|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1029/2002)
7 Ιουλίου, 2003
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 28 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ Ε. ΛΑΟΥΡΗ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Α. Κωνσταντίνου,
για τον Αιτητή.Α. Βασιλειάδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Παπαχαραλάμπους, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, η οποία ασκήθηκε στις 31.10.2002, ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (η Ε.Δ.Υ.) με την οποία ο Ελευθέριος Π. Στυλιανίδης (το Ε.Μ.) προάχθηκε στη μόνιμη θέση Πρώτου Εκτελεστικού Μηχανικού, Τμήμα Δημοσίων Έργων (η επίδικη θέση) από τις 15.8.2002.
Η σταδιοδρομία των δύο υποψηφίων - του αιτητή και του Ε.Μ..
Ο αιτητής υπηρέτησε ως ημερομίσθιος Πολιτικός Μηχανικός στο Τμήμα Δημοσίων Έργων (Τ.Δ.Ε.), Κλάδος Οδοποιϊας από τις 26.9.67 - 31.1.69. Την 1.2.69 διορίσθηκε στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 2ας Τάξης στο Τ.Δ.Ε. και την 1.12.72 στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης στο Τ.Δ.Ε.. Κατέχει τη θέση Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού από τις 15.10.92.
Το Ε.Μ. διορίσθηκε στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού Τ.Δ.Ε. την 1.8.71. Την 1.8.72 διορίσθηκε στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 2ης Τάξης και την 1.3.77 στη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης. Στις 15.7.96 διορίστηκε Ανώτερος Εκτελεστικός Μηχανικός.
Τα προσόντα των υποψηφίων
.Ο αιτητής κατέχει τον τίτλο MSc in Civil Engineering (Πανεπιστήμιο Φιλίας και Λαών Μόσχας, Ιούνιος 1962-Ιούνιος 1967).
Το Ε.Μ. κατέχει τον τίτλο BSc in Civil Engineering, 2
nd Class Hons. (Lower division), (Queen Mary College - University of London, Σεπτέμβριος 1968-Ιούνιος 1971).Η αξία των υποψηφίων
.Κατά τα τελευταία 9 έτη (1993-2001) και οι δύο υποψήφιοι έχουν βαθμολογηθεί με το βαθμό «εξαίρετα» σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης. Σημειώνεται ότι κατά τα έτη 2000 και 2001 ο Αξιολογών Λειτουργός και των δύο υποψηφίων ήταν ο σημερινός Διευθυντής του Τ.Δ.Ε. κ. Ευστάθιος Χαμπουλάς. Το έτος 1999 ο ίδιος Λειτουργός ήταν ένας από τους δύο Αξιολογούντες Λειτουργούς των υποψηφίων.
Η αρχαιότητα των υποψηφίων
.Ο αιτητής υπερέχει του Ε.Μ. σε αρχαιότητα κατά 3 έτη και 9 μήνες.
Η σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής (η Σ.Ε.)
.Η Σ.Ε. αποφάσισε να περιλάβει στον κατάλογο των συστηθέντων 4 υποψήφιους - τον αιτητή, το Ε.Μ. και 2 άλλους υποψήφιους.
Καθώς φαίνεται από το σχετικό πρακτικό η τελική αξιολόγηση της Σ.Ε. βασίστηκε στην απόδοση κατά την προφορική εξέταση, στα προσόντα και την πείρα των υποψηφίων, στις πρόνοιες 3(5) του Σχεδίου Υπηρεσίας όσον αφορά το πλεονέκτημα και το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και φακέλων των Υπηρεσιακών Εκθέσεων για τους υποψηφίους που είναι Δημόσιοι Λειτουργοί για μεταξύ τους σύγκριση.
Μεταφέρω το μέρος της τελικής αξιολόγησης της Σ.Ε. που αναφέρεται στον αιτητή και στο Ε.Μ.:
«Λαούρης Ανδρέας: Έκανε σχεδόν εξαίρετη εντύπωση στην προφορική εξέταση. Έχει 34 έτη πείρα και προήχθηκε στη μόνιμη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης στο Τμήμα Δημοσίων Έργων την 1.12.1972 και στη μόνιμη θέση Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού στις 15.10.1992.
Οι ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις του υπαλλήλου κατά τα έτη 1996-2000 έχουν ως ακολούθως:
1996: 8 εξαίρετα
1997: 8 εξαίρετα
1998: 8 εξαίρετα
1999: 8 εξαίρετα
2000: 8
εξαίρεταΤελική Αξιολόγηση: Σχεδόν Εξαίρετος.
Στυλιανίδης Ελευθέριος (Ε.Μ): Έκαμε εξαίρετη εντύπωση στην προφορική εξέταση. ΄Εχει 30 έτη πείρα και προάχθηκε στη μόνιμη θέση Εκτελεστικού Μηχανικού 1ης Τάξης στο Τμήμα Δημοσίων Έργων την 1.3.1997 και στη μόνιμη θέση Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού στις 15.7.1996. Οι ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις του υπαλλήλου κατά τα έτη 1996-2000 έχουν ως ακολούθως:
1996: 8 εξαίρετα
1997: 8 εξαίρετα
1998: 8 εξαίρετα
1999: 8 εξαίρετα
2000: 8 εξαίρετα
Τελική Αξιολόγηση: Εξαίρετος.»
