|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 135/02
27 Μαϊου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
Αναφορικά με τα άρθρα 28 και 146 του Συντάγματος.
Πιερής Πιερίδης,
Αιτητής,
ν
Αρχής Λιμένων Κύπρου,
Καθ΄ης η αίτηση.
Ι. Νικολάου,
για τον αιτητήΔ. Μέρτακα, για καθ΄ης η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης, για Ενδιαφερόμενα Μέρη 1 και 2.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή αυτή προσβάλλεται η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Λιμένων Κύπρου, ημερομηνίας 28.11.01, με την οποία προάχθηκαν οι Πέτρος Παναγίδης και Ανδρέας Θεοφάνους στη θέση Λιμενικού Επιθεωρητή αναδρομικά από 11.4.94.
Η επίδικη διαδικασία αποτελεί τη δεύτερη επανεξέταση για την πλήρωση των δύο θέσεων Λιμενικού Επιθεωρητή στην Αρχή Λιμένων.
Το ιστορικό της υπόθεσης ξεκινά από την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής ημερομηνίας 29.1.94 με την οποία προάχθηκαν οι Πέτρος Καρυδάς και Μάρκος Μάτσης στη θέση του Λιμενικού Επιθεωρητή. Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε στις 6.9.96 με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή αρ. 589/94 η οποία ασκήθηκε από τον αιτητή και τα ΕΜ της παρούσας προσφυγής. Κρίθηκε πως η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη.
Κατόπιν επανεξέτασης πλήρωσης των θέσεων, αποφασίστηκε η προαγωγή του Μ. Μάτση και του αιτητή της παρούσας προσφυγής. Η απόφαση αυτή προσβλήθηκε με την προσφυγή αρ. 789/97. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφασή του ημερομηνίας 29.3.99 απέρριψε την προσφυγή. Εφεσιβλήθηκε με την ΑΕ 2821. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου με απόφαση ημερομηνίας 13.7.01 ακύρωσε την επίδικη απόφαση και αποφάσισε ότι οι εφεσείοντες, οι οποίοι ήταν τα ΕΜ της παρούσας προσφυγής, ήταν καλύτεροι ως προς την αξία και
την αρχαιότητα από τους προαχθέντες. Σ΄αυτούς, όπως λέχθηκε, ήταν και ο αιτητής της προσφυγής αυτής.Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής προέβη σε επανεξέταση στη συνεδρία του ημερομηνίας 28.11.01. Κάλεσε τον κ. Χρ. Ασημένο, Διευθυντή Εκμετάλλευσης να προβεί σε σύσταση. Παραθέτω το πιο κάτω μέρος από τα πρακτικά το οποίο αναφέρεται στη σύσταση:
«Ο κ. Χρ. Ασημένος, ανέφερε ότι, έχοντας υπόψη και συνεκτιμώντας την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των 5 υποψηφίων Βοηθών Λιμενικών Επιθεωρητών και μετά από πολυετή προσωπική συνεργασία με τους υποψηφίους συστήνει τους κους Α. Θεοφάνους και Π. Παναγίδη τους οποίους θεωρεί ως καταλληλότερους για προαγωγή. Αιτιολογώντας τη σύστασή του ο κ. Χρ. Ασημένος ανέφερε πως η υπηρεσιακή εικόνα των υποψηφίων αναφορικά με την
αξία - με έμφαση στα τελευταία 3 χρόνια - και τα προσόντα, είναι περίπου η ίδια. Από απόψεως όμως αρχαιότητας, που στην περίπτωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία λόγω της οριακής διαφοράς που έχουν οι υποψήφιοι στα άλλα σημεία, οι κοι Παναγίδης και Θεοφάνους υπερτερούν. Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω και κάνοντας μια γενική συνεκτίμηση όλων των κριτηρίων έκρινε πως οι καταλληλότεροι για προαγωγή στη θέση του Λιμενικού Επιθεωρητή ήταν οι κοι Π. Παναγίδης και Α. Θεοφάνους.»Στη συνέχεια το Διοικητικό Συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη τη σύσταση, καθώς και όλα τα ενώπιον του ουσιώδη στοιχεία, έκρινε ότι τα ΕΜ υπερτερούσαν των άλλων υποψηφίων. Αιτιολογώντας την απόφασή του ανέφερε ότι:
«..όλοι οι υποψήφιοι από πλευράς αξίας και προσόντων είναι περίπου ίσοι, ωστόσο από πλευράς αρχαιότητας οι κοι Π. Παναγίδης και Α. Θεοφάνους υπερτερούν έναντι των υπολοίπων υποψηφίων και έχουν τη σύσταση του Διευθυντή Εκμετάλλευσης.»
Ο δικηγόρος του αιτητή πρόβαλε ότι πάσχει η σύσταση του Διευθυντή Εκμετάλλευσης ως αναιτιολόγητη και μη συνάδουσα με τα στοιχεία των φακέλων.
Υποστήριξε ότι από τις υπηρεσιακές εκθέσεις των ετών 1987 - 1992 προκύπτει ελαφρά υπεροχή του αιτητή ως προς την αξία και, συνεπώς, εσφαλμένα αναφέρθηκε στη σύσταση ότι αιτητής και ΕΜ είναι στο ίδιο επίπεδο. Περαιτέρω υποστήριξε την υπεροχή του αιτητή έναντι του ΕΜ Θεοφάνους ως προς την αρχαιότητα.
Ισχυρίστηκε ακόμα ο δικηγόρος του αιτητή για να πλήξει τη σύσταση, ότι ο Διευθυντής Εκμετάλλευσης δεν είχε «πολυετή προσωπική συνεργασία» με τους υποψηφίους, όπως ανέφερε, συνεπώς δεν είχε άμεση γνώση της εργασίας τους και δεν μπορούσε να προβεί σε σύσταση.
