|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Χρίστου Θεμιστοκλής ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 480
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 1388/00
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με τα άρθρα 25, 28 και 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Γεωργίας Χρ. Περικλέους
Αιτητρίας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθής η αίτηση
--------------------------
Ημερομηνία:
17 Ιανουαρίου, 2003Για την αιτήτρια: Α. Σ. Αγγελίδης
Για την καθής η αίτηση: Ε. Καρακάννα (κα), Δικηγόρος της
Δημοκρατία ς
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια αξιώνει ακύρωση της αναδρομικής από 15/3/99 προαγωγής των ενδιαφερόμενων μερών Γεώργιου Μιχαήλ και Νικόλαου Σταύρου (ε.μ.) στη μόνιμη θέση Ανώτερου Αποθηκάριου, στο Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών. Η προαγωγή τους ήταν το επιστέγασμα διαδικασίας επανεξέτασης για πλήρωση των δύο θέσεων Αποθηκάριου που ήταν τότε κενές. Η επανάκριση έγινε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προκειμένου να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση στην προηγούμενη προσφυγή με αρ. 700/99 της ίδιας αιτήτριας κατά της προαγωγής στην παραπάνω θέση των ίδιων ε.μ. (βλ. προσφ. αρ. 700/99 Γεωργία Χρ. Περικλέους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 14/4/00). Η απόφαση ήταν τελεσίδικη, αφού δεν εφεσιβλήθηκε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο (Χατζηχαμπής Δ.) έκρινε ότι η σύσταση του Αν. Διευθυντή του Τμήματος (ο Διευθυντής) υπέρ των ε.μ. ήταν αναιτιολόγητη και δεν αντανακλούσε το περιεχόμενο των υπηρεσιακών εκθέσεων. Ο Διευθυντής είχε υπερτονίσει κάποιες ιδιότητες και ικανότητες των προαχθέντων. Οι αρετές όμως αυτές βαθμολογήθηκαν στις εκθέσεις. Και έφεραν την αιτήτρια ελαφρώς καλύτερη από τον κ. Μιχαήλ. Επίσης για ορισμένες περιόδους και από τον κ. Νικολάου. Έτσι όπως διαπίστωσε το δικαστήριο δεν ήταν σωστό, όπως έκρινε ο Διευθυντής, ότι η αιτήτρια υστερούσε των ε.μ. «με αποτέλεσμα η σύσταση να μην αντανακλά την ορθή εικόνα των στοιχείων των φακέλων και να είναι έτσι ανεπαρκώς αιτιολογημένη». Περαιτέρω, ρητά συμφώνησε με το δικηγόρο της αιτήτριας ότι η σύσταση αποκάλυπτε «μόνο εικονική και όχι πραγματική υπεροχή» τους. Και χωρίς η κρίση του Διευθυντή να βρίσκει έρεισμα «είτε στα στοιχεία των φακέλων προς τα οποία συναρτώνται οι ιδιότητες τις οποίες σχολιάζει ο Αναπληρωτής Διευθυντής είτε τις απαιτήσεις της θέσης».
Η επανεξέταση έγινε στις 3/7/2000. Προσκλήθηκε πάλιν ο Διευθυντής, ο οποίος σύστησε εκ νέου τα ε.μ. Αναμφίβολα και η νέα σύσταση βάρυνε στη σκέψη της Ε.ΔΥ., η οποία επαναπροήγαγε τα ε.μ. (το αναφέρει άλλωστε στην απόφαση της ως στοιχείο στο οποίο βασίστηκε). Ο δικηγόρος όμως του αιτητή ισχυρίστηκε (είναι ο πρώτος λόγος ακύρωσης που ανέπτυξε) ότι η σύσταση αυτή παραβιάζει το δεδικασμένο, το οποίο έχει προκύψει από τη δικαστική απόφαση στην προσφ. αρ. 700/99. Κατά το συνήγορο, είναι πάλιν αναιτιολόγητη και βρίσκεται σε διάσταση με τα στοιχεία των φακέλων. Ουσιαστικά πάσχει για τους ίδιους λόγους που έχει προσδιορίσει η ακυρωτική απόφαση. Έχει λεχθεί ότι ο Διευθυντής στην ουσία επανέλαβε τα ίδια και στη νέα εισήγηση του υπέρ των ε.μ., χρησιμοποιώντας μια διαφοροποιημένη φραστική διατύπωση και αναπαράγοντας κατά βάση τα υφιστάμενα στοιχεία σε σχέση με τις ήδη βαθμολογημένες ιδιότητες τους.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας αντίθετα υπέβαλε ότι η σύσταση απηχεί με πιστότητα τα παραπάνω στοιχεία και συνάδει με αυτά. Το γεγονός ότι τονίζονται οι βαθμολογημένες ήδη στις εκθέσεις ικανότητες δεν αφαιρούν από το κύρος τους. Ο υπερτονισμός αυτός είναι θεμιτός και τον έχει επικροτήσει η νομολογία. Στην υπόθεση αρ. 1043/97 Σοφοκλής Φυττή ν. Δημοκρατίας ημερ. 30/9/98, στην οποία παραπέμπει, κρίθηκε όντως ότι στην περίπτωση ισοβαθμίας υποψηφίων δεν εμποδίζεται ο Διευθυντής να επιλέξει ένα από αυτούς και να εισηγηθεί την προαγωγή του, δίνοντας έμφαση σε ορισμένες ιδιότητες που έχει. Έγινε επίσης παραπομπή στην προσφ. Αρ. 65/94 Ελένη Κουζούλη ν. Δημοκρατίας ημερ. 3/3/95, που αποφασίστηκε υπό το ίδιο πνεύμα.
Τέλος, η κα Καρακάννα υποστήριξε ότι ο Διευθυντής αναφέρθηκε σε πρόσθετες ιδιότητες, που δεν αξιολογούν οι εκθέσεις, όπως η «ωριμότητα και το ψηλό αίσθημα ευθύνης» των ε.μ., που όμως νόμιμα αποτελούν μέρος της σύστασης, όπως κρίθηκε από την Ολομέλεια στην Α.Ε. 2733 Θεμιστοκλής Χρίστου ν. Δημοκρατίας ημερ. 7/5/01.
Έχω υπόψη το πλήρες κείμενο της νέας σύστασης. Όπως και της παλιάς, που ήταν αντικείμενο της προσφυγής 700/99, την οποία εντόπισα. Είναι σχετικά μακρό το κάθε κείμενο και δε βλέπω πώς θα εξυπηρετήσει η αντιγραφή του στο σημείο αυτό. Από μια προσεκτική ανάγνωση και σύγκριση τους είναι ορθό να λεχθεί ότι το ουσιαστικό της περιεχόμενο είναι το ίδιο. Διαφέρει κάπως η σειρά των σκέψεων και το λεκτικό. Είναι ωστόσο κατά βάση οι ίδιοι χαρακτηρισμοί, επαναλαμβανόμενοι. Οι δε πρόσθετες, κατά τη Δημοκρατία κρίσεις, αναφορικά με το ε.μ. Γεώργιο Μιχαήλ, ότι πρόκειται για «σοβαρό, ώριμο και πολύ υπεύθυνο άτομο με ισχυρή προσωπικότητα» και οι παρόμοιες αξιολογήσεις για το ε.μ. Νικόλαο Σταύρου, δηλαδή, ότι είναι «σοβαρότατος, ώριμος, με προβληματισμό» υιοθετούνται με κάπως διαφορετική διατύπωση και στη νέα εισήγηση του Διευθυντή.
Όσο για τις άλλες ιδιότητες του Μιχαήλ: ζήλος με τον οποίο εκτελεί τα καθήκοντα του, υπευθυνότητα, τη συμπεριφορά του, την ανάληψη ευθυνών, τη συναδελφική συνεργασία, επισημαίνω ότι είναι ιδιότητες ουσιαστικά υπαγόμενες στα στοιχεία αξιολόγησης. Ακόμη και οι θεωρούμενες ως πρόσθετες, που ήδη παρέθεσα, όπως η ωριμότητα κ.λ.π., είναι κατά βάση λογική απόρροια των στοιχείων αξιολόγησης, που συγκροτούν ή συμπληρώνουν μια πιο άρτια επαγγελματική και υπηρεσιακή εικόνα. Αυτό είναι στην ουσία, ό,τι αποφάσισε η Α.Ε. 2733 Θεμιστοκλής Χρίστου, ανωτέρω. Και θα θυμίσω ότι εκεί το επιχείρημα, το οποίο και απορρίφθηκε, ήταν ότι οι παραπάνω ιδιότητες (ωριμότης κ.λ.π.) ήταν εκτός των κριτηρίων των εκθέσεων και άρα ήταν στοιχεία εξωγενή και απαράδεκτα ως μέρος των συστάσεων.
Για να συμπληρώσω, και στην περίπτωση του άλλου ε.μ., ο Διευθυντής επαναλαμβάνει ιδιότητες που έχουν βαθμολογηθεί. Στέκομαι εδώ για να αναφέρω ότι από τις βαθμολογίες των 6 τελευταίων χρόνων (1993-1998) δεν φαίνεται να υστερεί η αιτήτρια στις επισημανθείσες από το Διευθυντή ιδιότητες. Η αιτήτρια ήταν καλύτερη του ε.μ. Μιχαήλ στους τομείς «υπηρεσιακό ενδιαφέρον» για το 1993 και 1995, του δε ε.μ. Σ. Νικολάου στον τομέα της πρωτοβουλίας για τα χρόνια 1993-1995, ενώ ο τελευταίος υπερείχε της αιτήτριας το 1993 στο στοιχείο «επαγγελματική κατάρτιση». Ας σημειωθεί ότι τα ε.μ. είναι αρχαιότερα της αιτήτριας κατά 10 μήνες στη θέση Αποθηκάριου 1ης τάξης. Δεν μας αφορά όμως στο υπό εξέταση ζήτημα.