Ο αιτητής αξιολογήθηκε «Σχεδόν Εξαίρετος» στην προφορική εξέταση ενώ το Ε.Μ. «Εξαίρετος».
Η αιτιολόγηση της σύστασης της Σ.Ε. έχει ως εξής:
«Ο Λαούρης Ανδρέας (αιτητής) αξιολογήθηκε σχεδόν εξαίρετος, κατέχει δίπλωμα M.Sc και έχει 34 χρόνια ευρείας πείρας και συνεκτιμάται ότι υπερέχει των 3 αιτητών που δεν συστήνονται καθότι.
(ι) Ο ένας από τους τρεις υποψήφιους που δεν συστήνεται ήτοι ο Βραχίμης Σάββας έχει αξιολογηθεί πάρα πολύ καλός, υπερτερεί μεν σε προσόντα καθότι έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα M.Sc που αποτελεί πλεονέκτημα αλλά υστερεί σε χρόνια πείρας, έχει 26 χρόνια πείρα, καθώς και σε αρχαιότητα στη θέση του Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού. Η Επιτροπή συνεκτιμά ότι η σαφής υπεροχή του συστηθέντος σε αξία, (στην οποία υπολογίστηκαν όλα τα στοιχεία) σε χρόνια πείρας και σε αρχαιότητα τον καθιστά υπέρτερο υποψήφιο παρά το μεταπτυχιακό προσόν που αποτελεί πλεονέκτημα του Βραχίμη Σάββα.
Ο Στυλιανίδης Ελευθέριος (Ε.Μ.) αξιολογήθηκε εξαίρετος, κατέχει δίπλωμα BSc και έχει 30 χρόνια ευρείας πείρας και συνεκτιμάται ότι υπερέχει των 3 αιτητών που δεν συστήνονται καθότι:
(ι) Ο ένας από τους τρεις υποψήφιους που δεν συστήνεται ο Βραχίμης Σάββας έχει αξιολογηθεί πάρα πολύ καλός, υπερτερεί μεν σε προσόντα καθότι έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα (MSc) που αποτελεί πλεονέκτημα αλλά υστερεί σε χρόνια πείρας καθώς και σε αρχαιότητα στη θέση του Ανώτερου Εκτελεστικού Μηχανικού. Η Επιτροπή συνεκτιμά ότι η σαφής υπεροχή του συστηθέντος σε αξία, (στην οποία συνυπολογίστηκαν όλα τα στοιχεία), σε χρόνια πείρας και σε αρχαιότητα τον καθιστά υπέρτερο υποψήφιο παρά το μεταπτυχιακό προσόν που αποτελεί πλεονέκτημα του Βραχίμη Σάββα.»
Η διαδικασία ενώπιον της Ε.Δ.Υ. και η απόφαση της Ε.Δ.Υ.
.Στη συνεδρία της ημερ. 19.3.2002 η Ε.Δ.Υ. εξέτασε τα πορίσματα της Σ.Ε.. Αποφάσισε να καλέσει σε προφορική εξέταση, σε ημερομηνία που θα οριστεί αργότερα, τους υποψηφίους που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή. Στη συνεδρία να κληθεί να παραστεί και ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιων Έργων.
Η Ε.Δ.Υ. δέχθηκε σε ατομική προφορική εξέταση τους 4 υποψηφίους. Κατά την προφορική εξέταση τόσο ο Διευθυντής του Τμήματος Δημοσίων Έργων όσο και η Επιτροπή υπέβαλαν στους υποψηφίους ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, πάνω σε θέματα που άπτονται των καθηκόντων της υπό πλήρωση θέσης καθώς και των απαιτήσεων του Σχεδίου Υπηρεσίας, με σκοπό τη διαπίστωση των γνώσεων, της κρίσης, της προσωπικότητας, της πρωτοβουλίας, της ικανότητας επικοινωνίας των υποψηφίων, περιλαμβανομένης της έκφρασης, ολοκλήρωσης σκέψης, σαφήνειας, πειστικότητας, και γενικά της ικανότητάς τους να ανταποκριθούν στα καθήκοντα και τις απαιτήσεις της θέσης.
Μετά το πέρας της προφορικής εξέτασης ο Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων σ΄ αυτήν ως εξής:
Λαούρης Ανδρέας (αιτητής): Πάρα πολύ καλός.
Στυλιανίδης Ελευθέριος (Ε.Μ.): Εξαίρετος.
Ακολούθως ο Διευθυντής σύστησε για προαγωγή τον Στυλιανίδη Ελευθέριο και αποχώρησε από τη συνεδρία.
Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Διευθυντή, προέβη στην αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων, η οποία έχει ως εξής:
«
ΛΑΟΥΡΗΣ Ανδρέας (αιτητής): Σχεδόν πάρα πολύ καλός. Έχει πολύ καλή γνώση του αντικειμένου και διαθέτει πολύ καλές εμπειρίες σχετικές με τις δραστηριότητες του Τμήματος. Εκφράζεται με σχετική άνεση, επιδιώκει να αιτιολογεί τις απόψεις του, σε μερικές περιπτώσεις, όμως, τα επιχειρήματα του δεν ήταν αρκούντως πειστικά και ολοκληρωμένα.ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ Ελευθέριος (Ε.Μ.): Εξαίρετος. Διαθέτει ψηλό επίπεδο γνώσεων και ευρείες εμπειρίες σχετικές με τις ευθύνες της θέσης, τις οποίες αξιοποιεί για επίλυση προβλημάτων. Επέδειξε ευθυκρισία, ωριμότητα και ευελιξία σκέψεως, καθώς και ικανότητα σφαιρικής θεώρησης και ανάλυσης προβλημάτων. Διαθέτει αυτοπεποίθηση και δυναμισμό.»
Ακολούθως η Ε.Δ.Υ. ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. ΄Ελαβε δεόντως υπόψη την έκθεση της Σ.Ε., τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης, όπως επίσης και τα υπόλοιπα στοιχεία των αιτήσεων, το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων που είναι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς και την απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση και τη σύσταση του Διευθυντή. Έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων καθώς και την αρχαιότητα τους. Έκρινε ότι ο ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ Ελευθέριος (Ε.Μ.) υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων και τον επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο για διορισμό στην επίδικη θέση.
Επιλέγοντας το Ε.Μ. η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη ότι αυτός αξιολογήθηκε ως Εξαίρετος τόσο από τη Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στην ενώπιόν της προφορική εξέταση, είναι ίσος με τους λοιπούς υποψηφίους σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, αξιολογηθείς ως εξαίρετος, δεν υστερεί σε αρχαιότητα παρά μόνο έναντι του Λαούρη Ανδρέα, ο οποίος όμως τόσο στην ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής όσο και στην ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας προφορική εξέταση αξιολογήθηκε σε χαμηλότερο επίπεδο, και, επιπλέον, διαθέτει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή.
Τέλος η Ε.Δ.Υ. επιλέγοντας το Ε.Μ. δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι οι υποψήφιοι Κυριάκου Σάββας και Χατζηλούκας Άντρος, οι οποίοι έπονται του επιλεγέντος σε αρχαιότητα, διαθέτουν το πλεονέκτημα, έλαβε όμως υπόψη ότι αυτοί αξιολογήθηκαν σε χαμηλότερο από τον επιλεγέντα επίπεδο τόσο από τη Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και από την ίδια την Επιτροπή στην ενώπιόν της προφορική εξέταση.
Οι λόγοι ακύρωσης.
Πρώτος λόγος ακύρωσης - Η τελική αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είναι άκυρη, πεπλανημένη και αντιφατική
.Ο κ. Κωνσταντίνου, εκ μέρους του αιτητή, υπέβαλε ότι η «Σ.Ε. έδωσε τελική αξιολόγηση στον αιτητή «σχεδόν εξαίρετος» ενώ στο Ε.Μ. «εξαίρετος». Αυτή η υπεροχή - συνέχισε - που δόθηκε στο Ε.Μ. κατέστη ουσιαστικής σημασίας από την Ε.Δ.Υ. η οποία την υπερτόνισε και έλαβε ουσιωδώς υπόψη υπέρ του Ε.Μ. με ρητή καταγραφή στα πρακτικά. Ο κ. Κωνσταντίνου, υπέβαλε ότι οι δύο υποψήφιοι ισοβαθμούν σε αξία - έχουν τις ίδιες ακριβώς εκθέσεις - και προσόντα. Επομένως η οριακή διαφορά του Ε.Μ. στην προφορική εξέταση θα μπορούσε να αιτιολογήσει και τη διαφορά στην τελική αξιολόγηση της Σ.Ε.. Ωστόσο - συμπλήρωσε - η Σ.Ε. αγνόησε πλήρως την υπεροχή του αιτητή σε πείρα και αρχαιότητα. Δεδομένης - κατέληξε - της ισότητας των δύο διαδίκων στις υπηρεσιακές εκθέσεις και προσόντα η υπεροχή του αιτητή σε αξία (λόγω πείρας) και αρχαιότητα που ήταν σημαντική, δεν δικαιολογούσε την καλύτερη τελική αξιολόγηση που η Σ.Ε. έδωσε στο Ε.Μ., «τοσούτω μάλλον που η διαφορά των δύο διαδίκων στην προφορική εξέταση ενώπιον της Σ.Ε. ήταν πολύ οριακή» - «Σχεδόν εξαίρετος», «Εξαίρετος». Ο ευπαίδευτος συνήγορος παρέπεμψε στην Σπανού ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2340/25.6.99 όπου η διαφορά μεταξύ «πολύ καλός» και «εξαίρετος» χαρακτηρίστηκε οριακή.
