|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 518/00
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.
Αναφορικά με τα άρθρα 28 και 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Σάββα Μεττή, από το Στρόβολο
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων - Αρχής
Ηλεκτρισμού Κύπρου
Καθών η αίτηση
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗKE ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Μεταξύ -
Σάββα Μεττή, από το Στρόβολο
Αιτητή
- και -
1. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων
2. Αρχής Ηλεκτρισμού
Καθών η αίτηση
----------------------------
Ημερομηνία: 24 Ιανουαρίου, 2003
Για τον αιτητή: Δ. Παυλίδης
Για την καθής η αίτηση 2: Κ. Στιβαρού (κα)
--------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η καθής η αίτηση Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου (η Αρχή), εκτιμώντας τις αυξανόμενενες ανάγκες της ευρύτερης περιοχής Λευκωσίας για ηλεκτρικό ρεύμα, αποφάσισε να απαλλοτριώσει έκταση γης στο Τσέρι, για την ανέγερση και εγκατάσταση υποσταθμού διανομής ηλεκτρικού ρεύματος. Η έκταση αυτή ανήκε εν μέρει στη Δημοκρατία και εν μέρει σε ιδιώτες. Το τεμ. 147 του Φ/Σχ. ΧΧΧ30 W1 ήταν μεταξύ των ιδιωτικών ιδιοκτησιών. Ανήκε στον αιτητή. Η Αρχή πρώτα υπέβαλε προσφορά στον αιτητή (την 4/5/99) για εξαγορά του ακινήτου αντί ποσού £14.300, σύμφωνα με εκτίμηση που εξασφάλισε από το Κτηματολόγιο. Όμως δεν έγινε δεκτή (βλ. επιστολή του δικηγόρου του αιτητή ημερ. 19/5/99).
Η Αρχή, αφού απέτυχε να αποκτήσει το κτήμα με απευθείας διευθέτηση, δημοσίευσε σχετική γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης του κτήματος στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 22/10/99. Ακολούθησε ενημέρωση του αιτητή από την Αρχή (βλ. επιστολή της Αρχής ημερ. 26/10/99). Η ένσταση του ημερ. 5/11/99 απορρίφθηκε με επιστολή της Αρχής ημερ. 27/1/00, με την οποία πληροφόρησε τον αιτητή ότι η επιλογή της συγκεκριμένης έκτασης, που περιλάμβανε και το τεμάχιο του, έγινε μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη. Συγχρόνως τον ειδοποίησε ότι τροχιοδρομήθηκε η διαδικασία έκδοσης του διατάγματος απαλλοτρίωσης και επίταξης των ακινήτων.
Όντως το διάταγμα απαλλοτρίωσης δημοσιεύθηκε στις 23/6/00, εξέλιξη για την οποία η Αρχή κατατόπισε στις 5/7/00 τον αιτητή. Ωστόσο ο δικηγόρος του, τόσο στην προσφυγή όσο και στην αγόρευση του, αναφέρει την 28/1/00 ως την ημερομηνία δημοσίευσης του διατάγματος. Είναι εντούτοις φανερό από το ίδιο το διάταγμα που προσκομίστηκε από την Αρχή ότι η πραγματική ημερομηνία δημοσίευσης είναι η 23/6/00, όπως ήταν και η θέση που πρόβαλε.
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει γενικά τις πράξεις της Αρχής που περιήλθαν σε γνώση του με την επιστολή της Αρχής ημερ. 27/1/00. Και περαιτέρω «την παράλειψη και/ή άρνηση» της Αρχής να αποδεχθούν την ένσταση του. Συγκεκριμένα επιζητεί:
«Α. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή αποφάσεις και/ή η πράξη και/ή πράξεις των Καθ' ων η Αίτηση που περιήλθαν σε γνώση του αιτητή με επιστολή των καθών η αίτηση ημερ. 27/1/00 και/ή επιστολές και/ή ειδοποίηση και/ή ειδοποιήσεις Απαλλοτρίωσης της γης του για την εγκαθίδρυση του υποσταθμού μεταφοράς «Τσέρι» 132 ΚV στο χωριό Τσέρι της Επαρχίας Λευκωσίας όπου βρίσκεται το ιδιόκτητο ακίνητο του, αριθμός τεμαχίου 147, Φ/Σχ. ΧΧΧ30 W1 εντός των ορίων του χωρίου Τσέρι είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται εννόμου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή η άρνηση των Καθ' ων η Αίτηση να αποδεχθούν το Αίτημα του Αιτητή που ενίστατο κατ' εξακολούθηση είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται Εννόμου Αποτελέσματος και/ή δεν θα έπρεπε να διενεργηθεί.»
Ας σημειωθεί εδώ ότι η προσφυγή στρεφόταν και κατά της Δημοκρατίας αλλά, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία (2/10/00), αποσύρθηκε εναντίον της και απορρίφθηκε.
Οι προδικαστικές ενστάσεις που πρόβαλε και ανέπτυξε η δικηγόρος της Αρχής σχετίζονται με τα αιτήματα θεραπείας. Και είναι, αναφορικά με το «Α», ότι: (i) η απόρριψη της ένστασης, στην οποία αναφέρεται η επιστολή της 27/1/00, δεν αποτελεί πράξη εκτελεστή και, επομένως, δεν είναι προσβλητή. και (ii) ότι και η ίδια η προσβαλλόμενη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης δεν είναι προσβλητή, εφόσον δεν είναι πράξη που έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Επίσης το αίτημα Β είναι απαράδεκτο γιατί η «παράλειψη αποδοχής του αιτήματος του αιτητή» δεν συνιστά παράλειψη σύμφωνα με το άρθρ. 146 του Συντάγματος. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο δικηγόρος του αιτητή δεν απάντησε στις ενστάσεις αυτές.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι ταυτόσημο θέμα εξετάστηκε σε έξι άλλες πρωτόδικες υποθέσεις. Αυτές αφορούσαν πάλιν την εγκατάσταση του ίδιου υποσταθμού μεταφοράς ηλεκτρισμού στο Τσέρι και το αντικείμενο τους ήταν η ίδια γνωστοποίηση. Δεν προσβλήθηκε το διάταγμα απαλλοτρίωσης. Μόνο που οι αιτητές ήταν άλλοι ιδιοκτήτες ιδιωτικής γης πάνω στην οποία θα κτιζόταν ο υποσταθμός. Κρίθηκε σε όλες ότι ήταν βάσιμες οι παραπάνω προδικαστικές ενστάσεις που είχαν εγερθεί και σ' εκείνες τις υποθεσεις. Με αποτέλεσμα την απόρριψη τους. Θα παραθέσω απόσπασμα από την απόφαση του Χατζηχαμπή Δ., στην προσφ. αρ. 717/00 Αντώνης Φαρμακά ν. Α.Η.Κ. ημερ. 11/6/01, που ταιριάζει απόλυτα και συγχρόνως δίνει τη λύση και στην κρινόμενη υπόθεση:
«
Ως προς τη δεύτερη αιτούμενη θεραπεία βέβαια λίγα χρειάζεται να λεχθούν. Η παράλειψη αποδοχής ένστασης στην άσκηση διακριτικής εξουσίας, όπως παρατηρεί και η ευπαίδευτη συνήγορος για την ΑΗΚ, δεν αποτελεί παράλειψη στα πλαίσια του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Ούτε εξ άλλου προσθέτει η θεραπεία αυτή οτιδήποτε στην πρώτη θεραπεία που αφορά ουσιαστικά το ίδιο θέμα, δηλαδή την απόρριψη της ένστασης του επί της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης.Αλλά και για την πρώτη θεραπεία υπάρχει προδικαστική ένσταση, συνιστάμενη στο ότι η απόρριψη της ένστασης του κ. Φαρμακά με την επιστολή της 27.1.2000, όπως και η προηγηθείσα γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης της 22/10/99 στην οποία αναφέρετο η ένσταση, δεν αποτελούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Η κα Στιβαρού είναι απόλυτα ορθή, όπως βεβαιώνεται με την απόφαση της διευρυμένης Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Σταυρίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 303
, στην οποία και με παραπέμπει. Εκεί ηγέρθη ακριβώς το ίδιο θέμα και απεφασίσθη ότι ούτε η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης ούτε η απόρριψη της ένστασης συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Όπως το έθεσε ο Κωνσταντινίδης, Δ., ο οποίος έδωσε την απόφαση, στις σελίδες 314-315, αναφορικά με τη γνωστοποίηση της απαλλοτρίωσης:«..
......στην περίπτωση της Γνωστοποίησης Απαλλοτρίωσης δεν βρισκόμαστε καν μπροστά σε εκτελεστή διοικητική πράξη. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Γ. Μ. Πική στις προσφυγές 171/88, 185/88 και 200/88, ημερομηνίας 9 Μαρτίου 1990, περικλείει όσα θα μπορούσαν να λεχθούν σε σχέση με το θέμα.Η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης περιορίζεται στην εκδήλωση πρόθεσης για τη λήψη εκτελεστής απόφασης σε μελλοντικό στάδιο και αποβλέπει κυρίως στην επέκταση της έρευνας θέματος με τη λήψη των απόψεων των προσώπων που μπορεί να επηρεασθούν από την τελική πράξη. Αφήνει το καθεστώς ιδιοκτησίας της γης και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών ανεπηρέαστα
. ούτε δημιουργεί οποιαδήποτε δέσμευση για την εκμετάλλευση ή τη διάθεση της περιουσίας τους. Η παροχή ευχέρειας στους ιδιοκτήτες να ακουστούν δεν έχει άλλο σκοπό από την ολοκλήρωση της έρευνας με τη συμπερίληψη των απόψεων του στο φάσμα των γεγονότων που εξετάζονται. Η απόρριψη της ένστασης δεν μεταβάλλει το καθεστώς της γνωστοποίησης ούτε περιορίζει τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής ως προς τις μελλοντικές της ενέργειες. Επισημαίνεται ότι η γνωστοποίηση ατονεί εάν δεν απαλλοτριωθεί η γη με διάταγμα μέσα σε 10 μήνες από τη γνωστοποίηση της (άρθρο 7(2) του Ν. 15/62, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 84/88.»Και στις σελίδες 315-316 αναφορικά με την απόρριψη της ένστασης:
Η εξέταση και η απόρριψη των ενστάσεων ήταν μέρος της διοικητικής διαδικασίας που οδήγησε στην τελική πράξη της έκδοσης του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης που είναι και η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη που θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο αίτησης ακύρωσης.»
Επίσης ο Κωνσταντινίδης, Δ στην υπόθεση αρ. 509/00 Κώστας Φαρμακάς ν. Α.Η.Κ. ημερ. 21/9/01, αποδεχόμενος τις προδικαστικές ενστάσεις παρατήρησε:
«Η προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση πως δεν προσβάλλεται εκτελεστή πράξη παρέμεινε αναπάντητη. Αυτή δε σαφώς ευσταθεί όπως έκρινε και ο Χατζηχαμπής Δ. στην όμοια περίπτωση της Αντώνης Φαρμακάς ν. Α.Η.Κ. προσφυγή 517/00 ημερομηνίας 11.6.01. Με αναφορά στην απόφαση Σταυρίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ.303 υπέδειξε πως ούτε η απόρριψη της ένστασης ούτε η ίδια η Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης συνιστούν εκτελεστή διοικητική πράξη. Αυτά ήταν μέρος της διοικητικής διαδικασίας που οδήγησε στο διάταγμα απαλλοτρίωσης που συνιστά τη μόνη εκτελεστή πράξη. Περαιτέρω πως η δεύτερη θεραπεία, ως προς την τύχη της ένστασης του, ουσιαστικά ήταν ταυτόσημη προς την πρώτη και, ούτως η άλλως, κακώς εμφανίζει την αποδοχή της, που είναι ζήτημα διακριτικής ευχέρειας, ως οφειλόμενη ενέργεια.»
Υιοθετώ τις αιτιολογικές σκέψεις των παραπάνω αποφάσεων αναφορικά με τη βασιμότητα των προδικαστικών ενστάσεων και αναπόφευκτα απορρίπτω την προσφυγή με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Σ. Νικήτας, Δ.
/ΚΑς