Η πρωτόδικη νομολογία στην οποία αναφέρθηκε η δικηγόρος της Δημοκρατίας δεν διέπει πλέον, αν διείπε ποτέ, το ζήτημα μετά την τελευταία απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 2852 Ιωάννης Μοδίτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 25/10/02. Προηγουμένως δε υπήρχε όγκος πρωτόδικης πάλιν νομολογίας αντίθετης προς εκείνη που παρέθεσε η κα Καρακάννα. Στο τέλος η παραπάνω απόφαση τερμάτισε την ανωμαλία, δίνοντας στις συστάσεις την πραγματική τους υπόσταση. Ελέχθη ότι:
«Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ' αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος.»
Αναφορικά με το πώς πετυχαίνει ο στόχος αυτός μας βοηθά η απόφαση στην προσφ. Αρ. 880/00 Κώστας Λεοντίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 15/5/02
:«Νομίζω πως μεταφέρω το βαθύτερο της νόημα (νομολογίας), λέγοντας ότι η έγκυρη σύσταση είναι συνυφασμένη με δεδομένα που δημιουργούν την ειδοποιό διαφορά και παρέχουν προβάδισμα ........................... Δεν έχουν προσδιοριστεί εξαντλητικά τα δεδομένα αυτά για να διατηρείται η ελεύθερη εκτίμηση σε ένα πλατύ, από τη φύση του, θέμα. Υπό την αίρεση ότι η σύσταση δεν αναπλάθει ή ανατρέπει τα υπάρχοντα στοιχεία .................................. γιατί έτσι μετατρέπεται ο ρόλος του Διευθυντή και γίνεται ο απόλυτος ρυθμιστής της προαγωγής που οπωσδήποτε δεν αποτελούσε πρόθεση του νομοθέτη. Πρέπει όμως η σύσταση, μακριά από γενικότητες που θα μπορούσαν να ταιριάσουν σε κάθε περίπτωση, να καθιστά διακριτή και ελεγκτή την υπεροχή που αποδίδεται στο συστηνόμενο.»
Θα σημείωνα εδώ ότι φαίνεται να διέλαθε της προσοχής της δικηγόρου της Δημοκρατίας ότι η υπόθεση Φυττή, ανωτέρω, στην οποία βάσισε το επιχείρημα της, ανατράπηκε κατ' έφεση (βλ. Α.Ε. 2730 Σ. Φυττή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 30/4/01), αφού η αγόρευση της Δημοκρατίας κατατέθηκε στις 13/7/01 και οι διευκρινίσεις έγιναν στις 8/11/01.
Είναι καταφανής, απ' ότι προεκτέθηκε, η σύγκρουση της νέας σύστασης με τις δεσμεύσεις που έχουν προκύψει από το ακυρωτικό δεδικασμένο. Παραγνωρίστηκε από την Ε.Δ.Υ. που, με την επίδικη απόφαση, η οποία βασίστηκε στην προηγούμενη σύσταση, παραβίασε το δεδικασμένο που εκείνη δημιούργησε με τον τρόπο που εξειδικεύθηκε πιο πάνω. Δόθηκε η ίδια στην ουσία αιτιολογία της σύστασης, το δε περιεχόμενο δεν συμβαδίζει με τα στοιχεία του φακέλου. Η νέα σύσταση είναι ελαττωματική για τους ίδιους ακριβώς λόγους που κρίθηκε ως πάσχουσα στην προηγούμενη ακυρωτική απόφαση. Γιαυτό είναι διαβλητή
και η ίδια η επίδικη απόφαση, που κρίνεται ακυρωτέα.Είναι πλέον περιττό να ασχοληθώ με τους άλλους λόγους ακύρωσης. Απλώς θα αναφέρω, σε σχέση με το σχετικό επιχείρημα της αιτήτριας ότι δεν εφαρμόστηκαν σωστά οι σχετικές πρόνοιες των περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμων 1997 και 1998 (η αιτήτρια φαίνεται πως έχει κάποιες σωματικές αναπηρίες), ότι αυτές κρίθηκαν αντισυνταγματικές στην
Α.Ε. 3385 Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ελένης Κωνσταντίνου, ημερ. 26/9/02, γιατί, μεταξύ άλλων, η προνομιακή μεταχείριση των ατόμων αυτών παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ισότητας.Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με βάση το άρθρ. 146.4(β) του Συντάγματος. Τα έξοδα επιδικάζονται σε βάρος της Δημοκρατίας.
Σ. Νικήτας,
&# 9;
Δ./Κας