Προβλήθηκε στη συνέχεια ότι η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου πάσχει από έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
Παραθέτω τα πιο κάτω αποσπάσματα από την απόφαση της Ολομέλειας στην ΑΕ 2821, τα οποία είναι κρίσιμα για την εξέταση των ισχυρισμών που πρόβαλε ο δικηγόρος του αιτητή:
«Οι εφεσείοντες ήταν αρχαιότεροι των ενδιαφερομένων προσώπων και υπερείχαν σε αξία, όπως αυτή κατοπτρίζεται στις Υπηρεσιακές τους Εκθέσεις, ιδιαίτερα των τελευταίων τριών ετών, στα οποία, ως ήταν φυσικό, δόθηκε έμφαση. Παρά ταύτα, δεν επελέγησαν. Ομολογουμένως, η αρχαιότητα των εφεσειόντων έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων ανάγεται στο απώτερο παρελθόν και ανάλογα μικρότερη είναι η βαρύτητα που μπορεί να δοθεί σ΄αυτό το στοιχείο υπεροχής
. προσμετρά, όμως, στο βαθμό που να παράσχει κάποιο προβάδισμα στους εφεσείοντες σ΄αυτό τον τομέα.»«Τα στοιχεία καταλληλότητας των υποψηφίων, στην προκείμενη περίπτωση, ήταν αποκλειστικά τα υπηρεσιακά τους στοιχεία και οι Εκθέσεις αξιολόγησής τους. Με απόφαση των εφεσιβλήτων, δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην υπηρεσία των υποψηφίων τα τελευταία τρία χρόνια, με επίμετρο αξίας τις Υπηρεσιακές τους Εκθέσεις. Σύμφωνα με αυτό το δείκτη, οι εφεσείοντες ήταν καλύτεροι από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Ήταν, επίσης, αρχαιότεροι στην Υπηρεσία. Μ΄αυτά τα δεδομένα υπόψη, η επιλογή των εφεσειόντων ήταν η φυσιολογική επιλογή. Γιατί δεν τους επέλεξαν; Οι λόγοι, οι οποίοι αναφέρονται, είναι οι εξής: Ως προς το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Πιερίδη, σημειώνονται:
(α) Η αξιολόγησή του τα τελευταία τρία χρόνια είναι περίπου η ίδια με εκείνη των άλλων υποψηφίων.
Η εκτίμηση αυτή δεν είναι καθ΄όλα ακριβής. Οι εφεσείοντες υπερείχαν του κ. Πιερίδη.
(β) Το 1989 η Υπηρεσιακή Έκθεση για τον κ. Πιερίδη τον έφερε να υπερέχει των άλλων υποψηφίων.
Γιατί περιορίστηκαν στο χρόνο 1989 και δεν επεκτάθηκαν στα προηγούμενα χρόνια της υπηρεσίας των υποψηφίων, δεν εξηγείται.»
Η εξεταζόμενη υπόθεση αφορά τους ίδιους διάδικους και το ίδιο ζήτημα όπως στην υπόθεση που αποτέλεσε το αντικείμενο της απόφασης αυτής. Συνεπώς δημιουργήθηκε δεδικασμένο. Κρίθηκε ότι οι εφεσείοντες (ΕΜ στην παρούσα προσφυγή) ήταν καλύτεροι ως προς την αξία όπως αυτή προέκυπτε από τις υπηρεσιακές εκθέσεις των τελευταίων τριών χρόνων και αρχαιότεροι στην Υπηρεσία έναντι των ΕΜ, οι οποίοι ήταν ο αιτητής της προσφυγής αυτής και ο Μ. Μάτσης.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής κατά την επανεξέταση συμμορφώθηκε προς την απόφαση της Ολομέλειας και αποφάσισε την προαγωγή των Π. Παναγίδη και Α. Θεοφάνους.
Το Δικαστήριο αδυνατεί να εξετάσει τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν. Η σύσταση του Διευθυντή Εκμετάλλευσης και η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής έχουν στήριξη στο δεδικασμένο της απόφασης της Ολομέλειας. Δεν χωρεί οποιαδήποτε ενασχόληση για τυχόν διαφορετική δικαστική κρίση από τα ευρήματα της Ολομέλειας ως προς τα ουσιώδη αυτά γεγονότα στα οποία θεμελιώθηκε η απόφασή της.
Παραμένει για εξέταση μόνο ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι ο Διευθυντής Εκμετάλλευσης δεν ήταν αρμόδιος να προβεί σε σύσταση γιατί δεν είχε «πολυετή προσωπική συνεργασία» με τους υποψηφίους, όπως ανέφερε στη σύστασή του και συνεπώς δεν είχε άμεση γνώση της εργασίας τους. Εν όψει του δεδικασμένου που προκύπτει από την προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας δεν είναι επιτρεπτό ο διάδικος να θέτει νέο θέμα, όποτε το ανακαλύπτει η όποτε το επιθυμεί. Στην προηγούμενη διαδικασία όμως η σύσταση του Διευθυντή αγνοήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο. Γι΄αυτό το λόγο θα δεχθώ για εξέταση τον ισχυρισμό αυτό που αναφέρεται στη σύσταση.
Έχοντας μελετήσει το θέμα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο δικηγόρος του αιτητή δεν απέδειξε τον ισχυρισμό του, ισχυρισμό που πρόβαλε αόριστα και χωρίς να υποδείξει ποιος ήταν αρμόδιος να προβεί σε σύσταση, αφού κατά τη γνώμη του δεν ήταν αρμόδιος ο Διευθυντής Εκμετάλλευσης. Συνεπώς απορρίπτεται και αυτός ο ισχυρισμός.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.