Έχει νομολογηθεί ότι για να είναι αποφασιστικής σημασίας η πείρα πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση καθηκόντων σε θέση που προηγείται αμέσως της επίδικης (Ακκελίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2458, 2459/16.5.2000, Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1861/16.2.98, Μεστάνας ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2582/15.3
.2001).Έχει, επίσης, νομολογηθεί οτι η πείρα αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της αξίας την οποία και επαυξάνει (Σιακός ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1711/19.7.99, Δημοκρατία ν. Αγγελίδη κ.α., Α.Ε. 1974-75/31.3.99, Νικολαϊδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2008/30.3.98
).Έχει περαιτέρω νομολογηθεί ότι προκειμένου περί υποψηφίων με εξαίρετες υπηρεσιακές εκθέσεις αυτός που υπερέχει σε αρχαιότητα υπερέχει και σε πείρα (Μουρτζή ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 788/97/30.11.98, Πετρίδη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 597/99/19.9.2000, Πετρίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 691/99 κ.α./16.3.2001, Σάββα ν. Α.Η.Κ., Υποθ. 760/2001/22.11.2002
).Στην παρούσα υπόθεση και οι δύο υποψήφιοι υπηρετούσαν στην αμέσως προηγούμενη θέση. Επομένως η πείρα τους είναι αποφασιστικής σημασίας. Ήταν και οι δύο «εξαίρετοι». Κατά συνέπεια ο αιτητής ο οποίος υπερέχει σε αρχαιότητα υπερέχει και σε πείρα.
Καθώς φαίνεται από την έκθεση της η Σ.Ε. έλαβε υπόψη,
(α) το αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης,
(β) τα προσόντα,
(γ) το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων,
(δ) το περιεχόμενο των υπηρεσιακών εκθέσεων,
(ε) την πείρα,
(στ) την αρχαιότητα,
(η) το προσόν πλεονέκτημα (δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση του αιτητή και του Ε.Μ.).
Σημειώνεται ότι τα στοιχεία (γ) και (δ) λήφθηκαν υπόψη για τους υπαλλήλους που είναι δημόσιοι υπάλληλοι για τη μεταξύ τους σύγκριση. Σημειώνεται, επίσης, ότι τα στοιχεία (α), (β), (γ) και (δ) είναι νομοθετημένα κριτήρια (βλ. άρθρο 34(6) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν 1/90)). Στην παρούσα υπόθεση οι δύο υποψήφιοι ισοβαθμούν στα στοιχεία (β), (γ) και (δ). Ο
αιτητής υπερέχει στο στοιχείο (ε) (πείρα) και (στ) (αρχαιότητα). Το Ε.Μ. υπερέχει στο στοιχείο (α) (αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης).Παρά τη σαφή υπεροχή του αιτητή σε δύο από τα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη από τη Σ.Ε. και την οριακή υπεροχή του Ε.Μ. στο στοιχείο της προφορικής αξιολόγησης, στην τελική αξιολόγηση το Ε.Μ. έτυχε καλύτερης αξιολόγησης από τον αιτητή.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι η τελική αξιολόγηση - βαθμολογία, δηλαδή το συμπέρασμα της Συμβουλευτικής Επιτροπής, δεν είναι το προϊόν της εκτίμησης των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη. Δεν στηρίζεται εις τα στοιχεία του φακέλου αλλά αντίθετα κλονίζεται από αυτά. Για το λόγο αυτό η αξιολόγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής τυγχάνει αναιτιολόγητη (Βλ. απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 136/1931: "τότε (...) μόνον η πράξις είναι ουσιαστικώς ητιολογημένη όταν το συμπέρασμα όπερ εν αυτή διατυπούται είναι προϊόν της εκτιμήσεως υπό του αρμοδίου οργάνου των εν τω φακέλλω υπαρχόντων υπηρεσιακών στοιχείων". Βλ. και Πορίσματα Νομολογίας, πιο πάνω, σελ. 186: "Είναι πλημμελής αιτιολογία της πράξεως, ήτις ού μόνον δεν στηρίζεται εις τα στοιχεία του φακέλλου, αλλ΄ αντιθέτως κλονίζεται εξ αυτών ως όταν δέχεται ως αληθές πραγματικόν τι περιστατικόν, ενώ υπέρ του εναντίου μάχονται πλείστα στοιχεία του φακέλλου"
).Συναφώς με τον πιο πάνω λόγο ακύρωσης ο κ. Κωνσταντίνου υπέβαλε, επίσης, ότι η συμπεριφορά της Σ.Ε. ως προς την πείρα και την αρχαιότητα ήταν αντιφατική και έχει παραβιάσει τους κανόνες της ίσης μεταχείρισης. Προκειμένου - συνέχισε ο κ. Κωνσταντίνου - να βαθμολογήσει λιγότερο τον αιτητή και να ευνοήσει το Ε.Μ. η κατά 4 περίπου έτη μεγαλύτερη πείρα και αρχαιότητα του αιτητή δε μέτρησε ή κρίθηκε αμελητέα ή μικρής σημασίας. Προκειμένου, όμως, να αποκλείσει άλλο υποψήφιο - τον κ. Σάββα Βραχίμη - και να επιλέξει το Ε.Μ. η
