|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 986
22 Οκτωβρίου, 2002
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 397/2000)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Το στοιχείο της πείρας ― Συνάρτησή της με τη διάρκεια αλλά και το ποιόν της υπηρεσίας ―Ανεπίτρεπτη ωστόσο η σύνδεσή της με το είδος των καθηκόντων που εκτελεί ο υπάλληλος με βάση τη σχετική ανάθεση.
Ακυρωτική απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Δεδικασμένο ― Περιστάσεις της παραβίασής του στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Παραβίαση δεδικασμένου, πλημμελής έρευνα και πλάνη ― Περιστάσεις στοιχειοθέτησης των λόγων αυτών στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου στη θέση Ειδικού Ιατρού Χειρουργικής, μετά από επανεξέταση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Η διάρκεια υπηρεσίας δεν είναι το μόνο ενδεικτικό της πείρας. Σημασία έχει ασφαλώς η αντιμετώπιση, χειρισμός ή διεκπεραίωση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού περιπτώσεων, ποικίλης μορφής και δυσκολίας στον τομέα με τον οποίο ένας ασχολείται, η οποία στέφεται με λογική επιτυχία. Υπό τέτοιες συνθήκες ο χρόνος ενασχόλησης έχει επίσης τη σημασία του.
Κατά την πάγια νομολογία για να έχει αποφασιστικό ρόλο το στοιχείο αυτό, υπολογίζεται κυρίως η πείρα σε θέση που προηγείται της επίδικης. Η πείρα σε κατώτερες θέσεις δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις. Στην παρούσα περίπτωση και οι δύο υποψήφιοι βρίσκονταν από το 1985 στη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης τάξης και από 1.5.1990 σε εκείνη του Επιμελητή. Κρίσιμη σημασία για την επιλογή του ε.π. φαίνεται να είχε το νοσοκομείο στο οποίο είχε αρχικά τοποθετηθεί ο καθένας και το είδος καθηκόντων που του ανατέθηκε. Έτσι το Ε.Π. είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί με δυσκολότερα περιστατικά και να διενεργήσει μεγαλύτερο αριθμό επεμβάσεων.
Ο Πικής, Π., στην απόφαση της Ολομέλειας Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ (1996) 3 Α.Α.Δ. 249, 255, δείχνει την ανισότητα που υποβόσκει σε τέτοια προσέγγιση.
2. Και η έρευνα εν προκειμένω ήταν ελλιπής. Έμεινε ανερεύνητη η 4ετής πείρα του αιτητή στην Ελλάδα. Αφού η ΕΔΥ απέδωσε τόση σημασία στην αρχική τριετία, όφειλε να διερευνήσει το είδος και εύρος των εμπειριών που ο αιτητής απέκτησε εκεί, πράγμα που δεν έγινε. Την υποχρέωση αυτή επέβαλλε και το δεδικασμένο της υφιστάμενης ακύρωσης που σαφώς παραβιάστηκε. Η απόφαση είναι ακυρωτέα και για πλάνη αναφορικά με την έννοια της πείρας και τα δεδομένα που υπήρχαν σ' αυτή την περίπτωση. Όντως το ζωτικό αυτό θέμα κρίθηκε πάνω σε λανθασμένη βάση. Το είδος των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον αιτητή κατά την κρίσιμη περίοδο, δεν μπορούσε να προσμετρήσει σε βάρος του.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Παπακυριακού v. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 720,
Ιωάννου v. ΑΗΚ (1998) 3 Α.Α.Δ. 624,
Μιχαηλίδου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 112,
Ακκελίδου κ.ά. v. Μιχαήλ κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 278,
Γεωργιάδης v. ΑΗΚ (1996) 3 Α.Α.Δ. 249,
Χωραττάς κ.ά. v. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (2001) 4 Α.Α.Δ. 326,
Τουρβάς v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1613.
Προσφυγή.
Ι. Νικολάου, για τον Αιτητή.
Αντ. Βασιλειάδης, Αν. Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Με προηγούμενη προσφυγή του (αρ. 588/94), ο αιτητής αμφισβήτησε τη νομιμότητα της προαγωγής του ενδιαφερόμενου προσώπου (Ε.Π.) Μιχαήλ Θεοφάνους στη μόνιμη θέση Ειδικού Ιατρού (Χειρουργικής) στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Ο πρωτόδικος δικαστής που της επιλήφθηκε, την είχε απορρίψει. Πέτυχε όμως η έφεση που άσκησε ο αιτητής. Η Ολομέλεια ακύρωσε την προαγωγή. Βλ. Παπακυριακού ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 720.
Στέκομαι στους λόγους ακύρωσης. Διαπιστώθηκε ότι η ΕΔΥ, που διενήργησε την προαγωγή, θεώρησε, υπό το κράτος πλάνης, ότι το Ε.Π. υπερείχε οριακά σε αξία. Περαιτέρω, έπασχε και η κρίση ότι το Ε.Π. είχε «μακρύτερη πείρα στη χειρουργική». Ρίχνοντας περισσότερο φως στο συμπέρασμά της αυτό η Ολομέλεια το διευκρίνησε με τα εξής: «Θα υπάρξει επανεξέταση και αναμένεται πως η ΕΔΥ θα ενδιατρίψει στα θέματα που εγείρονται. Ιδίως στην εξαγωγή του συμπεράσματος για «μακρύτερη πείρα στη χειρουργική» με αναφορά στην υπηρεσία των δύο ως έκτακτων χειρουργών». Περαιτέρω, η απόφαση καταγράφει τη σχετική θέση του αιτητή, που ισχυρίστηκε ότι, αν λαμβανόταν υπόψη το σύνολο της χειρουργικής τους πείρας, ανεξάρτητα αν αυτή κτήθηκε στη δημόσια υπηρεσία και με ποιο τρόπο, θα φαινόταν πως ήταν ο εμπειρότερος.
Πριν από την επανεξέταση, η Επιτροπή είχε μπροστά της τα στοιχεία που αναφέρονται στην πείρα των υποψηφίων, που προμήθευσε ο Διευθυντής, ύστερα από παράκληση της Επιτροπής. Ας σημειωθεί πως υπήρχε και τρίτος υποψήφιος που ο Διευθυντής ουσιαστικά απέκλεισε αναφέροντας πως «είχε πολύ λίγα πράγματα να παρουσιάσει». Τα στοιχεία αυτά, όπως παρατήρησε, αντλήθηκαν από τους φακέλους του Υπουργείου και εκείνους των υποψηφίων. Ας σημειωθεί ότι η Επιτροπή υπέβαλε και ερωτήσεις στο Διευθυντή κατά την προκαθορισμένη συνεδρίαση της, στην οποία προσκλήθηκε και παρέστη. Θα μπορούσε να σημειωθεί εδώ ότι ο προηγούμενος Διευθυντής είχε συστήσει και τους δυο για προαγωγή.
