|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 900/2001)
18 Απριλίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ, ΜΕΣΩ
1 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ/Η
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ
2 ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ
3. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Α. Σ. Αγγελίδης,
για τον Αιτητή.Λ. Λάμπρου-Ουστά, (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 14.3.2001 το Υπουργικό Συμβούλιο εξουσιοδότησε τον Υπουργό Εξωτερικών όπως σε συνεργασία με τον Υπουργό ΄Αμυνας, προωθήσει την άμεση τοποθέτηση Ακολούθων ΄Αμυνας στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, στις Βρυξέλλες και στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στον ΟΑΣΕ, στη Βιέννη. Εξουσιοδότησε ακόμα τον Υπουργό Οικονομικών να εξεύρει τα κατάλληλα κονδύλια για την τοποθέτηση των εν λόγω ακολούθων.
΄Υστερα από σχετική διαδικασία, ο Υπουργός ΄Αμυνας με απόφασή του ημερ. 13.9.2001 τοποθέτησε τον Αντισυνταγματάρχη Τεθωρακισμένων ΄Αγγελο Χριστοδούλου στις Βρυξέλλες και τον Αντισμήναρχο Γιαννάκη Φιλόκυπρο, στη Βιέννη.
Μετά τη γνωστοποίηση σ΄ αυτόν της απόφασης για την τελική επιλογή των πιο πάνω, ο αιτητής υπέβαλε προσωπική αναφορά ζητώντας να του γνωσθούν εγγράφως οι λόγοι της μη επιλογής του. Στον αιτητή απάντησε το Υπουργείο ΄Αμυνας στις 12.10.2001. Εναντίον της απόφασης ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή αξιώνοντας την ακύρωσή της για σειρά λόγων.
Η συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση ήγειρε δύο προδικαστικές ενστάσεις. Υποστήριξε κατ΄ αρχήν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και ότι, εν πάση περιπτώσει, ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να την προσβάλει.
Το άρθρο 13Β των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων του 1964 έως 2000, παρέχει στον Υπουργό ΄Αμυνας την αποκλειστική εξουσία να αποφασίζει για την τοποθέτηση, μετάθεση ή απόσπαση κάθε αξιωματικού ή υπαξιωματικού της Εθνικής Φρουράς, είτε σε μονάδα της Δύναμης, είτε στο Υπουργείο ΄Αμυνας, είτε και σε άλλες κρατικές υπηρεσίες. Καθορίζεται ότι η σχετική απόφαση του Υπουργού ΄Αμυνας πρέπει να λαμβάνεται σε συνεννόηση με τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς και τον οικείο υπουργό στον οποίο υπάγεται η υπηρεσία στην οποία ο Αξιωματικός θα τοποθετηθεί.
Στην υπόθεση Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 2980, 2985, ο Πικής, Δ, (όπως ήταν τότε), καταλήγει ότι ο περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμος του 1990, Ν.1/90, δεν κατοχυρώνει δικαίωμα μετάθεσης δημόσιου υπαλλήλου, αλλά, όπως διαφαίνεται, η τοποθέτηση του υπαλλήλου αποτελεί στοιχείο που άπτεται της ένταξής του στη Δημόσια Υπηρεσία και του οριοθετεί τις υποχρεώσεις του. Ο σχετικός νόμος, καταλήγει το Δικαστήριο, δεν επιβάλλει καθήκον στην αρμόδια αρχή να προωθήσει αίτημα για μετάθεση υπαλλήλου ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, γεγονός που καθιστά την προσβαλλόμενη παράλειψη μη εκτελεστή (βλέπε ακόμα Κοντογιάννης ν. Αρχηγού Αστυνομίας, Υποθ. Αρ. 743/88, ημερ. 12.10.1990
).Στην παρούσα υπόθεση ισχύουν κατ΄ αναλογία τα πιο πάνω. Δεν κατοχυρώνεται δικαίωμα τοποθέτησης μέλους της Εθνικής Φρουράς σε οιανδήποτε θέση και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει γεννηθεί στον αιτητή εύλογη προσδοκία για τοποθέτησή του σε μια από τις υπό εξέταση θέσεις. Συνεπώς, η μη τοποθέτησή του σε μια από αυτές, δεν του δημιουργεί δικαίωμα προσβολής της μετάθεσης ή τοποθέτησης άλλων μελών της Δύναμης, ενώ από την άλλη, από την τοποθέτηση των ενδιαφερομένων προσώπων στις επίδικες θέσεις δεν παράγονται οποιαδήποτε αποτελέσματα που θα μπορούσε ο αιτητής να ισχυριστεί ότι απώλεσε λόγω της μη επιλογής του.
Ο αιτητής δεν πρόκειται να επηρεαστεί από τη μη επιλογή του, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, στην υπηρεσιακή του ανέλιξη. Στον Πίνακα Κριτηρίων Επιλογής Ακολούθων ΄Αμυνας (ημερ. 27.3.2001), υπό τον τίτλο Α. ΒΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, στον αριθμό 10 αναφέρεται:
«10. Χρόνος διοικήσεως στον κατεχόμενο βαθμό δεν απαιτείται, νοουμένου ότι οι ενδιαφερόμενοι θα υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση ότι δεν θα έχουν παράπονο από τυχόν επιπτώσεις στην σταδιοδρομία τους λόγω έλλειψης του προσόντος αυτού.»
Η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει και η προσφυγή απορρίπτεται ως στερούμενη αντικειμένου, αφού η προσβαλλόμενη παράλειψη δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεώρησης.
Τα έξοδα τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400 θα βαρύνουν τον αιτητή.