Σ.Ε. έκρινε «ως καθοριστικό παράγοντα και σαφή υπεροχή την κατά 4 έτη υπεροχή του Ε.Μ. σε πείρα και 3 έτη σε αρχαιότητα έναντι του υποψήφιου Βραχίμη».Έχω την άποψη ότι ο τρόπος αξιολόγησης της πείρας και αρχαιότητας του αιτητή και Ε.Μ. από τη μιά και του Ε.Μ. και του υποψήφιου Βραχίμη από την άλλη καταδεικνύουν αντιφατική συμπεριφορά και προσέγγιση. Αυτό καθιστά την τελική αξιολόγηση αναιτιολόγητη (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59, σελ. 186-187: "Καθιστά αναιτιολόγητον την πράξιν αιτιολογία περιλαμβάνουσα αντιφατικάς προτάσεις αναιρούσας αλλήλας
").Περαιτέρω η πιο πάνω προσέγγιση παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των υποψηφίων. Βλ. Ασιήκαλης κ.α. ν. Α.Η.Κ., Υποθ. 1359/2000/18.12.2001
:«Παρά την υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα και παρά το ότι αυτός δεν 'υστερεί σε αξία όπως πηγάζει μέσα από τις υπηρεσιακές εκθέσεις στο σύνολο τους' αλλά υπερέχει - οριακά έστω - ο Γενικός Διευθυντής προτίμησε το Ε.Μ. δίδοντας έμφαση στην 'ελαφρώς καλύτερη βαθμολογία του Ε.Μ.' κατά τα τελευταία δύο έτη. Ενεργώντας με αυτό τον τρόπο δεν έλαβε υπόψη την 'αξία όπως πηγάζει μέσα από τις υπηρεσιακές εκθέσεις στο σύνολό τους', όπως έκαμε στην περίπτωση του Πετρούδη. Υιοθέτησε επομένως διαφορετικό μέτρο κρίσεως σε σχέση με τους υποψηφίους. Αυτή η προσέγγιση του Γενικού Διευθυντή οδηγεί στην ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης γιατί παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των υποψηφίων (βλ. Λόγο ακύρωσης 14 - Βλ. και
HjiSavva and Another v. Republic (1967) 3 C.L.R. 155 και Savva v. Republic (1980) 3 C.L.R. 675 - Βλ. επίσης Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Τρίτη έκδοση, παραγ. 402: 'Η αρχή της ισότητας προβλέπεται ρητώς στο Σύνταγμα. Επιβάλλει στην διοίκηση, σε πολύ εντονότερο βαθμό παρά στον έχοντα πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεως νομοθέτη, ίση μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων, όπως άλλωστε και την διάφορη μεταχείρηση διάφορων περιπτώσεων. Η αρχή της ισότητας δεσμεύει την διοίκηση τόσο κατά την άσκηση της κανονιστικής της αρμοδιότητας, όσο και κατά την έκδοση ατομικών διοικητικών πράξεων. 'Ετσι η διοίκηση δεν μπορεί να κρίνει με διαφορετικά κριτήρια δύο αιτήσεις που υποβλήθηκαν ταυτόχρονα και βασίζονται στα ίδια πραγματικά περιστατικά'.Περαιτέρω η υιοθέτηση διαφορετικών μέτρων κρίσεως των υποψηφίων ισοδυναμεί με υποβολή προτάσεων οι οποίες αναιρούν η μια την άλλη. Σε τέτοια περίπτωση η πράξη καθίσταται αναιτιολόγητη (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 186-187: 'Καθιστά αναιτιολόγητον την πράξιν αιτιολογία αόριστος καθιστώσα αδύνατον τον δικαστικόν αυτής έλεγχον .... η περιλαμβάνουσα αντιφατικάς προτάσεις αναιρούσας αλλήλας.')
Υπάρχει και άλλο μέρος της σύστασης του Γενικού Διευθυντή το οποίο επιβεβαιώνει ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί ίσο ή ενιαίο μέτρο κρίσεως και το οποίο καθιστά την πράξη αναιτιολόγητη. Στην περίπτωση του αιτητή στην Προσφυγή 1359/2000 που υπερείχε σε αξία του Ε.Μ. μέτρησε η αρχαιότητα του τελευταίου. Στην περίπτωση του αιτητή στην Προσφυγή 1360/2000 η αρχαιότητα του δεν μέτρησε. Αυτή η προσέγγιση συνιστά και λόγο ακύρωσης στην Προσφυγή 1359
/2000.»Δεύτερος λόγος ακύρωσης - Η σύσταση του Διευθυντή συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων, είναι αναιτιολόγητη και μηδαμινής σημασίας
.Ο κ. Κωνσταντίνου υπέβαλε ότι το άρθρο 34(9) του Νόμου 1/90 δεν απαιτεί αιτιολογημένη σύσταση του Διευθυντή. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι η σύσταση του Διευθυντή μπορεί να συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων.
