|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 1183
18 Δεκεμβρίου, 2002
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΛΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 534/2001)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Καθορισμός επιδίκων θεμάτων στη δικογραφία ― Παράλειψη εξειδίκευσης στο δικόγραφο της αιτήσεως από τον αιτητή των συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος, της νομοθεσίας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που κατά τους ισχυρισμούς του παραβίασε η επίδικη απόφαση ― Η μετέπειτα εξειδίκευσή τους στη γραπτή αγόρευση δεν μπορεί να θεραπεύσει την παράλειψη ― Νομολογιακά πορίσματα και εφαρμογή τους στα γεγονότα της υπό κρίση περίπτωσης ― Περιστάσεις και συνέπειες ― Η προσφυγή απερρίφθη χωρίς εξέταση των λοιπών λόγων ακυρώσεως.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απόρριψης του αιτήματός του για αποκατάστασή του στο βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού, για αναδρομική προαγωγή του και για αλλαγή της διαγωγής του σε άριστη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η ανάγνωση των νομικών λόγων στο δικόγραφο της αιτήσεως δεν αφήνει αμφιβολίες ότι ο αιτητής παρέλειψε να εξειδικεύσει τα συγκεκριμένα άρθρα, τα οποία κατά τους ισχυρισμούς του έχουν παραβιασθεί από τους καθ' ων η αίτηση.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι τα επίδικα θέματα καθορίζονται από τη σχετική νομολογία.
Ο αιτητής έχει προβάλει σαν νομικούς λόγους για την ακύρωση της επίδικης απόφασης ισχυρισμούς για παραβίαση του Συντάγματος, της ισχύουσας νομοθεσίας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι γενικοί και αόριστοι, χωρίς εξειδίκευση ως προς τα ποιά συγκεκριμένα άρθρα έχουν παραβιασθεί. Η εξειδίκευση των Συμβασιακών, Συνταγματικών ή Νομοθετικών άρθρων τα οποία κατ' ισχυρισμό έχουν παραβιασθεί, επιβάλλει τη συμπερίληψή τους στους νομικούς λόγους της προσφυγής. Η μετέπειτα εξειδίκευσή τους στη γραπτή αγόρευση δεν μπορεί να θεραπεύσει την παράλειψη που παρατηρείται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Δημοκρατία v. Κουκκουρή κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 598.
Προσφυγή.
Γ. Γεωργιάδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα
Μετά τη συμπλήρωση ανάκρισης μέσα στα πλαίσια έρευνας για τη διάπραξη του αδικήματος της "παρά φύση ασέλγειας" ο αιτητής, που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία με το βαθμό του Δόκιμου Έφεδρου Αξιωματικού (ΔΕΑ) στο Μηχανικό, βρέθηκε ένοχος "δια ηυνανισμόν στρατιωτών δια της ιδίας αυτού χειρός".
Η συνοπτική έκθεση του ανακριτικού πορίσματος τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου το οποίο αποφάσισε όπως "ακυρώσει την δια της Αποφάσεως υπ' αρ. 15.756 προαγωγήν εις Δόκιμον Έφεδρον Ανθυπολοχαγόν, του Γιωργαλλίδη Χριστοφόρου του Γεωργίου και όπως ούτος μεταφερθεί εις την τάξιν του στρατιώτου". Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τη διενέργεια της ανάκρισης ο αιτητής δεν είχε διωχθεί πειθαρχικά.
Το θέμα της ποινικής ευθύνης του αιτητή σε κατηγορίες άσεμνης πράξης και άσεμνης επίθεσης εναντίον άρρενος, εξετάστηκε από το Στρατιωτικό Δικαστήριο στις 29/8/77, όταν ο Στρατιωτικός Εισαγγελέας ζήτησε και έλαβε άδεια να αποσύρει την υπόθεση τόσο εναντίον του αιτητή, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων που βεβαιώνονταν από ιατρική γνωμάτευση, όσο και εναντίον δύο συγκατηγορουμένων του που ενέχονταν στο επεισόδιο, για σκοπούς "ορθής απονομής της δικαιοσύνης". Ο αιτητής μετά την πάροδο της εξάμηνης αναστολής κατάταξης, επανήλθε στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς την 18/10/77 και με το βαθμό πλέον του στρατιώτη.
