CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Χ"Γεωργίου Κρίνος ν. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (2003) 4 ΑΑΔ 419

ΚΡΙΝΟΣ Χ"" ΓΕΩΡΓΙΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, Υπόθεση Αρ.43/02, 13 Μαΐου, 2003

Με επιστολή του Αρχηγείου Αστυνομίας ημερομηνίας 9.11.1999, ο Αιτητής, ο οποίος υπηρετούσε ως Λοχίας στην Αστυνομία, πληροφορήθηκε ότι αποφασίσθηκε η αφυπηρέτησή του, για λόγους δημοσίου συμφέροντος (υγείας) μετά από σύσταση του Ιατροσυμβουλίου ημερομηνίας 22.9.1999, από 30.5.2001 με έναρξη της εις πίστη του άδειας απουσίας διάρκειας 616 ημερών από 22.9.1999 και λήξη της στις 29.5.2001. Μετά από προσφυγή του αιτητή (304/2000) με την οποία προσβάλλετο η αποφασισθείσα ημερομηνία αφυπηρέτησής του, ικανοποιήθηκε αίτημα του όπως η ημερομηνία της αφυπηρέτησής του ορίζετο η 22.9.1999 αντί η 30.5.2001, σύμφωνα και με τη νομολογία που αφορά τέτοιες περιπτώσεις, με ακόλουθη αναπροσαρμογή και της εις πίστη του άδειας απουσίας σε 546 ημέρες. Ο Αιτητής πληροφορήθηκε σχετικά με επιστολή ημερομηνίας 8.3.2000 με κοινοποίηση στο Γενικό Λογιστή. Στις 8.5.2000 το Αρχηγείο Αστυνομίας ζήτησε από το Γενικό Λογιστή όπως, ακόλουθα των πιο πάνω, δοθούν στον Αιτητή τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα του, περιλαμβανομένης της καταβολής της σύνταξής του, από 22.9.1999 και του αποκοπούν οι μισθοί που του είχαν καταβληθεί από 22.9.1999, του καταβληθεί δε και το αντίτιμο της άδειας απουσίας του διάρκειας 546 ημερών. Ο Γενικός Λογιστής προέβη στις διευθετήσεις αυτές μέσω του μισθολογίου του Μαΐου 2000, όπως αναφέρει σε επιστολή του προς το δικηγόρο του Αιτητή ημερομηνίας 4.10.2001 σε απάντηση επιστολής του δικηγόρου του Αιτητή προς το Γενικό Εισαγγελέα ημερομηνίας 14.5.2001 με την οποία εζητείτο η καταβολή του αντιτίμου της άδειας απουσίας του Αιτητή ανερχόμενου σε £20.474 που η Δημοκρατία στην Έντασή της στην προσφυγή 304/2000 έλεγε ότι είχε ήδη καταβληθεί στον Αιτητή. Στην εν λόγω επιστολή του ο Γενικός Λογιστής παρείχε αναλυτική κατάσταση στην οποία εμφαίνετο ότι από το ποσό των £20.474 είχε κατακρατηθεί ως φόρος εισοδήματος και εισφορά για την άμυνα ποσό £8.655,45 και αφαιρεθεί ποσό £7.025,14 που αντιπροσώπευε τους καταβληθέντες μισθούς του Αιτητή από 22.9.1999 μέχρι 30.4.2000, απολήγοντας σε υπόλοιπο £4.793,41 που είχε τότε πληρωθεί στο λογαριασμό του Αιτητή στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο της Αστυνομίας. Αμέσως μετά από αυτό, στις 9.10.2001, ο Αιτητής απέσυρε την προσφυγή 304/2000. Καταχώρησε όμως στις 18.12.2001 την παρούσα προσφυγή με την οποία προσβάλλει, όπως αναφέρεται στο αιτητικό, την απόφαση των Καθ΄Ων η Αίτηση, που αναφέρονται ως η Κυπριακή Δημοκρατία μέσω (1) του Αρχηγού Αστυνομίας και (2) του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, «να κατακρατήσουν φόρο εισοδήματος και Άμυνας ποσό £8.655,45 ως κοινοποιήθηκε με επιστολή των ημερ. 4.10.2001».

Στη δική του αγόρευση ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία εγείρει ως βασικό θέμα την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Αυτή, εισηγείται, δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη καθ΄όσον η διενεργηθείσα αποκοπή δεν αναφέρεται στον καθορισμό των φορολογικών υποχρεώσεων του Αιτητή, που θα ήταν εξ άλλου έργο του Εφόρου Φόρου εισοδήματος, αλλά απλώς κράτηση, δυνάμει των περί Παρακρατήσεως εξ Αποδοχών Κανονισμών του 1969 έως 1973 από τον εργοδότη του Αιτητή, δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω του αρμοδίου Γενικού Λογιστή, ποσού το οποίο στη συνέχεια θα επιστώνετο έναντι της υποχρέωσης του Αιτητή για καταβολή φόρου εισοδήματος βάσει της φορολογικής δήλωσης του και της ειδοποίησης επιβολής φορολογίας από τον Έφορο Φόρου Εισοδήματος. Παρουσιάσθησαν μάλιστα στο Δικαστήριο, σε προηγούμενο στάδιο, και οι ειδοποιήσεις επιβολής φορολογίας του Αιτητή από τον Έφορο Φόρου Εισοδήματος για τα έτη 2000 και 2001 ημερομηνίας 2.1.2003 στις οποίες γίνεται πίστωση συνολικού ποσού £8.199,58 (το υπόλοιπο των £8.655,45 αφορά προφανώς εισφορά άμυνας που δεν πιστώνεται ως μη επιστρεπτέο) και προκύπτει επιστρεπτέος φόρος £3.196,38.

Με βρίσκει σύμφωνο η πρώτη εισήγηση του κ. Λαζάρου. Εδώ δεν υπήρξε θέμα καθορισμού των υποχρεώσεων του Αιτητή. Ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος δεν εμπλέκετο καθόλου και η κατακράτηση του ποσού των £8.655,45 δεν συναρτάτο προς οποιαδήποτε απόφαση ως προς τον προσδιορισμό των φορολογικών υποχρεώσεων του Αιτητή. Ο Γενικός Λογιστής απλώς κράτησε ένα ποσό που θα επιστώνετο στον Αιτητή όταν, αφού υπέβαλλε τις φορολογικές δηλώσεις του για τα εν λόγω έτη, θα του επιβάλλοντο οι φορολογίες φόρου εισοδήματος και, ανάλογα με το προκύπτον ποσό του επιβλητέου φόρου, θα του επιστρέφετο αν ήταν πέραν του οφειλόμενου, όπως και έγινε. Το κατακρατηθέν ποσό διακινείται έτσι μόνο λογιστικά στην όλη εικόνα. Η κατακράτηση δεν επηρέαζε καθόλου είτε την επιβολή της δέουσας φορολογίας, που ήταν έργο άλλου και όχι του Γενικού Λογιστή, είτε το δικαίωμα του Αιτητή να ενστεί σε αυτή και να ισχυρισθεί, μεταξύ άλλων, όπως ισχυρίζεται στην απαντητική αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορός του, ότι το αντίτιμο της άδειας απουσίας του δεν είναι φορολογητέο, όπως έχει κάθε δικαίωμα και τώρα που του επιβλήθησαν οι φορολογίες. Ούτε επηρεάζεται η κατάσταση αυτή των πραγμάτων από το αν ο Γενικός Λογιστής είχε ή όχι δικαίωμα να προβεί στην κατακράτηση δυνάμει των προαναφερθέντων κανονισμών. Είτε ίσχυαν οι κανονισμοί, όπως λέγει ο κ. Λαζάρου, είτε όχι, όπως λέγει ο κ. Ευτυχίου στην απαντητική αγόρευσή του, η φύση της πράξεως του Γενικού Λογιστή ως πράξεως που δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική απόφαση δεν διαφοροποιείται. Απλώς, αν η κατακράτηση δεν ήταν νόμιμη δυνάμει των κανονισμών, ο Αιτητής θα είχε δικαίωμα αγωγής εναντίον της Δημοκρατίας για χρήματα οφειλόμενα και μη καταβληθέντα.

/ΚΧ"Π