Έχει νομολογηθεί ότι οι συστάσεις του Διευθυντή πρέπει να εναρμονίζονται με τα στοιχεία των φακέλων άλλως δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Διατηρούν την εγκυρότητα τους όταν δεν αντιμάχονται προς τα στοιχεία των φακέλων (Βλ. Ρούσος ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2064/21.7.99 και Δημοκρατία κ.α. ν. Αγγελή κ.α., Α.Ε. 1974-75/31.3.99. Βλ. και Μεστάνας ν. Ε.Δ.Υ., Α.Ε. 2582/15.3.2001, Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2626/29.3.2001, Σταυρινίδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2434/20.3.2000 και Σολωμού ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 807/2000/26.9.2001
).Στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη την ισοβαθμία των δύο υποψηφίων σε σχέση με τα στοιχεία της αξίας και προσόντων, την υπεροχή του αιτητή στα στοιχεία της αρχαιότητας και πείρας - η οποία επαυξάνει την αξία - και την οριακή υπεροχή του Ε.Μ. στην προφορική εξέταση. Θεωρώ ότι η σύσταση του Διευθυντή συγκρούεται με τα στοιχεία του φακέλου. Είναι αναιτιολόγητη και μηδαμινής σημασίας (Βλ. και Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71, 76: «Η Επιτροπή, στην άσκηση διακριτικής ευχέρειας αν θα υιοθετήσει ή αν θα παρεκκλίνει από την σύσταση του Προϊσταμένου, πρέπει να ενεργήσει με βάση τα νομοθετημένα κριτήρια. Η αρχαιότητα, ως ένα από τα τρία κριτήρια, μπορεί να αποτελέσει λόγο για απόκλιση από τη σύσταση του Προϊσταμένου, όταν οι υποψήφιοι είναι περίπου ισότιμοι σε αξία
»).Τέλος παρατηρώ: Όπως έχει ήδη σημειωθεί (βλ. σελ. 3, πιο πάνω) ο Διευθυντής ήταν ο μόνος αξιολογών λειτουργός των δύο υποψηφίων κατά τα έτη 2000 και 2001 και ένας από τους δύο αξιολογούντες λειτουργούς κατά το έτος 1999.
Στις υπηρεσιακές εκθέσεις αξιολογούνται όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την καταλληλότητα και επάρκεια των δημοσίων υπαλλήλων. Η αξιολόγηση δεν περιορίζεται στην επαγγελματική κατάρτιση, απόδοση, υπηρεσιακό ενδιαφέρον, υπευθυνότητα και πρωτοβουλία αλλά καλύπτει και τη συμπεριφορά των υπαλλήλων προς τους συναδέλφους του και τους πολίτες. Κατά τα τελευταία 3 έτη ο Διευθυντής θεωρούσε και τους δύο υποψήφιους ισάξιους. Είχε να επιλέξει μεταξύ δύο υπαλλήλων τους οποίους ο ίδιος είχε αξιολογήσει με το βαθμό εξαίρετα στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις. Ο ένας από αυτούς - ο αιτητής - υπερείχε σε αρχαιότητα κατά 3 έτη και 9 μήνες. Λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων αξιολόγησης στις υπηρεσιακές εκθέσεις, της εμπλοκής του Διευθυντή στην ετοιμασία τους, της ισοβαθμίας των δύο υποψηφίων στις υπηρεσιακές εκθέσεις και της υπεροχής του αιτητή σε αρχαιότητα και πείρα αδυνατώ να εντοπίσω οτιδήποτε το οποίο να καθιστά πειστική και έγκυρη τη σύσταση του Διευθυντή. Είναι επομένως μηδαμινής αξίας.
Πρέπει να προστεθεί ότι οι διαπιστωθείσες με τους δύο πρώτους λόγους ακύρωσης πλημμέλειες συνδέονται με το προπαρασκευαστικό στάδιο της όλης σύνθετης διοικητικής ενέργειας η οποία οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση. Συνδέονται με τις προπαρασκευαστικές πράξεις.
Μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης οι προπαρασκευαστικές πράξεις "απώλεσαν" τη δική τους αυτοτέλεια και έχουν συγχωνευθεί στην τελική πράξη. Με την προσβολή της τελικής πράξης παραδεκτώς έχουν προβληθεί και λόγοι ακύρωσης που ανάγονται στις πράξεις που έχουν συγχωνευθεί. Η διαπίστωση της ακυρότητας των προπαρασκευαστικών πράξεων, για τους λόγους που έχουν εκτεθεί πιο πάνω, επιφέρει την ακυρότητα της προσβαλλόμενης πράξης δια την έκδοση της οποίας
"οι κριθείσαι ως παράνομοι αποτελούν νόμιμον προϋπόθεσιν». Έπεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει ν΄ ακυρωθεί (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59, σελ. 244, Ioannou v. E.A.C. (1981) 3 C.L.R. 280, 299, Michaeloudes and Another v. Republic (1979) 3 C.L.R. 56, 71, 72, HjiGeorgiou v. Republic (1974) 3 C.L.R. 436, Christodoulou v. CYTA (1978) 3 C.L.R. 61 και Μυλωνά κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 727/97 κ.α./31.8.99).Τρίτος λόγος ακύρωσης - Η Ε.Δ.Υ. έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στην προφορική εξέταση - Αγνόησε πλήρως την υπεροχή του αιτητή σε πείρα και αρχαιότητα
.Ο κ. Κωνσταντίνου υπέβαλε ότι η προφορική εξέταση ήταν το αποφασιστικό στοιχείο επιλογής του Ε.Μ.. Με δεδομένη - συνέχισε - την ισότητα στις ετήσιες εκθέσεις και τα προσόντα και την υπεροχή του αιτητή σε πείρα και αρχαιότητα η προφορική εξέταση αφέθηκε να διαδραματίσει ρόλο αποφασιστικό.
