|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση αρ. 231/00)
30 Μαίου, 2003
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
Aιτητές
ν.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
Καθών η αίτηση.
---------------------
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές
Αλ. Κουντουρή, για τους καθών η αίτηση.
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Με απόφαση των καθών η αίτηση, ημερ. 30/8/99, επιβλήθηκαν στους αιτητές 1 λιμενικά δικαιώματα στη βάση ορισμένης κατάταξης ποσότητας "τσιμεντοπλόκς" τα οποία εισήγαγαν. Την ίδια μέρα, οι αιτητές 1 κατέβαλαν τα προσδιορισθέντα λιμενικά δικαιώματα αλλά την επομένη, στις 31/8/99, οι αιτητές 2 διαμαρτυρήθηκαν εγγράφως. Οι αιτητές 1 ήταν πελάτες τους και με επιχειρήματα που ανέπτυξαν εισηγήθηκαν πως η κατάταξη των εμπορευμάτων ήταν λανθασμένη. Επομένως ζήτησαν μελέτη του αιτήματος τους, όπως το χαρακτήριζαν, και "σωστή λύση" στο θέμα. Δόθηκε απάντηση με την επιστολή ημερ. 11/1//00. Αυτή προσδιορίζεται ως το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής και την παραθέτω αυτούσια:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας της 31/8/99, και στην σχετική προς αυτή υπενθύμιση της 18.11.1999 σχετικά με την χρέωση του φορτίου (τσιμεντοπλόκς σε παλέττα) των πελατών σας Ν.Π. Λανίτης με γενικά λιμενικά δικαιώματα και σας πληροφορώ ότι η κατάταξη του εν λόγω φορτίου στην κατηγορία των λοιπών (παράγρ. 3 (xvii) του Μέρους Ι του Πίνακα των περί Αρχής Λιμένων Κύπρου (Καταβλητέα Δικαιώματα) Κανονισμών του 1976 έως 1996) και η χρέωση του με γενικά λιμενικά δικαιώματα προς £4 τον τόνο έγινε στα πλαίσια της νομοθεσίας της Αρχής και σε ορθή ενάσκηση των εξουσιών της."
Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 14/2/00 και εγείρεται ως πρώτο θέμα το κατά πόσο η πιο πάνω επιστολή ενσωματώνει εκτελεστή διοικητική απόφαση. Είναι συναφώς η θέση των καθών η αίτηση πως αποτελεί απλή επιβεβαίωση της μόνης εκτελεστής διοικητικής απόφασης, εκείνης της 30/8/99.
Ενυπάρχει στην ίδια την θεραπεία που επιδιώκεται με την προσφυγή η αναγνώριση πως στις 30/8/99 εκδόθηκε εκτελεστή απόφαση. Την αναφέρει ως απόφαση για την κατάταξη των εισαχθέντων που είχε ως συνέπεια την ορισμένη χρέωση των αιτητών. Το ίδιο και στην κυρίως γραπτή αγόρευση τους. Αναφέρουν ότι ήταν "...... άλλη η φύση και το θέμα της προγενέστερης απόφασης και εντελώς νέο και διαφορετικό το περιεχόμενο του τωρινού αιτήματος". Η αντίληψη των αιτητών είναι πως η "ένσταση" τους, όπως την περιγράφουν στη θεραπεία, συνιστά νέο αίτημα για άρση της παρανομίας που επέφερε η πρώτη. Στην απαντητική τους αγόρευση υποστηρίζουν πως το τιμολόγιο που είχε εκδοθεί, στη βάση του οποίου και καταβλήθηκε το ποσό, ήταν πράξη εκτέλεσης και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλ' ούτε αυτό μπορεί να εκληφθεί ως αμφισβήτηση αναφορικά με το ότι στις 30/8/99 εκδόθηκε εκτελεστή απόφαση. Η πράξη εκτέλεσης προϋποθέτει απόφαση που λήφθηκε και που εκτελείται. Παραπέμπω εν πάση περιπτώσει στην απόφαση του Νικολαίδη, Δ., στην Theoktisto Ltd. Imports-Exports κ.α. ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, προσφ. αρ. 680/00, ημερ. 28/1/02, αναφορικά με την εκτελεστότητα τέτοιας κατάταξης - έκδοσης τιμολογίου, με την οποία συμφωνώ.
