|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 397
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 766/2001)
9 Μαΐου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ:
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
Χρ. Χριστοφίδης,
για τον Αιτητή.Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Ξ. Ευγενίου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Στις 16.11.2000 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση στο Συμβούλιο Φαρμακευτικής για άδεια λειτουργίας φαρμακείου στην οδό Αλεξανδρουπόλεως 1, στο Στρόβολο. Η αίτηση εγκρίθηκε, ο δε αιτητής ενημερώθηκε σχετικά με επιστολή ημερομηνίας 23.3.2001. Την 31.7.2001 ο Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας απέστειλε στο Διευθυντή Φαρμακευτικών Υπηρεσιών έκθεση της Αστυνομίας αναφορικά με τη διερεύνηση επεισοδίου μεταξύ της κας Τασούλας Μαλλούπα, υπεύθυνης φαρμακείου στον Άγιο Δομέτιο, και του κ. Άγγελου Βουνιώτη, Διευθυντή της εταιρείας Smartmedic Pharmacies Ltd, ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του φαρμακείου. Στην έκθεση αναφερόταν ότι ο κ. Βουνιώτης κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι "η εταιρεία του είναι ιδιοκτήτρια αριθμού φαρμακείων σ΄όλη την Κύπρο". Ενόψει αυτού του ισχυρισμού, το Συμβούλιο Φαρμακευτικής κάλεσε την κα Μαλλούπα και το σύζυγό της σε ακρόαση την 1.8.2001. Κατά την ακρόαση η κα Μαλλούπα και ο σύζυγός της ανέφεραν ότι είναι υπάλληλοι της εταιρείας Smartmedic Pharmacies Ltd στην οποία ανήκει, εκτός από το φαρμακείο στον Άγιο Δομέτιο, σειρά άλλων φαρμακείων μεταξύ των οποίων και εκείνο του αιτητή. Δήλωσαν, επίσης, ότι όλοι οι εργαζόμενοι στα φαρμακεία της εταιρείας είναι έμμισθοι υπάλληλοί της, αυτή πληρώνει τις κοινωνικές τους ασφαλίσεις, οι δε εισπράξεις των φαρμακείων κατατίθενται σε λογαριασμό της στην τράπεζα. Στη βάση των πληροφοριών αυτών το Συμβούλιο Φαρμακευτικής αποφάσισε, την ίδια μέρα, την ανάκληση της άδειας λειτουργίας φαρμακείου του αιτητή ο οποίος και ενημερώθηκε σχετικά με επιστολή ημερομηνίας 3.8.2001. Το πρακτικό της συνεδρίας του Συμβουλίου Φαρμακευτικής της 1.8.2001 επισυνάπτεται στην ένσταση ως Παράρτημα 11 και καταλήγει ως εξής:"Να σταλούν επιστολές στους φαρμακοποιούς Κωνσταντίνο Ευαγγέλου και Σίμο Τούμπα ότι ανακαλείται η άδεια λειτουργίας των φαρμακείων τους βάσει του Περί Φαρμακευτικής και Δηλητηρίων Νόμου Κεφ. 254, άρθρο 15 παρ. 3 γιατί δεν ενημέρωσαν το Συμβούλιο εντός 30 ημερών για αλλαγή στην ιδιοκτησία της επιχείρησης, υπέβαλαν αίτηση ως φυσικά πρόσωπα ενώ από στοιχεία που έχει το Συμβούλιο από το Γραφείο της Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη τα φαρμακεία αυτά είναι εταιρείες από 12 Δεκεμβρίου 2000."
Η πιο πάνω απόφαση είναι το αντικείμενο της προσφυγής.
Προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως λόγος ακυρώσεως ότι οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν την ανάκληση της άδειας λειτουργίας φαρμακείου του αιτητή κατά παράβαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως (audi alteram partem) καθότι παρέλειψαν να ακούσουν και ή να παράσχουν στον αιτητή το δικαίωμα να ακουστεί και να υπερασπιστεί με την προβολή και των δικών του θέσεων ως προς τα πραγματικά γεγονότα.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 43(1)(2) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(1)/99):
"(1) Το δικαίωμα ακρόασης παρέχεται, εκτός από τις περιπτώσεις τις οποίες ο νόμος προβλέπει ρητά, σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου που είναι πειθαρχικής φύσης ή που έχει το χαρακτήρα της κύρωσης ή που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης.
(2)Διοικητικό όργανο που προτίθεται να στηρίξει την απόφασή του σε ισχυρισμούς εναντίον ενός προσώπου οφείλει να παράσχει την ευκαιρία στο πρόσωπο αυτό να υποβάλει τις απόψεις του για τους ισχυρισμούς αυτούς."
Στην υπόθεση
Trancocean Marine Paint Association v. E.C. Commission (1974) 2 C.M.L.R. 459, στη σελ. 477 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του Λουξεμβούργου, αναγνώρισε σαν γενικό κανόνα ότι ένα πρόσωπο, του οποίου τα οικονομικά συμφέροντα επηρεάζονται από απόφαση που λαμβάνεται από δημόσια αρχή, πρέπει να έχει την ευκαιρία να κάμει γνωστή την άποψή του στην αρχή αυτή. (Βλ. σχετικά και Μελέτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 347, όπου και εκτενής ανάλυση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως).Ενόψει της κατάληξής μου ότι ο πιο πάνω λόγος ακυρώσεως ευσταθεί, δεν θεωρώ χρήσιμο να υπεισέλθω και εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα εις βάρος των καθ΄ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