Έξι μέρες πριν από την απόλυση του και πιο συγκεκριμένα στις 6/3/79 ο αιτητής ζήτησε μεταξύ άλλων την αποκατάσταση του στο βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού. Του απαντήθηκε αρμοδίως ότι το θέμα παραπέμφθηκε στο 1Α Επιτελικό Γραφείο του Γ.Ε.Ε.Φ. για εξέταση. Το θέμα παρέμεινε στάσιμο και ο αιτητής ακολούθως μετέβηκε στο εξωτερικό όπου συμπλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Manchester, όπου απέκτησε τον τίτλο του Doctor of Philosophy. Ακολούθως το 1993 επέστρεψε στην Κύπρο και ζήτησε με νέες επιστολές των δικηγόρων του ημερομηνίας 15/11/94 και 8/4/95 την αποκατάστασή του στο βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού, την αναδρομική προαγωγή του και την αλλαγή του χαρακτηρισμού της διαγωγής του σε άριστη. Λόγω της παράλειψης των καθ' ων η αίτηση να απαντήσουν στο αίτημά του, καταχώρησε την υπ' αρ. 830/99 προσφυγή, στην απόφαση της οποίας κρίθηκε ότι, "η Δημοκρατία παρέλειψε να εκπληρώσει τη συνταγματική υποχρέωση απάντησης βάσει του άρθρου 29 του Συντάγματος" και κηρύχθηκε "ότι δεν θα έπρεπε να είχε προκύψει η προσβαλλόμενη παράλειψη της μη απάντησης στο γραπτό αίτημα του αιτητή ημερομηνίας 15 Νοεμβρίου 1994 και ότι παν το παραληφθέν θα έπρεπε να είχε εκτελεσθεί". Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω απόφασης, μιας νέας επιστολής των δικηγόρων του αιτητή ημερομηνίας 19/12/2001 και σχετικής παραίνεσης του Γενικού Εισαγγελέα, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας απέρριψε στις 16/5/2001 το αίτημα του αιτητή.
(β) Οι λόγοι της προσφυγής
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί την εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης ισχυριζόμενος διάφορους λόγους που συμπεριλαμβάνουν,
(i) Παραβίαση του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών· (ii) Παραβίαση των περί της Εθνικής Φρουράς Νόμων και Κανονισμών· (iii) Έλλειψη δέουσας έρευνας· (iv) Πλάνη περί τα πράγματα και/ή το Νόμο· (v) Έλλειψη αιτιολογίας· (vi) Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (vii) Παραβίαση της αρχής της ισότητας και (viii) Παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ'ων η αίτηση υπέβαλε ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή που περιέχονται στη γραπτή του αγόρευση για ισχυριζόμενη παραβίαση των άρθρων 12.4 και 28 του Συντάγματος όπως επίσης και του άρθρου 6(2) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών δεν μπορούν να αποτελέσουν επίδικα θέματα της παρούσας διαδικασίας, γιατί ο αιτητής παρέλειψε να προσδιορίσει τα πιο πάνω άρθρα στα νομικά σημεία της προσφυγής. Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο των καθ' ων η αίτηση η αόριστη αναφορά στους λόγους της προσφυγής ότι οι καθ'ων η αίτηση παραβίασαν το Σύνταγμα, την ισχύουσα νομοθεσία και τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών, δεν θεραπεύεται με την αναφορά σε συγκεκριμένα άρθρα στη γραπτή αγόρευση του αιτητή που ακολούθησε.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή ισχυρίζεται ότι η πιο πάνω εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί η αναφορά στα νομικά σημεία της αίτησης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντιτίθεται στο Σύνταγμα και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών, καθιστά τις πιο πάνω παραβιάσεις επίδικα θέματα ή λόγους ακύρωσης που θα πρέπει να εξεταστούν. Η εξειδίκευση των ισχυριζόμενων παραβιάσεων επιτελείται με τη μετέπειτα αναφορά των συγκεκριμένων άρθρων στη γραπτή αγόρευση του αιτητή.