Οι αιτητές, σε σχέση με την άποψη τους πως υπεβλήθη νέο αίτημα για άρση της παρανομίας η απόρριψη του οποίου συνιστά εκτελεστή πράξη, επικαλoύνται τα συγγράμματα του καθηγητή Erust Forsthoff "The Administrative Act", στη σελ. 11, του Π.Δ. Δαγτόγλου, "Γενικό Διοικητικό Δίκαιο" α΄(1977)), στη σελ. 180 και επίσης στην απόφαση του Πική, Δ., όπως ήταν τότε στην Α. Χ"Νικολάου κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ., προσφ. αρ. 140/91, ημερ. 17/1/92. Αυτά όμως δεν τον βοηθούν. Στο πρώτο εξηγείται πως απολήγει εκτελεστή η άρνηση ανάκλησης διοικητικής πράξης με μόνιμες επιπτώσεις όταν το πραγματικό υπόβαθρο στη βάση του οποίου εξεδόθη έπαυσε να υπάρχει. Στα άλλα εξηγείται το γενικό καθήκον για ανάκληση πράξης που θεωρείται ως παράνομη, αλλά όπως εξηγήθηκε από την Ολομέλεια στην Α.Ε. 2441 Αλέκος Ν. Κληρίδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 20/10/00, αυτά δεν στόχευαν στη διαφοροποίηση των καθιερωμένων αρχών που διέπουν την ανάκληση ούτε διεύρυναν το δικαιοδοτικό πλαίσιο. Εν πάση περιπτώσει το κατά πόσο η πρώτη πράξη ήταν παράνομη είναι ζητούμενο που θα ήταν δυνατό να εξακριβωθεί στο πλαίσιο επί τούτου ελέγχου, εφόσον προσβαλλόταν εμπροθέσμως.
Η προσφυγή δεν αφορά ούτε θα μπορούσε να αφορά στην απόφαση της 30/8/99. Οι καθών η αίτηση σημειώνουν πως δεν προβλέπεται ο θεσμός της ένστασης κατά τέτοιας απόφασης και η απόφαση μου στην Υπεραγορά Χριστάκης Θεοδώρου Λτδ. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, προσφ. αρ. 268/96, ημερ. 11/4/97 που επικαλούνται, αναφορικά με τη μη διακοπή ή αναστολή της προθεσμίας των 75 ημερών όταν υποβάλλεται απλή αίτηση θεραπείας, είναι σχετική. Ό,τι έχουμε εν προκειμένω είναι ακριβώς αίτημα θεραπείας ενόψει της εκτελεστής απόφασης που εκδόθηκε και το ζήτημα της εκτελεστότητας της απάντησης σε αυτό θα κριθεί στη βάση των θεμελιωμένων αρχών.
Προκύπτει νέα εκτελεστή πράξη εφόσον λήφθηκαν υπόψη νέα ουσιώδη νομικά ή πραγματικά στοιχεία και σημειώνω την απόφαση Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191 στην οποία, με την απόφαση της Ολομέλειας που εξέδωσε ο Καλλής, Δ., εξηγείται πως,
"το νέο υλικό που χρησιμοποιείται κρίνεται αυστηρώς, γιατί δεν πρέπει αυτός που έχει απωλέσει την προθεσμία δια την προσβολή μιας εκτελεστής πράξεως, να μπορεί να καταστρατηγεί αυτή την προθεσμία με την δημιουργία νέας πράξεως, η οποία "εξεδόθη κατ' επίφασιν μεν κατόπιν νέας έρευνας, κατ' ουσίαν όμως επί τη βάση των αυτών στοιχείων"."
Οι αιτητές εισηγούνται πως υπήρχαν νέα στοιχεία, χωρίς όμως και να τα προσδιορίζουν. Η πραγματικότητα είναι άλλη. Η επιστολή της 31/8/99 περιλαμβάνει μόνο απόψεις αναφορικά με το γιατί, κατά τη γνώμη των αποστολέων, η πρώτη απόφαση είναι λανθασμένη. Τα λεξικά και τα άλλα ερμηνευτικά βοηθήματα που παραθέτουν δε συνιστούν οτιδήποτε το νέο με την πιο πάνω έννοια και η βαρύτητα τους συναρτάται ευθέως προς τη νομιμότητα της πρώτης απόφασης. Επομένως η προσβαλλόμενη είναι βεβαιωτική και η προσφυγή απαράδεκτη.
Έχουν εγερθεί άλλες δύο προδικαστικές ενστάσεις αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ. Σημειώνω μόνο πως ως προς τη νομιμοποίηση των αιτητών 2, που δεν ήταν οι εισαγωγείς, θα ήταν σχετική η Theoktisto Ltd Imports-Exports, ανωτέρω, με την οποία συμφωνώ. Το όποιο συμφέρον τους εξαιτίας του γεγονότος ότι οι αιτητές 1 είναι πελάτες τους θα ήταν έμμεσο και δε θα νομιμοποιούνταν. Σε σχέση δε με την εισήγηση πως ούτως ή άλλως και οι αιτητές 1 δε θα νομιμοποιούνταν, αφού, όπως είναι ο ισχυρισμός, με την πληρωμή των λιμενικών δικαιωμάτων πρέπει να θεωρηθεί ότι τα αποδέχτηκαν ανεπιφυλάκτως, παρατηρώ ότι αυτά αφορούν στην πρώτη απόφαση, εκείνη της 30/8/99, που δεν είναι η προσβαλλόμενη.
Επειδή η προσφυγή δεν στρέφεται κατά εκτελεστής πράξης είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται, με έξοδα.
Γ. Κωνσταντινίδης,
Δ.
/ΚΑσ