CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Νικολάκη Αλεξάνδρα ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως ΕπισκοπήςΛεμεσού (2002) 3 ΑΑΔ 762

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Ν. 158(I)/1999 - Ο περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμος του 1999

Ν. 3/1991 - Ο περί Επιτρόπου Διοικήσεως Νόμος του 1991

Ν. 98(I)/1994 - Ο περί Επιτρόπου Διοικήσεως (Τροποποιητικός) Νόμος του 1994

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

FALAK ISLAM κ.α. ν. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ.α., Υπόθεση Αρ. 1975/2012, 3/11/2014, ECLI:CY:AD:2014:D835

Η αιτήτρια ήταν μια από τις 13 υποψήφιες για τις τρεις υπό πλήρωση θέσεις εποχιακών καθαριστριών (ωρομίσθιο κυβερνητικό προσωπικό) στο αεροδρόμιο Πάφου, για τη θερινή περίοδο του 1999. Η Τμηματική Επιτροπή Πρόσληψης και Προαγωγής Ωρομίσθιου Κυβερνητικού Προσωπικού, (η Επιτροπή) διεξήγαγε συνεντεύξεις και μεταξύ των τριών επιλεγησών περιλαμβανόταν και η αδελφή της αιτήτριας. Η αιτήτρια διαμαρτυρήθηκε για τη μη πρόσληψή της αλλά δεν άσκησε προσφυγή κατά του κύρους των προσλήψεων. Αποτάθηκε στην Επίτροπο Διοικήσεως της οποίας η έκθεση ημερομηνίας 28.9.00, με την οποία εισηγήθηκε επανεξέταση επειδή τα πρακτικά που τηρήθηκαν ήταν ελλιπή και δεν περιλάμβαναν αιτιολογία, βρίσκεται στη βάση της τωρινής διεκδίκησής της. Η Επιτροπή, ας σημειωθεί υπό νέα σύνθεση, σύμφωνα με το πρακτικό ημερομηνίας 12.2.01, αφού επανεξέτασε το θέμα, κατέληξε πως "η Επιτροπή στις 15.4.99 ενήργησε ορθά και το αποτέλεσμα της τότε διαδικασίας δεν διαφοροποιείται". Ασκήθηκε η παρούσα προσφυγή με αίτημα για θεραπεία ως ακολούθως:

Οι καθ΄ ων η αίτηση επισημαίνουν πως, σύμφωνα με το άρθρο 6 του περί Επιτρόπου Διοικήσεως Νόμου του 1991 ( Ν. 3/91 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 του Ν. 98(Ι)/94) ο Επίτροπος Διοικήσεως υποβάλλει εισήγηση ή σύσταση που "δεν είναι υποχρεωτική για τη διοίκηση" αλλά η αιτήτρια υπενθυμίζει πως εδώ η Επιτροπή επανεξέτασε το θέμα. Οπότε, όπως εισηγείται, "η επίδικη πράξη εμπίπτει μέσα στα πλαίσια του Άρθρου 146 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας αφού αφορά παράλειψη του Διευθυντή Πολιτικής Αεροπορίας να προβεί στην ορθή επανεξέταση του αιτήματος της αιτήτριας για ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ διορισμού της στο Αεροδρόμιο Πάφου." Με την ακόλουθη προσθήκη: "Το γεγονός και μόνο ότι το αρμόδιο όργανο της Πολιτικής Αεροπορίας προέβη σε επανεξέταση του αιτήματος ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ εξουδετερώνει το επιχείρημα ότι η πράξη δεν είναι εκτελεστή". Αυτά, παράλληλα με τον ισχυρισμό πως ενώ πράγματι "το πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως δεν είναι υποχρεωτικό", αφού έγινε επανεξέταση με βάση το πόρισμα, "δεν είναι δυνατόν να εγερθεί θέμα ότι η επίδικη πράξη δεν είναι εκτελεστή πράξη αφού το μόνο θέμα το οποίον απομένει στο παρόν στάδιο να εξετασθεί είναι κατά πόσον με την επανεξέταση ετηρήθησαν οι αρχές του διοικητικού δικαίου οι οποίες προνοούνται από τον Νόμο 158(Ι)/99 περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου".

Κατά τη μια από τις δυο πιθανές οπτικές γωνίες που προτείνει η αιτήτρια, επειδή η επανεξέταση δεν ήταν "ορθή", παραμένει ως οφειλόμενη ενέργεια η επανεξέταση που δέχεται όμως πως δεν ήταν οφειλόμενη ενέργεια. Κατά τη δεύτερη πιθανή οπτική γωνία, ενόψει των επιχειρημάτων όπως τα παρέθεσα, τίθεται ζήτημα σε σχέση με την ίδια τη νομιμότητα της απόφασης που λήφθηκε στις 12.2.01 η οποία επικρίνεται ως μη ορθή επανεξέταση. Και να υποθέταμε όμως πως η προσφυγή επιδέχεται τέτοιας διεύρυνσης ως προς το αντικείμενό της, θα ανέκυπταν και πάλιν ανυπέρβλητα κωλύματα για το παραδεκτό της. Αν με την απόφαση της 12.2.01, κατά κάποιο τρόπο προέκυψε νέα εκτελεστή πράξη αυτή θα αφορούσε στις προσλήψεις. Αυτές οι προσλήψεις όμως δεν προσβάλλονται με την προσφυγή όσο ελαστικά και αν προσεγγίζαμε το θέμα ενόψει και της πρόσφατης απόφασης της Ολομέλειας στην Αλεξάνδρα Νικολάκη ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Επισκοπής Λεμεσού, ΑΕ 3038 ημερομηνίας 20.11.02. Με κανένα τρόπο δεν θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι η προσφυγή στοχεύει στην ακύρωση των προσλήψεων της αδελφής της αιτήτριας και των άλλων δυο, στις οποίες δεν υπάρχει αναφορά στα γεγονότα της προσφυγής και στις οποίες δεν επιδόθηκε καν η προσφυγή ως προσώπων ενδιαφερομένων.

Οι καθ΄ ων η αίτηση υποστήριξαν πως, εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα είναι ιδιωτικού δικαίου και επικαλέστηκαν την Χαράλαμπος Κωνσταντίνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 329/97 κ.α. ημερ. 29.5.98. Δεν υποβλήθηκαν άλλα επιχειρήματα από την αιτήτρια, που περιορίστηκε στην άποψη πως δεν ήταν επιτρεπτή η συζήτηση τέτοιου θέματος αφού η γραπτή ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση δεν περιλαμβάνει αναφορά σ΄αυτό. Είναι, βεβαίως, λανθασμένη αυτή η άποψη της αιτήτριας αφού τέτοια ζητήματα είναι δημόσιας τάξης αλλά, στην απουσία κατά τα άλλα υπόβαθρου που θα ενεργοποιούσε τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για τους λόγους που εξήγησα, δεν νομίζω ότι δικαιολογείται να επεκταθώ περαιτέρω. Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα.