|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
< I>(Υπόθεση Αρ. 845 /2003)
24 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ΄ ου η αίτηση.
― ― ― ―
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 17.9.03
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
― ― ― ―
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής παρακάθισε σε εισαγωγικές εξετάσεις προκειμένου να επιτύχει εισδοχή στο πρώτο έτος της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου για το ακαδημαϊκό έτος 2003-2004. Ο αριθμός των διαθέσιμων θέσεων για το εν λόγω ακαδημαϊκό έτος καθορίστηκε εκ των προτέρων στις 25. Ο αιτητής ήταν μεταξύ των 25 υποψηφίων στους οποίους διατέθηκαν οι εν λόγω θέσεις από το Υπουργείο Παιδείας.
Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, κατόπιν απόφασης της Συγκλήτου, αρνήθηκε να δεχθεί τον αιτητή και τους λοιπούς υποψήφιους που είχαν παρακαθίσει στις εισαγωγικές εξετάσεις για το ακαδημαϊκό έτος 2003-2004 και στους οποίους είχαν διατεθεί οι θέσεις από το Υπουργείο και αντί αυτών, (περιλαμβανομένου του αιτητή), παραχώρησε τις εν λόγω θέσεις σε άλλα πρόσωπα τα οποία, πληρούσαν κριτήρια και διαδικασίες που το Πανεπιστήμιο καθόρισε μεταγενέστερα.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:
«Α. Δήλωση και διαταγή του Δικαστηρίου ότι η απόφαση / άρνηση του καθ΄ ου να διευθετήσει ώστε ή να επιτρέψει στον αιτητή να φοιτήσει στο πρώτο έτος της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου κατά την απόφαση διάθεσης των θέσεων από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού κατά τις γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις του 2003-2004 είναι αντισυνταγματική, παράνομη, αυθαίρετη και κακόπιστη και άρα άκυρη. Κάθε τι δε που δεν διενήργησε κατά την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού για διάθεση των θέσεων πρέπει να διαταχθεί να γίνει.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ ου της Συγκλήτου να καθιερώσει μετά τη διενέργεια των εισαγωγικών εξετάσεων νέα κριτήρια δικά της για διάθεση των 25 θέσεων με τον τρόπο που εξήγγειλε με το παράρτημα Α και υλοποίησε με απόφαση της στις 12.9.2003 αντί και όπως η διάθεση που έγινε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.»
Με την υπό κρίση μονομερή αίτηση ο αιτητής εξαιτείται:
«(α) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η αναστολή της απόφασης του καθ΄ ου να μην διαθέσει, ως η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού μια θέση στον αιτητή στον κλάδο Μηχανολογίας ως κατέδειξαν οι κοινές εισαγωγικές εξετάσεις στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου, ώστε δια της αναστολής να υλοποιηθεί η δεσμευτική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας όπως για όλους τους άλλους φοιτητές και με τον τρόπο αυτό να μην χάσει το φοιτητικό έτος που αρχίζει τώρα και την σταδιοδρομία του ο αιτητής και να είναι εύκολη η εφαρμογή της ακυρωτικής απόφασης.
(β) Προσωρινή αναστολή ως το πιο πάνω αίτημα τουλάχιστο μέχρι την καταχώριση ένστασης ή και μέχρι την τελική απόφαση του Δικαστηρίου που θα κρίνει το κύρος των προσβαλλόμενων πράξεων.»
Ο αιτητής στην ένορκη δήλωσή του που συνοδεύει την αίτηση, εκφράζει την απογοήτευσή του για την αδικία που έχει υποστεί εξαιτίας της προσβαλλόμενης απόφασης του Πανεπιστημίου η οποία, καθώς ισχυρίζεται, λήφθηκε κατ΄ εφαρμογή αυθαίρετων κριτηρίων και υπό καθεστώς έκδηλης παρανομίας.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή αγορεύοντας προς υποστήριξη του αιτήματος για αναστολή της επίδικης απόφασης προκειμένου να καταστεί δυνατή η εισαγωγή του αιτητή στο Πανεπιστήμιο, ανέφερε πως αν δεν γίνει αποδεκτό το αίτημα θα καταστραφεί η φοιτητική σταδιοδρομία του πελάτη του και θα υποστεί, κατ΄ επέκταση, ανεπανόρθωτη ζημιά.
Ο κ. Αγγελίδης, χωρίς περαιτέρω αναφορά στο θέμα της ανεπανόρθωτης ζημιάς, επικέντρωσε την επιχειρηματολογία του στο ζήτημα της έκδηλης παρανομίας κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Επικαλέσθηκε προς τούτο την παράλειψη θέσπισης κανονισμών οι οποίοι να προβλέπουν περί των προσόντων για εισδοχή/εγγραφή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο. Οπως ανέφερε, η απουσία κανονισμών, η θέσπιση των οποίων είναι εκ του νόμου επιτακτική, αφήνει νομικά μετέωρη την προσβαλλόμενη απόφαση και συνεπώς η παρανομία είναι εν προκειμένω έκδηλη. Ο κ. Αγγελίδης αναφέρθηκε συναφώς στις πρόνοιες του άρθρου 32 του περί Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμου του 1989 που προβλέπει την έκδοση κανονισμών οι οποίοι να διέπουν γενικά τη ρύθμιση διαφόρων θεμάτων αναφορικά με την οργάνωση, διαχείριση και διοίκηση του Πανεπιστημίου και ειδικότερα, μεταξύ άλλων, αναφορικά με:
«(ε) τα προσόντα για εισδοχή στο πανεπιστήμιο και την επιλογή και εγγραφή φοιτητών.»
