|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 596
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ.1169/99, 1170/99, 1173/99, 1180/99,
1238/99, 1239/99, 1258/99, 1474/99 και 268/99)
20 Ιουνίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ.1169/1999)
ΑΥΓΗ ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ.1170/1999)
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΤΥΜΒΙΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ ___
(Υπόθεση Αρ.1173/1999)
ΜΑΡΙΑ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ.1180/1999)
ΕΛΕΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Χ" ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ. 1238/1999)
ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑ ΙΑΚΩΒΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ.1239/1999)
ΘΕΚΛΑ ΚΟΥΜΕΝΗ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ.1258/1999)
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ.1474/1999)
ΕΛΕΝΗ Κ. ΜΥΡΙΑΝΘΗ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________ __
(Υπόθεση Αρ. 268/2000)
ΜΑΡΩ ΜΑΚΡΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,< o:p>
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Αγ. Ξενοφώντος, για τις αιτήτριες (σε όλες τις προσφυγές).
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με τις παρούσες προσφυγές αξιώνεται ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των αιτητριών να τύχουν ταυτόχρονα σύνταξης γήρατος και χηρείας.
Στι ς αιτήτριες καταβαλλόταν σύνταξη χηρείας. Μετά τη συμπλήρωση της συντάξιμης ηλικίας υπέβαλαν αίτηση για σύνταξη γήρατος. Η αίτησή τους εξετάστηκε με βάση τις διατάξεις των άρθρων 36, 39 και 61 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων. Ο εξεταστής απαιτήσεων αφού τερμάτισε την πληρωμή της σύνταξης χηρείας ενέκρινε προς τις αιτήτριες πληρωμή σύνταξης γήρατος αυξημένη κατά ένα μέρος από το ποσό της βασικής σύνταξης χηρείας που δικαιούνταν, σύμφωνα με το εδάφιο (6) του άρθρου 36. Ταυτόχρονα τις πληροφόρησε ότι δεν δικαιούνταν σε ταυτόχρονη πληρωμή σύνταξης γήρατος και χηρείας και ότι θα τους καταβαλλόταν μόνο η σύνταξη γήρατος.
Οι αιτήτριες επικαλέστηκαν την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που είχε εκδοθεί στο μεταξύ στην υπόθεση Νικολαΐδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2148, ημερ. 19.1.1999 και αξίωσαν και την προς αυτές πληρωμή και των δύο συντάξεων. Η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική με αποτέλεσμα να καταχωρηθούν οι παρούσες προσφυγές.
Στη ν επιστολή με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση αναφέρεται ότι η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Νικολαΐδου, ανωτέρω, δεν συνιστούσε νέο στοιχείο που να δικαιολογεί αναθεώρηση της προηγούμενης απόφασης του εξεταστή απαιτήσεων.
Ο συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση εγείροντας προδικαστική ένσταση ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά βεβαιωτική προηγούμενης.
Ο εξεταστής απαιτήσεων με την αρχική του απόφαση είχε πληροφορήσει τις αιτήτριες ότι δεν δικαιούνταν σε ταυτόχρονη καταβολή συντάξεων γήρατος και χηρείας και γι΄ αυτό θα τους καταβαλλόταν μόνο σύνταξη γήρατος. Η απόφαση αυτή είχε όλα τα στοιχεία εκτελεστής διοικητικής πράξης. Δημιούργησε άμεσα αποτελέσματα, προερχόταν από διοικητικό όργανο στα πλαίσια της λειτουργίας του και εξέφραζε τη βούληση της διοίκησης. Η απόφαση δεν προσεβλήθη και συνεπώς διατήρησε το τεκμήριο της νομιμότητάς της.
Το ίδιο θέμα απασχόλησε το Δικαστήριο και στην προσφυγή Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1163/1999, ημερ. 4.9.2000. Η απόφαση επικυρώθηκε από την Ολομέλεια στην απόφαση Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 3111, ημερ. 18.12.2002. Η Ολομέλεια, με αναφορά στην υπόθεση Κληρίδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2441, ημερ. 20.10.2000 η οποία ασχολήθηκε με το ερώτημα αν διαφοροποίηση της νομολογίας μπορεί να αποτελέσει νέο στοιχείο που θα επέβαλλε την επανεξέταση αίτησης, κατέληξε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή και ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν επιβεβαιωτική της αρχικής.
Με την πιο πάνω θέση, από την οποία, εν πάση περιπτώσει, δεσμεύομαι, συμφωνώ απολύτως. Η προσβαλλόμενη πράξη επιβεβαιώνει απλώς την προηγούμενη απόφαση, χωρίς να έχει επακολουθήσει νέα έρευνα. Κανένα νέο στοιχείο δεν παρουσιάστηκε, έτσι που η διοίκηση να υποχρεούται σε επανεξέταση.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το επιχείρημα που ηγέρθη στην παρούσα υπόθεση ότι η προσφυγή υπ΄αρ. 1163/99 ήταν εντελώς διαφορετική, γιατί εκεί η αιτήτρια όχι μόνο δεν ανέπτυξε, αλλά ούτε και έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο για εξέταση ενός εντελώς νέου αιτήματος και όχι επανεξέταση παλαιότερου, θα πρέπει να απορριφθεί. Αίτημα των αιτητριών παραμένει η καταβολή προς αυτές και των δύο συντάξεων. Δεν βλέπω πως οι παρούσες περιπτώσεις διαφοροποιούνται.
Εν όψει των ανωτέρω, οι προσφυγές απορρίπτονται, με έξοδα εναντίον των αιτητριών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω σε κάθε προσφυγή στις £300. Θα ήταν όμως ευχής έργο αν, εν όψει της μεγάλης ηλικίας των αιτητριών, η πολιτεία δεν επέμενε στην είσπραξή τους.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.