|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ 1065/2001)
10 Απριλίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΙΕΛΗ,
Αιτητής,
v.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Αλ. Κουντουρή (κα) για Τ. Παπαδόπουλο και Σια, για τον Αιτητή.
Καλ. Στιβαρού (κα) για Κακογιάννη και Δημητρίου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται ακύρωση της εκ νέου, ύστερα από επανεξέταση, προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη μόνιμη θέση Ανώτερου Επιθεωρητή Λογαριασμών (Γραφείο Περιφέρειας Λεμεσού-Πάφου), που πραγματοποιήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση (στο εξής «η Αρχή»), στη συνεδρία της ημερ. 8.11.2001.
Είχε προηγηθεί ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο προηγούμενης απόφασης της Αρχής ημερ. 21.12.1999, με την οποία είχε προαχθεί και πάλι το ενδιαφερόμενο μέρος. Η προαγωγή είχε ακυρωθεί στις 23.4.2001 ύστερα από την καταχώρηση από τον αιτητή της υπ΄ αρ. 59/2000 προσφυγής.
Η Αρχή ενημερώθηκε για την απόφαση του Δικαστηρίου και παρέπεμψε το θέμα για επανεξέταση στη Μεικτή Επιτροπή Επιλογής, η οποία κατά τη συνεδρία στις 11.9.2001 επέλεξε τόσο τον αιτητή, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος ως κατάλληλους για τη θέση. Στη συνέχεια η Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές Προσωπικού, υπέβαλε εισήγηση στη Συμβουλευτική Υπεπιτροπή της Αρχής για Θέματα Προσωπικού, η οποία στις 9.10.2001, αποφάσισε να συστήσει για προαγωγή στο Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής, το ενδιαφερόμενο μέρος. Η Αρχή στις 7.11.2001, επανεξέτασε το θέμα και προχώρησε τελικά στην αναδρομική προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους από 1.1.2000.
Με την παρούσα προσφυγή προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η σύσταση του προϊστάμενου του ενδιαφερόμενου μέρους είναι παράνομη και παραβιάζει σαφώς το δεδικασμένο.
Στην ακυρωθείσα διαδικασία ο τότε Διευθυντής της Περιφέρειας Λεμεσού-Πάφου, συστήνοντας το ενδιαφερόμενο μέρος στη Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής, ανέφερε ότι είχε ευρύτατη πείρα στις Λογιστικές και Εμπορικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας, διέθετε εξαιρετικές οργανωτικές και εποπτικές ικανότητες, ενώ η απόδοσή του είναι εξαιρετική.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αναφερόμενο στην απόφασή του στη σύσταση του Διευθυντή, διαπίστωσε ότι καμιά από τις θέσεις που το ενδιαφερόμενο μέρος είχε υπηρετήσει προηγουμένως δεν του έδιδε ιδιαίτερη πείρα στις λογιστικές υπηρεσίες της περιφέρειας, εφ΄ όσον καμιά από τις θέσεις αυτές δεν συνδεόταν ουσιαστικά με λογιστικά καθήκοντα. ΄Ετσι, κατέληξε ότι η αναφορά ήταν πεπλανημένη και δεν ανταποκρινόταν στα στοιχεία των φακέλων. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι το τρωτό της αναφοράς του Διευθυντή διείσδυσε και στη διαδικασία επιλογής ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου, καθιστώντας τρωτή και την τελική απόφαση.
΄Οπως έχει επισημανθεί στην υπόθεση Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 349, 360, το δεδικασμένο προϋποθέτει κατ΄ αρχήν τη δικαστική απόφαση επί της ουσίας εγειρόμενης διαφοράς και όχι επί καταλήξεων όταν αυτές είναι αποτέλεσμα της έλλειψης των προϋποθέσεων για την εξέταση της ουσίας. Η δικαστική απόφαση δεν περιορίζεται μόνο στο διατακτικό, αλλά εκτείνεται και στην όποια διαπίστωση του δικαστηρίου επί επίδικου θέματος, πραγματικού ή νομικού, στο βαθμό που απαιτείται για την κατάληξη την οποία εκφράζει το διατακτικό (βλέπε επίσης
Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054).Κατά την επανεξέταση ο κ. Νίκος Δράκος, Βοηθός Διευθυντής Περιφέρειας Λεμεσού, ισχυρίστηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος έχει ευρεία πείρα στις Λογιστικές Υπηρεσίες στα πλαίσια των καθηκόντων του ως Γραφέας Γενικών Καθηκόντων για την περίοδο 1.6.1973 - 1.9.1979 και ευρύτατη πείρα στις Εμπορικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας. Η διατύπωση του κ. Δράκου ελάχιστα διαφέρει από τη διατύπωση που χρησιμοποίησε ο κ. Πουλλικκάς, ο Διευθυντής που προέβη στη σύσταση
στην ακυρωθείσα διαδικασία.Η διαπίστωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση υπ΄ αρ. 59/2000, ήταν αρκετά σαφής ως προς το θέμα της κατοχής από μέρους του ενδιαφερόμενου μέρους οποιασδήποτε πείρας στον τομέα των λογιστικών υπηρεσιών. Η σύσταση του κ. Δράκου, η οποία ας σημειωθεί, σύμφωνα με το τηρηθέν πρακτικό ελήφθη δεόντως υπ΄ όψιν από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, παραβιάζει σαφώς το δεδικασμένο, αφού ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος, κατ΄ αντίθεση με την προηγούμενη διαπίστωση του Δικαστηρίου, «έχει ευρεία πείρα στις Λογιστικές Υπηρεσίες». Το γεγονός ότι η αναφορά γίνεται σε σχέση με πείρα που αποκτήθηκε ως Γραφέας Γενικών Καθηκόντων, δεν μεταβάλλει την κατάσταση. Το Δικαστήριο είχε δεχτεί ότι καμιά από τις θέσεις που είχε υπηρετήσει, μέσα στις οποίες ήταν και η θέση του Γραφέα Γενικών Καθηκόντων, δεν του παρείχε ιδιαίτερη πείρα στις Λογιστικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας γιατί καμιά από τις θέσεις αυτές δεν συνδεόταν ουσιαστικά με λογιστικά καθήκοντα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.