τεμάχιο γης ή από διατηρητέα οικοδομή. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως προνοείται από τον Κανονισμό 17, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 21.12.01 και οι αιτητές ενημερώθηκαν με επιστολή ημερομηνίας 9.1.02.Οι αιτητές, με επιστολή τους ημερομηνίας 1.3.02, απευθυνόμενοι προς το Υπουργείο Εσωτερικών (Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως) διατύπωσαν διαφωνία για τη "χρέωση" των 519 τ.μ. επειδή, όπως το έθεσαν,
"η άδεια οικοδομής εκδόθηκε πριν την αλλαγή των Πολεοδομικών Ζώνων και ως εκ τούτου ο συντελεστής δόμησης που θα λάβετε υπ' όψιν είναι αυτός που ίσχυε όταν εκδόθηκε η άδεια οικοδομής και όχι τις σημερινές πολεοδομικές ζώνες".
Για να συνεχίσουν ως ακολούθως:
"Ανευ βλάβης των δικαιωμάτων μας σχετικά με την πιο πάνω διαφωνία μας και με επιφύλαξη των δικαιωμάτων μας στην προσπάθειαν μας για εξεύρεση σύντομης και συμβιβαστικής λύσης του θέματος μας με την παρούσα επισυνάπτουμε σχέδια Μεσοπατώματος και Υπογείου που αφορούν στη μείωση των εμβαδών."
Αφού ανέλυσαν δε τους υπολογισμούς τους, κατέληξαν πως πλέον, ενόψει των νέων σχεδίων που υπέβαλαν, η διαφορά στο συντελεστή δόμησης, εν πάση περιπτώσει, μειωνόταν σε 345 τ.μ.
Επελήφθη του θέματος η Πολεοδομική Αρχή και αφού κρίθηκε πως το θέμα εντασσόταν στην πρόνοια του Κανονισμού 30, αφού εξασφαλίστηκε η σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Εσωτερικών, ενόψει της μείωσης της υπέρβασης όπως ακριβώς την ανέλυαν οι αιτητές και αφού αυτό ήταν επουσιώδες, εγκρίθηκε η αντιστάθμιση 345 τ.μ. αντί των 519 τ.μ. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 30(1),
"Τηρουμένων των διατάξεων της παραγράφου (2) σε περίπτωση που καθίσταται αναγκαία η τροποποίηση μη ουσιώδους πτυχής του περιεχομένου της παρέκκλισης, όπως αυτή εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, η Πολεοδομική Αρχή μπορεί να προβεί στην τροποποίηση αυτή, αφού εξασφαλίσει προηγουμένως τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού".
Ενημερώθηκαν οι αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 17.7.02 και ασκήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Προσδιορίζεται ως αντικείμενο της προσφυγής "η διοικητική πράξη των Καθ΄ ων η αίτηση που περιέχεται στις επιστολές τους ημερομηνίας 9.1.2002 και/ή 17/7/2002". Βάλλεται η επιβολή του όρου της αντιστάθμισης εν όλω και οι καθ΄ ων η αίτηση ήγειραν προδικαστικές ενστάσεις: Είχε παρέλθει η προθεσμία για την προσβολή της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (επιστολή ημερομηνίας 9.1.02) και, πάντως, εκείνη η απόφαση δεν ήταν εκτελεστή. Ως προς το δεύτερο επικαλέστηκαν τις υποθέσεις Σιμιλλίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 571/96 ημερομηνίας 6.3.98, Δήμος Αγίας Νάπας ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 612/96 ημερομηνίας 6.3.98, Χριστοφής Κούνουνας ν. Δημοκρατίας ΑΕ 2859 ημερ. 31.12.2001 και Μαρίνας Ανδρέα Νεοφύτου ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.α. Προσφυγή 519/98 ημερομηνίας 29.5.03 προφανώς όμως χωρίς να ληφθεί υπόψη η τροποποίηση στο μεταξύ του άρθρου 26 με το Νόμο 7/90 και η θέσπιση των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999 (Κ.Δ.Π. 309/99). Επιπλέον, πάντα κατά τις προδικαστικές ενστάσεις, όπως και στην περίπτωση της υπόθεσης Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας Προσφυγή ΑΕ2422 κ.α. ημερομηνίας 17.5.00, οι αιτητές απαραδέκτως επιδοκίμαζαν και αποδοκίμαζαν αφού προχώρησαν στην "αξιοποίηση" εκείνης της απόφασης. Χωρίς όμως και να μπορούν να στοιχειοθετήσουν τον ισχυρισμό πως πράγματι οι αιτητές αξιοποίησαν την απόφαση στην πράξη.
Οι αιτητές, αντιδρώντας στις προδικαστικές ενστάσεις της μή εκτελεστότητας και του εκπροθέσμου, το κατέστησαν σαφές πως η προσφυγή τους στρεφόταν μόνο κατά της δεύτερης απόφασης, εκείνης που τους γνωστοποιήθηκε με την επιστολή 17.7.02. Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα από την απαντητική τους αγόρευση.