Η σχετική αναφορά του αιτητή στους νομικούς λόγους της προσφυγής έχει πάρει την πιο κάτω μορφή:
"Παράρτημα "Β" - Νομικοί λόγοι
1. Οι Καθ' ων η Αίτηση κατά παράβαση του Συντάγματος, της ισχύουσας Νομοθεσίας [περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμος 40/64 ως έχει τροποποιηθεί] και των γενικών και παγίως καθιερωμένων αρχών του διοικητικού δικαίου παρέλειψαν και/ή αρνήθηκαν να εγκρίνουν και/ή απέρριψαν αίτηση του Αιτητή για επαναφορά του στο βαθμό του αξιωματικού και/ή ΔΕΑ, αναδρομική προαγωγή στους βαθμούς που θα έπρεπε να προαχθεί ως έφεδρος αξιωματικός και βαθμολογία της διαγωγής του ως αρίστη.
2. Η προσβαλλόμενη πράξη αντιβαίνει στις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και είναι αντίθετη με τη Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τους κανόνες της Φυσικής Δικαιοσύνης καθώς και σχετικής γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα επί του θέματος."
Η παράθεση των πιο πάνω νομικών λόγων δεν αφήνει αμφιβολίες ότι ο αιτητής παρέλειψε να εξειδικεύσει τα συγκεκριμένα άρθρα τα οποία κατά τους ισχυρισμούς του έχουν παραβιασθεί από τους καθ'ων η αίτηση.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι τα επίδικα θέματα καθορίζονται από τη σχετική δικογραφία. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κουκκουρή κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 598,
"Ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Αρθρο 146 αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη), δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. Οι τελικές αγορεύσεις που υποβάλλονται μετά την επιθεώρηση των φακέλων εξειδικεύουν και συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα θέματα (που προσδιορίζονται στην αίτηση) που καλείται το δικαστήριο να επιλύσει. Μόνο λόγοι δημόσιας τάξης που άπτονται του θεμελίου της δικαιοδοσίας μπορεί να εγερθούν αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο και να αποτελέσουν λόγους ακύρωσης. (Βλ. Δημοκρατία ν. Kassinos C. Construction Ltd. (1990) 3 Α.Α.Δ. 3835, Kadivari v. Δημοκρατίας (1992) 4(Δ) Α.Α.Δ. 2924 και Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 289.)"
Στην παρούσα περίπτωση ο αιτητής έχει προβάλει σαν νομικούς λόγους για την ακύρωση της επίδικης απόφασης ισχυρισμούς για παραβίαση του Συντάγματος, της ισχύουσας νομοθεσίας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών Ελευθεριών. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι γενικοί και αόριστοι χωρίς εξειδίκευση ως προς τα ποιά συγκεκριμένα άρθρα έχουν παραβιασθεί. Η εξειδίκευση των Συμβασιακών, Συνταγματικών ή Νομοθετικών άρθρων τα οποία κατ' ισχυρισμό έχουν παραβιασθεί επιβάλλει τη συμπερίληψη τους στους νομικούς λόγους της προσφυγής. Η μετέπειτα εξειδίκευση τους στη γραπτή αγόρευση δεν μπορεί να θεραπεύσει την παράλειψη που παρατηρείται.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή. Με βάση την πιο πάνω κατάληξη δεν κρίνω σκόπιμο να ασχοληθώ με τους άλλους λόγους που έχουν προβληθεί για την ακύρωση της επίδικης πράξης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.