ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

14 Οκτωβρίου, 2003

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/τής.]

Αναφορικά με τα αρθρα 146 και 30 του Συντάγματος

ΞΕΝΗΣ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑ,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ

ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή

ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,

_________________

_________________

Η προσφυγή εγείρει ένα και μόνο νομικό θέμα, το κατά πόσο ήταν νόμιμη η επιβολή τόκου 9% από 15.10.1998 επί φόρου προκύπτοντος από φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών από πώληση μετοχών που έγινε στις 14.9.1998. Ο αιτητής είχε υποβάλει δήλωση διάθεσης των μετοχών με αυτοφορολογία ανερχόμενη σε £14.403 στις 11.12.1998 που όμως δεν έγινε δεκτή από το Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων ο οποίος στις 17.12.1998 επέβαλε αναθεωρημένη φορολογία ανερχόμενη σε 78.900,40 με τόκο 9% από 15.10.1998 (ένα μήνα μετά την πώληση). Ο Αιτητής υπέβαλε ένσταση στις 8.1.1999. Στις 7.2.2002 ο Διευθυντής επέβαλε νέα αναθεωρημένη φορολογία ανερχόμενη σε £49.809,20. Ο Αιτητής απεδέχθη τη φορολογία αυτή, όχι όμως τον επιβληθέντα επί του εν λόγω ποσού τόκο 9% από 15.10.1998, ισχυριζόμενος ότι, καθ΄όσον η εξέταση της ένστασης του καθυστέρησε υπέρμετρα, δεν θα έπρεπε να επιβαρυνθεί με τόκο. Κατεχώρησε δε την προσφυγή με αντικείμενο την εν λόγω απόφαση για πληρωμή τόκου 9% από 15.10.1998.

Η Δημοκρατία λέγει ότι η επιβολή του εν λόγω τόκου έγινε δυνάμει του άρθρου 18 του περί Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980 (Ν. 52/80) το οποίο προνοεί:

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία εισηγείται κατ΄αρχή, αναπτύσσοντας σχετική προδικαστική ένσταση που περιέχεται στην Ένσταση, ότι η απόφαση για επιβολή του εν λόγω τόκου δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Παραπέμπει προς τούτο στην απόφαση που εδόθη στην υπόθεση Ελευθερίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2876, 29.10.2001, και στην εκεί αναφερόμενη νομολογία, την απόφαση στην υπόθεση Καλαπαλίκκης κ.α. ν. Εφόρου ΦΠΑ, ΑΕ2803. 20.9.2001, στην οποία ελέχθησαν τα ακόλουθα από το Γαβριηλίδη, Δ.:

Συμπληρωματικά, η απόφαση στην υπόθεση Καλαπαλίκκης παραπέμπει και σε προηγούμενη νομολογία, την απόφαση στην υπόθεση Χρ. Σ. Χριστοφίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας, ΑΕ2649, 12.12.2000, όπου το θέμα ετέθη ως εξής από το Νικολαΐδη, Δ.:

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Αιτητή δεν σχολιάζει την εν λόγω νομολογία. Εισηγείται όμως ότι είναι δυνατή προσφυγή κατά της απόφασης επιβολής τόκου κατά το ότι στην ειδοποίηση επιβολής φορολογίας ο κώδικας φορολογίας αναφέρεται ως "5", στην περίπτωση του οποίου, όπως αναφέρεται στην ειδοποίηση, παρέχεται το δικαίωμα προσφυγής. Η αναφορά αυτή όμως, η οποία απλώς παραπέμπει στο δικαίωμα προσφυγής στην περίπτωση κώδικα φορολογίας 4 ή 5 (τελική φορολογία δια διευθέτηση ένστασης χωρίς ή με συμφωνία) σε αντίθεση με το δικαίωμα ένστασης στην περίπτωση κώδικα φορολογίας 1, 2, 6 ή 7 (αρχική φορολογία ή αναθεωρημένη φορολογία), εν πάση περιπτώσει δεν ανατρέπει την αρχή της νομολογίας ότι η προσφυγή δεν μπορεί να στρέφεται κατά μη εκτελεστής διοικητικής πράξης όπως είναι ο επί της φορολογίας επιβαλλόμενος δυνάμει του νόμου τόκος.

Η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης δεν αφήνει περιθώρια για εξέταση των λόγων ουσίας της προσφυγής η οποία αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει £300 έξοδα στη Δημοκρατία.

Δ. Χατζηχαμπής

Δ.

/ΚΧ"Π