Πρώτα σε σχέση με το εκπρόθεσμο:
"'Οπως γίνεται αντιληπτό από τα γεγονότα που στηρίζουν την παρούσα Αίτηση καθώς και από την γραπτή αγόρευση των δικηγόρων των Αιτητών, οι Αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν την ακύρωση της απόφασης των Καθ΄ων η Αίτηση η οποία κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 17.7.2002.
Και στη συνέχεια σε σχέση με την εκτελεστότητα:
"Στην παρούσα υπόθεση οι Αιτητές δεν αιτούνται την ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου η οποία κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με επιστολή ημερομηνίας 9.1.2002 και η οποία προφανώς δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά αιτούνται την ακύρωση της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής η οποία κοινοποιήθηκε στους αιτητές με την επιστολή ημερομηνίας 17.7.2002 και η οποία είναι εκτελεστή διοικητική πράξη."
Επομένως, η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, η προσβολή της οποίας ούτως ή άλλως αναντιλέκτως θα ήταν εκπρόθεσμη, δεν αποτελεί αντικείμενο της προσφυγής. Η προσφυγή αφορά μόνο στην απόφαση της επιστολής 17.7.02. Εν τούτοις, οι αιτητές δεν θέτουν υπό κρίση αυτά καθ΄εαυτά τα 345 τ.μ. της καθορισθείσας αντιστάθμισης. Αυτό τον αριθμό τον πρότειναν οι ίδιοι, με υπολογισμούς στη βάση των τροποποιημένων σχεδίων που υπέβαλαν και, βεβαίως, δεν θα νομιμοποιούνταν να ασκήσουν προσφυγή για να τον προσβάλουν. Στρέφονται, και είναι προς
αυτή την κατεύθυνση που διατυπώνονται τα επιχειρήματά τους, κατά της καθόλου έκδοσης της πολεοδομικής άδειας με ενσωματωμένο σ΄αυτή τον όρο για αντιστάθμιση. Με την αντίληψη πως, όπως το θέτουν στην κύρια αγόρευσή τους, μετά από νέα έρευνα εκδόθηκε νέα εκτελεστή διοικητική πράξη, εκείνη της 17.7.02 στην οποία συγχωνεύτηκε η πρώτη.Διαπιστώνω παρανόηση των δεδομένων. Η απόφαση για την έκδοση της πολεοδομικής άδειας με τον όρο για αντιστάθμιση, λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο (επιστολή ημερομηνίας 9.1.02) και η νομιμότητα της θα ήταν δυνατό να ελεγχθεί μόνο στο πλαίσιο προσφυγής που παραδεκτώς θα ασκείτο κατ΄αυτής. Η δεύτερη απόφαση, της Πολεοδομικής Αρχής (ημερομηνίας 17.7.02), ήταν εντελώς ασύνδετη από αυτή την άποψη, από την πρώτη. Ούτε θα ήταν μου φαίνεται δυνατό να θεωρηθεί ότι απόφαση για την οποία αρμόδιο είναι το Υπουργικό Συμβούλιο, "συγχωνεύθηκε" ή "αντικαταστάθηκε" με απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής. Η Πολεοδομική Αρχή, με δοσμένη την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για την έκδοση της πολεοδομικής άδειας υπό τον τεθέντα όρο, ενόψει της επιστολής των αιτητών ημερομηνίας 1.3.02, επελήφθη του θέματος θεωρώντας ότι αυτό ενέπιπτε στη ρύθμιση του Κανονισμού 30. Και με την απαιτούμενη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Εσωτερικών ενέκρινε τη μείωση των τετραγωνικών μέτρων της αντιστάθμισης, όπως εξήγησα. Προσφυγή στρεφόμενη κατ΄αυτής της απόφασης, εκείνης δηλαδή της 17.7.02, θα μπορούσε να αναφέρεται μόνο στο δικό της περιεχόμενο, το οποίο όμως δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν οι αιτητές αφού, ως προς αυτό, η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ήταν το αποτέλεσμα των δεδομένων και των υπολογισμών όπως τα υπέβαλαν οι ίδιοι οι αιτητές ενόψει της τροποποίησης των σχεδίων τους. ΄Οπως είναι θεμελιωμένο, εκείνος ο οποίος ζητά ή ακόμα προκαλεί την έκδοση διοικητικής πράξης με ορισμένο περιεχόμενο δεν νομιμοποιείται να την προσβάλει και, στην πραγματικότητα, η απόφαση της 17.7.02 έχει το περιεχόμενο που εισηγήθηκαν οι αιτητές. ΄Ελεγχος τώρα, στο πλαίσιο αυτής της προσφυγής, της νομιμότητας για την καθόλου επιβολή του όρου για
αντιστάθμιση, θα αφορούσε στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που δεν είναι αντικείμενο της προσφυγής όπως διευκρίνισαν οι αιτητές και που πάντως εκδόθηκε, δημοσιεύθηκε και γνωστοποιήθηκε περίπου οκτώ μήνες πριν από την καταχώρισή της.Καταλήγω πως είναι χωρίς έννομο συμφέρον που οι αιτητές στρέφονται κατά της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής της 17.7.02 για τους λόγους που εξήγησα και η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα, ως απαράδεκτη.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.C:\My Documents\2003\part4\870-02.doc