|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.371/01)
14 Απριλίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΝΑ Θ. ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ,
Αιτήτρια
ν.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ
Καθ΄ου η αίτηση
------------------------
Γ. Περικλέους για την Αιτήτρια.
Α. Αριστείδου, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η προσφυγή αφορά στην απόφαση του Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της αιτήτριας για συμμετοχή στο Σχέδιο Παροχής Κινήτρων για Εξαγορά Δικαιώματος Επαναφύτευσης Αμπελιών Ποικιλίας Σουλτανίνας.
Ορισμένες προδικαστικές ενστάσεις σε σχέση με το παραδεκτό της προσφυγής είτε έχουν εγκαταλειφθεί είτε απολήγουν να είναι χωρίς σημασία. Η προσφυγή αναφέρεται σε αποφάσεις που λήφθηκαν στις 12.2.01 ή και στις 9.3.01 και ήταν η άποψη του καθ΄ ου η αίτηση πως η δεύτερη ήταν βεβαιωτική της πρώτης. Με την εγκατάλειψη όμως της εισήγησης πως η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη σε σχέση με την απόφαση της 12.2.01 απολήγει να είναι ακαδημαϊκό το κατά πόσο κατά την επανεξέταση είχαν ληφθεί υπόψη νέα στοιχεία όπως εισηγείται η αιτήτρια. Σημειώνω πως η προσφυγή ασκήθηκε στις 27.4.01 και πως δεν αμφισβητείται πως την ειδοποίηση για την απόφαση της 12.2.01 η αιτήτρια την πήρε αφού παρήλθε κάποιος χρόνος μετά την 12.2.01.
Το αίτημα είχε απορριφθεί επειδή κατά τις επιτόπιες εξετάσεις είχε διαπιστωθεί πως το αμπέλι της αιτήτριας ήταν εγκαταλειμμένο από χρόνια, ξηρό και μη παραγωγικό. Η αιτήτρια, αμφισβητούσα αυτή τη διαπίστωση, έθεσε υπόψη του καθ΄ ου η αίτηση τις βεβαιώσεις ιδιώτη γεωπόνου αλλά και του κοινοτάρχη Πισσουρίου στην περιοχή του οποίου βρίσκεται το αμπέλι της. Περαιτέρω, επιστολή διαμαρτυρίας της ίδιας και άλλων για ζημιές που τον προηγούμενο χρόνο είχαν προκαλέσει στα αμπέλια της περιοχής αδέσποτα ζώα. Η επίλυση από τη διοίκηση της διαφωνίας σε σχέση με την πραγματική κατάσταση του αμπελιού δεν ικανοποίησε την αιτήτρια και, με την άδεια του Δικαστηρίου, προσκομίστηκε μαρτυρία από εμπειρογνώμονες. Δεν θα χρειαστεί να επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Στο τέλος της ημέρας φάνηκε πως σε άλλο ακίνητο αναφερόταν ο εμπειρογνώμονας της μιας πλευράς και σε άλλο ο εμπειρογνώμονας της άλλης. Και τα δυο ακίνητα ανήκαν στην αιτήτρια και η πραγματικότητα είναι πως είχε υπάρξει σύγχυση που βρήκε την αντανάκλασή της και στα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν με τις γραπτές αγορεύσεις εξ αρχής. Η αίτηση της αιτήτριας αφορούσε στο τεμάχιο 143 το οποίο όμως δεν ήταν εγγεγραμμένο στο σχετικό μητρώο και, επομένως, ήταν εκτός του Σχεδίου. Υποτίθεται ότι το λάθος εντοπίστηκε και διορθώθηκε και, παρά το περιεχόμενο της αίτησης, η προσβαλλόμενη απόφαση φαίνεται να αφορά στο τεμάχιο 196 το οποίο, μάλιστα, τη δεύτερη φορά φέρεται να επιθεωρήθηκε στην παρουσία και του πληρεξουσίου αντιπροσώπου της αιτήτριας. Εν τούτοις, ενώπιόν μου, με το βοήθημα μάλιστα φωτογραφιών που είχαν ληφθεί, το τεμάχιο που ο εμπειρογνώμονας - γεωπόνος της αιτήτριας υποδείκνυε ως το τεμάχιο 196, ο εμπειρογνώμονας του καθ΄ ου η αίτηση το υποδείκνυε ως το τεμάχιο 143 και έχει συμφωνήσει και ο καθ΄ ου η αίτηση πως αν παραμείνει αμφιβολία επ' αυτού του ζητήματος θα στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας. [Βλ. συναφώς Χρύσανθος Κωνσταντίνου ν. Συμβουλλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 ΑΑΔ 228]. Οι δυο πλευρές είδαν πως ενδεχομένως το ορθό θα ήταν να γίνει κτηματολογική αντίκρυση ώστε να αρθεί κάθε αμφιβολία επί του θέματος και αναβλήθηκε η υπόθεση γι΄αυτό το σκοπό. Για πρακτικούς εξ όσων αντιλαμβάνομαι λόγους δεν υλοποιήθηκε αυτή η σκέψη και, πλέον, ό,τι αναδεικνύεται ως το σημείο της διαφοράς μεταξύ των δυο πλευρών αφορά στο κατά πόσο το τεμάχιο που επιθεωρήθηκε ήταν το τεμάχιο στο οποίο αφορούσε το αίτημα, όπως αυτό διευκρινίστηκε. Σημειώνω συναφώς πως στο πίσω μέρος του αρχικού αιτήματος της αιτήτριας, κάτω από την ένδειξη "για επίσημη χρήση", σημειώνεται ως σχετικό το τεμάχιο 196.
Δεν είναι έργο του Δικαστηρίου η διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών. Από το σύνολο των στοιχείων, κατά την εκτίμησή μου, υπάρχει ενδεχόμενο πλάνης και, επομένως, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας. Ενόψει της εξέλιξης του θέματος, της σύγχυσης που εκδηλώθηκε και του γεγονότος ότι ήταν στο τέλος, μετά από παλινδρομήσεις θα έλεγα, που προσδιορίστηκε το ακριβές επίδικο σημείο, δεν θα εκδώσω διαταγή για έξοδα. Η προσφυγή επιτυγχάνει, χωρίς διαταγή για έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.C:\My Documents\2003\part4\371-01.doc