Εχω τη γνώμη πως η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι έκδηλα παράνομη λόγω έλλειψης νομικού ερείσματος αναγόμενου στη μη έκδοση κανονισμών κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 32 του νόμου ώστε να παρέχεται η απαραίτητη θεσμική υποστύλωση στην απόφαση του Πανεπιστημίου, δεν μπορεί να ευσταθήσει για τους σκοπούς της υπό κρίση αίτησης χωρίς ωστόσο να αποφαίνομαι οριστικά επί του θέματος της νομιμότητας της επίδικης απόφασης ζήτημα το οποίο θα εξετασθεί σε μεταγενέστερο στάδιο στα πλαίσια εξέτασης της ουσίας της προσφυγής και όταν θα έχω ενώπιό μου όλα τα στοιχεία. Κατέληξα στο πιο πάνω συμπέρασμα έχοντας υπόψη, ότι σύμφωνα με το άρθρο 32(1) του νόμου η έκδοση των κανονισμών δεν αποτελεί επιτακτική προϋπόθεση για τη ρύθμιση των διαφόρων ζητημάτων που ενδεικτικά αναφέρονται στην εν λόγω διάταξη καθώς επίσης και το γεγονός ότι η Σύγκλητος, ως το ανώτατο ακαδημαϊκό όργανο του Πανεπιστημίου, διατηρεί εκ του νόμου αρμοδιότητα ρύθμισης των πιο πάνω θεμάτων μέχρι τη θέσπιση κανονισμών από το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου.
Η έκδοση προσωρινού διατάγματος στον τομέα του διοικητικού δικαίου διέπεται από τον κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Το προσωρινό διάταγμα του διοικητικού δικαίου δεν ταυτίζεται με το απαγορευτικό διάταγμα του ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 δεν τυγχάνει εφαρμογής. Το προσωρινό διάταγμα στον τομέα του διοικητικού δικαίου αποτελεί εξαιρετική θεραπεία επειδή η έκδοσή του γίνεται έξω από το πλαίσιο της δίκης ή της έρευνας της ουσίας της υπόθεσης. Ο βασικός σκοπός του προσωρινού διατάγματος είναι η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης που επικρατούσε πριν από την έκδοση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης ή απόφασης μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου. Πρόκειται για εξαιρετικά δραστική θεραπεία η οποία παρέχεται με φειδώ. Επειδή το προσωρινό διάταγμα θεωρείται ότι προσφέρει θεραπεία κατ΄ εξαίρεση για το λόγο που έχει ήδη εξηγηθεί, το Δικαστήριο πριν από την έκδοση ενός τέτοιου διατάγματος πρέπει να ικανοποιηθεί ότι υπάρχει είτε έκδηλη παρανομία της προσβαλλόμενης πράξης/απόφασης ή σοβαρή πιθανότητα να υποστεί ο αιτητής ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί το προσωρινό διάταγμα. Σχετική είναι η υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπουργείου Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233.
Εκδηλη είναι η παρανομία η οποία διαπιστώνεται άμεσα και χωρίς έρευνα. Η παρανομία είναι έκδηλη όταν είναι αυταπόδεικτη και άμεσα αναγνωρίσιμη από την εκ πρώτης όψεως εξέταση της υπόθεσης. Η έκδηλη παρανομία είναι έννοια που προκύπτει από την αντιδιαστολή της προς την παρανομία. Βλ. Ελπίδα Κροκίδου κα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 741/89, ημερ. 29.5.90.
Στην υπόκρίση υπόθεση δεν έχω διαπιστώσει την ύπαρξη έκδηλης παρανομίας στην έννοια που αμέσως πιο πάνω έχει αναφερθεί. Το ενδεχόμενο ύπαρξης παρανομίας δεν απαλλάσσει τον αιτητή της υποχρέωσης προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου ότι υπάρχει έκδηλη παρανομία καθιστώσα αναπόφευκτη την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης ή απόφασης.
Καθ΄ όσον αφορά το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή αν δεν ανασταλεί η επίδικη απόφαση παρατηρώ ότι το θέμα προσεγγίστηκε ακροθιγώς χωρίς στοιχεία και μαρτυρία προς απόδειξη ότι η ζημιά που θα υποστεί ο αιτητής δεν θα είναι δυνατό να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που προσφέρονται σε περίπτωση ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.