ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

8 Σεπτεμβρίου, 2003

[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΤΗE CYPIOM LTD, ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΣ

ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

"THE CYPRUS INSTITUTE OF MARKETING" ,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,

__________

_________

Την 1.8.1996, η ιδιωτική σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης Cyprus Institute of Marketing που ανήκει στους αιτητές υπέβαλε αίτηση για αξιολόγηση τεσσάρων κλάδων σπουδών. Η αίτηση εξετάστηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και έγινε αποδεκτή με επιστολή ημερ. 19.8.1996.

Στις 14.11.1996 το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ζήτησε από τη σχολή να υποβάλει έκθεση αυτοπαρουσίασης - αυτοαξιολόγησης για κάθε κλάδο σπουδών της που έγινε αποδεκτός, ξεχωριστά για κάθε τόπο που προσφέρεται.

Η σχολή συμμορφώθηκε και στις 29.11.1996 υπέβαλε την απαιτούμενη έκθεση για ένα μόνο κλάδο, τον κλάδο "Marketing Studies" στη Λευκωσία.

Η αίτηση της σχολής και η έκθεση αυτοπαρουσίασης του κλάδου διαβιβάστηκαν στον πρόεδρο του Συμβουλίου Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης Πιστοποίησης (ΣΕΚΑΠ). Το ΣΕΚΑΠ προχώρησε στην αξιολόγηση του κλάδου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νόμου του 1996, Ν.67(Ι)/96, όπως τροποποιήθηκε. Η απόφασή του που ήταν απορριπτική, μετά την επικύρωσή της από τον Υπουργό, γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερ. 16.1.1998. Εναντίον της απόφασης ασκήθηκε η προσφυγή υπ΄ αρ. 309/98.

Με βάση απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου υπ΄ αρ. 46.077, ημερ. 21.5.1997, αποστάληκε στη σχολή επιστολή ημερ. 6.6.1997, με την οποία εζητείτο σύμφωνα με το άρθρο 31 του Νόμου 67(Ι)/1996 η καταβολή τελών εξέτασης των τεσσάρων αιτήσεων που είχαν υποβληθεί και εξεταστεί από το Υπουργείο, συνολικού ύψους £1.600. Παρόμοιες χρεώσεις είχαν σταλεί και σε άλλες σχολές. Ασκήθηκε η ομαδική προσφυγή υπ΄αρ. 649/97, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η ακύρωση των χρεώσεων.

Με επιστολή του προς το Υπουργείο Παιδείας ο Γενικός Εισαγγελέας εισηγήθηκε την επιστροφή των δικαιωμάτων που εισπράχθηκαν. Η εισήγηση ήταν άνευ σημασίας για τους αιτητές, αφού αυτοί δεν είχαν καταβάλει οποιοδήποτε ποσό.

Εν τω μεταξύ ψηφίστηκαν οι περί Ιδιωτικών Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Τέλη και Δικαιώματα) Κανονισμοί του 1998, Κ.Δ.Π. 160/98, οι οποίοι προνοούν τα τέλη και δικαιώματα που υποχρεούνται να καταβάλλουν οι ιδιωτικές σχολές.

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ενεργώντας με βάση σχετική συμβουλή της Νομικής Υπηρεσίας στις 16.9.1998 ζήτησε από τη σχολή των αιτητών, την καταβολή δικαιωμάτων εξέτασης των τεσσάρων αιτήσεων. Εναντίον της απόφασης αυτής δεν ασκήθηκε προσφυγή.

Στις 11.11.1999, αποστάληκε στη σχολή υπενθύμιση για καταβολή ποσού £1.600, ως δικαιώματα εξέτασης των τεσσάρων αιτήσεών της. Με άλλη επιστολή με την ίδια ημερομηνία ζητήθηκε η καταβολή ποσού £1000 ως προκαταβολή για την απαιτουμένη δαπάνη για την αξιολόγηση του ενός κλάδου σπουδών της σχολής που είχε παραμείνει μετά την απόσυρση των άλλων τριών κλάδων.

Μετά τη συμπλήρωση της αξιολόγησης για όλες τις σχολές που υπέβαλαν αιτήσεις, αποστάληκε στη σχολή των αιτητών επιστολή ημερ. 7.1.2000, στην οποία αναφερόταν ότι η πραγματική δαπάνη για την αξιολόγηση του κλάδου της ήταν £878,55 και συνεπώς θα έπρεπε να καταβληθεί συνολικά ποσό £2.478,55 (£1.600 + £878.55).

Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται ακριβώς η απόφαση που περιέχεται στις δύο επιστολές ημερ. 11.11.1999 που κοινοποιήθηκε στους αιτητές και καθόριζε την πληρωμή των πιο πάνω δικαιωμάτων.

Η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση υποστηρίζοντας ότι η προσφυγή καθ΄ο μέρος στρέφεται εναντίον της επιστολής που αφορά την καταβολή του ποσού των £1.600, ως δικαιώματα εξέτασης των τεσσάρων κλάδων, είναι επιβεβαιωτική της επιστολής ημερ. 16.9.1998 και κατά συνέπεια απαράδεκτη, αφού στρέφεται εναντίον μη εκτελεστής διοικητικής πράξης.

Οι αιτητές απέρριψαν την πιο πάνω θέση προβάλλοντας αριθμό επιχειρημάτων. Επισημαίνουν ότι ήταν διάδικοι στην προσφυγή υπ΄ αρ. 649/97 που προσέβαλε τη χρέωση των δικαιωμάτων αίτησης και η οποία ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Παραδέχονται συνάμα ότι δεν είχαν πληρώσει εξ αρχής τα δικαιώματα τα οποία οι άλλες σχολές που καταχώρησαν την προσφυγή υπ΄ αρ. 649/97 είχαν καταβάλει.

Αντίθετα οι καθ΄ ων η αίτηση επισημαίνουν ότι η επιστολή ημερ. 11.11.1999 αρχίζει με τις λέξεις «σας υπενθυμίζω», ένδειξη ότι είναι επιβεβαιωτική της επιστολής ημερ. 16.9.1998. Υποδεικνύουν ακόμα ότι οι αιτητές δεν ήταν διάδικοι στην προσφυγή υπ΄ αρ. 649/97 η οποία, εν πάση περιπτώσει, καμιά σχέση δεν έχει με την παρούσα υπόθεση. Η προσφυγή υπ΄αρ. 649/97 αφορούσε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και πριν την έκδοση της δικαστικής απόφασης ψηφίστηκε η Κ.Δ.Π. 160/98. ΄Ετσι είναι φανερό, συνεχίζουν, ότι οι χρεώσεις που αμφισβητήθηκαν με την προσφυγή υπ΄αρ. 649/97 έγιναν βάσει απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, ενώ η χρέωση που αναφέρεται στην επιστολή ημερ. 16.9.1998 βάσει των Κανονισμών.

Οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν ακόμα ότι ο Γενικός Εισαγγελέας μετά την απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή υπ΄αρ. 649/97 εισηγήθηκε την επιστροφή των δικαιωμάτων που είχαν εισπραχθεί, αλλά συνάμα υποδεικνύουν ότι αυτά μπορούν να καταβληθούν βάσει των Κανονισμών. Το ίδιο ενδεχόμενο είχε μείνει ανοικτό και από το Δικαστήριο.

Θα συμφωνήσω με τους καθ΄ ων η αίτηση. Οι δύο χρεώσεις δεν ταυτίζονται. Η χρέωση που έγινε με την επιστολή ημερ. 16.9.1998, έγινε με βάση την Κ.Δ.Π. 160/98, ενώ η χρέωση που προσβλήθηκε με την προσφυγή υπ΄αρ. 649/97 βάσει της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.

Από το κείμενο της επιστολής ημερ. 11.11.1999, με στοιχεία Υ.Π.Π. 139/81/17Θ, Υ.Π.Π. ΙΣΤΕ 14/Θ, προκύπτει ότι αυτή είναι πληροφοριακού χαρακτήρα. Οι αιτητές ενημερώνονται επί της πραγματικής κατάστασης και επί των προνοιών του Νόμου και των Κανονισμών. Η επιστολή συνεχίζει ακόμα «.. Αν φυσικά έχετε προκαταβάλει το πιο πάνω ποσό σε ανταπόκριση παρόμοιας επιστολής του Προέδρου του ΣΕΚΑΠ, παρακαλούμε πάλι να εφοδιάσετε, μέσα σε 15 μέρες, το Γενικό Διευθυντή με αντίγραφο της σχετικής απόδειξης πληρωμής». Η διατύπωση αυτή σαφώς υπονοεί μια υφιστάμενη ήδη κατάσταση, η οποία μάλιστα ήταν σε γνώση των αιτητών. Συνεπώς η επιστολή αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί εκτελεστή διοικητική πράξη.

Η δεύτερη επιστολή ημερ. 11.11.1999 με στοιχεία Υ.Π.Π. 139/81/17Θ, Υ.Π.Π. ΙΣΤΕ 14/2Θ (προσ.), είναι σαφώς βεβαιωτική προγενέστερης, αφού έχει τίτλο «Υπενθύμιση για την αποστολή αποδείξεων πληρωμής για επιβληθέντα τέλη και δικαιώματα αναφορικά με κλάδους σπουδών που υποβλήθηκαν προς αξιολόγηση από 15.6.96 ως 15.4.97». Στην επιστολή επισημαίνεται ότι, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης ανταπόκρισης στην πιο πάνω υποχρέωση οι αιτητές προειδοποιούνται ότι αν μέχρι τις 30.11.1999 δεν παρείχαν τις σχετικές αποδείξεις πληρωμής, θα λαμβάνονταν εναντίον τους μέτρα.

Ούτε οι βεβαιωτικές πράξεις είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις. Βεβαιωτική είναι η πράξη με την οποία η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο μιας άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι την εμμονή της σε αυτή. Για να είναι πράξη βεβαιωτική προγενέστερης απαιτείται ταυτότητα του οργάνου που τις εξέδωσε, ταυτότητα των προσώπων στα οποία οι δύο πράξεις απευθύνονται και ταυτότητα της πραγματικής αιτιολογίας και του διατακτικού τους. ΄Ολα τα πιο πάνω υφίστανται στην παρούσα περίπτωση.

Εν όψει των πιο πάνω η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.