Είχα την ευκαιρία να εξετάσω παρόμοιο λόγο ακύρωσης στην Μακρή ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 336/2001/12.12.2002. Παραθέτω τη σχετική προσέγγιση μου:
«Αναφορικά με τον ισχυρισμό του κ. Αγγελίδη περί υπέρμετρης βαρύτητας στην προφορική εξέταση έχει νομολογηθεί ότι σε υψηλόβαθμες θέσεις το αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης αποτελεί στοιχείο στο οποίο μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα (Πούρος ν. Χ'' Στεφάνου κ.α., Α.Ε. 2847, 2857, 2858/30.4.2001, Χατζηλούκα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2775/29.6.2001) και ότι η αρχαιότητα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία (Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2701/27.2.2001). Ωστόσο αυτές οι θέσεις της νομολογίας δεν τυγχάνουν εφαρμογής όπου ο υποψήφιος που υπερέχει σε αρχαιότητα δεν υστερεί σε αξία. Η αρχή αυτή προκύπτει από τα νομολογηθέντα στην Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.α., Α.Ε. 2878, 2881 και 2882/12.11.2001 από την οποία παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
'Ο Μιχαήλ Αντωνίου ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού κατά δέκα χρόνια. Προάχθηκε σ' αυτή από το 1985 και επί σειρά ετών χειριζόταν θέματα πολιτικής αεροπορίας. Η απόδοσή του, όπως την καταγράφουν οι ετήσιες εμπιστευτικές/υπηρεσιακές εκθέσεις, ήταν σταθερά εξαίρετη και, πάντως, όπως διαπίστωσε και η ίδια η ΕΔΥ ήταν καλύτερη, έστω οριακά, από εκείνη του ενδιαφερόμενου προσώπου. Τελικά, δεν υστερούσε έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου ούτε ως προς τα προσόντα. 'Ηταν και οι δύο κάτοχοι μεταπτυχιακού.
Εν τούτοις, ο Γενικός Διευθυντής σύστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ως υπερέχοντα, παραπέμποντας σε συνεκτίμηση, για σκοπούς σύγκρισης των υποψηφίων που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, στα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας. Δεν απαιτείτο από το Νόμο να ήταν αιτιολογημένη η σύσταση και συζητήθηκε πρωτοδίκως αν περιέχει αιτιολόγηση η οποία, σε τέτοια περίπτωση, θα υπόκειτο σε έλεγχο. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε προς τέτοιες κατευθύνσεις. Ο συνάδελφος μας στο τέλος δεν συμπεριέλαβε και τη σύσταση ως στοιχείο που προσθέτει στη συγκριτική καταλληλότητα του ενδιαφερόμενου προσώπου. Θεώρησε πως μόνο τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης απέληγαν να τον ευνοούν και, όπως είδαμε, εξέτασε το ζήτημα της βαρύτητας που τους προσδόθηκε. Ορθά, όπως κρίνουμε και εμείς. Είναι θεμελιωμένο πως η σύσταση χάνει τη δύναμη της όταν απλώς αναπαράγει τα στοιχεία των φακέλων αλλά εδώ δεν εξαγόταν και νόημα από τη σύσταση ώστε, όσο και αν δεν έπασχε κατά τύπο, να εδικαιολογείτο να της προσδοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα. Στα δύο κριτήρια στα οποία παρέπεμψε (αξία, αρχαιότητα) υπερέχει ο Μ. Αντωνίου και στο τρίτο (προσόντα) ήταν ίσοι.
Η εντύπωση από την προφορική εξέταση είναι βέβαια παράγοντας σχετικός προς την αξία των υποψηφίων ιδιαίτερα στις περιπτώσεις θέσεων όπως η παρούσα. Ανάλογα μάλιστα με τους συσχετισμούς, ενδεχομένως και αποφασιστικής σημασίας. Εδώ όμως το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκε ως γενικά σχεδόν εξαίρετος ενώ ο Μ. Αντωνίου ως πολύ καλός υπερνίκησε, ως στοιχείο συγκριτικής αξίας, την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του Μ. Αντωνίου μαζί, βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η κατά δέκα ολόκληρα χρόνια αρχαιότητά του έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Συμφωνούμε με το συνάδελφο μας πως δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις από την προφορική εξέταση. Η Δημοκρατία επικαλέστηκε νομολογία αναφορικά με τη σχετικά μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία. Αυτό, όμως, σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξίας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά, κάθε άλλο παρά υστερούσε ο Μ. Αντωνίου έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου. Ενώ, όπως ήδη σημειώσαμε, και ως προς τα προσόντα ήταν ίσοι.
Οι εφέσεις των Στ. Βασιλείου και Ι. Δημητρίου επιτυγχάνουν. Ως προς το θέμα τους η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η απόφαση της ΕΔΥ ακυρώνεται και με αναφορά στην κατοχή από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο του προσόντος της πολύ καλής γνώσης θεμάτων πολιτικής αεροπορίας. Η έφεση της Δημοκρατίας απορρίπτεται. Τα έξοδα, περιλαμβανομένων και εκείνων της πρωτόδικης διαδικασίας επιδικάζονται σε βάρος της Δημοκρατίας.'
