ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΧΡΊΣΤΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο Χρίστος Παπαχριστοφόρου (αιτητής) προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης της 20/2/2001 της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (καθ'ων η αίτηση), σύμφωνα με την οποία προάχθηκε στη θέση του Ανώτερου Λειτουργού Γεωργικών Ερευνών ο Κωνσταντίνος Ιωσηφίδης (ενδιαφερόμενο μέρος).

Τα καθήκοντα, ευθύνες και προσόντα της επίδικης θέσης είναι, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας, τα ακόλουθα:

Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχαν συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υποψηφίων που κρίθηκαν προάξιμοι για τις δύο κενές θέσεις του Ανώτερου Λειτουργού Γεωργικών Ερευνών. Στη συνεδρία των καθ'ων η αίτηση στην οποία εξετάστηκε το θέμα της πλήρωσης των θέσεων, παρέστη και ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών, ο οποίος πρότεινε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος και την Αθηνά Δελλά. Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή, οι καθ'ων η αίτηση προέβηκαν στην αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αποφάσισαν να προσφέρουν προαγωγή στην επίδικη θέση στο ενδιαφερόμενο μέρος και στην Αθηνά Δελλά. Ο αιτητής εισηγείται ότι η πιο πάνω απόφαση είναι άκυρη για διάφορους λόγους που περιλαμβάνουν ισχυρισμούς ότι η σύσταση βασίστηκε σε εξωγενείς παράγοντες, ότι ήταν αναιτιολόγητη και αντίθετη με το περιεχόμενο των φακέλων, ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα και ότι ο αιτητής είχε καταφανή υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Οι διάφοροι λόγοι που προβλήθηκαν αναφορικά με την εγκυρότητα της επίδικης απόφασης προσβάλλουν τη σύσταση του Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωργικών Ερευνών, την οποία κρίνω σκόπιμο να παραθέσω:

Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος υπηρετούσαν κατά τον ουσιώδη χρόνο ως Λειτουργοί Γεωργικών Ερευνών Α΄ στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών. Ο αιτητής είχε προβάδισμα 10 μηνών σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους και οι ετήσιες αξιολογήσεις τους ανέδειξαν ισοδύναμους σε αξία. Με βάση αυτά τα δεδομένα ο αιτητής ισχυρίζεται ότι παραγνωρίστηκε η αρχαιότητα του. Επιπρόσθετα ο αιτητής ισχυρίζεται ότι λήφθηκαν υπόψη εξωγενείς παράγοντες σε σχέση με τα καθήκοντα του ενδιαφερόμενου μέρους χωρίς να γίνει κάτι ανάλογο με τον αιτητή, ότι η σύσταση είναι αντίθετη με το περιεχόμενο των φακέλων και ότι η σύσταση πάσχει λόγω πλάνης περί τα πράγματα. Προς υποστήριξη της τελευταίας εισήγησης του ο αιτητής αναφέρθηκε στη δήλωση του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει στον τομέα των επιστημονικών δημοσιεύσεων έναντι του αιτητή, αντιπαραβάλλοντας ότι σε σχέση με αυτό το ζήτημα οι καθ'ων η αίτηση δεν είχαν ενώπιον τους κατάλογο των ερευνητικών εργασιών του, σε αντίθεση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο για το οποίο μερίμνησε ο Διευθυντής, ούτως ώστε να διαβιβαστεί ο κατάλογος των δικών του δημοσιεύσεων στο διορίζον όργανο. Ο αιτητής επισύναψε μάλιστα στην αγόρευση του κατάλογο των δημοσιεύσεων του, οι οποίες κατά την άποψη του δεν λήφθηκαν υπόψη από το Διευθυντή, αλλά αποδεικνύουν ότι σε αντίθεση με ό,τι καταγράφηκε στη σύσταση, ο αιτητής παρουσίαζε υπεροχή σε επιστημονικά αξιολογημένες δημοσιεύσεις αφού είχε 19 τέτοιες εργασίες έναντι 12 του ενδιαφερόμενου μέρους. Προσθέτει δε, ότι κακώς περιελήφθηκε στη σύσταση ο παράγων των δημοσιεύσεων με την αντίστοιχη δήλωση περί υπεροχής των συστηθέντων, εφόσον η "δημοσίευση αποτελεσμάτων ερευνητικής εργασίας" αποτελούσε μέρος των καθηκόντων της θέσης του Λειτουργού Γεωργικών Ερευνών Α΄, σε σχέση με την οποία οι υπηρεσιακές εκθέσεις απέδιδαν απόδοση και υπηρεσιακό ενδιαφέρον σε εξαίρετο βαθμό και για τους δύο. Ολοκληρώνοντας την εισήγηση του ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίχθηκε σε παράνομη και αναιτιολόγητη σύσταση, παρακάμπτοντας την υπεροχή του έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους σε προσόντα.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ'ων η αίτηση υπέβαλε ότι η σύσταση προσέδωσε υπεροχή στο ενδιαφερόμενο μέρος στο κριτήριο της αξίας, ότι σε σχέση με τα προσόντα υπερείχε ελαφρά το ενδιαφερόμενο μέρος γιατί είχε συμπληρώσει μια επτάμηνη μεταπτυχιακή σειρά που οργανώθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών στη Σουηδία και ότι το προβάδισμα της αρχαιότητας δεν μπορούσε να επιμετρήσει από μόνο του προς όφελος του αιτητή.

Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει είναι βάσιμος. Η εγκυρότητα της σύστασης μέσα στα πλαίσια της αξιολόγησης των υποψηφίων εξετάζεται τώρα υπό το πρίσμα της πρόσφατης απόφασης της Ολομέλειας στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2852 της 25/10/2002, η οποία μετά από μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των διαφορετικών νομολογιακών κατευθύνσεων καθόρισε τις κατευθυντήριες γραμμές της φύσης που πρέπει να έχουν οι συστάσεις. Αναφορικά με το θέμα που μας απασχολεί, της έλλειψης δηλαδή των συγκριτικών λόγων μεταξύ των υποψηφίων, σημειώνουμε την προσέγγιση της Ολομέλειας όπως αυτή εκφράστηκε από το Δικαστή Κωνσταντινίδη:

Στην παρούσα περίπτωση σημειώνεται ότι ο αιτητής υπερέχει κατά 10 μήνες σε αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους και ότι αναφορικά με την αξία (όπως εξάγεται από τις εκθέσεις των τελευταίων 6 χρόνων), προβάλλεται η εικόνα της πλήρους ισοδυναμίας μεταξύ τους αφού τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος συγκέντρωσαν 45 "Εξαίρετα" και 3 "Πολύ Ικανοποιητικά".

Τα όσα έχουν επισημανθεί καθιστούν τη σύσταση τρωτή. Συνακόλουθα η επίδικη απόφαση η οποία βασίστηκε στο περιεχόμενο της σύστασης θα πρέπει να κηρυχθεί ως άκυρη.

Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα σε βάρος των καθ'ων η αίτηση.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.