Θα συνοψίσω από το σχετικό πρακτικό τις απαντήσεις του νέου Διευθυντή. Λέχθηκε λοιπόν ότι το Ε.Π. έκαμε «σημαντικές ερευνητικές εργασίες» σε τομείς της χειρουργικής που προσδιορίζονται. ότι από το 1980, που προσλήφθηκε ως έκτακτος στη Δημόσια Υπηρεσία, τοποθετήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. ότι, όπως δείχνουν οι στατιστικές στο Νοσοκομείο αυτό διενεργήθηκαν κατά την ουσιώδη περίοδο οι περισσότερες και σοβαρότερες εγχειρήσεις. και ότι το Ε.Π. φρόντιζε για τη συνεχή ενημέρωσή του στις νέες μεθόδους τις οποίες εφάρμοζε άμεσα. Το πλεονέκτημα αυτό, όπως στην ουσία είπε ο Διευθυντής, της πολυσχιδούς δηλαδή χειρουργικής δραστηριότητας του Ε.Π., έπαυσε να υφίσταται από το 1986 που μετατέθηκε ο αιτητής στη Λευκωσία, λόγω του διαχωρισμού του τμήματος σε διάφορα ανεξάρτητα και εξειδικευμένα τμήματα χειρουργικής. Μια σημαντική παράμετρος του θέματος, που έκλινε και την πλάστιγγα, ήταν η ποιοτική και ποσοτική πτυχή των εμπειριών μέχρι τότε του Ε.Π., λόγω της παρουσίας του στο Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Ο αιτητής διορίστηκε ως έκτακτος το 1983. Τοποθετήθηκε στο Νοσοκομείο Κυπερούντας. Να πως σχολιάζει ο Διευθυντής τις εμπειρίες του:
«..... τοποθετήθηκε στο Νοσοκομείο Κυπερούντας και, από τα στοιχεία που έχω, στο Νοσοκομείο αυτό εγίνοντο τότε συνολικά 70-80 εγχειρίσεις το χρόνο. Από αυτές ένα ποσοστό 8%-10% αφορούσε μεγάλες εγχειρίσεις, σε αντίθεση με το Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου εγίνοντο πάρα πολλές, σε ποσοστό 40%-50% περίπου.
- Συμπερασματικά ο Θεοφάνους υπερέχει ουσιαστικά σ' ό,τι αφορά τον αριθμό, τη σοβαρότητα και την ποικιλία εγχειρίσεων στις οποίες έλαβε μέρος είτε ως χειρουργός είτε ως συνεργάτης.
- Πλην της χρονικής διάστασης της πείρας, υπάρχει και η διάσταση ποιότητας και σ' αυτήν ο Θεοφάνους, με βάση τα στοιχεία που έχω, υπερέχει...............»
Η ΕΔΥ, κατά την κρίσιμη συνεδρίαση της 12.11.99, έκαμε συγκριτική αξιολόγηση των υποψηφίων και, υιοθετώντας βασικά τις απόψεις και συστάσεις του Διευθυντή, κατέληξε πως το Ε.Π. υπερείχε. Εν πρώτοις, η Επιτροπή διαπίστωσε από τη νέα εξέταση των ετήσιων εκθέσεων πως οι δυο ήταν ισάξιοι, διορθώνοντας έτσι, αφού χρησιμοποίησε ορθά τα δεδομένα, το προηγούμενο της λάθος. Απέδωσε στην αρχαιότητα του αιτητή, που οφειλόταν στην ηλικία του, «ελάχιστη σημασία». Παρεμπιπτόντως, η μονιμοποίησή τους έγινε κατά τον ίδιο χρόνο (8.11.85), όπως και η ανέλιξή τους σε Επιμελητές. Σε σχέση με τα προσόντα πρέπει να ειπωθεί ότι μόνο ο αιτητής διαθέτει διδακτορικό τίτλο. Το σχέδιο υπηρεσίας δεν καθιστά τέτοιο προσόν πρόσθετο. Γιαυτό και η ΕΔΥ (χωρίς ωστόσο να αναφέρει κατά πόσο σχετίζεται με τα καθήκοντα της θέσης) του αναγνωρίζει μόνο «μικρή σημασία».
Η Επιτροπή δίνει έμφαση, στη συνέχεια, στο ότι το Ε.Π. υπηρέτησε στις πατρικές Υπηρεσίες ως έκτακτος λειτουργός από το 1980, ενώ ο αιτητής εργοδοτήθηκε, με σύμβαση, από το 1983. Γιαυτό και αναφέρεται «σε μακρύτερη προσφορά στη Χειρουργική» του Ε.Π.. Ακολούθως αξιολογεί στη βάση της τοποθέτησης των διαδίκων σε διαφορετικά νοσοκομεία κατά τα τρία χρόνια της έκτακτης απασχόλησής τους. Λέγει:
«...... ο Παπακυριακού προσλήφθηκε με σύμβαση το 1983. Η εν λόγω προσφορά του Θεοφάνους έγινε στο Χειρουργικό Τμήμα του Νοσοκομείου Λευκωσίας που συνεπάγεται ευρύτερη πείρα στη Χειρουργική, σύμφωνα και με τις σχετικές δηλώσεις και τα στοιχεία που κατέθεσε ο νυν Διευθυντής. Αντίθετα, ο Παπακυριακού τοποθετήθηκε και πρόσφερε υπηρεσία στο Αγροτικό Υγειονομικό Κέντρο Κυπερούντας όπου, μεταξύ άλλων, πρόσφερε χειρουργική υπηρεσία σε έκτακτα περιστατικά.»
Η ΕΔΥ διαπίστωσε τελικά, αφού έλαβε απλώς υπόψη και το ότι ο αιτητής υπηρέτησε για 4 χρόνια σε νοσοκομεία στην Ελλάδα, ότι αυτός είχε μακρύτερη, από απόψεως χρόνου, πείρα. Όμως την παραγνώρισε με την παρακάτω αιτιολογία που απηχεί και τη θέση του Διευθυντή:
«.......... Ωστόσο, η Επιτροπή, θεωρώντας ότι στον τομέα της χειρουργικής εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η ευρύτερη ποιοτική πείρα παρά η χρονική και με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και λαμβάνοντας υπόψη τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης, τα οποία περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, εκπαίδευση πατρικού και άλλου προσωπικού, έκρινε ότι ο Θεοφάνους διαθέτει ευρύτερη ποιοτική και ποσοτική πείρα στη χειρουργική, υπερκαλύπτοντας έτσι τη χρονικά μακρύτερη πείρα του Παπακυριακού, καθώς επίσης την λόγω ημερομηνίας γέννησης αρχαιότητά του και το διδακτορικό του τίτλο.»
Ακολούθησε η λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 21.1.2000. Στη νέα προαγωγή, αντικείμενο της προσφυγής, δόθηκε αναδρομική δύναμη από 15.5.94.
Η επίδικη απόφαση προσβάλλεται για 4 βασικά λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπήρξε παράβαση του δεδικασμένου που είχε προκύψει από την ακυρωτική απόφαση. Βασικός άξονας είναι ότι η Επιτροπή παραγνώρισε τα πορίσματα και τις συστάσεις της Ολομέλειας. Παρόλο που αναγνώρισε τη μεγαλύτερη χρονικά πείρα του αιτητή εντούτοις το παρέκαμψε με τη γενικευμένη και αόριστη κρίση πως ποιοτικά η πείρα του Ε.Π. ήταν σημαντικότερη. Ουσιαστικά η Επιτροπή δεν προχώρησε σε περαιτέρω έρευνα, όπως όφειλε, και ειδικότερα σε σχέση με τον αιτητή.
Η διαπίστωση της ΕΔΥ, πάντοτε κατά την εισήγηση του αιτητή, ότι το ε.π. υπερείχε σε αξία στηρίχθηκε σε λανθασμένη βάση γεγονός που συνεπάγεται την παραβίαση πάλιν του δεδικασμένου. Υποστηρίχθηκε ότι δεν ευσταθεί το συμπέρασμα πως το Ε.Π. είχε ευρύτερη πείρα. Απόδειξη τούτου, κατά τον κ. Νικολάου, είναι η επιστολή του Διευθυντή του Χειρουργικού Τμήματος του Νοσοκομείου Λευκωσίας ημ. 30.6.95. Από αυτή προκύπτει ότι ο αιτητής εκτελούσε καθήκοντα Προϊσταμένου του Τμήματος όταν ο ίδιος απουσίαζε στο εξωτερικό. Βεβαιώνει δε ότι δεν υστερεί το Ε.Π. σε χειρουργικές δεξιότητες. Διαθέτει επίσης την επιστημονική κατάρτιση και εμπειρία και για τις πιο δύσκολες επεμβάσεις, τις οποίες διενεργεί.
Ο επόμενος λόγος είναι ότι η ΕΔΥ υπέπεσε σε πλάνη περί τα πράγματα, αφού δεν διερεύνησε όσα έπρεπε. Η πλάνη συνδέθηκε και με παράλειψη της ΕΔΥ να δώσει βαρύτητα στον διδακτορικό τίτλο του αιτητή που ήταν σε θέμα απόλυτα σχετικό με την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης δηλαδή τη «Χειρουργική θεραπεία δωδεκαδακτυλικού έλκους». Παραβιάστηκαν για ακόμη μία φορά τα πορίσματα της ακυρωτικής απόφασης, αφού θα έπρεπε να συνυπολογιστεί η πείρα στη χειρουργική, ανεξάρτητα αν κτήθηκε στη Δημόσια Υπηρεσία.
Ο τρίτος νομικός ισχυρισμός αφορά την αιτιολογία. Κατά τον αιτητή δεν υποστηρίζεται η δοθείσα αιτιολογία από τα στοιχεία των φακέλων. Τέλος ο κ. Νικολάου υποστήριξε ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη, παράνομη και άκυρη γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα στοιχεία των φακέλων. Ο Διευθυντής στάθηκε μόνο στην υπηρεσία στην αρχή της σταδιοδρομίας τους και αυτοπεριορίστηκε στην πείρα από τη θητεία στη δημόσια υπηρεσία για να δικαιολογήσει την κατάληξή του περί «ευρύτερης ποιοτικής και ποσοτικής πείρας» του Ε.Π.. Ο 4ος λόγος αφορά τη νομιμότητα της σύστασης του τέως Διευθυντή, στην οποία θα αναφερθώ αργότερα.
Αντικρούοντας την παραπάνω εισήγηση, ο δικηγόρος της Δημοκρατίας είπε ότι ο ισχυρισμός ότι παραβιάστηκε το δεδικασμένο στο θέμα της αξίας δεν ευσταθεί γιατί η Επιτροπή διαπίστωσε ορθά κατά την επανεξέταση ότι ήταν ισάξιοι. Περαιτέρω, η ΕΔΥ συμμορφώθηκε με την απόφαση αναφορικά με τα συμπεράσματα περί πείρας, όπως προκύπτει από τα πρακτικά και από τα ίδια τα στοιχεία. Τα λεχθέντα από το Διευθυντή ελέγχονται ως ακριβή. Ο κ. Βασιλειάδης τόνισε την εμπειρία του Ε.Π. στην επείγουσα χειρουργική, τη συμμετοχή του σε πολλά σεμινάρια και την εισαγωγή από αυτόν καινοτομιών, για να υπογραμμίσει ότι τα συμπεράσματα της Επιτροπής ήταν απόλυτα δικαιολογημένα. Συγχρόνως φανέρωσαν τις ενέργειες της Επιτροπής από τις οποίες προκύπτει ότι συμμορφώθηκε με την ακυρωτική απόφαση. Υποστήριξε περαιτέρω ότι η αιτιολογία που δόθηκε ήταν νόμιμη όπως και η αρχική σύσταση του Διευθυντή, που είχε συστήσει και τους δύο, αφού ο αιτητής δεν επηρεάστηκε καθόλου από την απόφαση. Ας σημειωθεί ότι ο κ. Νικολάου υπέβαλε ότι ο Διευθυντής έπρεπε να προτείνει για προαγωγή μόνο τον ένα από τους δύο υποψηφίους. Η πρόταση του για προαγωγή και των δύο συνιστά παραβίαση των προνοιών του άρθρου 35 του Νόμου 1/90.
Είναι γεγονός ότι η διάρκεια υπηρεσίας δεν είναι το μόνο ενδεικτικό της πείρας (Ιωάννου ν. ΑΗΚ (1998) 3 Α.Α.Δ. 624) Σημασία έχει ασφαλώς η αντιμετώπιση, χειρισμός ή διεκπεραίωση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού περιπτώσεων, ποικίλης μορφής και δυσκολίας στον τομέα με τον οποίο ένας ασχολείται, η οποία στέφεται με λογική επιτυχία. Υπό τέτοιες συνθήκες ο χρόνος ενασχόλησης έχει επίσης τη σημασία του.
Κατά την πάγια νομολογία μας για να έχει αποφασιστικό ρόλο το στοιχείο αυτό, υπολογίζεται κυρίως η πείρα σε θέση που προηγείται της επίδικης. Η πείρα σε κατώτερες θέσεις δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις. Βλ. Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 112 και Ακκελίδου κ.ά. ν. Μιχαήλ κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 278. Στην παρούσα περίπτωση και οι δύο υποψήφιοι βρίσκονταν από το 1985 στη θέση πατρικού Λειτουργού 1ης τάξης και από 1.5.1990 σε εκείνη του Επιμελητή. Κρίσιμη σημασία για την επιλογή του Ε.Π. φαίνεται να είχε το νοσοκομείο στο οποίο είχε αρχικά τοποθετηθεί ο καθένας και το είδος καθηκόντων που του ανατέθηκε. Έτσι το Ε.Π. είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί με δυσκολότερα περιστατικά και να διενεργήσει μεγαλύτερο αριθμό επεμβάσεων.
Ο Πικής, Π., στην απόφαση της Ολομέλειας Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ (1996) 3 Α.Α.Δ. 249, 255 δείχνει την ανισότητα που υποβόσκει σε τέτοια προσέγγιση:
«......... οι αρχές της χρηστής διοίκησης επιβάλλουν την ίση μεταχείριση των υποψηφίων για προαγωγή, αρχή η οποία απαιτεί την αξιολόγηση του κάθε υποψηφίου σύμφωνα με τα καθήκοντα τα οποία του ανατίθενται στο πλαίσιο του σχεδίου υπηρεσίας. Διαφορετικά, θα αφήνετο στη Διοίκηση να επαυξάνει τις πιθανότητες για προαγωγή υπαλλήλων που υπηρετούν στην ίδια θέση, ανάλογα με τα καθήκοντα τα οποία τους ανατίθενται. (Βλ. Ioannides v. The Public Service Commission (1986) 3 C.L.R. 1089, 1095, Δρουσιώτη ν. Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2907, Στεφάνου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3004).»
Περαιτέρω οι αποφάσεις του Σ.τ.Ε., που αναφέρει ο Καλλής, Δ., στην Χωραττάς κ.ά. ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (2001) 4 Α.Α.Δ. 326, αποκαλύπτουν την κοινή αντίληψη που έχουν τα δύο δικαστήρια στο θέμα.
Η Τουρβάς ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1613 έχει περισσότερη αμεσότητα με την εξεταζόμενη περίπτωση. Εκεί ο Κωνσταντινίδης, Δ., θεώρησε απαράδεκτη όμοια εκτίμηση, όπως προκύπτει από την απόφασή του:
«Δεν είναι όμως αυτό που διακρίνω ως το κρίσιμο ζήτημα. Ο αιτητής πραγματοποιούσε όσες χειρουργικές επεμβάσεις απαιτούνταν στο νοσοκομείο Πάφου όπου είχε τοποθετηθεί. Και με την υπόθεση πως ο αριθμός των επεμβάσεων που χρειάστηκε να πραγματοποιήσει ήταν μικρότερος από τον αντίστοιχο του ενδιαφερόμενου προσώπου, δεν μπορώ να δεκτώ πως αυτό θα ήταν νοητό να μετρήσει εναντίον του. Θα οφειλόταν σε εντελώς συμπτωματικούς παράγοντες συνδεδεμένους με την τοποθέτηση των υποψηφίων στις συγκεκριμένες θέσεις τους. Αν είχε τοποθετηθεί το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στην Πάφο θα βρισκόταν εκείνος στη θέση του αιτητή και όπως είναι νομολογημένο τα δεδομένα που συναρτώνται προς την εσωτερική ανάθεση καθηκόντων, δεν είναι επιτρεπτό να ανάγονται σε στοιχείο υπεροχής. (βλ. Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480).»
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι λήφθηκε υπόψη για την τελική επιλογή και η άποψη του πρώην Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών (κου Μαλλιώτη) όπως καταγράφτηκε στα πρακτικά της συνεδρίας της Επιτροπής με ημερ. 8.4.94. Στην ουσία εξίσωνε τους δύο υποψηφίους, υποδεικνύοντας ότι είχαν και οι δύο έφεση για συνεχή επιμόρφωση και ερευνητική εργασία καθώς και οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες. Παραθέτω τη σχετική σύσταση:
«............ θα κάμω σύσταση για δύο υποψηφίους και θα αφήσω στην Επιτροπή την απόφαση. Οι υποψήφιοι που συστήνω είναι ο Θεοφάνους Μιχαήλ και ο Παπακυριακού Κυριάκος. Υπογραμμίζω ότι και οι δύο έχουν μετεκπαιδευθεί στις εξελιγμένες μεθόδους της Χειρουργικής και τη Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή. Έχουν και οι δύο έφεση για συνεχή επιμόρφωση και ερευνητική εργασία, γι' αυτό συνεχώς παρουσιάζουν έρευνες και σπάνια ιατρικά περιστατικά σε Παγκύπρια Ιατρικά Συνέδρια.
Για τον Παπακυριακού αναφέρω επίσης ότι έχει διδακτορική διατριβή στο χώρο της Χειρουργικής. Και οι δύο πιο πάνω υποψήφιοι που συστήνω έχουν οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες. Ο Θεοφάνους διοργάνωσε δύο Παγκύπρια Χειρουργικά Συνέδρια και είναι Λέκτορας στη Νοσηλευτική Σχολή. Και οι δύο μάλιστα έχουν διδάξει τους ασκούμενους και ειδικευόμενους ιατρούς. Επίσης αναφέρω ότι ο Θεοφάνους λόγω του ειδικότερου ενδιαφέροντός του στον καρκίνο του γαστροεντερικού σωλήνα αναλαμβάνει όλα τα δύσκολα περιστατικά καρκίνου του γαστροεντερικού σωλήνα.»
Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω και τη βεβαίωση ως έχει του Διευθυντή του Χειρουργικού Τμήματος πάνω στο επίμαχο θέμα την οποία έχω μνημονεύσει πιο πάνω:
«δ) Ο Ιατρός Παπακυριακού έχει την επιστημονική κατάρτιση και εμπειρία ώστε να δύναται να επιτελεί όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις σ' όλο το φάσμα της χειρουργικής, τόσον μικρές όσον και δύσκολες και εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως καρκίνος στομάχου, καρκίνος εντέρων, καρκίνος χοληδόχου πόρου όπως και παγκρέατος.
Σε απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα ο Ιατρός Κ. Παπακυριακού εκτελεί και αναλαμβάνει εκτός των άλλων και όλα τα δύσκολα περιστατικά καρκίνου του γαστρεντερικού σωλήνα.»
Η παραπάνω άποψη, που δε χρήζει ανάλυσης, ήταν ενώπιον της Επιτροπής, αλλά δεν σχολιάστηκε καθόλου.
Περαιτέρω και η έρευνα ήταν ελλιπής. Έμεινε ανερεύνητη η 4ετής πείρα του αιτητή στην Ελλάδα. Αφού η ΕΔΥ απέδωσε τόση σημασία στην αρχική τριετία, όφειλε να διερευνήσει το είδος και εύρος των εμπειριών που ο αιτητής απέκτησε εκεί, πράγμα που δεν έγινε. Την υποχρέωση αυτή επέβαλλε και το δεδικασμένο που σαφώς, για τους λόγους που υποδείχθηκαν, παραβιάστηκε. Η απόφαση είναι ακυρωτέα και για πλάνη αναφορικά με την έννοια της πείρας και τα δεδομένα που υπήρχαν σ' αυτή την περίπτωση. Όντως το ζωτικό αυτό θέμα κρίθηκε πάνω σε λανθασμένη βάση. Το είδος των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον αιτητή κατά την κρίσιμη περίοδο δεν μπορούσε να προσμετρήσει σε βάρος του.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Με έξοδα σε βάρος της Δημοκρατίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.