Βλ. και Νικολαϊδη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 882/98 κ.α./31.5.2002 (απόφαση Νικήτα, Δ.):
'Εκείνο που προκαλεί έντονο προβληματισμό ενόψει της ουσιαστικής ισοδυναμίας στον τομέα της αξίας και των προσόντων είναι η σημασία που έχει προσλάβει η προσωπική συνέντευξη. Η νομολογία θεωρεί ότι το μέσο αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία σε θέσεις, όπως εδώ, πρώτου διορισμού και προαγωγής. Είναι όμως συμπληρωματικό στοιχείο κρίσης, όπως
'Η σταδιοδρομία των υποψηφίων και η αποτίμηση της δεν μπορεί να τίθεται σε δεύτερη μοίρα και να αφήνεται να επισκιασθεί με την πρόσδοση υπέρμετρης βαρύτητας στην προφορική εξέταση. Ο συνυπολογισμός του αποτελέσματος της δεν υποβάθμισε τη σημασία της αξίας των υποψηφίων στο βαθμό που την αποκαλύπτει η αποτίμηση της σταδιοδρομίας τους μέσα από τις υπηρεσιακές εκθέσεις.''
Αναφορικά με την αρχαιότητα στο άρθρο 34(9) του Νόμου 1/90 το οποίο περιλαμβάνει τα στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη κατά την πλήρωση θέσεων Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, δεν αναφέρεται συγκεκριμένα η αρχαιότητα ως στοιχείο κρίσης. Ωστόσο η νομολογία «καθιέρωσε την αρχή ότι αυτή λαμβάνεται υπόψη όταν η σύγκριση γίνεται μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων» όπως είναι εδώ η περίπτωση (βλ. Δημοκρατία ν. Αντωνίου, Α.Ε. 2879/19.11.2002
).Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής έχει στο ενεργητικό του μια επιτυχή και λαμπρή σταδιοδρομία. Αφετηρία της ήταν το 1965 με το διορισμό του στη θέση του δασκάλου. Επιστέγασμα της ήταν ο διορισμός του - στις 17.1.2000 - στη θέση του Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης (Κλ. Α14). Συγκρινόμενη με τη σταδιοδρομία του Ε.Μ. (βλ. σελ. 3, πιο πάνω) μπορεί να λεχθεί ότι εκείνη του αιτητή ήταν κατά πολύ πιο επιτυχής. Σε σχέση με την αξία ο αιτητής δεν υστερεί του Ε.Μ.. ΄Ηταν εξαίρετος στο στοιχείο
της αξίας. Είχε αξιολογηθεί ως «εξαίρετος» από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ενώ το Ε.Μ. ως «Σχεδόν εξαίρετος». Αναφορικά με τα προσόντα ο αιτητής, εκτός των προβλεπόμενων από τα σχέδια υπηρεσίας προσόντων, κατέχει και τον τίτλο του διδάκτορα των Επιστημών Αγωγής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. Χωρίς να αποφαίνομαι για τη συνάφεια αυτού του τίτλου με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης, γιατί αυτό αποτελεί έργο της Ε.Δ.Υ., θεωρώ ότι ο αιτητής υπερτερεί του Ε.Μ. σε προσόντα. Όπως, ήδη έχω διαπιστώσει, (βλ. σελ. 5, πιο πάνω) ο αιτητής υπερέχει του Ε.Μ. στην αρχαιότητα.Ο αιτητής κρίθηκε ως πολύ καλός+ στην ενώπιον της Ε.Δ.Υ. προφορική εξέταση ενώ το Ε.Μ. ως «εξαίρετος». Ωστόσο, όπως λέχθηκε στην Αντωνίου (πιο πάνω) αυτός ο παράγων δεν μπορεί να υπερνικήσει ως στοιχείο συγκριτικής αξίας την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του αιτητή μαζί βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η αρχαιότητα και τα προσόντα του αιτητή.
Αναφορικά με την μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων - όπως η παρούσα - που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία - όπως τονίστηκε στην Αντωνίου (πιο πάνω) η αρχαιότητα πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξίας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά κάθε άλλο παρά υστερούσε ο αιτητής, ενώ όπως ήδη έχει σημειωθεί ο τελευταίος υπερτερεί και ως προς τα προσόντα.
Λαμβανομένων λοιπόν υπόψη των στοιχείων της αξίας, στο οποίο ο αιτητής ουδέποτε υστέρησε του Ε.Μ., της αρχαιότητας και των προσόντων κρίνω ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση του Ε.Μ. στην προφορική εξέταση.
Τέλος θεωρώ ότι η λαμπρή σταδιοδρομία του αιτητή και η αποτίμηση της έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα και έχει αφεθεί να επισκιασθεί από το αποτέλεσμα μια ολιγόλεπτης προφορικής εξέτασης (βλ. Στυλιανού, πιο πάνω).
Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ ότι η Ε.Δ.Υ. έχει ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια με πλημμελή τρόπο και καθ΄ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας. Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει ν΄ ακυρωθεί.»
Στην παρούσα υπόθεση - όπως και στην υπόθεση Μακρή (πιο πάνω) ο αιτητής δεν υστερούσε του Ε.Μ. σε αξία και προσόντα. Είχε διαχρονικά βαθμολογηθεί με το βαθμό εξαίρετα. Υπερτερούσε σε αρχαιότητα και πείρα. Η σταδιοδρομία του ήταν καθόλα επιτυχής και λαμπρή. Ωστόσο έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα και έχει αφεθεί να επισκιασθεί από το αποτέλεσμα μιας ολιγόλεπτης προφορικής εξέτασης. Έπεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται και για τους λόγους που υποδεικνύονται στη Μακρή (πιο πάνω).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Καμιά διαταγή για τα έξοδα του Ε.Μ..
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.