Petrolina Ltd και Άλλοι ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2002) 4 ΑΑΔ 320

Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Αίτηση προσαγωγής μαρτυρίας ― Προϋποθέσεις έγκρισής της από τη νομολογία ― Δεν επληρούντο στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.

Διοικητικό Δίκαιο ― Τέλη ― Νομική φύση και συνέπειές της ― Η περίπτωση των τελών που επιβάλλονται για την πετρέλευση πλοίων από την Αρχή Λιμένων Κύπρου.

Οι αιτητές επεδίωξαν με την ενδιάμεση αίτησή τους την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου που να επιτρέπει την προσαγωγή μαρτυρίας.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:

Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να ελέγχει την προσαγωγή μαρτυρίας σχετικής με τα γεγονότα που οι διάδικοι θέλουν να αποδείξουν. Γνώμονας είναι πάντα η σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. Τα γεγονότα τα οποία ο διάδικος επιδιώκει να αποδείξει, θα πρέπει να προσδιορίζονται με εύλογη λεπτομέρεια και το Δικαστήριο να ικανοποιείται ότι αυτά είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα, λαμβανομένων υπ' όψιν των νομικών σημείων και των γεγονότων πάνω στα οποία η προσφυγή βασίζεται. Προσκόμιση γεγονότων επιτρέπεται μόνο όταν η απόδειξή τους δυνατό να τεκμηριώσει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης.

Η μαρτυρία, η προσαγωγή της οποίας σκοπείται, σκοπό έχει να δείξει τι γίνεται σε άλλα λιμάνια στα οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των αιτητών, δεν επιβάλλονται ανάλογα δικαιώματα. Το τί ακολουθείται σε άλλες χώρες δεν αποτελεί προηγούμενο για την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε μπορεί να έχει οποιαδήποτε νομική, δεσμευτική ή πειστική έστω αξία, ούτε και είναι δυνατόν να είναι σχετικό με τα επίδικα θέματα.

Οι αιτητές προσπαθούν ακόμα να αποδείξουν ότι διεξάγουν την πετρέλευση πλοίων με σκάφη, στις εξαιρετικές δε περιπτώσεις που χρησιμοποιούν βυτιοφόρα, η Αρχή και πάλιν δεν προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία, είτε εντός, είτε εκτός λιμένος. Ούτε γι' αυτό τον ισχυρισμό μπορεί να παραχωρηθεί άδεια προσκόμισης μαρτυρίας. Τα επιβληθέντα δικαιώματα συνιστούν τέλος, δηλαδή μονομερώς υπό της διοίκησης επιβαλλόμενη στον ιδιώτη υποχρέωση καταβολής έναντι ωφελήματος που παρέχεται σ' αυτόν από τη διοίκηση. Ασχέτως του ανταποδοτικού του χαρακτήρα όμως, η υποχρέωση καταβολής του υφίσταται και στην περίπτωση ακόμη που ο υπόχρεος προς καταβολή δεν χρησιμοποιεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Ρούσος v. Ιωαννίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549,

Ζαβρός v. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 106,

Κωνσταντίνου v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330,

Lordos Hotels Holdings Ltd v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υπόθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.1999,

Sportsman Betting Company Limited v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 591,

I.B.S. Ltd v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 220,

Nikos Kyriakides & Sons Ltd v. The Municipal Committee of Limassol (1985) 3(B) C.L.R. 607,

Christodoulos Demetriades and Co Ltd v. The Municipality of Limassol (1987) 3(A) C.L.R. 145,

Δήμος Λεμεσού v. Zenios Closures Ltd (1995) 3 C.L.R. 249.

Προσφυγή.

Χρ. Παρπόττα για Παπαχαραλάμπους και Αγγελίδη, για τους Αιτητές.

Μ. Αντωνίου για Τάσσο Παπαδόπουλο και Σία, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η προσφυγή προσβάλλει την κατά την πετρέλευση πλοίου επιβολή δικαιωμάτων, από τους καθ' ων η αίτηση. Στο στάδιο των διευκρινίσεων οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα αίτηση με την οποία αξιώνεται η προσαγωγή μαρτυρίας.

Οι καθ' ων η αίτηση (στο εξής "η Αρχή"), είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και ασκεί εξουσία δυνάμει του περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμου του 1973, Ν.38/73, όπως τροποποιήθηκε και των δυνάμει αυτού εκδοθέντων κανονισμών.

Οι Κανονισμοί με τους οποίους επιβάλλονται λιμενικά δικαιώματα για την πετρέλευση πλοίων στα λιμάνια που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία της Αρχής, δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας υπ' αρ. 3365, ημερ. 19.11.1999 (Παράρτημα ΙΙΙ (1)) και ως εκ τούτου αποτελούν από την πιο πάνω ημερομηνία ισχύον δίκαιο.

Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές αξιώνουν άδεια για καταχώρηση ενόρκων δηλώσεων για να καταστεί δυνατή η διά μαρτυρίας απόδειξη κάποιων ισχυρισμών τους. Συγκεκριμένα ότι η πετρέλευση των πλοίων από τους αιτητές στις προσφυγές υπ' αρ. 224/2000 και 225/2000 γίνονται από πλοίο σε πλοίο και τις πλείστες φορές εκτός λιμένος, ήτοι στα αγκυροβόλια Λεμεσού και Λάρνακας και σπανίως εντός των λιμένων. Ακόμα, ότι ανάλογα δικαιώματα πετρέλευσης πλοίων δεν επιβάλλονται σε διάφορα λιμάνια του εξωτερικού, όπως ισχυρίζονται οι καθ' ων η αίτηση. Περαιτέρω επιδιώκουν να αποδείξουν ότι η πετρέλευση των πλοίων εκ μέρους των δύο αιτητών στις προσφυγές υπ' αρ. 224/2000 και 225/2000, γίνεται αποκλειστικά και μόνο με ειδικά πλήρως εξοπλισμένα σκάφη, χωρίς τη χρήση βυτιοφόρων οχημάτων, η δε Αρχή καμιά απολύτως υπηρεσία δεν προσφέρει στις εν λόγω εταιρείες, είτε η πετρέλευση γίνεται εντός, είτε εκτός λιμένος. Τέλος επιδιώκεται η απόδειξη του ισχυρισμού ότι στους αιτητές στην παρούσα προσφυγή, καθώς και στους αιτητές στις προσφυγές υπ' αρ. 226/2000 και 227/2000, που διεξάγουν πετρέλευση πλοίων με σκάφη, στις εξαιρετικές περιπτώσεις που χρησιμοποιούν βυτιοφόρα οχήματα, η Αρχή δεν προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία, είτε η πετρέλευση γίνεται εντός, είτε εκτός λιμένος.

Επί του θέματος η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι πλούσια (βλέπε μεταξύ άλλων Ρούσος ν. Ιωαννίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 106).

Η παρούσα αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Η μαρτυρία, η προσαγωγή της οποίας σκοπείται, σκοπό έχει να δείξει τι γίνεται σε άλλα λιμάνια στα οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των αιτητών, δεν επιβάλλονται ανάλογα δικαιώματα. Όπως αναφέρεται και στην υπόθεση Sportsman Betting Company Limited v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 591, το τι ακολουθείται σε άλλες χώρες δεν αποτελεί προηγούμενο για την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε μπορεί να έχει οποιαδήποτε νομική, δεσμευτική ή πειστική έστω αξία, ούτε και είναι δυνατόν να είναι σχετικό με τα επίδικα θέματα.

Οι αιτητές προσπαθούν ακόμα να αποδείξουν ότι διεξάγουν την πετρέλευση πλοίων με σκάφη, στις εξαιρετικές δε περιπτώσεις που χρησιμοποιούν βυτιοφόρα, η Αρχή και πάλιν δεν προσφέρει οποιαδήποτε υπηρεσία, είτε εντός, είτε εκτός λιμένος. Ούτε γι' αυτό τον ισχυρισμό μπορεί να παραχωρηθεί άδεια προσκόμισης μαρτυρίας. Τα επιβληθέντα δικαιώματα συνιστούν τέλος, δηλαδή μονομερώς υπό της διοίκησης επιβαλλόμενη στον ιδιώτη υποχρέωση καταβολής έναντι ωφελήματος που παρέχεται σ' αυτόν από τη διοίκηση (Ι.Β.S. Ltd v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 220). Ασχέτως του ανταποδοτικού του χαρακτήρα όμως, η υποχρέωση καταβολής του υφίσταται και στην περίπτωση ακόμη που ο υπόχρεος προς καταβολή δεν χρησιμοποιεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες (Nikos Kyriakides & Sons Ltd v. The Municipal Committee of Limassol (1985) 3(B) C.L.R. 607, Christodoulos Demetriades and Co Ltd v. The Municipality of Limassol (1987) 3(A) C.L.R. 145, Δήμος Λεμεσού ν. Zenios Closures Ltd (1995) 3 C.L.R. 249).

Εν όψει των ανωτέρω η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία